dinsdag 15 mei 2018

Israël, Gaza en wat (vluchtelingen)geschiedenis

Israël en Gaza, de verplaatsing van de ambassade van de VS - het is weer even wereldnieuws te midden van al het nieuws over de Iran deal, Amerika, Noord-Korea, Syrië.
En hoe komt het toch dat het net lijkt of iedereen de objectiviteit uit het oog verliest zodra het over Israël gaat? 

Zo erger ik me aan de berichtgeving over de onlusten bij de grens met Gaza, nu weer het NOS-journaal, alsof het Israëlische leger zomaar Palestijnen aan de grens beschiet waarbij helaas(!) ook doden vallen... 

Al acht weken is het elke vrijdag raak. 

(Is de vrijdag niet de heilige dag van de moslims? of is dit misschien hun 'heilig doel' waarbij alle middelen geoorloofd zijn)


Niks geen vreedzame demonstraties... al is dat wat naar buiten toe wordt gezegd. En ik ook weer voor het journaal hoor.


Hamas roept burgers op naar de grens te gaan, en een gezin ontvangt zelfs 100 dollar als ze door de grens heen breken. 
‘Dit is de waarheid: Alle verantwoordelijkheid voor het bloedvergieten ligt bij de leiders van Hamas, die met een Nazi woestheid eindeloos bloed vergieten om de mensen hun eigen falen op de Gazastrook te laten vergeten,’ minister Erdan van Openbare Veiligheid.
Op de foto iemand van de IDF met een kaartje waarop duidelijk het doel staat aangegeven, geen mars langs de grens maar erdoor heen en dan naar de dichtstbijzijnde Joodse nederzetting. De bedoeling is de bevolking van Israël te vermoorden.
Molotov coctails, bommen ... alles kan. En de kinderen worden ingezet door hun vaders in de zelf gecreëerde frontlinie.

Dag van woede

En nu is het Al Akba, 15 mei, de dag van woede vanwege het verdreven worden uit hun woongebied bij het uitroepen van de staat Israël. En de mars voor terugkeer bereikt haar hoogtepunt, 35.000 (ipv de beoogde 100.000) personen zijn naar de grens gekomen om in Israël te infiltreren.


"We zijn blij om aan te vallen en naar binnen te gaan," zei de 23-jarige Gazaan Mohammed Mansoura gisteren tegen de Washington Post. Gevraagd wat hij in Israël zou doen, zo berichtte de krant, zei hij: "Alles wat kan. Doden. Stenen gooien."


De wereld gelooft alle propaganda, dat deze mensen ooit verdreven zijn en nu dus terug willen, maar de werkelijkheid is altijd wat anders en gecompliceerder, ook hier.


14/15 Mei 1948


In mei 1948 werd door de Arabische leiders de totale vernietiging van Israël voorspeld. De oproep aan hun volksgenoten was daarom: de Joodse staat wordt uitgeroepen op 14 mei, vertrek voor je eigen veiligheid maar even, totdat we de Joden in de zee hebben gedreven. 

Alleen zijn die beide dingen niet gebeurd: zeven staten vielen op 15 mei het jonge landje aan, maar Israël is er nog steeds. 
En de betreffende 100.000 Palestijnen - toen nog gewoon Arabieren genoemd, zijn na hun vaak vrijwillige vertrek niet meer teruggekeerd, of alsnog vertrokken. De terugkeer van deze Arabieren werd na de oorlog niet toegestaan als reactie op verdrijving van bijna alle Joden uit de moslimwereld - zie onder.

In Israël willen ze ook niet echt leven, als zij wél terugkeren, is het als er geen Jood meer woont.

Arabische én Joodse vluchtelingen


Bijna alle 850.000 Joden woonachtig in andere moslimlanden, werden acuut verdreven toen de Joodse staat er kwam. Zij zijn een vergeten groep, evenals andere Joden die in de tijd van het mandaat vluchtingen werden doordat ze door Arabieren niet werden getolereerd. 


tentenkamp van Joodse vluchtelingen in Israël

En ook van de vluchtelingen van de Westbank zo rond 1949/50 had ik nog nooit gehoord. (Trans)Jordanië bezette(!) dat gebied in die tijd en zuiverde het en passant ook van Joden - ook moest elke Jood Oost Jeruzalem verlaten. 


