Old and wise

Deze keer een ander oud liedje waar ik een 'aha-erlebnis' bij heb. Positieve herkenning noem ik dat maar even en dat eigenlijk met dezelfde redenen als met 'Dust in the wind': vanwege de mooie wijs en een regeltje uit het refrein wat ook hier de titel is: (when I'm) old and wise.

 

As far as my eyes can see, there are shadows approaching me

And to those I left behind, I wanted you to know

You've always shared my deepest thoughts, you follow where I go
Zover als mijn ogen zien, komen schaduwen naderbij...
en de mensen die ik achter heb gelaten?

 Jullie kennen mijn diepste gedachten en zullen mij volgen..

And oh when I'm old and wise, bitter words mean little to me

Autumn winds will blow right through me

And someday in the mist of time, when they asked me if I knew you

I'd smile and say you were a friend of mine

And the sadness would be lifted from my eyes   
Oh when I'm old and wise
 'Oh, als ik oud en wijs ben - dan zijn bittere woorden
als herfstwinden die dwars door me heen waaien...
En op een dag, in de mist van de tijd, als ze me zouden vragen of ik jóu kende,
dan zou ik zeggen dat je mijn vriend was
En het verdriet zou uit mijn ogen verdwijnen.
Als ik oud en wijs ben 

                                      

As far as my eyes can see, there are shadows surrounding me

And to those I leave behind, I want you all to know

You've always shared my darkest hours

I'll miss you when I go
'Zover als mijn ogen kijken word ik door schaduwen omringd...
Tot de achterblijvers wil ik zeggen
 jullie hebben mij in mijn donkerste tijden meegemaakt.
Ik zal jullie missen als ik moet gaan!' 

And oh, when I'm old and wise, heavy words that tossed and blew me 

like Autumn winds that will blow right through me

And someday in the mist of time, when they ask you if you knew me

Remember that you were a friend of mine

As the final curtain falls before my eyes

Oh when I'm old and wise
Als ik oud en wijs ben, harde kwetsende woorden die ik naar mijn hoofd kreeg,
zij waaien als herfstwinden dwars door me heen
En op een dag in de mist van de tijd... als ze jou vragen of je míj kende
onthoud dan alleen dat je mijn vriend was
- als het doek voor mijn ogen valt
 oh, als ik oud en wijs ben

 As far as my eyes can see

met een leuk 'weetje':
Het lied eindigt eigenlijk op 3:33 met een slotakkoord. De componisten bedachten echter een outro: 

de break in het slagwerk en de saxofoonsolo werd één van de bekendste uit de geschiedenis van de popmuziek .

Waar dit lied over gaat? Op het eerste gezicht niet heel makkelijk om te begrijpen; je luistert naar iemands ervaringen maar het is ook een wens om uiteindelijk oud en wijs te mogen zijn - met alles wat daar dan bijhoort.Wijsheid op hoge leeftijd, is letterlijk levenswijsheid... opgedaan door alles wat je meemaakt - en meestal ook door wat je fout hebt gedaan naar anderen toe die je lief waren, waar je ook het meeste last van kan hebben als je terugkijkt.Dat zie je ook hier:"The shadows" die hij ziet, lijken de schaduwen van de dood die er aan komt - en hij kijkt achterom, inmiddels al in de herfst van zijn leven.... zijn wens is hier eigenlijk: de bittere woorden vergeten en alleen over te houden dat die ander zijn vriénd was. Zo kan hij zijn verdriet loslaten. Want het einde nadert ... " En", zegt hij: " nu ik inzie dat ik dat moet vergeten, kun jij dan (als anderen ernaar vragen) op jouw beurt zeggen dat je míjn vriend was? Wijsheid, die ik - oud geworden - ontdekte nu ik mij ogen al bijna moet sluiten.." 

