Van Gogh, Rembrandt of...

Veilingen, een manier om te kopen en verkopen... maar soms zit er een addertje onder het gras, een geheime deal die we niet weten. Daardoor konden bij 'Het kleine huis op de prairie', de vrienden van Charles Ingalls, diens farm en bezittingen terugkopen voor een laag prijsje, toen er zoveel schulden waren dat alles onder hamer kwam - de andere gegadigden kwamen niet opdagen doordat bij de toegangsweg tot Walnut Grove, hen door Nells werd wijsgemaakt dat de veiling niet door ging.

Daar moest ik aan denken toen ik het volgende verhaaltje las *) - ook over een veiling met een geheime bepaling:

Een welvarende man en zijn zoon verzamelden als hobby zeldzame kunst. Ze hadden van alles in hun collectie, van Picasso tot Raphael en nog veel meer. Regelmatig stonden ze samen deze grote kunstwerken te bewonderen. Toen het conflict in Vietnam uitbrak werd de zoon opgeroepen en naar het oorlogsgebied gestuurd. De zoon was een moedig soldaat en stierf in de strijd terwijl hij het leven redde van een andere soldaat. De vader kreeg het bericht en rouwde hevig om het verlies van zijn enige zoon.

Ongeveer een maand later, vlak voor kerst, werd er bij de vader op de deur geklopt. Een jonge man stond aan de deur met een groot pakket in zijn handen. “Meneer,” zei hij, “u kent mij niet. Uw zoon is gestorven terwijl hij mijn leven redde. Hij heeft meerdere levens gered die dag en terwijl hij mij droeg werd hij dodelijk in het hart getroffen door een kogel. Uw zoon sprak vaak over u en uw liefde voor kunst.” De jonge man overhandigde het pakket. “Ik weet dat het niet veel is en zeker niets vergeleken met de grote kunstwerken die u hebt, maar ik geloof dat uw zoon zou willen dat u dit kreeg.”
De vader opende het pakket. Het was een portret van zijn zoon, geschilderd door de jonge man. Hij keek met bewondering naar de manier waarop de jonge man de persoonlijkheid van zijn zoon had weten vast te leggen in het schilderij. Tranen vulde de ogen van de vader terwijl hij het schilderij verder bekeek. Hij dankte de jonge man en bood aan om voor het schilderij te betalen. “Nee, echt niet. Ik kan niet terugbetalen wat uw zoon voor mij heeft gedaan. Dit is een geschenk.”

De vader hing het schilderij boven de schoorsteenmantel. Elke keer als hij bezoek kreeg, toonde hij eerst het schilderij van zijn zoon voordat hij de rest van zijn collecte liet zien. De vader overleed enkele maanden later.

Er zou een grote veiling worden gehouden van alle verzamelde kunstwerken. Er verzamelde zich een grote publiek, opgewonden dat zij de kunstwerken konden zien en de mogelijkheid kregen om er iets van te kopen.
Op het podium stond het schilderij van de zoon. De veilingmeester klopte met zijn hamer. “We starten het bieden met dit schilderij van de zoon. Wie biedt er op dit schilderij?”
Het was stil.

Toen riep iemand van achter uit de zaal: “Wij willen de beroemde werken zien. Sla dit schilderij over.” De veilingmeester bleef volhouden. “Wie gaat er bieden op dit schilderij? Wie start het bieden? 100 dollar, € 200 dollar?”
Een andere stem riep boos: “Wij zijn niet gekomen voor dit schilderij. We zijn gekomen om de 'Van Goghs' en de 'Rembrandts' te zien. Schiet nou eens op en kom met het echte werk!” De veilingmeester ging door: “De zoon! De zoon! Wie neemt de zoon?”
Uiteindelijk kwam er een stem van achter uit de zaal. Het was de tuinman die al jaren voor het gezin had gewerkt. “Ik bied 10 dollar voor dat schilderij.” Als arme man was dit alles wat hij zich kon veroorloven.
“We hebben een bod van 10 dollar , wie biedt 20?" “Geef het aan hem. Wij willen de meesters zien!” “Ik heb een bod van 10 dollar, wil iemand meer bieden?” Het publiek begon boos te worden. Zij wilden geen schilderij van de zoon. Zij wilden waardevolle investeringen voor hun collecties.

De veilingmeester klopte met zijn hamer “Eenmaal, andermaal, VERKOCHT voor 10 dollar!”
Een man op de tweede rij riep: “Kunnen we nu doorgaan met de meesterwerken?”
De veilingmeester legde zijn hamer neer en kondigde aan: “De veiling is nu afgelopen.”
“En de andere schilderijen dan?”
“Het spijt me. Toen ik de taak had aangenomen om deze veiling te leiden, ben ik op de hoogte gesteld van een bijzondere bepaling in het testament dat tot op een specifiek moment geheim moest blijven. Dat moment is nu bereikt. Alleen het schilderij van de zoon zou worden geveild. De persoon die dat schilderij kocht zou automatisch alles erven, inclusief de schilderijen van de grote meesters. De persoon die de zoon nam, krijgt alles!”

*********

En de titel van dit verhaaltje?
"Wie neemt de zoon?"
want dát is hier de cruciale vraag... Als je het schilderij van hem neemt, wordt de rest je geschonken.
De toepassing zien we wel denk ik. :) Ook nu lijkt het in de ogen van velen, niet veel bijzonders, 'geloven in de Zoon' - maar schijn bedriegt...
En ook hier wordt aan het eind als volgt de link gelegd met DE Zoon:

Tweeduizend jaar geleden gaf God zijn Zoon om aan het kruis te sterven. Net als ook de veilingmeester, is Zijn boodschap vandaag: “De Zoon! De Zoon! Wie neemt de Zoon?” Want, ziet u, wie de Zoon neemt, krijgt alles! 

*********

Lees het maar na:

En dit is het getuigenis: God heeft ons eeuwig leven gegeven 

en dit leven is in zijn Zoon. 

Wie de Zoon heeft, heeft het leven; 

wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. 

 (De eerste brief van Johannes, 

hoofdstuk 5 vers 11 en 12) 

Wat zullen wij dan van deze dingen zeggen? 

Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?

Hoe zal Hij, die zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard, 

maar voor ons allen overgegeven heeft, 

ons met Hem ook niet alle dingen schenken?

(Paulus in de brief aan de Romeinen

 hoofdstuk 8 vers 31 en 32)

*) Inmiddels zag ik ook een versie van dit verhaal 

op de site van Heart Cry