Joodse vluchtelingen verlaten de 'westbank' 1949

Jeruzalem, 1948: Joden vluchten massaal door de Sionspoort 
nadat ze door de Arabieren uit hun huizen zijn verjaagd. 

Al deze mensen zijn door Israël opgenomen. Joodse vluchtelingen hoeven er niet te zijn. Al moest Israël het zelf maar uitzoeken hoe ze al die mensen op moest vangen.

(Hier worden beide kanten belicht)

Politiek, de geschiedenis


De Engelsen hadden de Arabieren al hun eigen staat gegeven die in 1923 zelfstandig werd: het oostelijke deel van het mandaat, Transjordanie. Officieel verboden voor Joden.
Alleen, de Arabieren in het wéstelijk deel van het mandaat hadden geen zin in verkassen - dat westelijke stuk wilden ze óók. 

En toen de Joden na WOII óók eindelijk de hun beloofde staat kregen, werd het westelijke deel van het mandaat niet Jóóds, maar ineens verdeeld in een Joods én een Arabisch deel. 
Guess what? Niet geaccepteerd door ... de Arabieren. Die begonnen de oorlog.





Het politieke spel

De PLO begon in de jaren '60 Arabieren 'Palestijnen' te noemen, al kwam Arafat zelf uit Egypte; zo kan er namelijk aanspraak gemaakt worden op het hele land Israël (wat door de Romeinen omgedoopt was tot Palestina, om alles wat maar enigszins Joods was in dat gebied uit te wissen).
Een kans op het héle mandaat.

Ze geven het zelf toe:

 “Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Wij maken deel uit van één volk, de Arabische natie.  …. Wij zijn één volk. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van  nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.
Ja het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort  te zetten."
“Omdat Golda Meir stelt dat er geen Palestijns volk bestaat, zeg ik dat er wel een Palestijns volk bestaat, dat zich van Jordanië onderscheid.”

“Jordanië is een staat met bepaalde grenzen. Het kan geen aanspraken maken op Haifa, Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva, terwijl ik wèl recht heb op Haifa,Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva. De Palestijnse staat zou het recht hebben om op te treden namens alle Palestijnen in de Arabische wereld en elders. Als wij eenmaal al onze rechten in geheel Palestina hebben verworven, moeten wij de hereniging van Jordanië en Palestina geen moment uitstellen.”
 ~ PLO topman Zahir Muhsein. Trouw, 31 maart 1977.
Haj Amin al-Husseini en Adolf Hitler in Nazi Duitsland, 1941
Palestijnse Nazi-vlag

Er is veel leed onder deze vluchtelingen, als slachtoffers in bovengenoemde politieke strijd, waarin haast alles geoorloofd is.

(Dit artikel geeft dezelfde constatering, en zegt ook iets over de speciale status van de Palestijnse vluchteling, ze zijn een politiek wapen)


Moreel


Deze Palestijnse vlag maakt duidelijk waar de sympathie ligt, bij het Nazi gedachtegoed, die Endlösung: vernietiging van de Joden. 
En als je dat maar dagelijks je kleine kinderen in pompt op scholen, en je leiders op tv er ook toe oproepen, is het duidelijk dat hele generaties niets anders kunnen dan Joden haten. Ze weten niet anders.

Zo plegen kinderen ook zelfmoordacties omdat hen wordt voorgespiegeld dat ze dan martelaars worden 'in het Paradijs'.... (net als in Indonesië: een moeder met haar twee dochtertjes, en haar zonen - en de vader is trots)

De morele standaard van een volk kun je aflezen aan de wijze waarop dat volk met zijn kinderen omspringt. Een leider van Hamas zag zich als Kanaäniet, specialiteit inderdaad kindoffers.

Het is zoals Golda Meir al zei: "We kunnen de Arabieren vergeven dat ze onze kinderen doden, we kunnen het niet vergeven dat ze ons dwingen hún kinderen te doden."



4xH ... duivels

Inderdaad, deze mensen zijn een speelbal geworden, waaraan je ook kan zien wie er achter de schermen aan de touwtjes trekt, de grote destructor.
Israël moet van de kaart geveegd - in de traditie van Haman, Herodes (kindermoord van Bethelehem), Hitler, en nu Hamas. 

