Posts tonen met het label geschiedenis. Alle posts tonen
Posts tonen met het label geschiedenis. Alle posts tonen

dinsdag 15 mei 2018

Israël, Gaza en wat (vluchtelingen)geschiedenis

Israël en Gaza, de verplaatsing van de ambassade van de VS - het is weer even wereldnieuws te midden van al het nieuws over de Iran deal, Amerika, Noord-Korea, Syrië.
En hoe komt het toch dat het net lijkt of iedereen de objectiviteit uit het oog verliest zodra het over Israël gaat? 

Zo erger ik me aan de berichtgeving over de onlusten bij de grens met Gaza, nu weer het NOS-journaal, alsof het Israëlische leger zomaar Palestijnen aan de grens beschiet waarbij helaas(!) ook doden vallen... 

Al acht weken is het elke vrijdag raak. 

(Is de vrijdag niet de heilige dag van de moslims? of is dit misschien hun 'heilig doel' waarbij alle middelen geoorloofd zijn)


Niks geen vreedzame demonstraties... al is dat wat naar buiten toe wordt gezegd. En ik ook weer voor het journaal hoor.


Hamas roept burgers op naar de grens te gaan, en een gezin ontvangt zelfs 100 dollar als ze door de grens heen breken. 
‘Dit is de waarheid: Alle verantwoordelijkheid voor het bloedvergieten ligt bij de leiders van Hamas, die met een Nazi woestheid eindeloos bloed vergieten om de mensen hun eigen falen op de Gazastrook te laten vergeten,’ minister Erdan van Openbare Veiligheid.
Op de foto iemand van de IDF met een kaartje waarop duidelijk het doel staat aangegeven, geen mars langs de grens maar erdoor heen en dan naar de dichtstbijzijnde Joodse nederzetting. De bedoeling is de bevolking van Israël te vermoorden.
Molotov coctails, bommen ... alles kan. En de kinderen worden ingezet door hun vaders in de zelf gecreëerde frontlinie.

Dag van woede

En nu is het Al Akba, 15 mei, de dag van woede vanwege het verdreven worden uit hun woongebied bij het uitroepen van de staat Israël. En de mars voor terugkeer bereikt haar hoogtepunt, 35.000 (ipv de beoogde 100.000) personen zijn naar de grens gekomen om in Israël te infiltreren.


"We zijn blij om aan te vallen en naar binnen te gaan," zei de 23-jarige Gazaan Mohammed Mansoura gisteren tegen de Washington Post. Gevraagd wat hij in Israël zou doen, zo berichtte de krant, zei hij: "Alles wat kan. Doden. Stenen gooien."


De wereld gelooft alle propaganda, dat deze mensen ooit verdreven zijn en nu dus terug willen, maar de werkelijkheid is altijd wat anders en gecompliceerder, ook hier.


14/15 Mei 1948


In mei 1948 werd door de Arabische leiders de totale vernietiging van Israël voorspeld. De oproep aan hun volksgenoten was daarom: de Joodse staat wordt uitgeroepen op 14 mei, vertrek voor je eigen veiligheid maar even, totdat we de Joden in de zee hebben gedreven. 

Alleen zijn die beide dingen niet gebeurd: zeven staten vielen op 15 mei het jonge landje aan, maar Israël is er nog steeds. 
En de betreffende 100.000 Palestijnen - toen nog gewoon Arabieren genoemd, zijn na hun vaak vrijwillige vertrek niet meer teruggekeerd, of alsnog vertrokken. De terugkeer van deze Arabieren werd na de oorlog niet toegestaan als reactie op verdrijving van bijna alle Joden uit de moslimwereld - zie onder.

In Israël willen ze ook niet echt leven, als zij wél terugkeren, is het als er geen Jood meer woont.

Arabische én Joodse vluchtelingen


Bijna alle 850.000 Joden woonachtig in andere moslimlanden, werden acuut verdreven toen de Joodse staat er kwam. Zij zijn een vergeten groep, evenals andere Joden die in de tijd van het mandaat vluchtingen werden doordat ze door Arabieren niet werden getolereerd. 


tentenkamp van Joodse vluchtelingen in Israël

En ook van de vluchtelingen van de Westbank zo rond 1949/50 had ik nog nooit gehoord. (Trans)Jordanië bezette(!) dat gebied in die tijd en zuiverde het en passant ook van Joden - ook moest elke Jood Oost Jeruzalem verlaten. 


Joodse vluchtelingen verlaten de 'westbank' 1949

Jeruzalem, 1948: Joden vluchten massaal door de Sionspoort 
nadat ze door de Arabieren uit hun huizen zijn verjaagd. 