Ineens doet de tekst van dit lied me toch ook aan Prediker denken waar we lezen: Ik heb ingezien dat... in dít lied zie je dat je het verdriet en de bitterheid moet vergeten, om in vrede je ogen te kunnen sluiten; dat is hier de uiteindelijk levenswijsheid. Alleen heeft hij dat tijdens zijn leven niet meer in de praktijk kunnen brengen, misschien omdat dat ook zo moeilijk is - een reden dat je dat pas op het moment van loslaten van álles, echt kunt. Je hoeft het ook niet meer ánders waar te maken. dan met wóórden. Want je leven is inmiddels voorbij; de schaduwen hebben je opgeslokt. Wat rest is de gedachte aan vriendschap die mensen ooit voor elkaar hadden 'as the final curtain falls before my eyes', het doek valt ...

 Zicht op de onzichtbare dingen

Prediker zag in dat alles op aarde uiteindelijk ijdelheid is, het gaat voorbij. Maar dat al wat Gód doet, voor eeuwig is. Alleen, als je op aarde rondkijkt zie je dat niet: 'want wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde?' (Prediker 3)
Toch is God voor eeuwig en de ziel van de mens blijft bestaan, God heeft de eeuwigheid in het menselijk hart gelegd en wil dat we dat gaan ontdekken. Hij wil ons bij Zich hebben. Wij hebben niet alleen wijsheid nodig om dat in te zien, maar Christus zelf, die ons dat eeuwige leven wil schenken, zodat we voor eeuwig bij Hem zullen zijn.
Deze geestelijke dingen kunnen we vanuit onszelf niet begrijpen - maar als we Jezus leren kennen wordt de bedekking die over ons hart ligt weggenomen - geen voorhangsel meer maar rechtstreekse toegang tot God, onze Vader.

Met een onbedekt gezicht kijken we (als we dat willen!) nu al over dit aardse leven heen, in de eeuwigheid. Daar zien we Jezus - en als aan de buitenkant wat ons lichaam betreft, 'the final curtain falls', mogen we ook letterlijk daar bij Hem zijn. (En de schaduwen van de dood? Ook daar is Hij bij mij)

Paulus verlangde ernaar, al zegt hij over zijn naderende afscheid, dat hij niet weet wat hij moet kiezen: "Van beide zijden word ik gedrongen" Hij wil met Christus zijn, dat is verreweg het beste! Maar voor de mensen om hem heen (gelovig en ongelovig) was het nodiger dat hij nog even bleef.

Zo hebben wij nog een taak voor onze medegelovigen en alle andere mensen om ons heen. We mogen de boodschap van Zijn redding doorgeven zoals Paulus het deed en Johannes: 

Wij prediken Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods... 
Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven...

Ons gezicht is onbedekt, geen sluier of gordijn meer - no final curtain - dat het zicht op de Heer belemmert. Jezus weerspiegelt God zelf, weerspiegelen we op onze beurt Hem ook? 

Dat we de wil hebben ons te laten veranderen door Zijn Geest, zodat er nu al, steeds meer van Christus in ons zichtbaar wordt ...

“But we all, with unveiled face, 

beholding as in a mirror the Glory of the Lord, 

are being transformed into the same image from glory to glory, 

just as by the Spirit of the Lord.

2 Corinthians 3:18  

En wij allen, die met een gezicht, waarop geen bedekking meer is, 

de heerlijkheid van de Heer weerspiegelen, 

veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, 

immers door de Here, die Geest is.  

Dust in the wind...

 begint bij 0.16

Vanmorgen onderweg in de auto hoorde ik dit nummer, één van de 'oldies', die qua wijs aanspreken en in je hoofd blijven zitten. Het wijsje herkende ik ook van vroeger, en zeker dat ene regeltje: "dust in the wind, all we are is dust in the wind...':

I close my eyes, 
Only for a moment and the moment's gone
All my dreams pass before my eyes, in curiosity
Dust in the wind
All they are is dust in the wind.

