Hoe lang nog ...

Een vraag die in deze dagen bij veel mensen op komt: Hoe lang nog... voordat aan alles wat hier op aarde aan verdriet en dood is, voorbij zal zijn. Zeker bij de vele mensen die geliefden hebben verloren bij de tragisch vliegtuigcrash in de Oekraïne - door een bewuste daad om met een raket een lijnvliegtuig met zoveel mensen aan boord neer te halen ...

Deze dagen doen me terugdenken aan de dagen na het drama op Tenerife in de jaren '70 waar bij een botsing van taxiënde vliegtuigen, ook zeer vele doden vielen. Toen lazen we de krant op school in de aula met de vele rouwadvertenties, waar overal een verhaal achter school (ik weet het nog precies) en een meisje die we kenden in één klap haar ouders verloor.
Nu komt het allemaal extra dichtbij door de filmpjes en verhalen op internet van mensen die hun familieleden en geliefden moeten missen; je ziet zo echt de menselijke drama's achter de namen... 

Veel kan en wil ik er verder niet van zeggen maar zie wel hoe de schepping met al haar bewoners wacht ... En de zonnebloem op de foto te midden van de puinhopen, is als het ware het symbool voor dat verlangen naar de zon der gerechtigheid die eens op zal gaan. Dat is wat we mogen weten en de gebeurtenissen in deze dagen laten ons er des te meer naar uitzien.

Want het is niet alleen de vliegtuigcrash maar ook het conflict tussen Israël en Hamas met de grondoorlog in Gaza - nodig om de terroristen daar aan te pakken zodat er geen raketten meer op onschuldige burgers worden afgevuurd.
En het is de oorlog in Syrië, de vervolgingen in Noord-Korea, het maar voortdurende geweld in Afrika en zo voort...

De oorzaak van al de conflicten in de wereld is haat ... in de mensen geplant door de duivel zelf, 'de leugenaar en mensenmoorder van de beginne' zoals er in de Bijbel staat. Daarom halen rebellen in de Oekraïne een vliegtuig neer en schreeuwt de leider van Hamas tegen de Joden: We desire death as you desire life... En Golda Meir formuleerde het zo: we hebben alleen vrede met de arabieren wanneer zij hun kinderen méér liefhebben dan dat ze ons haten...'
En het geldt ook in andere situaties want als de liefde niet overwint, dan kunnen we het vergeten en blijft gerechtigheid en vrede een utopie.

:

Ook de rebellen in de Oekraïne hebben alleen hun eigen doel voor ogen en dat heiligt blijkbaar alle middelen - nu met bijna 300 doden als gevolg.
De politiek met de verschillende wereldleiders, lijkt er nu alles aan te doen om de onderste steen boven te krijgen maar één ding is zeker, vrede zal via de weg van de menselijke regeringen niet tot stand komen, al doen we er nog zo ons best voor. Als de harten niet veranderd worden zal er geen blijvende vrede mogelijk zijn.

Het is mijn gebed dat ieder die nu in diepe rouw is getroost wordt. En zij (en vele anderen) op zoek gaan naar de zin van het bestaan. En wel op zo'n manier dat dit verdriet en lijden hen God laat vinden - en hen zo 'diep in de armen van hun redder drijft' zoals ik net gisteren in een citaat las. Want dan alleen heeft verdriet en lijden 'zin', als er áchter een hoger doel duidelijk wordt ... en las ik verder:

 "God is not just showing up after the trouble and cleaning it up. He is plotting the course and managing the troubles with far-reaching purposes for our good and for the glory of Jesus Christ.” (John Piper)

Hij, Jezus Christus geeft namelijk ware vrede en Zijn heerlijkheid (waar vele gelovigen nu voor lijden) zal ooit zichtbaar worden. Wanneer Hij als de Zon der gerechtigheid uiteindelijk óók zorgt voor ware vrede hier op aarde. 
De vrede waar iedereen, zeker in dagen als deze, zo naar uit ziet...

Refrein:

How long before You drench the barren land
How long before we see Your righteous hand
How long before Your name is lifted high
How long before the weeping turns 

to songs of joy
[...]
How long before Your glory lights the skies
How long before Your radiance lifts our eyes
How long before Your fragrance fills the air
How long before the earth resounds 

with songs of joy

Van Gogh, Rembrandt of...

Veilingen, een manier om te kopen en verkopen... maar soms zit er een addertje onder het gras, een geheime deal die we niet weten. Daardoor konden bij 'Het kleine huis op de prairie', de vrienden van Charles Ingalls, diens farm en bezittingen terugkopen voor een laag prijsje, toen er zoveel schulden waren dat alles onder hamer kwam - de andere gegadigden kwamen niet opdagen doordat bij de toegangsweg tot Walnut Grove, hen door Nells werd wijsgemaakt dat de veiling niet door ging.

Daar moest ik aan denken toen ik het volgende verhaaltje las *) - ook over een veiling met een geheime bepaling:

Een welvarende man en zijn zoon verzamelden als hobby zeldzame kunst. Ze hadden van alles in hun collectie, van Picasso tot Raphael en nog veel meer. Regelmatig stonden ze samen deze grote kunstwerken te bewonderen. Toen het conflict in Vietnam uitbrak werd de zoon opgeroepen en naar het oorlogsgebied gestuurd. De zoon was een moedig soldaat en stierf in de strijd terwijl hij het leven redde van een andere soldaat. De vader kreeg het bericht en rouwde hevig om het verlies van zijn enige zoon.

