Old and wise

Deze keer een ander oud liedje waar ik een 'aha-erlebnis' bij heb. Positieve herkenning noem ik dat maar even en dat eigenlijk met dezelfde redenen als met 'Dust in the wind': vanwege de mooie wijs en een regeltje uit het refrein wat ook hier de titel is: (when I'm) old and wise.

 

As far as my eyes can see, there are shadows approaching me

And to those I left behind, I wanted you to know

You've always shared my deepest thoughts, you follow where I go
Zover als mijn ogen zien, komen schaduwen naderbij...
en de mensen die ik achter heb gelaten?

 Jullie kennen mijn diepste gedachten en zullen mij volgen..

And oh when I'm old and wise, bitter words mean little to me

Autumn winds will blow right through me

And someday in the mist of time, when they asked me if I knew you

I'd smile and say you were a friend of mine

And the sadness would be lifted from my eyes   
Oh when I'm old and wise
 'Oh, als ik oud en wijs ben - dan zijn bittere woorden
als herfstwinden die dwars door me heen waaien...
En op een dag, in de mist van de tijd, als ze me zouden vragen of ik jóu kende,
dan zou ik zeggen dat je mijn vriend was
En het verdriet zou uit mijn ogen verdwijnen.
Als ik oud en wijs ben 

                                      

As far as my eyes can see, there are shadows surrounding me

And to those I leave behind, I want you all to know

You've always shared my darkest hours

I'll miss you when I go
'Zover als mijn ogen kijken word ik door schaduwen omringd...
Tot de achterblijvers wil ik zeggen
 jullie hebben mij in mijn donkerste tijden meegemaakt.
Ik zal jullie missen als ik moet gaan!' 

And oh, when I'm old and wise, heavy words that tossed and blew me 

like Autumn winds that will blow right through me

And someday in the mist of time, when they ask you if you knew me

Remember that you were a friend of mine

As the final curtain falls before my eyes

Oh when I'm old and wise
Als ik oud en wijs ben, harde kwetsende woorden die ik naar mijn hoofd kreeg,
zij waaien als herfstwinden dwars door me heen
En op een dag in de mist van de tijd... als ze jou vragen of je míj kende
onthoud dan alleen dat je mijn vriend was
- als het doek voor mijn ogen valt
 oh, als ik oud en wijs ben

 As far as my eyes can see

met een leuk 'weetje':
Het lied eindigt eigenlijk op 3:33 met een slotakkoord. De componisten bedachten echter een outro: 

de break in het slagwerk en de saxofoonsolo werd één van de bekendste uit de geschiedenis van de popmuziek .

Waar dit lied over gaat? Op het eerste gezicht niet heel makkelijk om te begrijpen; je luistert naar iemands ervaringen maar het is ook een wens om uiteindelijk oud en wijs te mogen zijn - met alles wat daar dan bijhoort.Wijsheid op hoge leeftijd, is letterlijk levenswijsheid... opgedaan door alles wat je meemaakt - en meestal ook door wat je fout hebt gedaan naar anderen toe die je lief waren, waar je ook het meeste last van kan hebben als je terugkijkt.Dat zie je ook hier:"The shadows" die hij ziet, lijken de schaduwen van de dood die er aan komt - en hij kijkt achterom, inmiddels al in de herfst van zijn leven.... zijn wens is hier eigenlijk: de bittere woorden vergeten en alleen over te houden dat die ander zijn vriénd was. Zo kan hij zijn verdriet loslaten. Want het einde nadert ... " En", zegt hij: " nu ik inzie dat ik dat moet vergeten, kun jij dan (als anderen ernaar vragen) op jouw beurt zeggen dat je míjn vriend was? Wijsheid, die ik - oud geworden - ontdekte nu ik mij ogen al bijna moet sluiten.." 

Ineens doet de tekst van dit lied me toch ook aan Prediker denken waar we lezen: Ik heb ingezien dat... in dít lied zie je dat je het verdriet en de bitterheid moet vergeten, om in vrede je ogen te kunnen sluiten; dat is hier de uiteindelijk levenswijsheid. Alleen heeft hij dat tijdens zijn leven niet meer in de praktijk kunnen brengen, misschien omdat dat ook zo moeilijk is - een reden dat je dat pas op het moment van loslaten van álles, echt kunt. Je hoeft het ook niet meer ánders waar te maken. dan met wóórden. Want je leven is inmiddels voorbij; de schaduwen hebben je opgeslokt. Wat rest is de gedachte aan vriendschap die mensen ooit voor elkaar hadden 'as the final curtain falls before my eyes', het doek valt ...

 Zicht op de onzichtbare dingen

Prediker zag in dat alles op aarde uiteindelijk ijdelheid is, het gaat voorbij. Maar dat al wat Gód doet, voor eeuwig is. Alleen, als je op aarde rondkijkt zie je dat niet: 'want wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde?' (Prediker 3)
Toch is God voor eeuwig en de ziel van de mens blijft bestaan, God heeft de eeuwigheid in het menselijk hart gelegd en wil dat we dat gaan ontdekken. Hij wil ons bij Zich hebben. Wij hebben niet alleen wijsheid nodig om dat in te zien, maar Christus zelf, die ons dat eeuwige leven wil schenken, zodat we voor eeuwig bij Hem zullen zijn.
Deze geestelijke dingen kunnen we vanuit onszelf niet begrijpen - maar als we Jezus leren kennen wordt de bedekking die over ons hart ligt weggenomen - geen voorhangsel meer maar rechtstreekse toegang tot God, onze Vader.

Met een onbedekt gezicht kijken we (als we dat willen!) nu al over dit aardse leven heen, in de eeuwigheid. Daar zien we Jezus - en als aan de buitenkant wat ons lichaam betreft, 'the final curtain falls', mogen we ook letterlijk daar bij Hem zijn. (En de schaduwen van de dood? Ook daar is Hij bij mij)

Paulus verlangde ernaar, al zegt hij over zijn naderende afscheid, dat hij niet weet wat hij moet kiezen: "Van beide zijden word ik gedrongen" Hij wil met Christus zijn, dat is verreweg het beste! Maar voor de mensen om hem heen (gelovig en ongelovig) was het nodiger dat hij nog even bleef.

Zo hebben wij nog een taak voor onze medegelovigen en alle andere mensen om ons heen. We mogen de boodschap van Zijn redding doorgeven zoals Paulus het deed en Johannes: 

Wij prediken Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods... 
Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven...

Ons gezicht is onbedekt, geen sluier of gordijn meer - no final curtain - dat het zicht op de Heer belemmert. Jezus weerspiegelt God zelf, weerspiegelen we op onze beurt Hem ook? 

Dat we de wil hebben ons te laten veranderen door Zijn Geest, zodat er nu al, steeds meer van Christus in ons zichtbaar wordt ...

“But we all, with unveiled face, 

beholding as in a mirror the Glory of the Lord, 

are being transformed into the same image from glory to glory, 

just as by the Spirit of the Lord.

2 Corinthians 3:18  

En wij allen, die met een gezicht, waarop geen bedekking meer is, 

de heerlijkheid van de Heer weerspiegelen, 

veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, 

immers door de Here, die Geest is.