Inmidddels ken ik de hele tekst en de woorden in dit lied zeggen dat ieder mens dromen heeft waar je af en toe even aan denkt... zo in een moment als je je ogen sluit, zie je ze vóór je en ben je nieuwsgierig in hoeverre ze ooit waarheid zullen worden. Maar, wat heeft het voor zin - de dromen zijn mooi maar wij zijn als stof in de wind. En stof  verwaait, je vindt er niets van terug... (En in het filmpje is het bankje ineens leeg... daar wordt ook voornamelijk teruggekeken, naar dat wat voorbij is - je dromen, de mensen die je ooit kende, verdwenen in het stof..)
Eigenlijk - al is dit een seculier liedje - zegt het iets wat Prediker ook al zei, de wijze Salomo... ' 'Geniet het leven nu wat je onder de zon hebt, want het is zomaar voorbij. Want stof ben je en tot stof zul je weerkeren' , voor ieder mens 'the same old song'. 

Ook in de wereld is het 'Opgaan, blinken en verzinken', zoals ik bij geschiedenis vroeger al leerde - te zien aan machtige rijken die er geweest zijn in het verleden. Maar ook in déze tijd zichtbaar: zelfs als het heel wat lijkt, met regeringsleiders op de top van hun macht...  of misschien wel geestelijke leiders die zo aan de buitenkant gezien groot succes hebben - het is toch van voorbijgaande aard. Ik zou bijna zeggen: als het menselijk succes is, kán het niet anders dan dat het voorbij gaat. Dat zie je steeds weer terug. Hé, ook dat zei Prediker al, dat er niets nieuws is onder de zon 'Wat geweest is zal er zijn'. Het is ´the same old song´...

Same old song

Just a drop of water in an endless sea

All we do crumbles to the ground

though we refuse to see

Dust in the wind

All we are is dust in the wind

We zijn 'just a drop of water' in een eindeloze zee. Al die mensen die beroemd zijn geweest vind je ook niet meer terug, dan met een paar regels in een geschiedenisboekje of (tegenwoordig) in 'The hall of fame'... koude stenen ingemetseld in een groot geheel. Er zit geen leven meer in, al is het bedoeld als een monument voor een beroemde ster van deze wereld....
Deze boodschap lijkt op het eerste gezicht erg aan te sluiten met wat Jesaja vertelt: Voor God zijn de vólken zelfs als een druppel aan een emmer en een stofje aan de weegschaal. Dust. En de machthebbers en regeerders der aarde? Zij zijn 'niets': Hij blaast op hen en ze zijn er niet meer. Maar (zegt het lied) dat willen we niet weten, wij mensen sluiten de ogen voor het feit dat we stof zijn. Omdat alles dan helemáál zo'n zinloze bedoening wordt.

Wel een erg fatalistische tekst, je zou bijna zeggen: begin maar nergens meer aan.
Dat is inderdaad de conclusie in het volgende couplet: Ga maar nergens voor, don't hang on - hecht je nergens aan want niets duurt eeuwig, alles gaat voorbij ... het verdwijnt - zelfs al je geld kan je leven niet verlengen..

Now, don't hang on
Nothing lasts forever but the earth and sky
It slips away 
And all your money won't another minute buy
Dust in the wind
All we are is dust in the wind
Dust in the wind
Every thing is dust in the wind.

*******************

Aan de ene kant zit er in deze tekst veel waarheid; alles is ijdelheid wat onder de zon gebeurt precies zoals Prediker ook al zei. We zijn in Gods ogen een stofje, zo nietig. En zelfs de hemel en de aarde zullen voorbijgaan... (En het filmpje eindigt met een kruis - daar een symbool van het einde, maar voor ons zoveel méér...)

Maar toch, (naast de gewone mooie dingen van het leven die Prediker ons daarom aanbeveelt, maar waar dit lied niet over gaat) aan de andere kant is er méér dan dat. Er is namelijk ook iets wat wél blijft. Zelfs voor eeuwig. Ik citeerde al even de profeet Jesaja.

'Want weet je niet hoe het werkelijk zit, hebt gij het niet gehoord?' zegt die profeet verderop in dat hoofdstuk tegen ons. 'Gód is voor eeuwig, de machtige Schepper. Aan Hem mogen we ons vasthouden. Hij wordt niet moe zich met ons te bemoeien, ons te sterken en te steunen.'