Al deze mensen zijn door Israël opgenomen. Joodse vluchtelingen hoeven er niet te zijn. Al moest Israël het zelf maar uitzoeken hoe ze al die mensen op moest vangen.

(Hier worden beide kanten belicht)

Politiek, de geschiedenis


De Engelsen hadden de Arabieren al hun eigen staat gegeven die in 1923 zelfstandig werd: het oostelijke deel van het mandaat, Transjordanie. Officieel verboden voor Joden.
Alleen, de Arabieren in het wéstelijk deel van het mandaat hadden geen zin in verkassen - dat westelijke stuk wilden ze óók. 

En toen de Joden na WOII óók eindelijk de hun beloofde staat kregen, werd het westelijke deel van het mandaat niet Jóóds, maar ineens verdeeld in een Joods én een Arabisch deel. 
Guess what? Niet geaccepteerd door ... de Arabieren. Die begonnen de oorlog.





Het politieke spel

De PLO begon in de jaren '60 Arabieren 'Palestijnen' te noemen, al kwam Arafat zelf uit Egypte; zo kan er namelijk aanspraak gemaakt worden op het hele land Israël (wat door de Romeinen omgedoopt was tot Palestina, om alles wat maar enigszins Joods was in dat gebied uit te wissen).
Een kans op het héle mandaat.

Ze geven het zelf toe:

 “Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Wij maken deel uit van één volk, de Arabische natie.  …. Wij zijn één volk. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van  nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.
Ja het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort  te zetten."
“Omdat Golda Meir stelt dat er geen Palestijns volk bestaat, zeg ik dat er wel een Palestijns volk bestaat, dat zich van Jordanië onderscheid.”

“Jordanië is een staat met bepaalde grenzen. Het kan geen aanspraken maken op Haifa, Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva, terwijl ik wèl recht heb op Haifa,Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva. De Palestijnse staat zou het recht hebben om op te treden namens alle Palestijnen in de Arabische wereld en elders. Als wij eenmaal al onze rechten in geheel Palestina hebben verworven, moeten wij de hereniging van Jordanië en Palestina geen moment uitstellen.”
 ~ PLO topman Zahir Muhsein. Trouw, 31 maart 1977.
Haj Amin al-Husseini en Adolf Hitler in Nazi Duitsland, 1941
Palestijnse Nazi-vlag

Er is veel leed onder deze vluchtelingen, als slachtoffers in bovengenoemde politieke strijd, waarin haast alles geoorloofd is.

(Dit artikel geeft dezelfde constatering, en zegt ook iets over de speciale status van de Palestijnse vluchteling, ze zijn een politiek wapen)


Moreel


Deze Palestijnse vlag maakt duidelijk waar de sympathie ligt, bij het Nazi gedachtegoed, die Endlösung: vernietiging van de Joden. 
En als je dat maar dagelijks je kleine kinderen in pompt op scholen, en je leiders op tv er ook toe oproepen, is het duidelijk dat hele generaties niets anders kunnen dan Joden haten. Ze weten niet anders.

Zo plegen kinderen ook zelfmoordacties omdat hen wordt voorgespiegeld dat ze dan martelaars worden 'in het Paradijs'.... (net als in Indonesië: een moeder met haar twee dochtertjes, en haar zonen - en de vader is trots)

De morele standaard van een volk kun je aflezen aan de wijze waarop dat volk met zijn kinderen omspringt. Een leider van Hamas zag zich als Kanaäniet, specialiteit inderdaad kindoffers.

Het is zoals Golda Meir al zei: "We kunnen de Arabieren vergeven dat ze onze kinderen doden, we kunnen het niet vergeven dat ze ons dwingen hún kinderen te doden."



4xH ... duivels

Inderdaad, deze mensen zijn een speelbal geworden, waaraan je ook kan zien wie er achter de schermen aan de touwtjes trekt, de grote destructor.
Israël moet van de kaart geveegd - in de traditie van Haman, Herodes (kindermoord van Bethelehem), Hitler, en nu Hamas. 

Het is het handelsmerk van de duivel om - in een web van leugens - zoveel mogelijk slachtoffers mee te nemen, zoals de eigen bevolking van Gaza, en de westbank. 
En in hun kielzog de moslimwereld en bijna de hele Europese Unie, en de UN, die klakkeloos alle propaganda overnemen.

De duivel is niet voor niets de vader der leugen en de mensenmoordenaar van het begin. Dat zei Jezus. 

Verbaas je daarom niet als je om je heen kijkt! 

Alles leidt af van wat er achter de schermen en soms ook zichtbaar gebeurt.
Want ondertussen bestaat Israël wel 70 jaar en is een twintig jaar oude belofte ingelost, de ambassade van de VS is verplaatst naar Jeruzalem. 

