Love isn't love until ...

'n Mooie foto en een uitspraak erbij die ik mooi genoeg vond om hier te plaatsen. Het is ook een opmerking die aanzet tot nadenken of het wáár is: Love isn't love 'til you give it away... dat liefde alleen zo genoemd mag worden als je het ook weggeeft. Want als ik een heleboel liefde in mijn hart heb voor bijvoorbeeld mijn kinderen, dan is dat voor mijn gevoel al genoeg om te zeggen: 'Ja ik heb mijn kinderen lief!' Toch heeft liefde altijd gevolgen, zoals ook een tekst zegt dat een moeder haar baby niet kan vergeten maar er altijd voor zal zorgen ...

God geeft zichzelf

Of God ook liefde is, wordt in de wereld vaak betwijfeld - dan kijken mensen naar alle moeilijke, onbegrijpelijke dingen die er gebeuren en - als God liefde was had Hij dit vast niet toegestaan! -  dat lijkt een heel logische uitspraak. Ook gelovigen worstelen met dit probleem van het lijden in de wereld.
De oorzaak ervan is dat we genomen hebben (en sindsdien némen...) van de vrucht in het paradijs. Om als God te willen zijn, boven onze macht te willen grijpen - terwijl het een gave is die God ons wil géven.
Satan begon er al mee; hij wilde als God zijn en fluisterde Eva dezelfde leugen in, want als je toch 'valt' als belangrijke engel, dan het liefs met zoveel mogelijk slachtoffers in je kielzog...

Maar God néémt niet zonder het ook te vergoeden ... en zijn het vaak de sceptici die Hem allerlei negatieve hoedanigheden toeschrijven. Hij gééft! 
In de eerste plaats geeft Hij Zichzelf want Hij IS liefde. Hij kan niet anders dan geven. De Here Jezus gaf zichzelf, zelfs tot de dood erop volgde.. 

Geven wij onszelf?

Hebben we de Here Jezus lief, dan willen we onszelf toch ook aan Hém geven? Dan kán die beslissing verstrekkende gevolgen hebben. Misschien kost die beslissing je huis, misschien je werk, je gezondheid... je kind, misschien je man of je vrouw - alles wat we hier op aarde als zégen kunnen ervaren, daarvan kan God zeggen: "wil je dat ook aan Mij geven?..."
Dat is moeilijk en kan heel wat strijd kosten, maar als we het in Gods handen kunnen leggen - het zó als het ware aan Hem terúggeven, dan is dat de oplossing om misschien heel onbegrijpelijke dingen te kunnen accepteren als uit Zijn hand.
En als we dat weten - dat Hij liefde is -  maar ook die liefde ervaren hebben in ons hart, dan hoop ik dat je dat vast kan houden. Oók als je zware en onbegrijpelijke dingen meemaakt die je iets kosten wat je niet denkt aan te kunnen. Maar toch, er zal uiteindelijk iets véél waardevollers voor je klaar liggen als je hier in dit leven 'los moet laten'. 

Want God is liefde! en daarom geeft Hij je altijd iets veel mooiers terug dan wat je éérst bezat. Het probleem is dat we dat in eerste instantie niet zien; ook de mensen om ons heen zien misschien iemand zoals Job, die eenzaam op de vuilnisbelt zat en werd bespot en gemeden. - Maar Job zondigde in alles wat hij meemaakte niet en wist: 'Mijn Verlosser leeft...!' En God zegende hem uiteindelijk nog meer dan vroeger. Aardse zegeningen waren het voor Job, hij kreeg weer een hele rij kinderen, en veel meer bezittingen dan hij vroeger had. -

En wij gelovigen van het Nieuwe Testament?

Voor ons in deze tijd, is een groot geloof in de Heer en aardse zegen niet als vanzelfsprekend aan elkaar gekoppeld. Anders dan in het Oude Testament wordt tegen óns gezegd dat we ons niet moeten verwonderen, als we bijvoorbeeld vervolgd worden: 'Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook jullie vervolgen' is de boodschap voor de discipelen. 'Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook jullie haten'. Duidelijk dat we niet iets groots zijn in deze wereld:

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, 

dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). 

Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. 