Tóch Iemand waaraan we ons mogen en kunnen hechten in deze wereld. Als je Hem verwacht krijg je nieuwe kracht en word je boven de omstandigheden uitgetild - alsof je vleugels hebt van een arend, die machtige vogel... Dan is de belofte dat ook wij zullen blijven tot in eeuwigheid...
Geen stofje dat verwaait in de wind, of een druppel water die verdwijnt in de grote zee; het is God zélf door wie we gedragen worden... Onder ons zijn eeuwige armen.

Laten we die waarheid voor ogen houden en ons niet hechten aan alles wat om ons heen zo mooi lijkt. Maar aan de Heer zelf en aan dat wat blijvend is.

 Als een arend, die zijn broedsel opwekt,

over zijn jongen zweeft,

zijn wieken uitspreidt, er een opneemt en draagt op zijn vlerken,

zo heeft hem de HERE alleen geleid

 Daar is niemand als God; 
Hij rijdt langs de hemel als uw helper 
De eeuwige God is u een woning en onder u zijn eeuwige armen.

Oslo Gospel Choir, 25 jaar shine Your light...

Noorstalige OGC: "de naam van Jezus blijft voor altijd ..."

Het Oslo Gospel Choir behoort tot mijn favoriete muziekgroepen - en niet (alleen) omdat ik toevallig iets heb met Scandinavië. Toen ik enkele maanden geleden las dat ze vanwege hun 25-jarig bestaan naar Nederland zouden komen, hapte ik dan ook direct toe; de kosten kon ik mooi schuiven onder het kopje verjaardagsgeld. :) Ik heb ze een paar keer eerder live gehoord, je bent er dan  toch meer bij betrokken dan via een filmpje waar je aandacht zo kan wegebben of waaronder je vaak toch snel even wat anders wilt doen...
Nu moesten we ervoor naar Friesland - enkele luidruchtige Friese fans waren precies achter ons neergestreken, die alles wat er gebeurde luid becommentarieerden en ook lieten weten als ze de solo's kenden (meezongen dus). Fans, het is niet te voorkomen natuurlijk... Maar we lieten ons niet van de wijs brengen en hebben ondanks dat, een hele goede avond beleefd. En altijd leuk dan ineens bekenden die je eigenlijk nooit meer ziet, tegen te komen tussen die vele mensen...

Tja, als je daar dan zit vraag je je wel af waarom wij (ik met twee zussen) ook de moeite namen, samen met zo'n 2000 anderen daar te zijn (en nee, inderdaad, al kon ze goed zingen, zoals zij zelf al opmerkte, kwamen we niet voor de dame in het voorprogramma).

Wat gaat voorbij de houdbaarheidsdatum...?

Het Oslo Gospel Choir heeft natuurlijk een bepaalde muziekstijl waar je van moet houden en een hoog muzikaal niveau maar het antwoord op bovenstaande vraag ligt in de ménsen die daar samen staan te zingen. Er zijn namelijk wel meer koren of groepen met goede en mooie muziek.
Vorige week zag ik bijvoorbeeld een origineel filmpje van the Young Messiah uit de jaren 80 - allemaal professioneel gedaan maar duidelijk te zien dat deze artiesten geen idee hadden waar ze over zongen dan alleen, dat ze begrepen dat hun tekst ging over 'Jezus' die waardig was als 'het Lam dat was geslacht', wat dat verder ook moge betekenen. Het was meer een verheerlijking van hun eigen persoon: 'kijk eens wat voor prachtig optreden ik hier neerzet'...
Bij 'Oslo' hoef je hier niet bang voor te zijn, de zangers zijn allemaal overtuigd christen, en niet toevallig, maar omdat het door de dirigent als voorwaarde wordt gesteld om er überhaupt bij te komen. En mocht je beroemd willen worden kun je ook beter ergens anders aan de slag gaan.