Ondanks vele oorlogen is de 70 jaar volgemaakt, een bijzonder getal. 
De tijd dat een vijgenboom nodig heeft om volgroeid te zijn...


Leert dan van de vijgenboom deze les: 
Wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, 
weet u daaraan, dat de zomer nabij is. 
Zo moet ook u, wanneer u dit alles ziet, weten, dat het nabij is, voor de deur.

Jezus in Mattheus 24 tot zijn discipelen












zondag 15 april 2012

Hulde aan onze bevrijder! 14 april...


 


Gisteren was het zo'n dag - veertien april - dat belangrijke en minder belangrijke dingen (afhankelijk van je belevingswereld en interesse) ineens bij elkaar kwamen en er iets gemeenschappelijks in te zien was.
2012: Het klassiek concert van het Greijdanuskoor, wat traditiegetrouw in de Grote of Sint Michaelskerk werd gehouden viel dit keer op de veertiende april. Leden van het koor, leerlingen en leraren laten dan van zich horen, met elkaar of als solist met begeleiding. Mijn zoon zingt mee in het koor en ik ging dan ook heen. Nadat we de auto in de buurt van de stadsgracht hadden geparkeerd, liepen we naar de Grote markt. 

Huldiging

Onderweg naar de kerk was het druk met mensen die vanuit de stad naar huis fietsen: vaders met kinderen op de fiets, complete gezinnen, andere jongelui. Net deze avond was er namelijk ook de huldiging van de plaatselijke voetbalclub die kampioen was geworden en men was samengestroomd om dit uitbundig te vieren... Stiekem hoopten we dat het lawaai toch niet te horen zou zijn tijdens het concert. Eenmaal binnen was het wat dat betreft al, een 'andere wereld' en we genoten van de liederen en de solisten. Aan het eind was er een 'blokje' met gedeelten uit de Messiah waaronder een gedeelte van het Worthy is the Lamb (zie het filmpje) Met elkaar bezong het koor het Lam, de Here Jezus  - een heel contrast met de betreffende voetbalclub waarvan de fans af en toe tot in de kerk toch hun kreet: 'kampioen! kampioen!..' lieten horen en vuurwerk - gelukkig net ná een muziekstuk -  door een harde knal, de mensen allemaal deed opschrikken...
Door de kerk heen klonken heel ándere woorden, over Hem die waardig is om alle hulde te ontvangen omdat Hij het is die ons heeft vrijgekocht door Zijn dood aan het kruis.

Bevrijding!

Die bevrijding door de Here Jezus, bezongen in dit lied, is nog veel groter dan iets anders wat ook op deze veertiende april werd herdacht: de bevrijding van Zwolle. Op de foto zie je de Canadese militair op de Wipstrikkerallee - en naar ik begreep waren de Duitsers zo bang dat ze zich spontaan overgaven waar hij verscheen. Deze Leo Major wordt dan ook gezien als 'de' bevrijder van Zwolle. En ook op hemzelf heeft dit allemaal indruk gemaakt, Zwolle lag hem zijn hele verdere leven na aan het hart, ook werd hij ereburger van de stad.. Enkele jaren geleden werd er in aanwezigheid van zijn familie een naambordje onthuld, van een straat die (na meer dan zestig jaar) naar hem werd vernoemd.

Ja, zonder deze bevrijders zou het leven er nu heel anders uitgezien hebben, we zouden vast niet zo kunnen gaan en staan waar we willen en mogen zéggen wat willen. Mijn opa heeft wel eens opgemerkt dat als de oorlog nog langer had geduurd, het erop uitgedraaid zou zijn dat zij misschien wel gedeporteerd zouden worden naar Polen - wat de Duitsers meer 'Lebensraum' zou hebben gegeven... 
De afloop van de oorlog en bevrijding door de Canadezen, is iets waar we heel dankbaar voor mogen zijn!

Hulde aan onze Bevrijder!
  
Maar wij mochten op die gedenkwaardig veertiende april luisteren naar onderstaand lied - beschreven in Openbaring 5 - wat getuigenis geeft van ons geloof. Onze bevrijding is zo onvoorstelbaar groot, stijgt ver uit boven die blije voetbalfans die hun club bezingen en gaat ook veel verder dan de bevrijding van aardse onderdrukkers. We hoorden zingen dat het Lam onze ongerechtigheden en ziekten op zich heeft genomen en voor ons geslagen werd:
Surely He hath borne our griefs and carried our sorrows. He was wounded for our transgressions, He was bruised for our iniquities (linkje)
Zo heeft Hij ons vrijgekocht van zonde en dood - door Zijn bloed en zal daarvoor de eeuwige hulde (ook nu al!) ontvangen!

