Een (tuin)land vol....

Eindelijk is het half mei en wordt het tijd voor de echte lente. In ons landje betekent dat vaak: enkele dagen mooi weer en daarna plotseling weer een drastische temperatuurdaling ... zo is het ook nu ineens weer wat kouder en natter.
Waar ik gisteren toch even de tijd voor nam, was naar Tuinland rijden om wat plantjes te kopen voor in een paar potten - maar nam me wel voor om het daar bij te laten, want voordat je het weet geef je er veel meer geld uit dan je oorspronkelijk wilde. Tuin is bij Tuinland namelijk een breed begrip, de winkel is een land vol planten en struiken maar er zijn ook andere artikelen te koop van tuinmeubelen (dat is nog wel logisch) tot kleding, serviesgoed, kleine huisdieren en allerlei tuinaccessoires. Verleidingen te over. Ook kun je er koffiedrinken en lunchen. Vroeger was er een ballenbak maar die heb ik niet meer gezien.

Toen ik weer thuiskwam was de onvermijdelijke vraag: 'En? Heb je veel gekocht?' Nu had ik wel iets meer plantjes bij me dan mijn plan was geweest, maar ik had me wel aan mijn voornemen 'alleen plantjes' gehouden. En wat is 'veel' als je nog wel méér mee had kunnen nemen.
'Nee hoor, ik heb heel veel NIET gekocht', was mijn reactie. Bijvoorbeeld een houten bank voor in de tuin compleet met kussen erin (279 euro), kussens voor op de bank in de zithoek (minstens 16,95 per stuk), prachtige planten in basket (19,95) en nog wel meer. Maar ik bleef standvastig en heb het allemaal mijn neus voorbij laten gaan.

Ook mijn dochter zag allerlei mooie dingen: een spiegel, een sleutelkastje... en ze wilde ook wel vissen want we hebben toch nog een aquarium op zolder mam! En de hamstertjes die door de kooi wriemelden zagen er ook wel erg schattig uit en die kooi hebben we ook nog! (Ja, maar er is nu een cavia! En nee, ik schiet je niets voor, als je wat wilt hebben zul je moeten sparen)
Ja, zuinigheid met vlijt was vroeger in ieder geval een deugd en in deze tijd nog wel eens noodzaak.


Een heel andere benadering ...

Weet je waar het de omgekeerde wereld is? Waar het juist de bedoeling is dat je zoveel mogelijk meeneemt van wat er allemaal te vinden is? Het land waar God ons als gelovigen al heeft gezet - samen met Christus. Er liggen prachtige dingen voor ons klaar en daar hoeven we niet zuinig mee te zijn. Maar het gekke is dat we ons er vaak gedragen of we alles wat daar voor ons uitgestald is, nog moeten afrekenen bij de kassa en daarom maar mondjesmaat wat meenemen. Pak wat je pakken kan! mag je hier zeggen. Dat klinkt zo hebberig en we noemen dat eigenlijk asociaal. Maar de Heer wil graag dat we alles gebruiken en in bezit nemen waar Hij Zijn hemelse 'land' vol mee heeft liggen.

Want, het zijn geestelijke zegeningen en soms kan dat nog wel eens het probleem zijn. Een lang leven of veel bezittingen zoals de Israëlieten beloofd werd als ze God gehoorzaamden, is veel beter voor te stellen. En als we nog erg met ons leventje hiér bezig zijn, hebben die hemelse dingen ons ook daarom misschien, niet zoveel zeggen en leeft het niet echt voor ons. Of - een andere oorzaak - je denkt misschien: ´Is dit wel voor mij bedoeld? Ik ben daar toch helemaal niet goed genoeg voor?´

