Barfi! - a must-see movie...

Gisteren zag ik samen met de jongens een film - mam, die vind je wel mooi! ... En dat was zo, al is het een film die je nog een keer wil zien omdat er nogal wat flashbacks in voorkomen en ingewikkelde situaties zó door elkaar heen lopen, dat ik wat moeite had om alles direct te plaatsen.

De film wordt eigenlijk verteld als een herinnering van een Indiase vrouw, Shruti, dan al wat op leeftijd, en begint op het moment dat haar grote liefde dood gaat. Ze blikt terug op haar leven met hem, waarin ze niet de moed heeft gehad om de juiste keuzes te maken - toen ze het eindelijk deed, was ze te laat...

Barfi ontmoet Shruti

Waar gaat het verhaal over...

Het eigenlijke verhaal begint met een flashback die je doet belanden in de jaren 70. Nadat zij en haar geliefde elkaar uit het oog hebben verloren, wordt haar hulp ingeroepen en wordt ze plotseling weer met hem geconfronteerd - je ziet als kijker niet waaróm maar hij is opgepakt door de politie.

Dan is het ineens zes jaar eerder als de film overspringt naar die eerste kennismaking. We zien in een uitgebreide flashback, hoe de hoofdpersoon, de doofstomme 'Barfi', (zo genoemd omdat het de manier is waarop hij zijn eigen naam uitspreekt) ondanks zijn beperking, het leven toelacht. Hoe hij overal humor in ziet, met oog voor detail, hij kleine dingen op hun waarde schat. En  je ziet hem heel creatief uit de hoek komen om de aandacht van Shruti te trekken. Zij overwint haar begrijpelijke skepsis en al is ze verloofd met iemand anders, ze gaat van hem houden; het lijkt goed uit te pakken..

Totdat hij de stoute schoenen aantrekt en bij haar ouders op bezoek gaat om de hand van hun dochter te vragen - dat kan hij natuurlijk niet letterlijk en geeft hen een brief waar de vraag in gesteld wordt. Maar het antwoord is 'nee', de moeder van het meisje heeft haar dochter ook al net duidelijk gemaakt, haar verloofde te trouwen - en illustreerde de noodzaak daarvan door haar mee te nemen naar een speciale plek in het bos waar een oude liefde van haarzelf aan het werk is. Haar boodschap: 'Ik ga hier nog regelmatig heen... kijk wat er van mijn oude liefde terecht is gekomen.'

Barfi en Jilmil

En onder deze druk, wijst Shruti Barfi af, al is ze ongelukkig met de hele situatie. (Scène in de stromende regen...) En hij is gefrustreerd, begrijpt er niets van waarom ze niet wil, doet nog wel weer een poging om in contact te komen, met z'n fiets naast het treinraampje... maar tevergeefs... (De film is trouwens ook een ode aan de fiets...)

Zij trouwt met haar verloofde. Hij leert een autistisch meisje, Jhilmil, steeds beter kennen en ze kunnen wonderwel met elkaar overweg; Jhilmil is bang voor de meest normale dingen en hoe hij haar weet te bereiken, is heel speciaal om te zien. Zijn bijna kinderlijke, onbevangen manier van leven, sluit aan bij haar belevingswereld en langzamerhand zie je bij haar het vertrouwen groeien...  
Zie bijvoorbeeld de foto: als zij van slag is, gaat hij iets doen wat ze herkent en méé gaat doen: al bladeren schoppend door het bos lopen.

- De rol die haar vader in haar omstandigheden speelt, is nogal gecompliceerd, met een vermeende ontvoering en achtervolgingen door de politie. Hoe er een spelletje is gespeeld en er een vooropgezet plan was, is iets wat pas later allemaal duidelijk wordt. Een extra reden om dat zelf maar te gaan kijken! -

De moraal van het verhaal...

En ik dacht na over de eigenlijk boodschap van de film. 'Barfi is misschien niet helemaal compleet, maar zijn liefde is dat wél', is de conclusie die Shruti moet trekken. En oh, ironie, waar haar moeder juist voor had gewaarschuwd, als ze met Barfi zou trouwen, zou ze leven in doodse stilte, wordt juist bewaarheid bij haar verloofde-zonder-gebrek, als ze in haar huwelijk de doodse stilte ervaart van het ontbreken van echte liefde...
En Jhilmil, in 'onze' ogen ook geen compleet mens... of kijken we daar nu anders tegenaan? Zij durfde in tegenstelling tot Shruti wel op tijd de goede keus te maken. En de film eindigt wat die flashbacks betreft, voor mij onverwacht... maar mooi. :)  Hoe, dat vertel ik hier niet!

En ineens belanden we dan als kijker weer waar we ook begonnen... Barfi ligt in een ziekenhuis op sterven. Shruti neemt afscheid, ze heeft de keus gemaakt, voor de liefde te gaan en heeft Barfi door een onbaatzuchtige beslissing, uiteindelijk echt gelukkig gemaakt.
Jhilmil neemt ook afscheid, ze slaat de deken terug en gaat bij hem liggen...

'Wie veracht de dag der kleine dingen...' is een tekst waar ik aan denk als ik Barfi zie in deze film, hij veracht de kleine dingen namelijk niet. En: wie een compleet mens is, is hij/zij die liefde kan geven zonder berekening. Dat zijn in deze film juist de mensen die in de ogen van de maatschappij niet volwaardig zijn. Shruti weet dat uiteindelijk ook, zij heeft begrepen waar het om gaat.
En al denk je soms even dat je in een slapstick bent beland (en schijnen er veel scénes uit beroemde films in te zitten, die ik trouwens niet ken...) - de zuivere kijk op het leven komt daar steeds weer tussendoor. Het geeft de film voor mij net zo'n speciale sfeer als: 'La vita è bella'...

Toepassing...

Ja, onbaatzuchtig liefhebben is iets heel moois, wat ook de boodschap is die God Zelf ons geeft. En zien we dat juist de mensen die dénken dat ze alles voor elkaar hebben, doofstom en misschien wel autistisch zijn... want, ze hebben niet gehoord en kunnen niet begrijpen waar het écht om draait in het leven.
De Farizeers en Schriftgeleerden hoorden ook, zonder te begrijpen en ze dachten er al te zijn. Ook gelovigen kunnen denken dat het met hen wel goed zit. Wij zijn rijk en hebben aan niets gebrek. 'Maar jullie weten niet dat je arm en blind en naakt bent', zegt Jezus dan.

En dit was geen christelijke film ... toch was het een illustratie van die boodschap en is het duidelijk dat er een keuze noodzakelijk is.
Heb je dat nog niet gedaan, kiezen? De tekst vervolgt: Ik raad je aan bij Mij te kopen goud, ogenzalf en kleding... opdat je weer ziet, en je naaktheid niet meer zichtbaar is. Wees ijverig en bekeer je!
Hij klopt ervoor bij je aan. Hoor wat de Geest zegt en doe open! Dan kun je iets ontvangen wat nog veel verder gaat dan het liefhebben van andere mensen in dit leven hier op aarde, namelijk liefhebben tot in het eeuwige leven.

En dat gun ik jullie allemaal!