En wij, iedereen voor wie Hij zijn leven gaf staan in Zijn hart gegrift, Hij zal ons niet vergeten (zoals Leo Major zijn hele leven zich de stad herinnerde die hij heeft bevrijd). Hij verwacht ons in de hemel, in die 'stad met fundamenten' - Ook als je Hem nog niet kent, mag je weten dat Hij ook jouw bevrijder wil zijn.
Misschien al heel snel, zal het werkelijkheid worden dat geen 20.000 man zoals bij de huldiging in Zwolle, maar 'tienduizenden tienduizendtallen en duizenden duizendtallen gelovigen' samen, zullen zingen:

                                       Worthy is the Lamb!
Worthy is the Lamb, that was slain,
and hath redeemed us to God
by His blood,

to receive power, and riches, and wisdom,
and strength and honour
and glory and blessing.
Blessing and honour, glory and power,
be unto Him that sitteth upon the throne
and unto the Lamb,
for ever and ever.
Amen.
Waardig is het Lam, dat is geslacht,
en ons heeft vrijgekocht voor God
door Zijn bloed,

om te ontvangen
de macht, de rijkdom en de wijsheid
en de eer en de heerlijkheid en de lof.
De lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht
is aan Hem, die op de troon gezeten is,
en aan het Lam
voor altijd en eeuwig!
Amen.

(met aansluitend te horen: het Halleluja - Hij zal dan de macht aanvaarden en voor eeuwig regeren...)


tekst en vertaling van de Messiah (een heel mooi geheel van Bijbelteksten, aanrader!)
 andere youtube-linkjes van het concert

maandag 2 april 2012

Over 1 april en de intocht

Toevallig las ik vandaag (inmiddels gisteren) een artikel over onze `Vader des Vaderlands´, Willem van Oranje en wel het onderzoek over de moordaanslag in de Prinsenhof in Delft. De conclusie: 'De kogelgaten zijn echt, maar hij stierf zwijgend'... Omdat een kogel direct zijn hart doorboorde heeft hij niet meer de beroemde woorden: 'God heb medelijden met mij en met dit arme volk'  kunnen uitspreken zoals men altijd heeft beweerd.
Ik als geschiedenis-'gek' heb natuurlijk het beeld van Willem van Oranje als bevrijder van Nederland van de Spaanse overheersing zoals je dat eigenlijk al vanaf de schoolbanken te horen hebt gekregen.

Ik las nu even op internet wat linkjes, - dit is een mooie overzichtelijke - want ik onthoud natuurlijk ook niet alles en als volwassene heb je soms toch wel een andere blik op dingen die je vroeger hebt geleerd... Ook is die strijd tegen Filips II (die niets had met de Nederlanden en met geweld het katholicisme wilde opleggen aan iedere inwoner in zijn grote rijk) gecompliceerder dan wij kunnen begrijpen en had vele kanten.

En ineens drong het tot mij door dat - na een jarenlange periode van verliezen aan de kant van Willem van Oranje - het juist gisteren de dag was, waarop 440 jaar geleden Alva Den Briel... (zijn bril, zegt het rijmpje) verloor aan de Geuzen... en kwam ik dit overzichtje tegen:

·         1 april 1572: De watergeuzen veroveren Den Briel. Onder de bevolking ontstaat brede steun voor Willems verzet tegen de Spanjaarden. De volksopstand begint. Op 6 april verklaart Vlissingen zich voor de prins. Op 1 mei volgt Terneuzen, eind mei Enkhuizen. Begin juli hebben 26 steden zich voor de prins verklaard. In het najaar van 1572 zijn in Holland en Zeeland alleen Amsterdam, Middelburg en Goes nog in Spaanse handen. Alle andere delen van Holland en Zeeland staan achter de prins.
·         20 oktober 1572: De prins houdt zijn intocht in Enkhuizen. 8 oktober 1573: Alkmaar wordt ontzet.
·         december 1573: De Spanjaarden slaan het beleg rond Leiden. 19 februari 1574: Middelburg wordt door de watergeuzen genomen. mei 1574: De Spaanse vloot wordt op de Zuiderzee door de watergeuzen verslagen. 4 oktober 1574: Leiden wordt door de watergeuzen, onder leiding van admiraal Lodewijk van Boisot, ontzet.
·         8 november 1576: De Pacificatie van Gent. 18 september 1577: Oranje bemiddelt bij de spanningen en onrust in Antwerpen.