Maar alles wat God ons heeft gegeven is in Christus te vinden. Hij is daar al in de hemel en als we gaan begrijpen dat God ons gelovigen met Hem vereenzelvigt, dan is het een geweldige rust om te beseffen dat we alles al hebben ontvangen. We zijn gered, dat weten we vaak wel. Maar we hoeven óók niet meer zelf aan het werk, om bijvoorbeeld rechtvaardig te worden, heilig of wijs... Zelf zouden we dat ook nooit kunnen volbrengen. Zoals Paulus het ons zegt: 'uit Hem bent u in Christus Jezus, die ons van God is geworden: wijsheid, rechtvaardigheid, heiliging en verlossing'. Hij koos ons voordat de wereld begon, zijn nu kind van de Vader geworden en zelfs zóón! Hij wilde ons bij Zich hebben. Ja, Mét Christus wil Hij ons ook alle dingen schenken.

En hoewel we ons vaak niet zo gezegend vóelen, mogen we weten dat het toch wáár is. Laten we er niet zo zuinigjes mee omspringen maar het aanpakken en gebruiken! Ervan genieten. Ja, dat is onze opdracht zoals Collossenzen 3 ook zegt:

Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, 
waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit. 
Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn,

zodat we ook vanzelf meer zullen gaan leven als mensen die al in de hemel thuishoren. Dan laten we nu, om ons heen al een stukje hemel op aarde zien...

Hemelvaart, de hemelse intocht...

De zondag na Hemelvaart en vóór Pinksteren wordt wel eens de 'wezenzondag' genoemd. Al is er eigenlijk maar één keer zo'n zondag geweest, bijna 2000 jaar geleden toen de Heer naar de hemel was gegaan. De gelovigen waren die tien dagen erna tot het Pinksterfeest, alleen: Jezus was niet meer lichamelijk bij hen, maar ook de Trooster was nog niet gekomen.
Wat meestal wordt benadrukt bij de hemelvaart is dat Jezus weer terug zal komen, precies zoals Hij naar de hemel ging, zijn voeten zullen staan op de Olijfberg.
En wij wachten en kijken - net als de discipelen toen - als het ware omhoog en wachten tot het moment daar is dat Hij ons komt halen. En we weten dat Hij nu bouwt aan ons hemels huis ... dan, als dat klaar is, mogen we zijn waar Hij nu al is. Want al hebben we de Geest inmiddels ontvangen, is dát ons uiteindelijke doel. En zelfs de Geest zegt: 'Kom Here Jezus...!'

Dat God zelf in ons woont (Jezus spreekt zelfs ook over de Vader in dat verband) en de Geest zo onze Helper is op aarde, is niet het enige waarin God met ons is. Buiten ons gezichtsveld, is sinds de Hemelvaart, nog meer 'activiteit' waarin Zijn liefde voor ons naar voren komt; we hebben ook een Helper in de hemel. De Here Jezus is daar de ware Hogepriester. En die hebben we nodig!
Is het offer dan niet genoeg? Ja! Dat wel. Zijn werk is niet: opnieuw offeren, maar: voorbede doen, pleiten - voor ons, als wij weer eens de fout in zijn gegaan. Want volmaakt zijn we nog niet hier op aarde, er zijn nog helaas vele zonden die wij doen terwijl we al bekeerd zijn.
Een aanklager hebben we namelijk ook, de duivel die ons dag en nacht aanklaagt staat er zelfs, en die zegt: `Kijk eens, die gelovige - het was weer niks vandaag!` Het is nog net als bij Job.

Maar dan is er de Hogepriester die ons op Zijn hart draagt; Hij laat het bloed zien, Zijn bloed! En zegt: Ook voor deze zonde ben Ik gestorven! - en dat als iemand die óók een mens is geweest en onze zwakheden kent, al zondigde Hij niet. Hij wijst er steeds weer op als wij de mist ingaan, dat Zijn offer genoeg is en wij vrije toegang tot de Vader mogen hebben.

in het OT: Aäron de hogepriester...

In Gods heerlijkheid gekomen

draagt U, grote Priestervorst

al de namen van uw vromen op Uw schouders op Uw borst

Voor hen leeft U bij de Vader

brengt hen het Vaderhuis steeds nader

omdat U uw geliefden nooit vergeet, 

voor hen tussen beiden treedt...

