dinsdag 15 mei 2018

Israël, Gaza en wat (vluchtelingen)geschiedenis

Israël en Gaza, de verplaatsing van de ambassade van de VS - het is weer even wereldnieuws te midden van al het nieuws over de Iran deal, Amerika, Noord-Korea, Syrië.
En hoe komt het toch dat het net lijkt of iedereen de objectiviteit uit het oog verliest zodra het over Israël gaat? 

Zo erger ik me aan de berichtgeving over de onlusten bij de grens met Gaza, nu weer het NOS-journaal, alsof het Israëlische leger zomaar Palestijnen aan de grens beschiet waarbij helaas(!) ook doden vallen... 

Al acht weken is het elke vrijdag raak. 

(Is de vrijdag niet de heilige dag van de moslims? of is dit misschien hun 'heilig doel' waarbij alle middelen geoorloofd zijn)


Niks geen vreedzame demonstraties... al is dat wat naar buiten toe wordt gezegd. En ik ook weer voor het journaal hoor.


Hamas roept burgers op naar de grens te gaan, en een gezin ontvangt zelfs 100 dollar als ze door de grens heen breken. 
‘Dit is de waarheid: Alle verantwoordelijkheid voor het bloedvergieten ligt bij de leiders van Hamas, die met een Nazi woestheid eindeloos bloed vergieten om de mensen hun eigen falen op de Gazastrook te laten vergeten,’ minister Erdan van Openbare Veiligheid.
Op de foto iemand van de IDF met een kaartje waarop duidelijk het doel staat aangegeven, geen mars langs de grens maar erdoor heen en dan naar de dichtstbijzijnde Joodse nederzetting. De bedoeling is de bevolking van Israël te vermoorden.
Molotov coctails, bommen ... alles kan. En de kinderen worden ingezet door hun vaders in de zelf gecreëerde frontlinie.

Dag van woede

En nu is het Al Akba, 15 mei, de dag van woede vanwege het verdreven worden uit hun woongebied bij het uitroepen van de staat Israël. En de mars voor terugkeer bereikt haar hoogtepunt, 35.000 (ipv de beoogde 100.000) personen zijn naar de grens gekomen om in Israël te infiltreren.


"We zijn blij om aan te vallen en naar binnen te gaan," zei de 23-jarige Gazaan Mohammed Mansoura gisteren tegen de Washington Post. Gevraagd wat hij in Israël zou doen, zo berichtte de krant, zei hij: "Alles wat kan. Doden. Stenen gooien."


De wereld gelooft alle propaganda, dat deze mensen ooit verdreven zijn en nu dus terug willen, maar de werkelijkheid is altijd wat anders en gecompliceerder, ook hier.


14/15 Mei 1948


In mei 1948 werd door de Arabische leiders de totale vernietiging van Israël voorspeld. De oproep aan hun volksgenoten was daarom: de Joodse staat wordt uitgeroepen op 14 mei, vertrek voor je eigen veiligheid maar even, totdat we de Joden in de zee hebben gedreven. 

Alleen zijn die beide dingen niet gebeurd: zeven staten vielen op 15 mei het jonge landje aan, maar Israël is er nog steeds. 
En de betreffende 100.000 Palestijnen - toen nog gewoon Arabieren genoemd, zijn na hun vaak vrijwillige vertrek niet meer teruggekeerd, of alsnog vertrokken. De terugkeer van deze Arabieren werd na de oorlog niet toegestaan als reactie op verdrijving van bijna alle Joden uit de moslimwereld - zie onder.

In Israël willen ze ook niet echt leven, als zij wél terugkeren, is het als er geen Jood meer woont.

Arabische én Joodse vluchtelingen


Bijna alle 850.000 Joden woonachtig in andere moslimlanden, werden acuut verdreven toen de Joodse staat er kwam. Zij zijn een vergeten groep, evenals andere Joden die in de tijd van het mandaat vluchtingen werden doordat ze door Arabieren niet werden getolereerd. 


tentenkamp van Joodse vluchtelingen in Israël

En ook van de vluchtelingen van de Westbank zo rond 1949/50 had ik nog nooit gehoord. (Trans)Jordanië bezette(!) dat gebied in die tijd en zuiverde het en passant ook van Joden - ook moest elke Jood Oost Jeruzalem verlaten. 


Joodse vluchtelingen verlaten de 'westbank' 1949

Jeruzalem, 1948: Joden vluchten massaal door de Sionspoort 
nadat ze door de Arabieren uit hun huizen zijn verjaagd. 

Al deze mensen zijn door Israël opgenomen. Joodse vluchtelingen hoeven er niet te zijn. Al moest Israël het zelf maar uitzoeken hoe ze al die mensen op moest vangen.

(Hier worden beide kanten belicht)

Politiek, de geschiedenis


De Engelsen hadden de Arabieren al hun eigen staat gegeven die in 1923 zelfstandig werd: het oostelijke deel van het mandaat, Transjordanie. Officieel verboden voor Joden.
Alleen, de Arabieren in het wéstelijk deel van het mandaat hadden geen zin in verkassen - dat westelijke stuk wilden ze óók. 