Een 'kreet' die ik me nu ook herinner is: 'Bij Alkmaar begint de Victorie'... Dat was een paar maanden later in oktober 1572. Het is zo een hele rij steden die daarna in de loop der jaren ook de kant van de Prins kiezen en de Geuzen (als de helden van David) verschillende andere steden 'ontzetten'...

De tweede ontdekking is, dat óók Willem van Oranje een grootse intocht heeft beleefd in Brussel, en wel op 22 september 1577. Hij bracht dit bezoek aan Brussel op verzoek van de Staten Generaal en hij werd als een bevrijder binnengehaald.
De landvoogd Don Juan moest met lede ogen de intocht van Oranje in Brussel aanzien. 'Als was hij de Messias in eigen persoon' zei hij jaloers...

Hosanna de Zoon van David!
 
Dit citaat legt de verbinding met die andere intocht die ook gisteren werd herdacht door veel christenen: De Here Jezus had een intocht in Jeruzalem als de Koning: Hosanna de Zoon van David! Maar voor Hem nog geen 26 steden die zich publiekelijk achter Hem schaarden. Vele steden hadden Hem afgewezen ondanks de wonderen en tekenen. En juist de bewoners van Jeruzalem - de stad die Hem nu groots inhaalde - wilde Hij zo graag als Zijn kinderen bij elkaar brengen onder Zijn hoede - als een hen, die haar kuikens onder haar vleugels bij elkaar houdt. Maar dat gebeurde niet, want ook zij wilden niet. Nog geen koningschap voor Hem terwijl Hij de rechtmatige persoon was om op de troon te zitten.Het volk wilde een andere koning, het ging hen om macht terwijl Jezus de boodschap bracht van bekering.

Zo werd Hij een paar dagen na Zijn grootse intocht verraden en gedood en het Hosanna zal pas echt weer klinken als Israël Hem zal erkennen als de Messias! 
En 'vrijheid van geweten ... vereniging van een volk wat onderdrukt werd...' Willem van Oranje streed voor de vrijheid van het geweten en wilde de Nederlanden verenigen... Hij werd vogelvrij verklaard, zijn bezittingen verbeurd. Hij heeft zijn inzet voor de Nederlanden met de dood moeten bekopen, werd doodgeschoten door Baltsasar Gerards....
De missie van de Here Jezus is heel wat grootser en zal toch vervuld worden, al is het nu in deze tijd op een andere manier dan: Koning zijn in Jeruzalem. Ook nu worden er schapen bijeengebracht: een volk voor Zijn Naam uit alle stam en taal en natie...

Maar als Jezus terugkomt, en Zijn volk Israël Hem zal herkennen en aanvaarden, dan zal Hij ingaan door de aloude poort in Jeruzalem zoals Psalm 24 dat zo prachtig zegt: 

Heft, poorten, uw hoofden omhoog,
en verheft ze, gij aloude ingangen, opdat de Koning der ere inga.
10 Wie is Hij toch, de Koning der ere?
De HERE der heerscharen, Hij is de Koning der ere

Dan zal Hij regeren, the Prince of Peace. Er zal recht en gerechtigheid heersen op aarde, waar Prins Willem van Oranje voor streed maar niet meer heeft gezien. De ware Zoon van David zal op de troon zitten in Jeruzalem. Dan eindelijk zullen alle stammen - en alle steden! - Hem erkennen en het zeggen: 

            Hosanna, Gezegend Hij die komt in de Naam des Heren!

al is die poort nu nog dichtgemetseld
                              

dinsdag 22 maart 2011

Geschiedenis dichterbij

Wat ik vanmorgen las en direct maar een blogje aan wijd, zou zo een berichtje kunnen zijn zoals we die tegenwoordig in de krant of op internet lezen, de 'kop' zou kunnen luiden: Piloten met hun vliegtuig ontsnapt uit Libië... 
Hier nu een bericht wat op de kop af 390 jaar geleden in de 'courant' had kunnen staan:


Spectaculaire ontsnapping met boekenkist
 
Slot Loevestein - Gorinchem  22 maart 20..?
22 maart 1621   Hugo de Groot ontkomt per boekenkist uit slot Loevestein, waar hij vanwege remonstrantse ideeën is opgesloten door prins Maurits.
Hij vermomt zich bij de familie Daetselaar in Gorcum als metselaar en ontvlucht de stad. Hugo gaat naar Parijs en richt, gesteund door de koning van Frankrijk, een verzoek aan de Staten van Holland om zijn vrouw en kinderen ook naar Frankrijk te laten vertrekken. Dit verzoek wordt ingewilligd, op voorwaarde dat De Groot nooit meer in Nederland terugkomt. In 1634 wordt Hugo de Groot benoemd tot ambassadeur voor de koningin van Zweden in Frankrijk. In 1645 lijdt zijn schip op een terugreis uit Zweden schipbreuk. Hugo overleeft deze ramp niet en sterft in Rostock (Duitsland). Hij ligt begraven in de Grote Kerk in Delft.