Ook dát is hemelvaart en dan meer vanuit Gods kant gezien. God heeft gezien hoe de Here Jezus naar de aarde is gegaan en uiteindelijk stierf om de zondemacht te verbreken en de zonden weg te doen. Hoe Hij (na al die ontelbare offers van bokken en stieren in het OT) het ware Offerlam werd dat één keer voor de zonden gebracht is.
En zoals de hogepriester in het Oude Testament ieder jaar het heiligdom inging met het bloed van het offerdier, zo is de Hemelvaart Jezus' intocht in het hemels heiligdom. Eens en voor altijd. En dat met Zijn eigen bloed.
Hij ging de hemelen door en dat stel ik me toch ook voor als een triomftocht. Het werk was helemaal klaar, hoefde niet weer opnieuw te gebeuren. En God liet Hem binnen en gaf zo aan dat Hij het offer aanvaardde, dat het helemaal genoeg is.

Zo zijn wij, de Gemeente, nu eerst verzoend door het werk van Jezus, zoals in het Oude Testament Aäron eerst verzoening deed voor zichzelf en zijn huis, de priesters. 
In de toekomst zal ook het volk verzoend worden en wel door hetzelfde offer. Maar tot de tijd - dat Hij ons ophaalt en ook de aanklager uit de hemel wordt geworpen, mogen we weten dat de Heer ons op Zijn hart draagt en elke keer als het weer nodig is, voor ons pleit en Zijn bloed weer laat zien.

Ik hoop dat jij ook al weet dat die betaling ook jouw verlossing geldt... Zijn offer is groot genoeg! Dan mag je weten dat Jezus ook voor jou al de hemel is ingegaan. Er kan niets meer tegen ons ingebracht worden waar Hij niet voor heeft betaald.
Als Hij terugkomt en ons meeneemt zullen we bij Hem zijn als volmaakte hemelse mensen, dan is het werk van de Hogepriester niet meer nodig. Dat is denk ik ook één van de de redenen dat we er samen met de Geest zo naar verlangen om bij Hem te zijn. 
Misschien is het al heel snel zo ver!

Als een sprookje maar in het echt...

Het is iets heel bijzonders, meemaken dat een koningschap wordt overgedragen en een koning wordt ingehuldigd. Twee dagen geleden was het zover, een tijdperk van koninginnen werd afgesloten, Beatrix tekende de acte van abdicatie en vanaf dat moment was Willem Alexander koning. Enkele uren daarna was de inhuldiging en liepen koning en koningin van het Paleis op de Dam naar de Nieuwe kerk - zoals ook Beatrix, Juliana en Wilhelmina vóór hen hadden gedaan. Dat was een indrukwekkend begin van de inhuldigingsplechtigheid, we hadden zo allemaal de tijd om het besef door te laten dringen: nu hebben we een koning... 

Het was zoals de kinderen later in de kerk zongen: "als een sprookje maar in het echt"... Want ja, dit was echt - er is dus nog iets te zien van wat als een sprookje wordt beschouwd: pracht en praal, een koning die belooft zijn onderdanen te beschermen en het grondgebied te verdedigen... Trouw, verbinding, eenheid... het waren de woorden die gebezigd werden om de band te beschrijven die er al honderden jaren is tussen Nederland en het huis van Oranje.
Herman van Veen vertelde dat hij in het kinderliedje geschreven voor de inhuldiging (op muziek van Bach) de beleving van een kind heeft proberen te vangen in woorden.
Een prins wordt koning en ze horen ernstige dingen die ze nog niet begrijpen; de koning legt de eed af, 'zo waarlijk helpe mij God Almachtig!'-  en het parlement op hun beurt, doet dat ook...
En moeder Beatrix kijkt toe hoe haar zoon dat doet...