En toen de Joden na WOII óók eindelijk de hun beloofde staat kregen, werd het westelijke deel van het mandaat niet Jóóds, maar ineens verdeeld in een Joods én een Arabisch deel. 
Guess what? Niet geaccepteerd door ... de Arabieren. Die begonnen de oorlog.





Het politieke spel

De PLO begon in de jaren '60 Arabieren 'Palestijnen' te noemen, al kwam Arafat zelf uit Egypte; zo kan er namelijk aanspraak gemaakt worden op het hele land Israël (wat door de Romeinen omgedoopt was tot Palestina, om alles wat maar enigszins Joods was in dat gebied uit te wissen).
Een kans op het héle mandaat.

Ze geven het zelf toe:

 “Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Wij maken deel uit van één volk, de Arabische natie.  …. Wij zijn één volk. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van  nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.
Ja het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort  te zetten."
“Omdat Golda Meir stelt dat er geen Palestijns volk bestaat, zeg ik dat er wel een Palestijns volk bestaat, dat zich van Jordanië onderscheid.”

“Jordanië is een staat met bepaalde grenzen. Het kan geen aanspraken maken op Haifa, Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva, terwijl ik wèl recht heb op Haifa,Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva. De Palestijnse staat zou het recht hebben om op te treden namens alle Palestijnen in de Arabische wereld en elders. Als wij eenmaal al onze rechten in geheel Palestina hebben verworven, moeten wij de hereniging van Jordanië en Palestina geen moment uitstellen.”
 ~ PLO topman Zahir Muhsein. Trouw, 31 maart 1977.
Haj Amin al-Husseini en Adolf Hitler in Nazi Duitsland, 1941
Palestijnse Nazi-vlag

Er is veel leed onder deze vluchtelingen, als slachtoffers in bovengenoemde politieke strijd, waarin haast alles geoorloofd is.

(Dit artikel geeft dezelfde constatering, en zegt ook iets over de speciale status van de Palestijnse vluchteling, ze zijn een politiek wapen)


Moreel


Deze Palestijnse vlag maakt duidelijk waar de sympathie ligt, bij het Nazi gedachtegoed, die Endlösung: vernietiging van de Joden. 
En als je dat maar dagelijks je kleine kinderen in pompt op scholen, en je leiders op tv er ook toe oproepen, is het duidelijk dat hele generaties niets anders kunnen dan Joden haten. Ze weten niet anders.

Zo plegen kinderen ook zelfmoordacties omdat hen wordt voorgespiegeld dat ze dan martelaars worden 'in het Paradijs'.... (net als in Indonesië: een moeder met haar twee dochtertjes, en haar zonen - en de vader is trots)

De morele standaard van een volk kun je aflezen aan de wijze waarop dat volk met zijn kinderen omspringt. Een leider van Hamas zag zich als Kanaäniet, specialiteit inderdaad kindoffers.

Het is zoals Golda Meir al zei: "We kunnen de Arabieren vergeven dat ze onze kinderen doden, we kunnen het niet vergeven dat ze ons dwingen hún kinderen te doden."



4xH ... duivels

Inderdaad, deze mensen zijn een speelbal geworden, waaraan je ook kan zien wie er achter de schermen aan de touwtjes trekt, de grote destructor.
Israël moet van de kaart geveegd - in de traditie van Haman, Herodes (kindermoord van Bethelehem), Hitler, en nu Hamas. 

Het is het handelsmerk van de duivel om - in een web van leugens - zoveel mogelijk slachtoffers mee te nemen, zoals de eigen bevolking van Gaza, en de westbank. 
En in hun kielzog de moslimwereld en bijna de hele Europese Unie, en de UN, die klakkeloos alle propaganda overnemen.

De duivel is niet voor niets de vader der leugen en de mensenmoordenaar van het begin. Dat zei Jezus. 

Verbaas je daarom niet als je om je heen kijkt! 

Alles leidt af van wat er achter de schermen en soms ook zichtbaar gebeurt.
Want ondertussen bestaat Israël wel 70 jaar en is een twintig jaar oude belofte ingelost, de ambassade van de VS is verplaatst naar Jeruzalem. 

Ondanks vele oorlogen is de 70 jaar volgemaakt, een bijzonder getal. 
De tijd dat een vijgenboom nodig heeft om volgroeid te zijn...


Leert dan van de vijgenboom deze les: 
Wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, 
weet u daaraan, dat de zomer nabij is. 
Zo moet ook u, wanneer u dit alles ziet, weten, dat het nabij is, voor de deur.

Jezus in Mattheus 24 tot zijn discipelen












Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Linkwithin

http://www.linkwithin.com/install?platform=blogger&site_id=2144441&url=http%3A//gerda-overvanallesennogwat.blogspot.com/&email=evanschagen61%40gmail.com#