Hemelvaart, de hemelse intocht...

De zondag na Hemelvaart en vóór Pinksteren wordt wel eens de 'wezenzondag' genoemd. Al is er eigenlijk maar één keer zo'n zondag geweest, bijna 2000 jaar geleden toen de Heer naar de hemel was gegaan. De gelovigen waren die tien dagen erna tot het Pinksterfeest, alleen: Jezus was niet meer lichamelijk bij hen, maar ook de Trooster was nog niet gekomen.
Wat meestal wordt benadrukt bij de hemelvaart is dat Jezus weer terug zal komen, precies zoals Hij naar de hemel ging, zijn voeten zullen staan op de Olijfberg.
En wij wachten en kijken - net als de discipelen toen - als het ware omhoog en wachten tot het moment daar is dat Hij ons komt halen. En we weten dat Hij nu bouwt aan ons hemels huis ... dan, als dat klaar is, mogen we zijn waar Hij nu al is. Want al hebben we de Geest inmiddels ontvangen, is dát ons uiteindelijke doel. En zelfs de Geest zegt: 'Kom Here Jezus...!'

Dat God zelf in ons woont (Jezus spreekt zelfs ook over de Vader in dat verband) en de Geest zo onze Helper is op aarde, is niet het enige waarin God met ons is. Buiten ons gezichtsveld, is sinds de Hemelvaart, nog meer 'activiteit' waarin Zijn liefde voor ons naar voren komt; we hebben ook een Helper in de hemel. De Here Jezus is daar de ware Hogepriester. En die hebben we nodig!
Is het offer dan niet genoeg? Ja! Dat wel. Zijn werk is niet: opnieuw offeren, maar: voorbede doen, pleiten - voor ons, als wij weer eens de fout in zijn gegaan. Want volmaakt zijn we nog niet hier op aarde, er zijn nog helaas vele zonden die wij doen terwijl we al bekeerd zijn.
Een aanklager hebben we namelijk ook, de duivel die ons dag en nacht aanklaagt staat er zelfs, en die zegt: `Kijk eens, die gelovige - het was weer niks vandaag!` Het is nog net als bij Job.

Maar dan is er de Hogepriester die ons op Zijn hart draagt; Hij laat het bloed zien, Zijn bloed! En zegt: Ook voor deze zonde ben Ik gestorven! - en dat als iemand die óók een mens is geweest en onze zwakheden kent, al zondigde Hij niet. Hij wijst er steeds weer op als wij de mist ingaan, dat Zijn offer genoeg is en wij vrije toegang tot de Vader mogen hebben.

in het OT: Aäron de hogepriester...

In Gods heerlijkheid gekomen

draagt U, grote Priestervorst

al de namen van uw vromen op Uw schouders op Uw borst

Voor hen leeft U bij de Vader

brengt hen het Vaderhuis steeds nader

omdat U uw geliefden nooit vergeet, 

voor hen tussen beiden treedt...

Ook dát is hemelvaart en dan meer vanuit Gods kant gezien. God heeft gezien hoe de Here Jezus naar de aarde is gegaan en uiteindelijk stierf om de zondemacht te verbreken en de zonden weg te doen. Hoe Hij (na al die ontelbare offers van bokken en stieren in het OT) het ware Offerlam werd dat één keer voor de zonden gebracht is.
En zoals de hogepriester in het Oude Testament ieder jaar het heiligdom inging met het bloed van het offerdier, zo is de Hemelvaart Jezus' intocht in het hemels heiligdom. Eens en voor altijd. En dat met Zijn eigen bloed.
Hij ging de hemelen door en dat stel ik me toch ook voor als een triomftocht. Het werk was helemaal klaar, hoefde niet weer opnieuw te gebeuren. En God liet Hem binnen en gaf zo aan dat Hij het offer aanvaardde, dat het helemaal genoeg is.

Zo zijn wij, de Gemeente, nu eerst verzoend door het werk van Jezus, zoals in het Oude Testament Aäron eerst verzoening deed voor zichzelf en zijn huis, de priesters. 
In de toekomst zal ook het volk verzoend worden en wel door hetzelfde offer. Maar tot de tijd - dat Hij ons ophaalt en ook de aanklager uit de hemel wordt geworpen, mogen we weten dat de Heer ons op Zijn hart draagt en elke keer als het weer nodig is, voor ons pleit en Zijn bloed weer laat zien.