Het is het handelsmerk van de duivel om - in een web van leugens - zoveel mogelijk slachtoffers mee te nemen, zoals de eigen bevolking van Gaza, en de westbank. 
En in hun kielzog de moslimwereld en bijna de hele Europese Unie, en de UN, die klakkeloos alle propaganda overnemen.

De duivel is niet voor niets de vader der leugen en de mensenmoordenaar van het begin. Dat zei Jezus. 

Verbaas je daarom niet als je om je heen kijkt! 

Alles leidt af van wat er achter de schermen en soms ook zichtbaar gebeurt.
Want ondertussen bestaat Israël wel 70 jaar en is een twintig jaar oude belofte ingelost, de ambassade van de VS is verplaatst naar Jeruzalem. 

Ondanks vele oorlogen is de 70 jaar volgemaakt, een bijzonder getal. 
De tijd dat een vijgenboom nodig heeft om volgroeid te zijn...


Leert dan van de vijgenboom deze les: 
Wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, 
weet u daaraan, dat de zomer nabij is. 
Zo moet ook u, wanneer u dit alles ziet, weten, dat het nabij is, voor de deur.

Jezus in Mattheus 24 tot zijn discipelen












zondag 29 april 2018

Wonderlijke zondag(en)

Na mijn blogje over goede vrijdag en stille zaterdag is de wonderlijke zondag aan de beurt. Of is het wondere zondagen in het meervoud? Elke zondag wonderen en tekenen ... dan kunnen we er weer een week tegenaan.

Voor de postmoderne mens zijn wonderen aansprekend. Zichtbaar, merkbaar en tastbaar. Al zijn veel geclaimde wonderen helemaal niet zo tastbaar als het wel lijkt of beweerd wordt.

Best vreemd, als de vrijdag over het lijden gaat en de zaterdag stil is, dat we blijkbaar met die twee dagen niet zo uit de voeten kunnen. 
Lijden en stilte is niet waar we op zitten te wachten. Diep in ons hart willen we graag wat spektakel zien. Een God die nogal onzichtbaar is spreekt toch ook veel minder aan?

Daarom graag de wonderen en tekenen. Daar kun je mee aankomen bij je vrienden en bekenden. Je ziet wat gebeuren en je kunt met een goed gevoel weer naar huis.

Fragment schilderij Jan Brueghel de Oude ca 1600 
de walvis zet Jona aan land

Al
zegt Hij zelf erover dat 'een boos en overspelig geslacht een teken wil'. Het lijkt in die formulering haast een verboden liefde, tekenen te willen. Zoals de Grieken wijsheid zoeken, maar ook op het verkeerde paard wedden.

Want de Joden willen iets zichtbaars. Zoals in het Oude Testament Israël een zichtbare koning wilde. 
God die hen regeerde was te anders dan de omringende volken. Zij wilden óók een koning. Misschien om er méér bij te horen? Best herkenbaar eigenlijk.

En hun Messias kwam aan het begin van het Nieuwe Testament, en ze verwachtten dat Hij toch zeker de Romeinen zou verdrijven... en toen Hij dat niet van plan was en zei: 'Ik ga lijden', was de liefde snel over. En was het ineens: 'Kruisig Hem!'.

Er was geen gelóóf. Daarom (zegt Jezus) zullen ze niets anders krijgen dan het teken van Jona. 
Jona zat drie dagen in de buik van de vis en zo zal Jezus drie dagen in de schoot van de aarde zijn.


Immers, de Joden verlangen tekenen en de Grieken zoeken wijsheid, 
maar wij prediken een gekruisigde Christus, 
voor Joden een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid, 
1 Korinthiërs 1:22‭-‬23



Nu zijn we tweeduizend jaar verder en willen we nog steeds wonderen, het liefst elke zondag als je de berichten moet geloven. En worden we genezen van een zere rug of ongelijke benen en mensen vinden het geweldig! - alsof God niets méér kan dan dat! En niet al iets veel groters heeft gedaan.

En voordat de lezer verontwaardigd wordt... ik heb zelf écht ongelijke benen - én voeten trouwens, nog nooit gehoord dat een voet wat groter wordt eigenlijk -
Maar voor de benen te laten bidden als een experiment of men de kunst van het genezen al machtig is ... het is me ooit gevraagd door een collegaatje die zo'n soort 'school' deed om genezingen te leren, maar nee, daar leen ik me niet voor.