En wat betreft veel bezittingen en een lang leven als je de Heer gehoorzaamd? Heel fijn als God je dat geeft! Het kan! Maar in tijden van economische crisis kun je er toch niet vanuit gaan dat Hij je die wel zal besparen. Zéker niet als er tegen Timoteus wordt gezegd dat we als gelovigen tevreden moeten zijn met voedsel en onderdak - niks geen grote plantage en een heel wagenpark... of een tweede huis in het buitenland en elk jaar enkele grote vakantiereizen.
En gezondheid en een lang leven is een zegen, maar deze schepping lijdt nog steeds en Romeinen 8 is duidelijk: Oók ons lichaam is nog aan de vruchteloosheid onderworpen en daarom zuchten wij in afwachting van de verlossing van ons aardse lichaam! En is dat te weinig bewijs? Lees dan maar eens 2 Kor 4:

Maar wij hebben deze schat in aarden vaten,

zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons: 

 in alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; 

om raad verlegen, doch niet radeloos;

vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren;

 te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, 

opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.

Wat Gods liefde (terug)geeft

Wat er op ons te wachten ligt is een erfenis in de hemel! Dát is waar we op hopen en logischerwijs - zegt Paulus - is die hoop iets wat je hier nog niet ziet. Want hoe kun je hopen op iets wat je al ziet?
Het betekent dat wat God voor ons heeft klaarliggen niet in aardse voorspoed zit ... alle luxe waarmee je je kan omringen kun je namelijk zien. Ook altijd gezond zijn is niet vanzelfsprekend; het zijn niet de zegeningen die een gelovige in het Nieuwe Testament kenmerkt. Ziekte en dood zijn nog steeds de algemene gevolgen van de zondeval. Jezus Zelf geeft het ook al aan dat het een mens niets baat, als hij de hele wereld wint - alle rijkdom en aanzien en wat er meer te krijgen is. Als je daarmee schade lijdt aan je ziel, heb je helemaal niets gewonnen! Geloven, het draait om je ziel!
En het onzichtbare, wat we hopen, dat verwachten we met volharding!! Ook als we menselijk gezien hier op aarde 'verliezers' zijn en misschien wel iets van Job weg  hebben...

Ons loon komt op de strijd en is nu al grote geestelijke winst - onzichtbaar aan de buitenkant, maar een kracht binnenin ons. Liefde van God Zelf die we mogen ervaren in zware omstandigheden. Maar met een belofte in Rom 8: 17,18:

 Indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.

Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd 

niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden.

En hoe vergoed Hij ons dan 'gemis' wat we hier en nu ervaren? Dat zegt Jezus ons zelf in Mattheus 19:

En een ieder, die huizen of broeders of zusters

 of vader of moeder of kinderen of akkers 

heeft prijsgegeven om mijn naam, 

zal vele malen meer terugontvangen 

en het eeuwige leven erven.

Laten we elkaar aanmoedigen om vol te houden als er strijd en lijden is. En als broers en zussen liefde weggeven aan de ander - Love, give it away! Ook mogen we voor elkaar bidden en dat is zo belangrijk!
Tot de Heer komt en onze hoop werkelijkheid zal worden. Dan zullen we Hem eindelijk zien en alles wat God ons wil geven - alles wat Hij bereid heeft voor degenen die Hem liefhebben.

Ik kijk er naar uit! Jullie ook??

Geen roof, maar ... wat dan wèl? (2)

Mijn vorige blogje ging over vers 6 van Filippenzen 2, één van de moeilijk(st)e teksten in de Bijbel. Inmidddels begrijp ik wat beter wat 'geen roof geacht hebben' betekent. :)
Toch wilde ik het hier niet bij laten omdat als vanzelf de vraag opkwam: wat heeft vers 7 er na, ons nu precies te zeggen?

Filippenzen 2
6 Die, hoewel Hij in de gestalte van God was, 
het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn
7 maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen
en aan de mensen gelijk te worden. 

En ik herinnerde ik me uit het Oude Testament een andere tekst. Zou ik wat wijzer worden door die eens weer te bekijken? Soms helpt zoiets je verder op weg.