      ------------------------------------------------------------------------------------------------------ 
------------------------------------------------------------------------------------ 

Wat ik erg leuk vind om te ontdekken, is dat geschiedenis ineens een stuk dichterbij komt als je er een datum bij hebt staan, die van vandaag... en het leest als een krantenberichtje..
Hé, dat gebeurde toen, erg lang geleden... maar het gaat zo meer leven en komt als het ware naar je toe vanuit de geschiedenisboekjes. Het zijn dan niet alleen de droge feiten (die kende ik natuurlijk al) maar het wordt ingebed in het leven van nu: 22 maart en verwijst naar toen 22 maart.
Deze ontsnapping schijnt wereldberoemd te zijn - overal ter wereld kent men dit verhaal van Hugo en de boekenkist. 
Het was aardig om te lezen dat Hugo's vrouw deze ontsnapping had bedacht, zij was ook op Loevestein, maar dan vrijwillig. De boekenkist ging altijd zonder problemen het slot uit, en werd niet gecontroleerd - dat bracht haar op het idee om haar man er in te vervoeren zodat hij ongemerkt zijn gevangenis, het slot, kon verlaten.

En hier kun je iets bijzonders constateren: de boekenkist was geen 'gevangene', mocht vrij in en uit het slot worden gebracht, zodra de boeken die erin zaten weer geruild moesten worden.
Wij zijn ook gevangenen - even een korte vergelijking - in de macht van de zonde, en God kan ons niet ontmoeten en aanzien als wij nog in die zondige staat zijn.
Wel heeft Hij een relatie met Zijn Zoon, die zonder zonde is, volmaakt... Geen gevangene van wie of wat dan ook.

Wat is nu het bijbelse principe om ons als zondaars acceptabel te maken in Gods ogen? Niet dat wij eens even flink worden opgepoetst en opgedoft, we blijven die gevangenen, al zien we er wat mooier uit.
De oplossing is die volmaakte Zoon - die niet gevangen is. Hij kon ons bevrijden, juist omdat Hij geen verdachte was. Hij is naar binnen gegaan in die gevangenis, nam ons mee naar buiten in Zichzelf... Als we die stap durven wagen....
De boekenkist mocht vrij in en uitgaan, evenals de boeken die erin zaten..... Wie daar zijn toevlucht in zoekt, dus OOK!
Als ik in Hem ben, dan ben ik bevrijd.
Als we in Hem zijn, dan ziet God ook niet meer onze zonden, nee, Hij ziet Zijn Zoon. Al de eigenschappen van Zijn Zoon, ziet God nu als de onze! We hoeven alleen maar 'in te stappen'... 
Hugo's vrouw bedacht deze ontsnapping van haar man - God Zelf bedacht onze ontsnapping, en dat ook uit liefde!
Wat een mooie toepassing vanuit de geschiedenis die ook zo voor ons levend wordt. :)

extra leesvoer voor geschiedenis'freaks'
site met leuke achtergond-linkjes
Hugo's ontsnapping in beeld

donderdag 3 maart 2011

The King's speech

Vorige week ben ik naar de film: The King's speech geweest. En waarom? Niet omdat deze film nogal wat nominaties had gekregen en inderdaad enkele Oscars in de wacht heeft gesleept, dat was pas de volgende dag...
Ik had verschillende redenen om die film graag te willen zien, in willekeurige volgorde noem ik een paar.
Het is een waar gebeurde geschiedenis aan het Britse hof: een koningszoon die tegen wil en dank de troon moet bestijgen
- hij dacht eerst de dans te kunnen ontspringen maar helaas gaf zijn broer er de brui aan. Buiten dat hij er natuurlijk niet op had gerekend is er een andere complicerende factor: hij stottert - en als je iets niet kunt hebben in die functie, is het dat; je zult geregeld toespraken moeten houden voor een groot publiek. En dat publiek werd net in die tijd aardig uitgebreid door het fenomeen 'radio', een belangrijk middel in de communicatie tussen vorst en volk...
 