Waar het wel om gaat? Iets overbrengen waarvan je zelf de waarheid hebt ervaren. Dat kan alleen als je gelooft in wat je zingt: "Er is geen redding dan in de naam van Jezus... Zijn naam zal schijnen" - en die naam heeft geen houdbaarheidsdatum...
Een anekdote over hun eerste optreden wat plaatsvond in Zweden, is in dit verband mooi om hier te noemen. Na afloop daarvan - de musici gingen al de auto in en waren al weg - moesten ze terugkomen voor een toegift, maar hun repertoire bestond toen nog maar uit tien nummers, ze hadden niets meer over. Toen ontstond er spontaan een lied samen met het publiek. Shine your light on me Jesus, het eerste eigen nummer van dirigent Tore Aas. 

In de begintijd dacht hij enkele jaren met het koor bezig te zijn, 'but when God calls you, it is for a lifetime...' (stiekem ook mooi om te horen...)
De leden zijn inmiddels zijn tweede familie geworden en ongeveer tien ervan zijn er zelfs al die 25 jaren al bij geweest. Alhoewel niet allemaal direct meer te herkennen - de meeste oudere mannen hadden naast een buikje, al hun haar gemillimeterd ... ligt dat ook aan het bereiken van een bepaalde leeftijd? - en de vaak al wat oudere gezichten ook bij de vrouwen (die ook niet overduidelijk jonger probeerden te lijken) lieten zien dat het niet gaat over vooral mooi en succesvol zijn, maar om iets anders, dat waar je over zingt. Een verademing dat dat zo kan!

Come let us celebrate Him

Lift up your voices and sing:
'Jesus is the Light, the Light of the world'.

Ook werd er teruggeblikt met een nummer, speciaal geschreven voor dit 25-jarig bestaan. En ja dat moest natuurlijk gaan over iets wat opvallend was in die lange tijd van 25 jaar... 
"It could be about all the performances and all the records, about the succes ... But 'God gave us a song' is about Jesus - He is the Light of the world..." aldus Tore, het is hun terugkerende thema. 
'And if it wasn't for Jesus, we and you all, wouldn't be here..." 

Er dankbaarheid voor al die jaren: This is the Lords doing... want het is aan Hem te danken. Na enkele worship songs gingen we terug in de tijd met oude bekende nummers, waarbij iedereen mee kon zingen. Uiteindelijk kregen we twee toegifts: 'Oh Happy Day', een geweldig lied waar je ziet dat de leden plus dirigent ook samen zoveel plezier beleven aan het samen zingen en musiceren.
Het slotlied was 'Shine your light', het lied wat ooit samen met het publiek ontstond, waarna het koor achter de coulissen verdween. Geen daverend applaus in de spotlights, maar een door het publiek gezongen:

Shine your light on me Jesus

Shine your light, shine your light

Shine your light on me Jesus

You are the morningstar, my precious one

Almighty God you are, great thing you've done

for all eternity I give you praise

You won the victory

I bless your name

You are the great I am, the King of kings

Great Rock of ages, my urge to sing

throug all eternity I will proclaim

You won the victory

I bless your name

Shine your light

through me Jesus...

Shine, shine, shine trouigh me

Shine your light 

through me Jesus...

Als je nog meer wilt weten en even iets meer tijd hebt, 

dit is een documentaire gemaakt bij het 20-jarig bestaan:

Wat is thuis zijn...

Vandaag is het zover, de officiële overdracht van haar huis door mijn moeder, na er precies 56 jaar gewoond te hebben, haar trouwdag - maar ook precies de dag waarop ik er (samen met zus) enkele jaren later geboren ben. 
Dit is dan ook een beetje een vreemde verjaardag; al is het huis nog niet leeg, we zijn weer een stapje dichterbij het definitieve afscheid van een uniek plekje, wat thuis was; zeker als kind (als je niet verder kijkt dan je vertrouwde wereld) kon ik me niet voorstellen dat we er niet meer zouden rondlopen. 
Het is ook een uniek huis - al was het alleen al de kleur: rood. :) 
Maar ook het hoekje waarin het staat: zes huizen waarvan nooit iemand is weggegaan en de meeste oorspronkelijke bewoners er nog steeds wonen. Begonnen midden in het land met rechtstreeks zicht op de Peperbus, maar toen de nieuwe wijk klaar was, jarenlang met het weiland aan de overkant. Waar we in bomen klommen, en over het prikkeldraad om bloemen te plukken (pas op voor de boer), we slootje sprongen en geregeld natte voeten haalden en er echt zoals ik aanhaalde, af en toe een koe door de straat rende die losgebroken was.

