Een (familie)lied

titel en aanhef van dit blogje zijn een knipoog naar de Psalmen
  een lofzang op mijn ouderlijk huis

de aanleiding is de verkoop die precies vandaag rond is

ken je de wijs niet?

klik hier voor de Nederlandse versie van La montagne

 Het huis. Op de wijze van La montagne. 

  'Thuis' is het huis wat er nog staat

al bijna 56 jaar bewaard

waar ik elke hoek van ken  
Mijn ouders hebben het gebouwd 
vroeger, toen ze zijn getrouwd
en 't is waar ik geboren ben

Dit huis, ik weet nog hoe het was 

de grote ceder in het gras

't balkon en ook de Drentse keien

Een teil die in de kamer stond 

met een zeiltje op de grond 

'n doorgeefluik, en van de leuning glijden

 En langs het tuinpad van m'n vader 
zag ik de populieren staan  
Ik was een kind en wist niet beter
dan dat het nooit voorbij zou gaan   

Wat leefden we gelukkig toen
het rode huis nog tussen 't groen 
de boerenbloemen in de wei
Nu zie je door de mooie laan
geen losgebroken koe meer gaan
geen knotwilg meer, dat is voorbij

. 

 'k Zie nu hoe rijk het leven was 
toen 'n ieder daar nog was
en de gong ging voor het eten
De was die hing achter de schuur
'handstand' kon zo tegen de muur
de zandbak - niets ben ik vergeten

En langs het tuinpad van m'n vader 
zag ik de populieren staan
Ik was een kind en wist niet beter 
dan dat het nooit voorbij zou gaan    

Het huis was het verzamelpunt

ons al die jaren steeds gegund

het was vol leven en muziek

Vanuit dit huis ben ik getrouwd

en ook hebben wij er gerouwd 

ja, het maakt me wat melancholiek

Mijn vader heb ik hier gekend 

mijn kind'ren werden hier verwend 

ze konden er zo heerlijk spelen

Dat huis van ons, het is voorbij

dit is al wat er blijft voor mij: 

herinneringen om te delen

 Toen ik langs het tuinpad van m'n vader 

de hoge bomen nog zag staan

Ik was een kind, hoe kon ik weten 

dat dat voorgoed voorbij zou gaan