Want sinds wanneer is dit waar we God mee lastig moeten vallen? Zo voelt dat voor mij. Alsof Hij sowieso lichamelijk genezing geeft. Hij kán het zeker wel, daar heb ik het niet over.
Maar als je toch vindt dat God wil genezen, zorg dan dat iemand met een dwarsleasie zoals Joni weer kan lopen. Dat legt toch veel méér gewicht in de schaal?

In deze (eind)tijd heb je m.i. ook nog de complicerende factor dat de komst van de antichrist eveneens gepaard gaat met wonderlijke zaken, maar dan bedriegelijke, onechte tekenen en wonderen.
Wees dus gewaarschuwd. De duivel is de grote imitator en de geest van de antichrist is allang in werking 
zegt Johannes in één van zijn brieven.

De enige échte wondere zondag was met Pasen. Toen Jezus als Jona drie dagen en nachten in de schoot van de aarde was geweest, maar - als Eersteling van de oogst - opstond uit het graf.  

'Schoven van tarwe in een veld' Vincent van Gogh, 1885

Een geweldig wonder, dat wij bevrijd zijn uit de macht van de duivel en vernieuwde mensen mogen zijn.
Onze hoop is het wonder dat we veranderd zullen worden, 
als Jezus terugkomt. En we verheerlijkt zullen zijn ook wat ons lichaam betreft. En Hij ons als eerstelingen van de oogst binnenhaalt.


Want wíj zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit wij ook de Here Jezus Christus als verlosser verwachten, 
die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt, 
naar de kracht, waarmede Hij ook alle dingen Zich kan onderwerpen.
Filippenzen 3:20‭-‬21 





zaterdag 14 april 2018

Stille Zaterdag

Dat is toch alweer voorbij? Stille zaterdag? Ja, dat klopt, het is inmiddels Pasen geweest, we hebben weer herdacht dat Jezus niet in het graf bleef maar is opgestaan (al mag je daar vaker aan denken dan alleen met Pasen ...).

En als je gelooft heb je ook nieuw leven ontvangen, door de dood en opstanding van Jezus.
In Hem hebben we zelfs alle zegeningen ontvangen. 

- Worden alle gebeden dan verhoord? Krijgen we alles wanneer we denken dat het nodig is? -
Dat zou natuurlijk prachtig zijn (alhoewel) maar de realiteit is anders. 

Ik heb het ooit zo horen uitleggen, dat alles wat met Christus is gebeurd, ook met jou is gebeurd. En wel door het geloof. Dan ben je in Hem, zoals een brief in een envelop zit. 'Enveloped' betekent in het Engels dan ook omhuld, of omgeven ... 
En waar Hij is, daar ben ik, ook als ik het niet voel. 

Met Hem gestorven en opgestaan.
In Hem ... in de hemelse gewesten gezet.
In Hem ... alle geestelijke zegeningen ontvangen 

Als de zegeningen geestelijk zijn (de rest is bonus), dan is het ook méér te begrijpen dat we geen 'stoffelijke' zaken en welvaart kunnen claimen. Hij geeft ons andere dingen die bij de hemel horen en eeuwig zijn. (Daar hebben gelovigen in een strafkamp tenminste ook wat aan).

Met Hem gestorven - nu al

Gestorven zijn betekent ten diepste ook, dat het niet meer gaat om wat ík wil of wat ik graag wil hebben, of waar ik recht op denk te hebben;
- Dat God bijvoorbeeld zomaar ineens een nieuwe auto voor ons heeft klaarstaan als de oude het begeeft. Of een zak geld als we wat krap zitten. 
Het gaat niet om zichtbare dingen.

Want het zichtbare is tijdelijk en het onzichtbare is eeuwig 

We zijn ook niet per definitie gezond; geen ziekte meer, want je bidt - en het griepje is bij toverslag verdwenen, of de pijn, de ernstige ziekte, of die handicap..
Nee, ons lichaam is nog niet opgestaan. Het hoort bij deze (tijdelijke) schepping. 