Ik hoop dat jij ook al weet dat die betaling ook jouw verlossing geldt... Zijn offer is groot genoeg! Dan mag je weten dat Jezus ook voor jou al de hemel is ingegaan. Er kan niets meer tegen ons ingebracht worden waar Hij niet voor heeft betaald.
Als Hij terugkomt en ons meeneemt zullen we bij Hem zijn als volmaakte hemelse mensen, dan is het werk van de Hogepriester niet meer nodig. Dat is denk ik ook één van de de redenen dat we er samen met de Geest zo naar verlangen om bij Hem te zijn. 
Misschien is het al heel snel zo ver!

Een laatste oproep... van het grootste belang!

Sommige mensen vallen op. Omdat ze niet alleen echt iets te vertellen hebben, maar er ook naar handelen. Zo keken de kinderen laatst een film over de oppositieleidster Aung San Suu Kyi van Birma. Ik denk dan ook aan iemand als Nelson Mandela, een krachtige persoonlijkheid die verzoening predikte nadat hij zo lang gevangen gezeten had. En ik vroeg me af hoe mensen die Christus niet kennen toch ook dingen kunnen zeggen en doen, die zo bijzonder tot de verbeelding kunnen spreken en bij iedereen in de wereld bewondering en respect afdwingen. 
Van Mandela wordt trouwens wel gezegd dat hij christen is, maar het is iets wat niet heel duidelijk naar voren komt. En als zijn 'christen-zijn' iets is, zoals ik ook las, waar men nog onderzoek naar doet (alsof we hem moeten ´claimen´ voor de eigen groep) lijkt me dat toch wat vreemd... een gelovige zúl je namelijk herkennen.

Vanmorgen lees ik via een linkje de krant, zie ik ineens een artikel over Nelson Mandela en voilá, er staat precies wat hem zo bijzonder maakt:

"Mandela zorgde na zijn vrijlating in 1990 voor hoopvolle verbondenheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika. De op verzoening gerichte blik was naar voren gericht. Mandela sprak Engels en Afrikaans, droeg in 1995 het shirt van het zegevierende Zuid-Afrikaanse rugbyteam en bezocht zelfs de weduwe van Apartheidspoliticus Hendrik Verwoerd in het bejaardenhuis. De ontnuchtering was na de euforische wittebroodsweken echter onvermijdelijk. Mandela werd als president opgevolgd, bleef actief ten bate van Zuid-Afrika met zijn eigen stichting, maar verdween met het klimmen der jaren steeds meer naar de achtergrond. "

Nu is hij ziek, alhoewel inmiddels weer thuis, en men vreest de dag van zijn overlijden. Want hij is inmiddels 94, hoogbejaard - al deed hij als 'gewone' bejaarde altijd al veel méér dan voorstelbaar is, alsof hij al die jaren in gevangenschap al zijn energie had opgespaard om die positief te gebruiken voor zijn land - en als hij er straks niet meer is, is er grote kans dat alles waar hij voor stond, onderlinge verdraagzaamheid en echte acceptatie, heel snel verdwijnt. Daar ging het artikel over en als een soort alarmkreet stond erboven: Laat Mandela nog één keer spreken. Want, zoals het artikel zegt:

 'De enige die met gezag de onderlinge verkettering in Zuid-Afrika opheft, is Nelson Mandela. Het is van het grootste belang dat hij voor zijn sterven nog eenmaal zijn stem verheft. '

Er kan maar zo een vergelijkbare situatie ontstaan als bij de geschiedenis van Jozef in Egypte, toen het ook gedaan was met de verdraagzaamheid nadat er een Farao kwam 'die hem (Jozef) niet gekend had' en niets wist van hoe Jozef de hele toenmalige wereld van de hongersnood had gered.
Zo heeft Mandela door zijn sterke karakter, die samenbindende factor kunnen zijn, ook kende hij de normen en waarden die Christus uitdroeg. Ieder mens heeft daar in zijn hart ook 'weet' van, tenzij je je geweten al het zwijgen op hebt kunnen leggen... Nadat hij werd opgepakt, heeft hij al die jaren in gevangenschap gedwongen na kunnen denken, en koos daarna voor een vreedzame oplossing, verzoening 'niet door kracht of geweld'. Dit kon hij vervolgens uitdragen als president, - maar dat is het dan. De echte verandering van mensen en hier van een heel volk, is nog wel een ander verhaal.  