Ongeveer een maand later, vlak voor kerst, werd er bij de vader op de deur geklopt. Een jonge man stond aan de deur met een groot pakket in zijn handen. “Meneer,” zei hij, “u kent mij niet. Uw zoon is gestorven terwijl hij mijn leven redde. Hij heeft meerdere levens gered die dag en terwijl hij mij droeg werd hij dodelijk in het hart getroffen door een kogel. Uw zoon sprak vaak over u en uw liefde voor kunst.” De jonge man overhandigde het pakket. “Ik weet dat het niet veel is en zeker niets vergeleken met de grote kunstwerken die u hebt, maar ik geloof dat uw zoon zou willen dat u dit kreeg.”
De vader opende het pakket. Het was een portret van zijn zoon, geschilderd door de jonge man. Hij keek met bewondering naar de manier waarop de jonge man de persoonlijkheid van zijn zoon had weten vast te leggen in het schilderij. Tranen vulde de ogen van de vader terwijl hij het schilderij verder bekeek. Hij dankte de jonge man en bood aan om voor het schilderij te betalen. “Nee, echt niet. Ik kan niet terugbetalen wat uw zoon voor mij heeft gedaan. Dit is een geschenk.”

De vader hing het schilderij boven de schoorsteenmantel. Elke keer als hij bezoek kreeg, toonde hij eerst het schilderij van zijn zoon voordat hij de rest van zijn collecte liet zien. De vader overleed enkele maanden later.

Er zou een grote veiling worden gehouden van alle verzamelde kunstwerken. Er verzamelde zich een grote publiek, opgewonden dat zij de kunstwerken konden zien en de mogelijkheid kregen om er iets van te kopen.
Op het podium stond het schilderij van de zoon. De veilingmeester klopte met zijn hamer. “We starten het bieden met dit schilderij van de zoon. Wie biedt er op dit schilderij?”
Het was stil.

Toen riep iemand van achter uit de zaal: “Wij willen de beroemde werken zien. Sla dit schilderij over.” De veilingmeester bleef volhouden. “Wie gaat er bieden op dit schilderij? Wie start het bieden? 100 dollar, € 200 dollar?”
Een andere stem riep boos: “Wij zijn niet gekomen voor dit schilderij. We zijn gekomen om de 'Van Goghs' en de 'Rembrandts' te zien. Schiet nou eens op en kom met het echte werk!” De veilingmeester ging door: “De zoon! De zoon! Wie neemt de zoon?”
Uiteindelijk kwam er een stem van achter uit de zaal. Het was de tuinman die al jaren voor het gezin had gewerkt. “Ik bied 10 dollar voor dat schilderij.” Als arme man was dit alles wat hij zich kon veroorloven.
“We hebben een bod van 10 dollar , wie biedt 20?" “Geef het aan hem. Wij willen de meesters zien!” “Ik heb een bod van 10 dollar, wil iemand meer bieden?” Het publiek begon boos te worden. Zij wilden geen schilderij van de zoon. Zij wilden waardevolle investeringen voor hun collecties.

De veilingmeester klopte met zijn hamer “Eenmaal, andermaal, VERKOCHT voor 10 dollar!”
Een man op de tweede rij riep: “Kunnen we nu doorgaan met de meesterwerken?”
De veilingmeester legde zijn hamer neer en kondigde aan: “De veiling is nu afgelopen.”
“En de andere schilderijen dan?”
“Het spijt me. Toen ik de taak had aangenomen om deze veiling te leiden, ben ik op de hoogte gesteld van een bijzondere bepaling in het testament dat tot op een specifiek moment geheim moest blijven. Dat moment is nu bereikt. Alleen het schilderij van de zoon zou worden geveild. De persoon die dat schilderij kocht zou automatisch alles erven, inclusief de schilderijen van de grote meesters. De persoon die de zoon nam, krijgt alles!”

*********

En de titel van dit verhaaltje?
"Wie neemt de zoon?"
want dát is hier de cruciale vraag... Als je het schilderij van hem neemt, wordt de rest je geschonken.
De toepassing zien we wel denk ik. :) Ook nu lijkt het in de ogen van velen, niet veel bijzonders, 'geloven in de Zoon' - maar schijn bedriegt...
En ook hier wordt aan het eind als volgt de link gelegd met DE Zoon:

Tweeduizend jaar geleden gaf God zijn Zoon om aan het kruis te sterven. Net als ook de veilingmeester, is Zijn boodschap vandaag: “De Zoon! De Zoon! Wie neemt de Zoon?” Want, ziet u, wie de Zoon neemt, krijgt alles! 

*********

Lees het maar na:

En dit is het getuigenis: God heeft ons eeuwig leven gegeven 

en dit leven is in zijn Zoon. 

Wie de Zoon heeft, heeft het leven; 

wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. 

 (De eerste brief van Johannes, 

hoofdstuk 5 vers 11 en 12) 

Wat zullen wij dan van deze dingen zeggen? 

Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?

Hoe zal Hij, die zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard, 

maar voor ons allen overgegeven heeft, 

ons met Hem ook niet alle dingen schenken?

(Paulus in de brief aan de Romeinen

 hoofdstuk 8 vers 31 en 32)

*) Inmiddels zag ik ook een versie van dit verhaal 

op de site van Heart Cry

Witter dan sneeuw...

Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw; 

al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol. 

    Wat een mooie vogel! En wat een contrast met de omgeving, die boom bedekt met sneeuw. De vogel is een blikvanger, duidelijk te onderscheiden van die witte achtergrond - felrood als hij is. 

Vanmorgen was de wereld helemaal bedekt met een dikke witte laag sneeuw en dacht ik aan deze afbeelding die ik van de week onder ogen kreeg.

De tekst uit Jesaja 1, heeft het ook over wit en rood: de witheid van sneeuw wordt genoemd, samen met iets wat er helemaal mee in contrast staat: onze zonden. Maar de boodschap is erg bemoedigend, lees het nog maar een keer: Al waren onze zonden rood als scharlaken, zoals de vogel op deze foto eruit ziet, zij zullen zo wit worden als sneeuw. Dat betekent een volledige verandering en er zal dan ook helemaal niets, zelfs geen spikkeltje meer zijn wat herinnert aan deze rode kleur van de vogel.

Ik betrek er nog even wat anders bij. Er heeft namelijk wel héél wat moeten gebeuren, voordat het met onze zonden zover was, dat zij werden als witte sneeuw. Want de Here Jezus is geheel zondig gemaakt - als het ware zo rood als de vogel! - alleen op die manier kon Hij ervoor kon zorgen dat wij 'wit' konden worden als de sneeuw. En dat terwijl Hij de volmaakt reine was. 

Heilig en zonder zonde, zo kwam Hij naar de aarde en wilde onze zonden dragen. Dat was nodig want wij konden die gevolgen zelf niet aan - zoals één van de kinderen het ineens doorhad: 'dat kan ik toch niet, daar hangen!'
Maar God zag Hém als de oorzaak van al het kwaad, toen al onze zonden op Hem werden gelegd. En in Hem zijn wij gestraft... wij hoeven het daarom zelf niet meer! (als je dat wilt geloven!)
Daarom moest Hij ook sterven en gaf Zijn bloed. De Here Jezus werd - in de vergelijking - de méést rode vogel die er ooit is geweest.

Deze prachtige rode kardinaalvogel op de foto is voor mij dan óók het symbool van het bloed dat de Here Jezus heeft gegeven, waardoor wij gereinigd kunnen worden (want zonder dat is er geen vergeving). Het herinnert mij aan zijn lijden en dood - zoals we in het laatste Bijbelboek Openbaring, de Here Jezus zien als het Lam dat staat in het midden van de troon, 'als geslacht'...

Ja, zoals die rode vogel op de foto de blikvanger is, zo zullen wij Hem altijd zien en als het Lam zal Hij ons blijvend herinneren aan wat er voor onze redding nodig was: een ruil. Onze zonden met de dood en het lijden voor Hém, zodat wíj zijn reinheid en heiligheid ontvangen en wit kunnen zijn als de sneeuw.

Dan, als we Hem zullen zien, zullen we Hem eren en aanbidden - en mogen dat nu ook al doen:

Het Lam, dat geslacht is, is waardig te ontvangen

 de macht en de rijkdom, en de wijsheid en de sterkte, 

en de eer en de heerlijkheid en de lof.

Jozef

De afsluiting van het project: 'de tien mooiste Bijbelverhalen van Zwolle' is al haast in zicht maar ik zal mijn eigen tempo toch maar aanhouden. Het is inmiddels wel hoog tijd voor het verhaal wat als zevende is geëindigd.
De hoofdpersoon in deze geschiedenis is al even ter sprake geweest bij het vorige verhaal. Ook hij wordt gebruikt om zijn familie te redden - als de mannelijke tegenhanger van Esther zou je kunnen zeggen.

---------------------------

Iets wat direct opvalt bij Jozef, dat hij het lievelingetje van zijn vader was. Hij was natuurlijk de langverwachte zoon van Rachel, de lievelingsvrouw van Jakob. En deze had hem lief boven al zijn zonen.
Hij was waarschijnlijk ook braaf en gehoorzaam - heel anders dan zijn onbehouwen broers en krijgt zelfs een veelkleurige rok van vader Jakob. ... En dat lijkt toch verdacht veel op voortrekken en waarderen we eigenlijk niet zo positief. Jozef ´ligt´ dan ook niet zo goed bij zijn broers. Zeker als hij ook nog zijn dromen vertelt - ik heb me wel eens afgevraagd waarom hij dat eigenlijk deed; hij had die dromen ook voor zichzelf kunnen houden.....

Anders kijken...

Het is net als bij de geschiedenis van Vasti die niet naar de koning wilde... als we er met andere ogen naar kijken, zie je ineens iets anders. En zien we hier in het 'lievelingetje' Jozef, een erg mooi beeld van de Here Jezus als geliefde Zoon van de Vader, waar Hij al zijn welbehagen in kon vinden... De Here Jezus was in Zijn leven ook recht door zee... een aan zijn ouders gehoorzaam kind - Hij was hen onderdanig staat er bij de geschiedenis toen Hij 12 jaar was, en wat nog meer was: Hij was altijd Zijn hemelse Vader gehoorzaam. Een stukje lijden - wat niet gezien wordt door de mensen maar wel door God!