Er is nog van alles niet oké hier op aarde. 
Het is nog geen vrede.
- En de schaapjes worden tegenwoordig in Nederland ook nog steeds opgegeten zodra er een wolf in de buurt is.


Wolf op de Veluwe
  
Alles zal nieuw worden, maar het is nog verborgen - als op Stille zaterdag. Het nieuwe is er wel, maar in de kiem. En je kan soms de moed verliezen als je om je heen kijkt in de wereld. 

De discipelen hadden daar ook last van. Na die dag van het sterven van Jezus was het stil en in hun ogen was alles voorbij. Over en uit.
En hoewel Hij erover had gesproken dat Hij zou opstaan, waren ze dat helemaal vergeten. Zij zagen wat voor ogen was, en dat was duidelijk: Jezus was dood.

Met Hem opgestaan - straks echt

Zo wachten wij nu ook, en soms denk je: 'waar blijft de belofte van Zijn komst?'
Maar Hij zal komen! En de doden in Christus zullen opstaan. 
En wij - als we dan nog op aarde leven - worden veranderd.
Eindelijk een eind aan de gebrokenheid van ons lichaam door ziekte en pijn, of door mishandeling en vervolging, ouderdom.



Er wordt gezaaid in vergankelijkheid en opgewekt in onvergankelijkheid;
er wordt gezaaid in oneer en opgewekt in heerlijkheid;
er wordt gezaaid in zwakheid en opgewekt in kracht 


Vincent van Gogh - de zaaier

Dan zijn we zoals Jezus op Paasmorgen, toen Hij opstond uit het graf. Met een lichaam wat volmaakt is en wat nooit zal sterven. 
Nu is het hier nog Stille zaterdag. Maar we weten dat het zal gebeuren. 
Hoe dan ook.


In die hoop zijn wij behouden
(Maar hoop die gezien wordt is geen hoop, 
want hoe zal men hopen op het geen men ziet?)

Indien wij echter op hopen op hetgeen wij niet zien
verwachten wij het met volharding



vrijdag 30 maart 2018

Via Dolorosa - Goede vrijdag

Het openingskoor van de Mattheus Passion. Voor mij overbekende klanken die ik zonder er ooit moeite voor heb hoeven doen, ook qua tekst zo kan meezingen. Enkele jaren geleden kwam er deze Nederlandse vertaling van Ria Borkent uit en het bijzondere is, dat die dezelfde authentieke sfeer oproept als het origineel. 

Dit muziekstuk van Bach is speciaal voor de Goede Vrijdag geschreven, in 1727 en oorspronkelijk bedoeld als liturgie voor de kerkdienst op die dag. Pas 100 jaar later werd het herontdekt en ook in Concertzalen uitgevoerd.

Bach was ook een heel gelovig man, en wist met deze 'Passie' waarover hij schreef, als je alleen al bedenkt dat hij meerdere van zijn kinderen naar het graf heeft moeten dragen. 

Via Dolorosa

Dit eerste gedeelte neemt je direct mee naar de plaats waar Jezus loopt in Jeruzalem, met het kruis op zijn rug en een doornenkroon... zoals een bekend opwekkingslied van nu het zegt.
De Via Dolorosa in Jerusalem that day, all the way of suffering ... is weer een ander bekend lied. Allemaal liederen gemaakt om de boodschap en de emoties die we voelen bij Jezus' lijdensweg te uiten.

 

Bach zet in deze klassieke 'Passie' twee koren tegenover elkaar, die het elkaar toeroepen, de een tegen de ander: Kom dochters van Jeruzalem, help ons klagen! Zie Hem!
"Over wie gaat het", is dan de wedervraag. 
"Het is de bruidegom!"
Kijk hoe Hij daar loopt in die oude stad.

En zo worden we zelf direct in de rol van de bruid gezet... zoals de inwoners van Jeruzalem langs de kant van de weg stonden en het aanschouwden. Zij die Hem die drie jaren hadden meegemaakt. 

En we zien Hem lopen. En we klagen en treuren méé als we zien hoe Hij gevangen genomen is en als een lam, zonder zich te verweren, de weg gaat, naar de plek van zijn dood. 

Kijk! Wat dan?
Hoe geduldig Hij is.
En kijk! Waarheen? Naar onze schuld!