Even een vergelijking

Ja, er is zelfs veel overeenkomst! Er wordt in Psalm 69 gesproken over 'roof' en óók in de ontkennende vorm: 'wat ik niet geroofd heb.... moet ik toch teruggeven...'

Op oneerlijke wijze word je gedwongen iets terug te geven, het word je eigenlijk gewoon afgepakt - dat lijkt de invalshoek in dit vers. Het is een beetje zoals we tegenwoordig ook wel praten over alle bezuinigingen. We zeggen dan zoiets als: "De ouderen worden dubbel gepakt. Ze hebben hun hele leven premie betaald voor hun pensioen maar moeten daar nu ineens flink op inleveren. Het is de omgekeerde wereld!".
We voelen dat als grote oneerlijkheid, ja als roof: Robin Hood die de hardwerkende mensen die over de bosweg rijden, overvalt en in dit voorbeeldje, van hun zuur verdiende spaarcentjes ontdoet.
Alleen is Robin Hood 'the good guy' die dat geld dan niet zelf houdt (zoals eigenlijk altijd wel het geval is als je iets rooft) maar hij verdeelt de buit onder de armen, doet er weer vrijwillig afstand van. Een vreemd soort rover eigenlijk.

Hoe onlogisch!

Ineens zie ik hier toch iets in van Filippenzen 2 waar Jezus het 'aan God gelijk zijn' niet in bezit kreeg door een 'roof'. Hetzelfde zegt Psalm 69: Wat ik niet geroofd heb... en komt het in onze ogen onlogische vervolg. Normaal is het zo dat je het 'geroofde' weer zou moeten 'inleveren' bij de rechthebbende.
In deze twee gedeelten is er juist niet geroofd - toch wordt er gehandeld alsof dat wél zo is. De omgekeerde wereld.
Psalm 69 gaat over 'betalen': Jezus (profetisch gezien) moest betalen, iets teruggeven, terwijl Hij niets had geroofd ... geen schuld, toch boeten zou je kunnen zeggen... Niet voor te stellen!

En onze tekst?

Die moeilijke teksten uit Filippenzen 2 werden hierdoor ineens duidelijker. Ik zag er dezelfde zinsconstructie wat heel verhelderend werkte - al was het hier een vrijwillige handeling.
Alles wat de Heer bezat... legde Hij helemaal af en zó staat het in vers 7: maar Hij heeft Zichzelf ontledigd. Ook geheel onlogisch want net als in Psalm 69, was het juist WEL rechtmatig bezit. Ook alles wat bij Zijn hoge positie hoorde, al Zijn rijkdom en heerlijkheid heeft Hij afgelegd totdat er niets meer van te zien was. En dat terwijl niemand Hem dwong.

- In gewone woorden zou je het eerste stukje van vers 7 zo kunnen zeggen:
"De Here Jezus deed zomaar, terwijl het niet noodzakelijk was, afstand van het 'aan God gelijk zijn'." - 

En daar bleef het niet bij: 'En Hij nam de gestalte van een slaaf aan', zo gaat vers 7 verder. Die bewoording duidt op activiteit; het overkwam Hem niet maar Hij kóós ervoor en '...werd aan de mensen gelijk'. 

Iets om eens even bij stil te staan want - als gewone mensen - kunnen we ons er haast geen beeld van vormen hoe dat was, die gelijkheid van de Here Jezus aan God voordat Hij geboren werd. De verheerlijking op de berg laat er iets van zien: En Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd; Zijn gezicht straalde als de zon en Zijn kleren werden wit als het licht. Ook in Johannes 17 komt deze heerlijkheid naar voren en spreekt Jezus de wens uit dat de Vader Hem die weer teruggeeft omdat Zijn taak er op zit. Hij plaatst Zich daar eigenlijk al achter het kruislijden, terwijl het nog moet komen. En zegt daar:  Verheerlijk Mij, Vader, bij Uzelf, met de heerlijkheid die Ik bij U bezat voordat de wereld er was.

Wat een contrast

De mensen waartussen Hij leefde die drie jaren, wisten niets van die heerlijkheid - Hij werd zelfs gearresteerd als een rover (Als tegen een rover zijt gij uitgetrokken met zwaarden en stokken?), ingewisseld tegen een rover (Hem niet, maar Barabbas! En Barabbas was een rover) en gekruisigd tussen rovers....