En dan vraagt vader Jakob of Jozef zijn broers wil zoeken, zij zijn de schapen aan het weiden in Dotan. En Jozef gaat op weg maar als hij aankomt wordt hij direct weggehoond: "Daar komt die meesterdromer aan. Wat denkt hij wel, dat we voor hem zullen buigen??"
Ze gooien hem in de put, dan zijn ze van hem af, en hij wordt verkocht naar Egypte ... Vader Jakob denkt dat Jozef dood is, verscheurd door wilde dieren...

Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan want het is allemaal zo bekend en we nemen het vaak als een gegeven - maar in Jakobs verdriet om Jozef, kunnen we zien wat God de Vader heeft gevoeld. Toen Jezus moest sterven was het toch Zijn Zoon die daar hing! 

Zo is de Here Jezus verraden en gedood en uit het gezichtsveld van het volk Israël verdwenen; dat Hij ooit nog echt koning zal worden, hebben ze geen idee van! Ja, Jozefs geschiedenis, maar ook de diepere betekenis erachter, handelt in eerste instantie over het behoud van Israël, in de kiem netzo 'Joods' als het verhaal van Esther...
Maar dat niet alleen!

*********************

In het verborgene

Als het ware tussen de regels door, is in dit verhaal van Jozef iets te zien van Gods plannen en lessen voor ons gelovigen vandaag de dag... Jozef in Egypte maakt namelijk nogal wat mee, ineens slaaf, vals beschuldigd en daardoor in de gevangenis... vergeten door de schenker die na zijn vrijlating pas weer aan hem denkt als Farao een droom krijgt die niemand kan uitleggen. 

Wat een geduld heeft hij moeten leren - en in mijn ogen wás hij al echt zo'n gelovige die God graag ziet: niet iemand die al mopperend alles verdraagt wat hem overkomt.

Maar God vergeet nooit iemand! en als de omstandigheden zover zijn dat God Jozef verder kan gebruiken voor de taak die klaar ligt, komt hij uit de gevangenis réchtstreeks in de juiste positie om de Farao zijn droom uit te leggen. Want achter de schermen is het de Heer Zelf die aan het werk is.

Dat is iets waar ik van kan leren: dat we soms moeten wachten op antwoord, op actie... omdat het nog niet zover is, dat er wat gebeuren kan op gebeden die we - misschien al wel jaren - naar God opzenden.

Het resultaat van Jozefs geduld en trouw aan God, is dat de weg openligt en hij onderkoning wordt van Egypte. En wat een bijzondere positie dat is, zien we aan de uitspraak van de toenmalige farao:

Ik ben Farao, maar zonder u zal niemand in het gehele land Egypte zijn hand of zijn voet opheffen. En Farao noemde Jozef Safenat-Paneach. (Dit betekent: redder der wereld)
Zo is Jozef verhoogd, van slaaf tot wat er staat aan het eind van dat gedeelte: En Jozef ging uit, (als heer) over het land Egypte. 

Hij voert nu Gods reddingsplan uit en niet alleen Egypte, maar de hele toenmalige wereld wordt gered van de hongerdood. Ook trouwt hij de heidense vrouw Asnat.

Ook Jezus is van 'slaaf' nu Heer - en de hele wereld kan Zijn redding aannemen. Hij brengt in deze tijd, nadat Zijn volk hem afwees (dit is de erfgenaam, laten we Hem doden!) een ander volk bijeen, wat Zijn naam draagt en Zijn vrouw mag worden.

**********************

Redding - ook van zijn eigen vlees en bloed

Dan komen de broers van Jozef weer in beeld. Door de hongersnood gedreven, komen ook zij naar Egypte toe om koren te kopen.
Wat zijn dat bijzondere hoofdstukken als je ziet dat de broers bij die onbekende onderkoning komen - die hen streng behandelt en beschuldigt van spionage... Maar ondertussen kan Jozef verstaan wat ze onderling bespreken; hij herkent hen en verbergt zijn emoties, speelt als het ware een dubbelrol en de broers hebben nog niets in de gaten. En dan is Jozef zo benieuwd hoe het in hun hart is. Zijn ze nog dezelfde harde kerels van vroeger? En hij test hen uit, door ze te vragen terug te komen met hun jongste broer Benjamin. Maar de broers zijn veranderd en ze springen nu zelfs openlijk voor elkaar in de bres!

En uiteindelijk maakt Jozef zich bekend! Hij kan het niet langer voor zich houden - stuurt iedereen weg en valt zijn broers om de hals. En de broers zijn bang! Jozef, onderkoning? Wat zal hij met hen doen, zij hebben hem immers verkocht...

De toekomstige bekendmaking

Je ziet hier een tafereel wat heen wijst naar een gebeurtenis die nog plaats zal vinden. Het is de grote ontknoping: de Here Jezus die Zich bekend maakt aan Zijn broeders, het volk Israël. Eindelijk weer verenigd met Zijn eigen vlees en bloed - waar Hij al die tijd vanaf hun afwijzing op heeft gewacht.
Zij zullen Hem herkennen als degene die zij hebben doorstoken. En de schrik zal hen om het hart slaan, zij bedrijven rouw staat er in Zacharia.
Wat een bijzonder ontroerend moment zullen we in de toekomst nog mee gaan maken!

-------------------------------

Laatst las ik een blogje over Jozef, waar de schrijver God niet anders kan zien dan iemand die voor z'n plezier een hongersnood naar de wereld stuurt en Jozef een moeilijke weg laat gaan, ook alleen omdat Hij daar plezier in zou hebben - En Jozef zelf? Die is voor hem een wraaknemende broer die daar een sinister genoegen in schept..
Maar Jozef is met een bijzonder doel' 'vooruit gestuurd' naar Egypte, heenwijzend naar de Grote Redder van de wereld. Als we dat onderkennen, worden onbegrijpelijke gebeurtenissen in een ander licht gesteld.