LATER ALS IK GROOT BEN

Later als ik groot ben zal ik

Zal ik je vertellen dat ik op een dag

Zag hoe in een kerk een prins koning werd

Een prinses koningin als een sprookje

Als een sprookje maar in het echt

In de kleuren rood wit en blauw

En een oude mevrouw in haar zondagse jurk

Pinkte zo heel af en toe, zonder dat iemand het zag

Stiekem een traantje weg en keek toen zo lief

zoals alleen moeders doen

Later als ik groot ben zal ik...

En er werden dingen gezegd ernstiger dan ik toen begreep

En een oude mevrouw in haar zondagse jurk

Pinkte zo heel af en toe, zonder dat iemand het zag

Stiekem een traantje weg en keek toen zo lief

zoals alleen moeders doen

*********************

En zoals elke keer bij een koninklijk huwelijk, of hier nog specialer: een abdicatie en inhuldiging - kom ik er niet onderuit te denken aan een ándere machtsoverdracht, die nog plaatst gaat vinden. Misschien al redelijk in de nabije toekomst zullen wij die gebeurtenis allemaal meemaken..

In de Bijbel wordt dit al beschreven; in het Oude Testament is het Daniël die toeschouwer is - zoals de kinderen in het lied vertellen dat ze erbij waren. En ook Daniel zag een 'oude van dagen' - en het wordt duidelijk dat die eerbiedwaardige oude man de macht overdraagt aan iemand 'als een mensenzoon'. Hij, Daniël begreep (net als de kinderen) niet alles wat hij zag gebeuren. Wél is duidelijk, dat het na een zware tijd op aarde, eindelijk gaat gebeuren, want 'Hem (de mensenzoon) werd heerschappij gegeven en eer en koninklijke macht, en alle volken, natiën en talen dienden hem. In de volgende verzen vraagt Daniel uitleg van wat hij voor zijn ogen zag gebeuren...
En het gaat me nu niet om de details maar als het eindelijk zover is zal niet alleen de nieuwe Koning regeren, maar ook zijn volk (hier m.i. de gelovigen die standvastig zijn geweest in de zware tijd op aarde) heeft een taak hierin:

 En het koningschap, de macht en de grootheid der koninkrijken onder de ganse hemel 
zal gegeven worden aan het volk van de heiligen des Allerhoogsten: 

zijn koningschap is een eeuwig koningschap, 
en alle machten zullen het dienen en gehoorzamen. 

Daniel 7: 27

Ook het Nieuwe Testament spreekt hierover en er komt nog een andere bijzonderheid aan het licht. Straks zal de aanvaarding van het koningschap door de Here Jezus, samenvallen met Zijn bruiloft! Ook zijn vrouw heeft een belangrijke rol.

Halleluja! Want de Here, onze God, de Almachtige, heeft het koningschap aanvaard.

 Laten wij blijde zijn en vreugde bedrijven en Hem de eer geven, 

want de bruiloft des Lams is gekomen en zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt;

Openbaring 19: 6 en 7

Wat onvoorstelbaar! Dat betekent dat ook wij als gelovigen, zélf er bij zullen zijn. Tenminste ik hoop dat het ook voor jou geldt... 

Zoals Máxima al de bruiloft heeft gehad, en daarom naast Willem Alexander op de troon zat, zó zullen wij met de Here Jezus verbonden zijn. Op het moment van Zijn koningschap vieren we óók de bruiloft en mogen met Hem regeren. Hier aan het eind van de Bijbel is het dubbel feest om het zo te zeggen. 

Ook voor de wereld een groots moment, want het koninkrijk van de Here Jezus zal nooit meer eindigen. Eerst zal Hij oordelen en rechtspreken. Dan eindelijk zal er vrede, verbondenheid en trouw op aarde zijn, waar Willem Alexander ook over sprak, maar dan in een mate waar we nu alleen nog maar van kunnen dromen.

Als in een sprookje, maar in het echt! 

Omdat de ware Vredevorst, de Almachtige Zelf, dan koning zal zijn!