Every valley....

Jesaja 40:4
Ev'ry valley shall be exalted, and ev'ry mountain and hill made low, the crooked straight and the rough places plain.	Elk dal worde verhoogd en elke berg en heuvel geslecht, en het oneffene worde tot een vlakte en de rotsbodem tot een vallei.

Jesaja heeft heel wat mooie profetieën uitgesproken die in de 'Messiah' op muziek gezet zijn. Ik heb het in een vorig blogje al over de troost gehad van God zelf, dat het lijden van zijn volk is volbracht... En: 'Bereid in de woestijn een weg voor onze God!' en wij weten inmiddels dat het Johannes de doper was die zo het Lam Gods mocht aankondigen.

Maar hier in vers 4 van Jesaja 40 wordt wel iets heel ingrijpends beschreven... tenminste als je ooit de machtige bergen in Zwitserland hebt gezien - dan kun je je toch niet voorstellen dat elk dal verhoogd zal worden: Every valley shall be exalted! en tegelijkertijd zal elke berg en heuvel tot een vlakte worden.
Maar daar blijft het niet bij; ook het oneffene wordt vlak (het kromme wordt recht, zegt een andere vertaling)  the crooked straight and the rough places plain! ... geen rotsblokken en uitsteeksels meer waar je over struikelt, dat is verleden tijd..
Ja, onvoorstelbaar! (Al vind ik Zwitserland stiekem heel wat minder mooi als de bergen en dalen ineens verdwenen zouden zijn.)

every mountain will made low

rough places...

De toepassing 

Of dit vers echt letterlijk zo wordt bedoeld? Misschien wel, ik weet het niet...
Maar wat zéker zo zal zijn, dat er een moment zal komen dat de dalen en bergen in ons leven, verleden tijd zullen zijn. De dalen waar we in kunnen zitten door bepaalde omstandigheden... omdat er een berg van problemen en moeilijkheden voor ons oprijst die niet te overzien is, laat staan te beklimmen...  en dat kan van alles zijn waarin we in ons leven 'lijden' ervaren.
En áls je dan eindelijk de moed hebt gehad en aan de top staat, denk je er te zijn; maar soms is het dan niet het wijdse uitzicht waar je je zo op had verheugd - het uitzicht op een vallei waar je de weg naar het einddoel duidelijk kan zien. Integendeel, misschien ontdek je dat je bezig bent een hele bergketen te bedwingen en is er van zicht op het einddoel nog lang geen sprake, doemt de volgende berg alweer voor je op.

Dan kun je verzuchten: "Ben ik er nu nóg niet? Wanneer mag ik nu eens genieten van het prachtige uitzicht waar de dingen duidelijk voor me worden?? Waar mijn voet ook niet meer struikelt over alles wat mijn weg onbegaanbaar maakt" - the rough places - die je zo kunnen hinderen om verder te gaan, misschien dagelijkse pijn of andere zaken die je boven het hoofd groeien, alles wat je kan benauwen...
Ook kun je in je leven veel dingen tegen komen die krom zijn - oneerlijkheid, letterlijke onrechtvaardigheid (dat zit ook al in het woord ingesloten valt me nu op) omdat het ook in dit land al vaak is geworden als in de tijd van de profeet Micha, waar de leiders het recht verafschuwen en al het rechte krom maken.

Zwitserland, 1986

Maar verbaas je niet als dit soort dingen je overkomen zegt Petrus... want door al deze beproevingen wordt je geloof getest. En als je geloof het vuur van de beproevingen kan doorstaan - alles wat je meemaakt in de dalen, de bergen waar je moeizaam tegenop klimt, de ruwe paden en het kromme van onrecht wat je soms zo rechtstreeks ervaart - als ons geloof dit alles 'overleeft' , dan blijft er kostbaar goud over... in het vuur gelouterd...
Wat een bemoediging! Het einddoel van onze geloofsreis is de Heer zien, de zaligheid van onze zielen. De bergen en dalen liggen achter ons, ze zijn tot een vlakte geworden en we lopen op een effen pad, een rechte baan waar uiteindelijk recht gedaan zal worden.

********************

Over ons geloof en de heerlijkheid 
- de tekst die opgezegd wordt nadat het lied is gezongen...

Dan gaat het gebeuren, Hij komt terug naar de aarde! En, vervolgt Petrus, is ons geloof (wat getest is op echtheid) 'tot lof en heerlijkheid en eer' bij Zijn openbaring...
Laten we daarom naar elkaar omzien en elkaar aanmoedigen erin te volharden!
Ook Paulus zegt het: wij zijn de erekrans voor onze Here Jezus bij zijn komst. (Iets wat ik haast niet durf neer te schrijven...) en zullen openbaar worden als 'de zonen Gods' - de gelovigen in de verworpen Heer. Wij, die nu lijden dragen voor Hem, we zijn nu nu nog met Christus verborgen voor de wereld. Maar als Hij weerkomt, zullen we mét Hem verschijnen in heerlijkheid.
Hoe bijzonder! Deze tekst beschrijft dat moment:

Jesaja 40: 5  And the glory of the Lord shalI be revealed, and all flesh shall see it together, for the mouth of the Lord hath spoken it.

En de heerlijkheid van de Heer zal zich openbaren en al het levende tezamen zal dit zien, want de mond des Heren heeft het gesproken.

De weg is geëffend, elke berg en elk dal is tot een vlakte geworden. Ten eerste zal Israël het zien en hen zal recht verschaft worden na zoveel onrecht...
En omdat de Heer Zelf dit heeft gezegd, weten we de zeker dat het eens zover zal zijn.

Ik hoop dat we hier allemaal ' amen' op kunnen zeggen -  het zal zo zijn! ...
... for the mouth of the Lord has spoken it...