Ik wens jullie toe, ogen, die de diepere betekenis zien in dit verhaal. Dat we hierdoor net als Jozef, in ons leven geduldig leren wachten op de Heer en Zijn leiding mogen zien door moeilijkheden heen. Maar vooral dat jullie door Jozefs geschiedenis, de Here Jezus beter leren kennen en gaan liefhebben om wie Hij is...

De Geest, te koop?

Gisteren kwam ik in een folder als een lokkertje, deze kreet tegen: ´15% extra pinksterkorting op ALLES... snel, nog slechts twee dagen!´ Een typisch seculiere uitspraak en op zich niet vreemd. Veel mensen kennen Pinksteren alleen van de extra vrije dag en de Pinksterbloemen die zo rond deze tijd van het jaar bloeien. Pinksterkorting is dan het geluk wat je hebt als je een bepaalde aankoop doet en er maar liefst 15% minder voor hoeft te betalen. Een commerciële kreet om mensen in beweging te krijgen (deze twee dagen) hun slag te slaan. En het liefst wat groots, de korting heeft dan het meeste effect.

Wat Pinksteren echt inhoudt: de komst van de Heilige Geest, is de meeste mensen volledig onbekend. Wat dat betreft iets waar we wel meer reclame voor zouden mogen maken. En je zou denken dat er dan wel wat meer animo voor zou zijn. We krijgen namelijk geen 15% korting, nee, dit geschenk is gratis! Als we de Here Jezus aannemen is de Heilige Geest zelfs onze eerste gave. Gods welkomstgeschenk aan ons, zo zou je het kunnen noemen.
Moeten we dan maar gaan 'adverteren' met de Geest (om het even zo plat te zeggen) als een soort 'lokkertje' ... wat is de juiste manier? Moet je überhaupt met de Geest 'schermen'?

De Geest, door geloof

We lezen in Handelingen 2 hoe die bijzondere belofte aan de Joden - voor u en uw kinderen zegt Petrus, werd vervuld op die Pinksterdag 2000 jaar geleden. De aanwezige Joden zijn diep getroffen dat zij Jezus, zo kort geleden nog maar, hebben verworpen en vragen vertwijfeld aan Petrus: 'Wat moeten wij doen?' En Petrus die hen net met grote vrijmoedigheid het evangelie heeft gebracht, antwoordt: 'Bekeert u!' 
Hij zegt niet: 'Ontvang de Heilige Geest dan komt alles goed...' Dat zou je misschien verwachten als net de Heilige Geest is uitgestort.

Er staat iets anders: 'allen die zijn woord aanvaarden' (vers 41) werden gedoopt, en ontvingen de Heilige Geest... Dat woord is de hele toespraak waarin Petrus heeft uitgelegd dat Jezus toch de Messias was, niet meer dood is maar opgewekt en tot Christus is gemaakt door God zelf. En dat wat er nu gebeurt al voorzegd was in het Oude Testament. 

Hier krijgt dat volk Israël als het ware een laatste kans - het is hier nog steeds: eerst de Jood die het evangelie te horen krijgt. 

En ook voor ons heidenen: allen die verre waren en die Hij roept... wij die part noch deel hadden aan die prachtige belofte: de Messias van de Joden... als wij ons bekeren, zal Hij door geloof ook in ons hart komen wonen - door de Heilige Geest. 

Eén door de Geest

Wat een ander zo mooi aspect is: door de Geest zijn we (op het moment van geloof in de Heer) ook één gemaakt met alle andere gelovigen die er op aarde zijn. Het Pinksterfeest van toen, maakte namelijk van alle gelovigen die er al waren - de ongeveer 120 die na de hemelvaart samen wachtten in de bovenzaal - een éénheid! Allemaal verschillende mensen als leden van één lichaam met elkaar verbonden. Dat is de éénheid van de Geest die we - hoop ik! - sindsdien ook ervaren met misschien wel volslagen onbekende gelovigen. 
En die eerste dag van de Gemeente werden er al 3000 toegevoegd. Er was iets ontstaan waar elke keer een gelovige bij kwam. En allemaal samen delen zij het geloof in die ene Heer, door die ene Geest.

Wat moeten wij doen? 

Je zult er wel voor in beweging moeten komen... maar niet om er nog even voor te gaan werken. Iets wat je krijgt, kun je namelijk niet gaan verdienen. Dan is het geen gift meer! Maar zoals je naar de desbetreffende winkel zal moeten gaan om de 15% Pinksterkorting te ontvangen, zo moeten we tot God komen omdat we Zijn Zoon nodig hebben om gered te worden. Dan zullen we de Heilige Geest ontvangen. Christus Zelf komt in je wonen. Voor niets! Geen eigen werk, zoals bij de Pinksteractie je nog 85 % zult moeten betalen... en je daarvoor nog wel even aan het werk moet om dat bedrag te verdienen.

Dit was al duidelijk in het Oude Testament (en tot op de laatste bladzijde van de Bijbel wordt dit herhaald!) toen Jesaja schreef:  

'O, alle dorstigen komt tot de wateren en gij die geen geld hebt, 

komt koopt en eet, ja komt koopt zonder geld en zonder prijs. 