King George VI declares the war 3 sept 1939
Zo kom ik bij nog een andere reden om het hierover te hebben: één van mijn eerdere blogjes ging toevallig over diezelfde koning die in 1939 een beroemd geworden kersttoespraak voor de radio hield en zo zijn onderdanen - ook de soldaten die de oorlog in moesten, rechtstreeks kon bemoedigen. Dat lichtje ging me direct op toen ik las waar deze film 'The Kings speech' precies over ging.
Verder was het nieuw voor mij dat deze George VI zo'n moeite had met spreken en het voor hem haast een bovenmenselijke beproeving was om inderdaad koning te moeten worden; zeker vroeger werd er over dit soort persoonlijke problemen wel aardig geheimzinnig gedaan - zo zie je ook dat hij eigenlijk gewoon voor de leeuwen geworpen werd - geen mens die bedacht dat er misschien eerst een oplossing gezocht moest worden voor zijn spraakprobleem toen hij na zijn vader en oudere broer voor 't eerst een officiële toespraak moest houden voor een microfoon: dat apparaat zou wel zorgen dat alles goed zou gaan. 

Zijn vrouw heeft hem in die tijd erdoor gesleept; zij heeft doorgezet en gezorgd dat hij bij een beroemde maar onorthodox werkende spraakleraar terecht kwam. Koning George VI is al overleden in 1952, maar deze Elisabeth - beter bekend als the Queen mum, heeft een zeer hoge leeftijd bereikt. Voor haar waren er zulke pijnlijke herinneringen verbonden met dit hele onderwerp, dat deze film pas naar haar dood is gemaakt alhoewel het script voor wat oorspronkelijk een toneelstuk moest worden, in de jaren tachtig van de vorige eeuw al gereed was.

Waarom spreekt deze film het grote publiek zo aan? Geen actie en veel 
bombarie maar iemand met een groot probleem wat zijn hele wezen beïnvloedt.... 
Het is blijkbaar een herkenbaar, zo menselijk gegeven - al zal het niet bij iedereen die ook ergens 'mee zit', 'stotteren' zijn.  Iedereen kan invoelen - en nu ook zien - hoe groot de strijd is die dat geeft en aan alle kanten remmend werkt, zeker als je ineens toch koning moet worden. En je ziet de worsteling om ermee aan de gang te gaan - eerst de aanloop tot zijn toespraak op Wembley in 1925, als hij via een microfoon een stadion vol mensen moet toespreken, de starende blikken en de frustratie door de keiharde confrontatie met wat hij niet kan, normaal uit zijn woorden komen. Vervolgens zijn er enkele stottertherapieën die geen soelaas bieden en dan nu, meer dan tien jaar later deze nieuwe poging om bij die coach met de uitzonderlijke werkwijze, van zijn grote spraakprobleem verlost te worden... En - toen nog - Albert, die op een gegeven moment aangeeft: 'als er nu even technisch wordt gekeken wat er aan de hand is, en dat wordt rechtgezet, is het klaar.' Maar het lag wat ingewikkelder, hij moest op voet van gelijkheid met zijn coach diens aanbevelingen opvolgen... en gelukkig hadden ze later (weer) de noodzakelijke vertrouwensband om de therapie tot een succes te kunnen maken, en een vriendschap die bleef bestaan tot zijn dood.

Ik zal hier niet het hele verloop van de film verklappen maar het was de moeite waard om te zien - ook omdat het niet een probleem is wat aan het eind als sneeuw voor de zon verdwenen is - succes hoeft niet altijd te betekenen dat je al je problemen zomaar achter je kan laten, wel dat je ermee aan de gang gaat en zo tot oplossingen kan komen... Zo is hij in staat om zonder noemenswaardig gestotter The King's speech te houden bij zijn aantreden als koning en bijvoorbeeld ook bij zijn toespraak naar aanleiding van de oorlogsverklaring aan de Duitsers op 3 september 1939, zie bovenstaande foto. 
Voorwaarde voor hem is de steun en aanwezigheid van zijn spraakcoach die hem door deze toespraak heen helpt en de nieuwe Koning eist diens aanwezigheid dan ook bij elke openbare gelegenheid waar hij het woord moet voeren..

Over twee personen in de Bijbel 

Wat me het zetje gaf om het over deze film te hebben in een blogje was iets wat ik las over Paulus, de grote apostel en daarom in onze ogen zéker een groot en geweldig redenaar - ja, dat zouden we denken. Groot betekent ... en dan vullen we van alles in met onze menselijke gedachten en redenaties.
Maar in 1 Korinthe staat toch heel wat anders.
En ik was bij u in zwakheid, met vrees en veel beven. Zo, dat was Paulus! Die tekst die kende ik wel maar laatst kwam ik nog weer één tegen over Paulus die me nooit zo was opgevallen: ik, die in persoonlijk verkeer schuchter ben.  In zwakheid, in vrezen en beven, schuchter... 
En dan houdt het nog niet op... Anderen hebben ook zo hun ideeën over hem:Want zijn brieven, zegt men, zijn wel gewichtig en krachtig, maar zijn persoonlijke verschijning is zwak en zijn spreken betekent niets, aldus zijn tegenstanders... Toch gaf hij blijk van daadkracht als het er op aankwam.