Als een sprookje maar in het echt...

Het is iets heel bijzonders, meemaken dat een koningschap wordt overgedragen en een koning wordt ingehuldigd. Twee dagen geleden was het zover, een tijdperk van koninginnen werd afgesloten, Beatrix tekende de acte van abdicatie en vanaf dat moment was Willem Alexander koning. Enkele uren daarna was de inhuldiging en liepen koning en koningin van het Paleis op de Dam naar de Nieuwe kerk - zoals ook Beatrix, Juliana en Wilhelmina vóór hen hadden gedaan. Dat was een indrukwekkend begin van de inhuldigingsplechtigheid, we hadden zo allemaal de tijd om het besef door te laten dringen: nu hebben we een koning... 

Het was zoals de kinderen later in de kerk zongen: "als een sprookje maar in het echt"... Want ja, dit was echt - er is dus nog iets te zien van wat als een sprookje wordt beschouwd: pracht en praal, een koning die belooft zijn onderdanen te beschermen en het grondgebied te verdedigen... Trouw, verbinding, eenheid... het waren de woorden die gebezigd werden om de band te beschrijven die er al honderden jaren is tussen Nederland en het huis van Oranje.
Herman van Veen vertelde dat hij in het kinderliedje geschreven voor de inhuldiging (op muziek van Bach) de beleving van een kind heeft proberen te vangen in woorden.
Een prins wordt koning en ze horen ernstige dingen die ze nog niet begrijpen; de koning legt de eed af, 'zo waarlijk helpe mij God Almachtig!'-  en het parlement op hun beurt, doet dat ook...
En moeder Beatrix kijkt toe hoe haar zoon dat doet...

LATER ALS IK GROOT BEN

Later als ik groot ben zal ik

Zal ik je vertellen dat ik op een dag

Zag hoe in een kerk een prins koning werd

Een prinses koningin als een sprookje

Als een sprookje maar in het echt

In de kleuren rood wit en blauw

En een oude mevrouw in haar zondagse jurk

Pinkte zo heel af en toe, zonder dat iemand het zag

Stiekem een traantje weg en keek toen zo lief

zoals alleen moeders doen

Later als ik groot ben zal ik...

En er werden dingen gezegd ernstiger dan ik toen begreep

En een oude mevrouw in haar zondagse jurk

Pinkte zo heel af en toe, zonder dat iemand het zag

Stiekem een traantje weg en keek toen zo lief

zoals alleen moeders doen

*********************

En zoals elke keer bij een koninklijk huwelijk, of hier nog specialer: een abdicatie en inhuldiging - kom ik er niet onderuit te denken aan een ándere machtsoverdracht, die nog plaatst gaat vinden. Misschien al redelijk in de nabije toekomst zullen wij die gebeurtenis allemaal meemaken..

In de Bijbel wordt dit al beschreven; in het Oude Testament is het Daniël die toeschouwer is - zoals de kinderen in het lied vertellen dat ze erbij waren. En ook Daniel zag een 'oude van dagen' - en het wordt duidelijk dat die eerbiedwaardige oude man de macht overdraagt aan iemand 'als een mensenzoon'. Hij, Daniël begreep (net als de kinderen) niet alles wat hij zag gebeuren. Wél is duidelijk, dat het na een zware tijd op aarde, eindelijk gaat gebeuren, want 'Hem (de mensenzoon) werd heerschappij gegeven en eer en koninklijke macht, en alle volken, natiën en talen dienden hem. In de volgende verzen vraagt Daniel uitleg van wat hij voor zijn ogen zag gebeuren...
En het gaat me nu niet om de details maar als het eindelijk zover is zal niet alleen de nieuwe Koning regeren, maar ook zijn volk (hier m.i. de gelovigen die standvastig zijn geweest in de zware tijd op aarde) heeft een taak hierin:

 En het koningschap, de macht en de grootheid der koninkrijken onder de ganse hemel 
zal gegeven worden aan het volk van de heiligen des Allerhoogsten: 

zijn koningschap is een eeuwig koningschap, 
en alle machten zullen het dienen en gehoorzamen. 

Daniel 7: 27

Ook het Nieuwe Testament spreekt hierover en er komt nog een andere bijzonderheid aan het licht. Straks zal de aanvaarding van het koningschap door de Here Jezus, samenvallen met Zijn bruiloft! Ook zijn vrouw heeft een belangrijke rol.

Halleluja! Want de Here, onze God, de Almachtige, heeft het koningschap aanvaard.

 Laten wij blijde zijn en vreugde bedrijven en Hem de eer geven, 

want de bruiloft des Lams is gekomen en zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt;

Openbaring 19: 6 en 7

Wat onvoorstelbaar! Dat betekent dat ook wij als gelovigen, zélf er bij zullen zijn. Tenminste ik hoop dat het ook voor jou geldt... 

Zoals Máxima al de bruiloft heeft gehad, en daarom naast Willem Alexander op de troon zat, zó zullen wij met de Here Jezus verbonden zijn. Op het moment van Zijn koningschap vieren we óók de bruiloft en mogen met Hem regeren. Hier aan het eind van de Bijbel is het dubbel feest om het zo te zeggen. 

Ook voor de wereld een groots moment, want het koninkrijk van de Here Jezus zal nooit meer eindigen. Eerst zal Hij oordelen en rechtspreken. Dan eindelijk zal er vrede, verbondenheid en trouw op aarde zijn, waar Willem Alexander ook over sprak, maar dan in een mate waar we nu alleen nog maar van kunnen dromen.

Als in een sprookje, maar in het echt! 

Omdat de ware Vredevorst, de Almachtige Zelf, dan koning zal zijn!