En Jezus Zelf vult dit aan in Johannes 7: we moeten bij Hém zijn voor dit levende water.

Gelukkig zijn wij niet afhankelijk van twee speciale dagen en ook hoeven we niet elke keer weer opnieuw te vragen of de Geest in ons hart wil komen - Hij IS er! De Trooster die ons niet meer zal verlaten!  

Paulus roept ons op om onszelf te beproeven: zijn we zeker dat Christus in ons is? Of niet? De Geest zal Christus verheerlijken en alles wat Christus zegt, zal Hij spreken...  Maar laat je vervullen met Hem, dan wordt Zijn vrucht zichtbaar.

En heb je er nog geen zekerheid over: vraag of de Heer je het levende water, Zijn Geest wil geven. Hij zal dat gebed zeker verhoren... 

Dan zien we samen uit naar Zijn komst!

En de Geest en de bruid zeggen: Kom! 

En die het hoort zegt: Kom! 

En wie dorst heeft kome 

en wie wil, 

neem het water des levens om niet.

Op 22; 17

De dood of het leven...

In mijn mail krijg ik altijd de aankondigingen van Wetenschap in beeld en Historia. Niet dat ik het allemaal begrijp wat er wordt verteld maar interessant is het zeker.
Nu las ik laatst een 'kop' die mij direct deed denken aan aan een geschiedenis uit de Bijbel. Het ging over kinderen die door hun ouders in rieten manden waren gestopt en lees met welk vreselijke doel:  

Kinderoffers in rieten manden; archeologen ontdekken de botresten van 44 kinderen die 600 á 700 jaar geleden aan de goden zijn geofferd.

De kinderen waren begraven in gevlochten manden bij een tien meter hoge stenen toren bij Sillustani. Volgens de onderzoekers waren ze tussen de nul en drie jaar oud en behoorden ze tot de Kolla-beschaving, die van 1200 tot 1450 over Zuid-Peru heerste. Ze zijn mogelijk geofferd in een tijd waarin de Kolla overhoop lagen met buurstammen.

Luguber en niet voor te stellen dat vaders en moeders zoiets echt doen: hun eigen kind offeren. En denk ik even aan mijn vorige blogje over moeder-zijn, en die verbondenheid die er is tussen moeder en kind; het is toch je eigen vlees en bloed. Het betekent dat deze mensen heel erg onder invloed van hun goden stonden (op zich zou je dat natuurlijk niet negatief op moeten vatten!) maar het is duidelijk dat je niet kunt spreken van een positieve uitwerking...
En Abraham dan? Hij moest ook zijn zoon Izak offeren, maar God riep dat hij de jongen niets aan mocht doen - hij kreeg hem als het ware terug uit de dood...
Déze mensen waren hun kinderen kwijt aan de dood en werden zo nog méér gebonden aan de goden die ze vereerden - en het bracht hen nog méér verdriet.

Dood als keuze

Tegenwoordig zijn we toch wat geciviliseerder. Wíj doden niet ons nageslacht om hen 'aan de goden te offeren'. Of wel - en zit er achter die doodscultuur van honderden jaren geleden, dezelfde destructieve macht als achter de huidige doodscultuur: de duivel, van wie de Here Jezus zegt: "Die was een mensenmoorder van den beginne en staat niet in de waarheid, want er is in hem geen waarheid. Wanneer hij de leugen spreekt, spreekt hij naar zijn aard, want hij is een leugenaar en de vader der leugen." 
Hij begon met de leugen tegen Adam en Eva: 'Jullie zullen als God zijn' terwijl in werkelijkheid ze in het ongeluk werden gestort en wij nu geestelijk allemaal dood zijn als we ons niet bekeren (en de lichamelijke dood volgt sowieso) En men lijkt steeds vaker voor de dood te kiezen - en wat nog bedenkelijker is: het anderen aan te raden als oplossing, als het leven bijna afloopt...

En om op mijn onderwerp terug te komen: de rieten mand uit het artikel over de kinderoffers, zou je in deze tijd kunnen zien als een abortuskliniek, waar we zo even beslissen dat het kind wat we bij ons dragen vóór de geboorte zelfs al, gedood mag worden. Met sinds kort zelfs het serieus bepleite idee om vlak ná de geboorte de baby een zachte dood te laten sterven voor het geval we mogelijk iets hebben gemist bij alle echo's en onderzoeken die je tegenwoordig kunt krijgen. Maar ook sociale redenen zijn genoeg om deze zogenoemde after-birth abortion als een reële optie aan te raden. En zo is er al bijna nog een 'rieten mand': de 'levenseindekliniek voor baby's' - om hen te offeren als hun leven nog maar net begonnen is.
Het lijkt haast op de barbaarse praktijken in het Derde Rijk waarvan miljoenen mensen, waaronder vele kinderen, het slachtoffer werden. Juist deze dagen in mei staan we daar wat extra bij stil: het lot van mensen die niet voldeden aan de Arische norm van Hitler (en bewakers in concentratiekampen baby's op gruwelijke wijze ter dood brachten.)
Maar barbaars of iets geciviliceerder, het resultaat is hetzelfde, 'de dood'...