Vrees of angst, het werkt verlammend, je voelt je onzeker en durft geen initiatieven meer te nemen. Wel heeft het als resultaat dat je Gods kracht nodig hebt, en gaat ook die tekst meer spreken: als ik zwak ben, ben ik machtig. Waarom is dat zo? Waarom kan het niet zonder, zou je denken. Misschien dat we zo vertrouwen mogen leren om toch te gaan, te doen waar je juist die angst voor hebt. Dan ook kan de Heer laten zien dat Hij er voor ons is. Hij is als die spraakcoach, altijd op de achtergrond aanwezig, en die wetenschap is onze kracht.

Maar ook is Hij zo barmhartig dat Hij ons tegemoet wil komen in onze zwakheden. 
Want er ook nog een andere grote Godsman die niet zo welbespraakt was. Mozes had bij wijze van spreken wel honderd uitvluchten om het volk niet te gaan leiden... en zijn uiteindelijke tegenwerping is dat hij al nooit een groot spreker was: ik ben zwaar van mond en zwaar van tong - spreek onduidelijk en moeizaam. Zelfs toen God Zelf hem zei dat Hij hem tot mond zou zijn. Mozes blijft bang! Dan wordt God 'toornig' maar geeft toch een oplossing: Ik geef je je broer Aäron, die mag als je mond zijn. Dat is toch mooi! En Mozes wordt hiermee niet weggezet als een minder capabel persoon (zo beoordelen wij dat dan menselijk!) maar God zegt nota bene dit: zo zal hij u tot een mond zijn en gij zult hem tot God zijn.  
Die broer die hij in geen jaren had gezien wordt zijn rechterhand, vult hem aan, neemt over wat hij niet kan. En de Heer regelt dat zo even tussen neus en lippen door - Aäron was zelfs al onderweg - en geeft dan nóg een keer de opdracht. Ja, als Hij wil dat we iets zullen doen voor Hem, zal Hij de middelen daartoe geven. (En we zijn niet dom in zijn ogen)

Diezelfde broer zien we ook terug in een ander gedeelte van Exodus, als er strijd wordt gevoerd: Mozes moet de staf omhoog houden en dan is het volk aan de winnende hand. Gaan zijn handen naar beneden, heeft de vijand de overhand. Maar Mozes wordt moe, Hij kan het niet volhouden - en de strijd zou verloren worden .. maar daar zijn Aäron en Hur, zij ondersteunen Mozes zodat de staf omhoog kan blijven tot de Israëlieten de overwinning hebben behaald. Ook hier in deze geschiedenis weer de hulp die we mogen krijgen van anderen, Mozes heeft hulp van zijn broer Aäron: hij spreekt voor hem en hier ondersteunt hij hem tijdens de strijd.

Zo geeft God ons voorbeelden in de Bijbel van personen die grote Godsmannen worden genoemd, maar toch zwak waren, met angst en beven ergens aan begonnen - of niet eens durfden te beginnen. Die angstige Mozes is door God gebruikt om een groot volk uit te leiden en God sprak met hem van aangezicht tot aangezicht zoals je met een vriend spreekt. In Hebreeën 11 wordt hij beschreven als één van de geloofshelden die standvastig bleef! En de andere vreesachtige broeder, apostel Paulus mocht geheimenissen die hij van de Heer ontvangen had, openbaren aan de heidenen als hun speciale apostel.  Veel nieuwtestamentische brieven zijn door hem geschreven... 

Wat we hier van leren en steeds opnieuw weer moeten bedenken, is dat de Heer ons kan gebruiken ondanks onze zwakheid, en misschien wel juist omdat we zwak zijn.  Want we zullen ook niet plotseling ophouden met zwak te zijn, maar zullen een andere blik erop krijgen zodat ons onvermogen zal worden tot het verwachten van de Heer, als onze Coach die bij ons is, en die altijd groter is dan waar we tegenover komen te staan... 
Bij de Heer werkt alles net anders en Hij heeft een heel andere definitie van geloofshelden dan wij.
Dan zullen we ontdekken - en misschien weet je het al wel in theorie, maar heb je nog nooit ontdekt dat het echt zo werkt! -  dat we onze kracht bij Hem mogen halen: dat Hij die in ons is, onze kracht is.
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Linkwithin

http://www.linkwithin.com/install?platform=blogger&site_id=2144441&url=http%3A//gerda-overvanallesennogwat.blogspot.com/&email=evanschagen61%40gmail.com#