Sinds ikzelf getrouwd ben, ben ik al enkele malen verhuisd, maar de constante factor was de ouderlijke stek. Ook mijn kinderen waren hier altijd kind aan huis - en die uitdrukking zegt al genoeg (ik mis de drie snoepjes die we altijd kregen, zei David over mijn vorige blogje). 
Een droom die ik vroeger al wel had, waarbij het weiland vol stond met flats, het huis verkocht was en vreemden het gingen verbouwen (natuurlijk heel lelijk zoals in een droom dan hoort) geeft aan dat ik daar niet echt op zat te wachten. En nu gaat het dan toch gebeuren: het is al bijna niet meer 'ons' huis. 
En het is vreemd, op het moment dat geliefden uit je leven verdwijnen, door de dood of op een andere manier, zijn de materiële zaken ineens volkomen onbelangrijk - alles wordt dan tot de juiste proporties teruggebracht. Maar zodra dat weer wat naar de achtergrond verdwijnt, komt het gevoel weer boven dat bijvoorbeeld een (of dit speciale) huis heel onmisbaar is. Al is een huis waar je vader ineens niet meer in woont, op een bepaalde manier ook dood - het is niet meer zoals het altijd was. En ontdek je daardoor de betrekkelijkheid van de materiële dingen om je heen. 

Nu ik dit zo opschrijf bedenk ik dat een huis aan de ene kant het gebouw is wat je ziet, maar eigenlijk bestaat het uit: de ménsen die erin wonen. Zoals we bijvoorbeeld ook spreken over mensen, als we het hebben over 'Abraham en zijn huis', of wat moderner: 'het koninklijk huis'. Elly en Rikkert zongen het ook al, een huis gaat over 'samen'; en het is doods als er geen mensen zijn die het tot leven brengen... 

Ja, dan merk je: de mensen die er wonen vormen samen het huis - ten eerste als gezin van vroeger met je broers en zussen, ik nu in een ander huis met mijn eigen gezin. 
En degenen die geen gezin van zichzelf hebben? 

******************

Er is nog een belangrijke vorm van het gezin, waarin je samen één bent, en wel Gods huisgezin. Dat is niet 'wel een mooie oplossing' voor als je hier op aarde 'alleen' bent, maar is het huis waarin God Zelf wil wonen. 

Vaak wordt als het hierover gaat, de nadruk gelegd op de buitenkant; in het spraakgebruik bedoelt men meestal het gebouw wat je ziet. Maar als je in de Bijbel leest, is de kerk, of wel de gemeente iets anders, zijn het ook juist de mensen zélf, als levende stenen, die samen een geestelijk huis vormen. Zijn het ménsen, die door God Zelf aan elkaar zijn gegeven. 

Ja, het is een lévend iets waar we het mee mogen doen (zoals al het mooie en de herinneringen ook niet alleen zitten in mijn ouderlijk huis met die mooie groninger steen, maar in de mensen met wie ik in dat huis zolang mocht wonen)

Ik hoop van harte dat ook jij dat levende 'huis van God' kent en er deel van uitmaakt - dat huis wat nooit verkocht, of afgebroken zal worden omdat God Zelf erin woont. En dát huisgezin zal blijven bestaan - als ons letterlijke huis er niet meer is, maar ook later, als onze aardse relaties zullen ophouden ... 
Dan heeft Hij voor ons een eeuwig huis, niet met handen gemaakt.
Zijn we thuis bij Hem, in het Vaderhuis.