Kies het leven

Een paar duizend jaar eerder dan de kinderoffers in rieten manden, was een heel volk afhankelijk van een wrede Farao wiens opdracht was dat alle Israëlitische jongetjes rechtstreeks vanuit de moederschoot gedood moesten worden; de dood op de loer zo gauw er nieuw leven zich aankondigde. (After-birth abortion is toch niet zo modern als ik wel dacht.) En de stap naar deze geschiedenis lijkt ineens niet zo groot, ook als ik het net had over Hitler, die vooral het Joodse volk wilde elimineren.

Maar daar waren een Amram en Jochebed die het bevel van de Farao trotseren, hun pasgeboren zoon als het ware aan de Heer offeren in een rieten mandje. Helemaal onwetend wat er zal gebeuren - maar ook helemaal zeker dat het met hun zoon zal gaan zoals hun God het wil - eigenlijk net als Abraham - gelovend in de barmhartigheid van Hem die hun zoon in het leven kan behouden...
En hier zien we het omgekeerde: een rieten mandje wordt de weg tot redding en leven; de God van Amram en Jochebed is de God van Abraham, Izak en Jakob die mensen het leven wil schenken, Abraham zijn kind teruggaf en Mozes gebruikte om Zijn volk te verlossen uit Egypte.

Het offer wat leven geeft

Wat een contrast met de duivel die blij is met ondergang en dood! God offerde Zijn Kind... het enige 'kinder'offer waar nieuw leven uit voortkwam. Ook het enige offer wat absoluut noodzakelijk was en vrijwillig werd gebracht. De Here Jezus stierf maar stond weer op uit de dood - zoals Izak aan Abraham werd teruggegeven.
Dit offer bracht Hij voor ieder mens en geeft ons het leven als we geloven!

Maar Zijn offer is óók groot genoeg voor al die baby's van wie het leven in de kiem is gesmoord - de kinderoffers van vroeger en van nu...  Én voor alle mensen wiens leven in deze maatschappij niet als volwaardig wordt beschouwd - van wie we tegenwoordig misschien wel eens het gevoel hebben 'dat ze er eigenlijk ook niet hadden mogen zijn'...
God heeft hen lief en eens zullen we hen allemaal kennen, zijn ze volmaakt, zoals God hen heeft bedoeld - in Zijn koninkrijk.

Misschien is het al heel snel zover!

SOS!

SOS - oorspronkelijk een afkorting van 'Save our ship', maar ik ken het als de kreet: Save our souls'.. Redt onze zielen!
De gedachte die in me opkwam nadat ik de term laatst weer tegenkwam - over die 'noodkreet om hulp' zouden we het in het Nederlands noemen denk ik - was dat je zo'n signaal uitzendt als je iets niet alleen afkan, je in een benarde situatie zit en iemand anders nodig hebt die je helpt daaruit te komen.... En als we de term erg letterlijk nemen: je uit het water haalt als je schip is gezonken.... Als de situatie maar nijpend genoeg is, het water je aan de lippen staat, zul je toch wel zover zijn om kenbaar te maken dat er iets mis is en je het alleen niet redt; misschien is hij of zij nog nét op tijd zodat je vóórdat je schip gezonken is, van boord kunt worden gehaald door de reddingsboot, of de helikopter...

Eerst doorhebben dat je gered moet worden

Die volgorde (signaal uitzenden - redddingsoperatie start) lijkt erg logisch maar de grootste reddingsoperatie ooit uitgevoerd, is gestart zonder dat degenen die in grote nood waren, erom hebben gevraagd. Eigenlijk wilden ze de redding niet - en dat terwijl het wel heel noodzakelijk was dat hun zielen gered werden. Omdat ze verloren waren. En nu doel ik op het reddingsplan van God die Zijn Zoon naar de aarde zond om ons, onze zielen, te redden van het oordeel - de dood.
In het Nieuwe Testament lezen we dat wij, die de redding nodig hadden, er niet om vroegen en zelfs vijandig gezind waren ten opzichte van onze Redder. Stel je eens voor hoe dat is: Je schip is zinkende en het duurt niet lang meer of je zult in de golven verdwijnen, maar de reddingsboot? Nee, daar wil je niet inklimmen. Want het gaat nog wel goed, of ik denk er maar niet over na dat ik uiteindelijk zal verdrinken...
Het is noodzakelijk om ons eerst bewust te worden dat we zonder Hem verloren zijn. En al lijkt ons leven op zich aardig te verlopen, aan het eind zal duidelijk worden hoe het met ons gesteld is en wordt eigenlijk alleen maar de vraag gesteld of we ons van het zinkende schip, al uit het water hebben laten halen...  Is dat niet het geval, dan ben je te laat. Het moet als je nog leeft duidelijk zijn dat je de Redding hebt aangepakt. De dood is namelijk het gevolg van het feit dat je al bijna 'in het water ligt' - je zult uiteindelijk verdrinken -  daarom is het zaak de redding aan te nemen voordat je leven hier op aarde ten einde is...!

Ook als gelovige...

En als je eenmaal gelovig bent geworden, de reddingsboei hebt gegrepen, kun je nog wel eens in situaties verkeren waarin je denkt: 'Help, er gaat iets niet goed'... Dan zend je bewust je SOS-signaal uit: het noodsignaal in de draadloze communicatie.
Wat geweldig dat wij het gebed hebben als onze draadloze communicatie met de hemel waarbij we onmiddellijk verbinding hebben met de Here Jezus Zelf! We nooit hoeven te denken dat we niet direct bij Hem terecht kunnen, er eerst iemand op aarde of daar in de hemel ons gesprek aanneemt, die dan gaat bekijken of de Heer wel tijd heeft, of om te beoordelen of ons probleem wel groot genoeg is om door Hem te worden behandeld.