Wat een liefde.
Zie! Hij draagt Hij zelfs zijn eigen kruis...

Zij dan namen Jezus, 
en Hij, zelf zijn kruis dragende, ging naar de zogenaamde Schedelplaats,
in het Hebreeuws genaamd Golgotha
Joh 19: 16,17

 Dubbelkoor
Kom, o dochters, help me klagen.
Zie hem – wie? – de bruidegom.
Zie hem – hier – zoals een lam.
Zie toch – wat? – naar zijn geduld.
Zie – waarheen? – naar onze schuld.
Zie hoe hij zijn liefde geeft
door het kruishout zelf te dragen




Bij het vraag van antwoord wat er steeds klinkt, zijn het de jongens die tussendoor vertellen, hoe en waarom het Lam kwam:


Koraal (jongenskoor)
U, lam van God, onschuldig
geslacht aan ’t kruis van de schande,

altijd was u geduldig,
hoewel veracht en mishandeld.
Elk kwaad hebt u gedragen,
de wanhoop is verslagen.
Ontferm u over ons, Jezus, Heer Jezus


Wij hoeven niet meer letterlijk zoals Hij met dat kruis te lopen. Jesaja 53 zegt het vanwege de overtredingen van mijn volk is de plaag op Hem geweest. Hij heeft dat gedragen.

Maar er staat nog meer van de lijdende knecht in Jesaja. En de vraag is, kenmerken die dingen ook ons als gelovigen? 
Durven we het bijvoorbeeld ook aan, Hem te volgen in zijn verachting? 
In het verlaten worden door mensen ... niet echt populair en gevierd zijn in deze wereld.
En in mishandeling en verdrukking omdat je gelooft?
En je mond niet open doen als je onrecht wordt aangedaan? ...  dat vinden we al heel wat, raakt wel heel erg je rechtvaardigheidsgevoel. 

Genade!

Zo maar een paar dingen. Maar juist dát is genade van God, te lijden als gelovige staat in het stukje hieronder.  
Of is dat nog veel te veel een ver van ons bed show? Ook voor mij.

Wie zijn kruis niet opneemt en achter Mij gaat, is mij niet waardig. Matteüs 10

Uit 1 Petrus 2

Dit openingskoor is de opmaat naar de muzikale vertelling van het lijdensverhaal uit het Matteúsevangelie, dat letterlijk de tekst volgt.

Zijn lijden ook in je eigen leven accepteren, is de Via Dolorosa naar Golgota aanvaarden, als de opmaat naar Pasen - en we wachten op de uiteindelijk bevrijding die komt met de opstanding, als Jezus terugkomt. En alle pijn en lijden voorbij zal zijn.


Ik bid dat we tot die tijd, de genade krijgen ook een lijdende knecht te willen zijn. 














donderdag 1 maart 2018

40 dagen

Het kan je haast niet ontgaan, dat de 40 dagen tijd weer is aangebroken. Op de een of andere manier spreekt dat mensen aan.
En lees ik bijvoorbeeld  'dat ik deze 40 dagen niet op facebook zal zijn, maar daarna zie je me wel weer'.

Dat eerste, geen facebook kan ik begrijpen, iemand wil meer tijd besteden aan dingen die echt belangrijk zijn. En dat blijkbaar graag de 40 dagen voor Pasen. Het tweede, 'daarna zie je me wel weer' dat begrijp ik een stuk minder.
Net als mensen die echt vasten wat te heftig vinden maar bijvoorbeeld alle zoetigheid wel laten staan. En na 40 dagen er weer gewoon mee beginnen.

Heeft dit toch ook niet iets te maken met schuldgevoelens?
"- Ik ben eigenlijk niet goed bezig.
- Er mislukt zoveel.
- Ik zou eigenlijk meer met God bezig moeten zijn, meer in de bijbel lezen.
- Ik moet wat dóen.
- Mijn leven kabbelt teveel gewoon maar door.
- Ik kijk niet genoeg naar anderen om"

Natuurlijk herken ik die gevoelens ook, want we hebben als mens er volgens mij allemaal last van, dat we niet voldoen aan wie we denken te moeten zijn. En aan wat we allemaal eigenlijk zouden moeten doen als 'goede gelovigen'. Daar hebben we dan een heel verheven beeld bij.