Ja, vers 7 is voor mij nog méér een contrast geworden met dat voorgaande vers, want in plaats van alles waar Hij recht op had, te hebben en te houden, ontledigde Hij zich niet alleen van al die heerlijkheid, het ging nog veel verder.
Uiteindelijk stierf Hij aan een kruis, als een rover... en dat allemaal voor jou, voor mij... (ja, zoals Psalm 69:5 het zegt)

Eén was er, die waardeerde Hem wel, en hoe lezen we in het vervolg:
 'daarom heeft God Hem ook uitermate verhoogd en Hem de naam boven alle naam geschonken'.
Ja, Hij heeft alle heerlijkheid weer terugontvangen en meer dan dat..

Laten we ons nu al voor Hem neerbuigen - anders zullen we later moéten - en belijden:

 Jezus Christus is Here, tot eer van God, de Vader!

Na vers 6 en 7 heeft het voorgaande vers 5 ons ook nog iets te zeggen.  

Dat komt een volgende keer...

Mission impossible of niet?

 zicht op de berg Hermon vanaf het meer van Galilea

Hebben jullie dat ook? Ik heb dat wel eens, dat ik er wel bij had willen zijn toen de Here Jezus op aarde rondwandelde, goed doende aan ieder... het meemaken hoe Hij 'in het echt' de mensen toesprak. Ik zou Hem misschien ook wel wat willen vragen - als ik de durf zou hebben... en zien hoe Hij was ...
Maar verder, zou ik ook graag willen weten hoe Hij er verder uitzag? Nee, dat niet.
Toch hebben veel mensen er wel een bepaald idee bij, denk aan bijbelse platen van vroeger ... maar ook nu zie je op bepaalde sites veel afbeeldingen voorbij komen waar Hij niet alleen knap is, maar er ook nog speciaal licht uit Zijn ogen straalt en misschien is er zelfs iets van een aureool te zien.
Jesaja 53 zegt echter iets heel anders:  

Gestalte of glorie had Hij niet; als wij Hem aanzagen, was er geen gedaante dat wij Hem begeerd zouden hebben.

Uiterlijk gezien was Hij geen opvallende, aantrekkelijke verschijning, dat is wat er eigenlijk staat (net zoals over Paulus) - we krijgen ook geen enkele verdere aanwijzing, terwijl je wel uiterlijke kenmerken leest over anderen, zoals Saul, David of Jeremia. Wat dat betreft is het gissen...

Mission impossible?  

acteur 'Jezus', een gewoon mens

Er is er nóg een reden waarom ik denk dat het een onmogelijke missie is om Hem echt af te beelden, of uit te beelden in een film. Want als ik de acteur die 'Jezus' moet spelen in de ogen kijk, zie ik toch echt een gewoon mens. En is het toch snel het lichamelijke lijden waarop wordt ingezoomd. Heel logisch want dat kunnen we waarnemen met onze ogen: de buitenkant.
En jazeker, het is waar, Hij heeft zich helemaal gegeven tot in de dood, en dat lichamelijke lijden was ook noodzakelijk voor onze redding. Niet voor te stellen dat Hij dat voor ons over had! Maar er zijn meer mensen onschuldig mishandeld en gedood - óók voor anderen. Waar zit dan het verschil?

Er is iets anders, wat Jezus' leven (en dus ook zijn lijden) onderscheidt, al was Hij uiterlijk net zo'n gewoon mens zoals jij en ik. Hij was zonder zonde - dat werd duidelijk als je met Hem praatte en merkte je in alles wat Hij deed en hoe Hij reageerde op anderen.
Want al heeft Hij alle glorie, alle hemelse pracht en praal afgelegd en was het uiterlijk niet meer zichtbaar, innerlijk was Hij nog precies dezelfde als in de schoot van de Vader (want daar kwam Hij vandaan!)
Ik denk dat Johannes daar ook op doelt (al lijkt die tekst op het eerste gezicht nogal in tegenspraak met Jesaja 53) als hij zegt in zijn evangelie:

 'Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd.' 