Nee, Jezus Zelf heeft speciaal die taak voor ons in de hemel als onze Voorspraak en staat altijd voor ons klaar om ons te hulp te schieten! En natuurlijk is het goed om anderen in je omgeving je SOS-signaal te zenden zodat we voor elkaar kunnen bidden. Maar laten we ook en ten eerste onze eigen verbinding met de hemel gebruiken om met de Here Jezus te spreken. En het mooie met die verbinding is: er is nooit een overbelaste lijn - we kunnen altijd terecht óók voor anderen én anderen voor ons... als de leden van hetzelfde lichaam die ten behoeve van elkaar contact zoeken met het Hoofd....

My Savior, my God

My Savior, my God!
(for google-translation in English click here)

I am not skilled to understand What God has willed, what God has planned I only know at His right hand Stands one who is my Savior I take Him at His word and deed Christ died to save me; this I read And in my heart I find a need Of Him to be my savior That He would leave His place on high And come for sinful man to die You count it strange, so once did I Before I knew my Savior Chorus (2x's) My Savior loves, My Savior lives My Savior's always there for me My God: He was, my God; He is My God is always gonna be Yes, living, dying, let me bring My strength, my solace from this spring; That He who lives to be my King Once died to be my Savior That He would leave His place on high And come for sinful man to die You count it strange, so once did I Before I knew my Savior ****************			Ik ben niet in staat te begrijpen wat God gewild en heeft bedacht Ik weet alleen: aan Zijn rechterhand staat Iemand: Mijn Redder Ik neem Hem op Zijn woord en daad Christus stierf en redde mij - zoals er staat En in mijn hart voel ik dat het nodig is dat Hij mijn Redder zal zijn Dat Hij die hoge plaats verliet en kwam, voor zondaars stierf Vind jij dit vreemd - zoals ik ooit Voordat ik Hem mijn Redder kende Refrein: Mijn Redder heeft lief, Mijn Redder leeft Mijn Redder is altijd om mij heen Mijn God: Hij was, mijn God, Hij is Mijn God, Hij zal er altijd zijn Ja, levend, stervend, laat me toch kracht en troost putten uit deze bron Dat Hij die leeft om mijn Koning te zijn ooit stierf om mijn Redder te zijn! Dat Hij Zijn hoge plaats verliet en kwam, voor zondaars stierf Vind jij het vreemd - zoals ik ooit voordat ik Hem mijn Redder kende ******************

Gisteren: 'stille zaterdag'...

Jezus ligt in Zijn graf.... en zijn er nog steeds mensen die sterven. Dan is het stil. We zijn van elkaar afgesneden....

Maar dat was en is niet het einde! En wij hebben Hem nooit met onze eigen ogen gezien, maar toch is Hij na tweeduizend jaar nog steeds realiteit, is Hij 'My Savior, My God!'- zoals ook het lied zegt... En wat is het indrukwekkend als iemand dan dat getuigenis laat klinken dat 'Mijn Redder van mij houdt, en leeft' ook als ik sterf, Zijn plan daarachter niet begrijp - en dan de 'rouwdienst' begint met bovenstaand filmpje.

Want Zijn kruisdood, waar vele mensen bij stil hebben gestaan de laatste dagen,  is onlosmakelijk verbonden met Zijn opstanding, Zijn overwinning over de dood!

Zo kon Hij onze Redder zijn, ook in het Nieuwe testament wordt verteld hoe essentieel de opstanding van Christus is.  
- Als Hij niet opgestaan is, dan zijn we nog in onze zonden. En worden we de beklagenswaardigste mensen op aarde genoemd, als we alleen voor dit leven onze hoop op Christus hebben gesteld. -
Maar wij zijn mensen met hoop, dat nieuwe leven wat we hebben ontvangen, we in ons hebben als we tot geloof zijn gekomen, is de garantie, als het ware het onderpand dat we later bij Hem zullen zijn! Klik even het linkje aan, de NBV noemt het: ons voorschot....

En kan ik alleen maar beamen: we begrijpen niet hoe God dit bijzondere plan heeft kunnen bedenken.... maar de Bijbel geeft antwoord: Liefde! Zo mogen we weten eeuwig leven te hebben ontvangen door de opstanding van Jezus Christus!  

En dat geeft hoop en echte troost al is er veel verdriet! Zoals Pasen aangeeft: het is niet alleen dat leven steeds weer wint, er ook ergens een baby wordt geboren als er iemand overlijdt.. en we liefde van mensen mogen ervaren.... Maar dat Het Leven heeft gewonnen.
Daarom kunnen we, mogen we leven ook als we gestorven zijn. Sterven is de doorgang geworden naar dat Eeuwige Leven,  en de Heer is het Zelf!

"En dit is het getuigenis, namelijk dat God ons het eeuwige leven gegeven heeft; en dit leven is in Zijn Zoon.

Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet."

En de hamvraag is natuurlijk: Geloof je dat ook? Dan zien we elkaar (later) bij Hem!

"Zo zullen wij altijd bij de Here wezen. Troost elkander dan met deze woorden..."

de tekstverwijzingen bij de linkjes - de gekleurde woorden 

kun je desgewenst aanklikken

ik zou zeggen: neem daar eens een keertje de tijd voor.... :)