We weten dat Jezus juist daarom kwam, omdat we zondig zijn. En tekort komen. Maar toch krijg ik ook het gevoel dat we zo in de lijdenstijd, voor goede vrijdag en Pasen, het allemaal nog even willen verdienen. Dat God dan wat méér tevreden met ons is als we deze 40 dagen weer wat meer hebben stilgestaan bij de essentie van ons geloof.
En er iets voor hebben gedáán.

Wat dat laatste zit bij ons mensen ingebakken. We willen wat doen want dat voelt goed.

Mocht je niet goed weten hoe, dan is er plenty te vinden.

De EO geeft bv tips over hoe te vasten, en hebben een speciaal tijdschrift wat je kunt bestellen - samen met 'visie' want wie weet wil je dan ook nog wel lid worden.
Of je kunt bij een krant en uitgeverij meedoen met 40 dagen schrijven. Een hele klus.

Ook bestaat er een vastenactie waarbij je geld kan doneren voor het goede doel in Afrika, een echte challenge..






Verder hebben verschillende BC-ers (bekende christenen) zich er aan gewaagd een (dag)boekje te schrijven of een andere methode van 40 dagen bezinning met gelovigen in Nederland te delen. Op de sociale media prijzen ze hun schrijfsels in deze tijd geregeld aan. 

Wilkin van der Kamp neemt je zelfs 40 dagen lang 'mee op een multimediale reis naar de zeven momenten waarop het bloed van Jezus vloeide, (op locatie gefilmd) waardoor de zeven wonderen van het kruis in jouw leven kunnen plaatsvinden' ... klinkt me nogal mystiek in de oren eerlijk gezegd, maar we willen vandaag de dag graag wat 'beleven' wat 'wonderlijk' is. 



Het  is waarschijnlijk de leeftijd, maar ik word er best wel moe van. Alles wat we allemaal kunnen dóen en laten voor het Pasen is. Het doet me wat denken aan de goede voornemens voor het nieuwe jaar.
Maar die verdwijnen voor een groot gedeelte ook in het niets als het eenmaal februari is geworden.





Waarom eigenlijk?


En misschien raak ik daarmee wel de kern van wat ik bedoel te zeggen. Want waarom 40 
dagen tot Pasen je bezinnen en meedoen om iets te laten, of juist iets wél te doen wat eigenlijk steeds erbij inschiet? (en daarna er weer mee stoppen als het tegenzit)

We hoeven voor God geen betere gelovigen te worden door allerlei 'programma's' te volgen - 40 dagen lang.
 

'Het is nog niet te laat! Je kan nog meedoen! Het kan ook in minder dan 40 dagen' las ik ook nog ergens - 'en iets opgeven zoals Jezus in de woestijn deed en zo eigen zwakte en Jezus' kracht ervaren...'

Zou het allemaal echt helpen? Hij weet allang dat we het niet kunnen, en dat perfecte gelovigen niet bestaan. Hoe we ons best ook doen.


****************


We
zijn afhankelijk van Jezus alleen. En God accepteert ons juist in Zijn Zoon Jezus en zal dat altijd doen!
Als dat kwartje valt...
Dan hoef ik niet elk jaar zo tegen Pasen te gaan bedenken wat ik eigenlijk nog moet verbeteren. En welke zwakke plek ik die paar weken eens aan kan pakken als ik kies hoe ik zal gaan vasten.


Dan mag ik elke dag weer, leven vanuit het besef dat het goede wat ik doe van Hem en niet van mijzelf komt. En het juist erom draait 'dat Hij het zal maken', zoals het in Filippenzen staat.

Ikzelf ga op aarde dus niet perfect worden, vergeet het maar dat dat ooit zal gebeuren.
Maar als het weer es mis gaat, mag ik altijd weer opnieuw beginnen.

Niet 40 dagen inspanning, maar elke dag genade.

Want er is vergeving.
Omdat ons Paaslam is geslacht. En het lang geleden al, Pasen is geworden.



My yoke is easy and My burden is light




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Linkwithin

http://www.linkwithin.com/install?platform=blogger&site_id=2144441&url=http%3A//gerda-overvanallesennogwat.blogspot.com/&email=evanschagen61%40gmail.com#