Deze innerlijke reinheid en heiligheid, hoe God Zelf is, vol van genade en waarheid, is niet door iemand in een beeld te vangen. Daarom heeft dit stukje uit Ben Hur misschien altijd al zoveel indruk op mij gemaakt.

Jezus geeft Ben Hur te drinken... 

En wat zou de Romeinse soldaat in Hem hebben gezien?

Wat onzichtbaar is

Het is die innerlijke volmaaktheid die Hem heeft laten lijden aan alles wat Hij hier in deze wereld tegenkwam wat zo door de zonde is aangetast, alles op aarde wat zóver verwijderd is van alles wat God had bedoeld met Zijn schepping. En Hij keek niet alleen maar toe, maar nam onze ziekten op zich zegt een citaat uit Jesaja 53, toen Hij ieder genas die tot Hem kwam. Onze smarten, Hij droeg ze! En dit alles 'tekende' Hem.
De mensen begrepen in wezen ook niet wat Zijn missie was, dat begon al als kind toen Zijn (vermeende) aardse vader en moeder Hem berispten dat Hij achter was gebleven in de tempel, tot de discipelen die onder elkaar spraken wie van hen de meeste zou zijn, - en neem hun onvermogen om 'een uur met Hem te waken' in de hof van Gethsemanee, toen Hij zo dodelijk beangst was. Omdat Hij alles wist wat over Hem zou komen.

Ja, Hij wilde gaan tot in de dood - de straf moest gedragen worden, maar als mens heeft Hij pas aan den lijve ondervonden wat dat inhield: lijden. Zo heeft Hij geleerd de wil van God te gehoorzamen - en is Hij verhoord uit Zijn angst zoals Hebreeën zegt.
Die gehoorzaamheid om ondanks alles, steeds weer die wil te doen, monde uit in Zijn lijden op het kruis, waar Hij onschuldig aan hing, maar waar uiteindelijk God Hem moest verlaten omdat al onze zonden op Hem werden gelegd. En dat uitbeelden? Dat is mijns inziens al helemáál niet mogelijk.
Zelfs deze in zonde gevallen wereld bestaat bij de gratie Gods om het maar eens even plechtig te zeggen. Alles zou onmiddellijk ophouden als God deze wereld de rug toe zou keren - zoals Hij Zijn Zoon de rug toekeerde op het kruis. Daarom werd het ook drie uur volkomen duisternis. God zag Hém als de personificatie van de zonde zelf en verliet Hem ... en dat lijden moest Hij dragen. Onzichtbaar voor de mensen...

Waar het echt om gaat

Jezus zegt het al, als zijn familie Hem wil spreken - 'als we de wil van de Vader doen, dán zijn we Jezus' moeder en zuster en broeder'.. De menselijke banden die Hij nodig had om geboren te worden snijdt Hij hiermee al door - daar gaat het niet meer om. Hoe logisch is het dan dat Paulus ons ook oproept om niemand meer 'naar het vlees' te kennen, en hij vervolgt dat met: 

... 'en al hebben wij Christus naar het vlees gekend, dan kennen wij Hem nu zo niet meer´

... en dat zélfs als je het voorrecht had drie jaar met Hem door Israël te hebben gewandeld en zelfs als je toen aan Zijn boezem lag 'dan kennen wij Hem nu zo niet meer´ (zij zouden namelijk gemakkelijk het accent kunnen gaan leggen op Zijn menselijke hoedanigheden). En wij, die Hem nog nooit hebben gezien? Gelukkig zijn wij daardoor niet in het nadeel - al wilde ik Hem wel eens meegemaakt hebben - want Jezus noemt ons 'zalig' als we desondanks toch geloven.

Eens zal het zover zijn en zullen we Hem écht in de ogen kijken - niet zoals Ben Hur Hem zag, in Zijn vernederde menselijke gestalte, maar zoals Hij is in Zijn volle heerlijkheid. Wat zal dat bijzonder zijn!
Daar wacht ik op en:

Hoewel ik Hem niet gezien heb, heb ik Hem toch lief. 

Hoewel ik Hem nu niet zie, maar geloof, 

verheug ik mij 

met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde 

(1 Petrus 1: 8)

Ik hoop jullie ook!