Een andere 'grote der aarde'

Jezus van Nazareth heeft altijd gehandeld naar wat Hij sprak - en spreekt (ook bij de velen die Hem alleen zien als een lichtend voorbeeld) nog steeds tot de verbeelding. Ook hij heeft afscheidsgesprekken gehad speciaal met zijn discipelen, voordat Hij stierf. 
Wat bijzonder dat wij na 2000 jaar nog die boodschap kunnen lezen; je ziet er zo duidelijk wat Hij belangrijk vond om door te geven aan hen die achterbleven: Hij wilde dat ze niet ongerust zouden zijn omdat Hij hen al snel zou verlaten en vertelt hen precies waar Hij heen gaat. Maar zegt ook: 'Daarheen weten jullie de weg!' Het cruciale gegeven? Dat Hem de zaken niet uit de hand lopen als Hij er niet meer is maar dat alles geregeld is.

Alles zo goed regelen dat mensen in 'jouw geest' kunnen handelen zal Mandela ook trachten te doen, maar méér kunnen de 'gewone' groten der aarde niet voor elkaar krijgen, zij moeten het doen met 'de laatste woorden' - die je tegenwoordig via de media wel steeds weer opnieuw kunt zien en horen. Maar toch... het blijft iets wat van buitenaf naar binnen moet komen.

Zijn meerwaarde

Wat is het dat Jezus méér doet? Hij predikt ten eerste verzoening met Gód en dat is wat de discipelen aanvaard hebben en kan Hij hen zeggen: 'Ik laat jullie niet als wezen achter, Ik kom tot u.' En Hij belooft hen de Trooster, die zo bijzondere goed kan 'troosten' omdat Hij IN de harten van de gelovigen zal komen wonen. Zo zullen mensen niet alleen 'in zijn geest' kunnen handelen - nee, dit gaat verder, zij zullen door Zijn Geest kunnen leven en handelen!  
Vanaf dat moment op het Pinksterfeest, is er inderdaad éénheid; de eerste gemeente 'was één van hart en ziel en er was niemand onder hen die zelfs iets nodig had, want zij hadden alles gemeenschappelijk'. Dat is nog eens saamhorigheid en éénsgezindheid! De Heilige Geest  bewerkt namelijk die verandering van het hart die nodig is. En wel van binnenuit, zodat mensen - ook bij de afwezigheid van de Grote Leider Zelf - in Zijn voetsporen verder kunnen gaan. 


Misschien vind je dit vreemd, maar dit is zelfs een betere situatie voor hen die op aarde achterbleven, dan toen ze Jezus nog lichamelijk bij zich hadden. Want die Trooster zal hen ook alles leren wat ze eerder niet konden vatten, en in herinnering brengen wat de Here Jezus bij Zijn leven op aarde heeft gezegd.

Eindeloze vrede

Hele landen tot vreedzaam samenleven brengen... sommige 'groten der aarde' laten al iets zien van vrede en gerechtigheid. Maar de broze vrede in Noord-Ierland werd ook net nu, alweer verstoord door een wat ontactische politieke beslissing.  
Echte vrede, dat zal pas lukken als Jezus Christus Koning zal zijn en het Vrederijk aanbreekt. Hij zal het stichten met recht en gerechtigheid.
Zover is het nu nog niet. Nu mogen wij als gelovigen in deze tijd, laten zien dat er als eerste de noodzakelijke verandering en echte vrede in je hart kan zijn...

...niet door kracht noch geweld, maar door mijn Geest! 

zegt de HERE der heerscharen.

in Zacharia 4:7