Maar nu ineens vallen al een paar dagen de mussen van de daken. Hier en daar steeg het kwik wel bijna tot veertig graden Celsius.
Door deze extreme warmte, moest ik ineens denken aan een verhaal uit de Bijbel waar het ook ondragelijk heet is en het daardoor wel heel erg mis dreigt te gaan.
Hagar en Ismael
Ik doel op de geschiedenis van Hagar en haar zoon Ismael op een moeilijk moment in hun leven. Ze zijn weggestuurd vanwege Sara - en hoe onrechtvaardig is dat in onze ogen!
Zo zou Hagar het zelf zéker ook voelen. Want juist haar meesteres Sara had ooit zelf bedacht dat het wel handig was als zij, Hagar, het kind kon krijgen waar Sara zelf te oud voor was geworden.
Gods belofte zou anders vast niet uitkomen. (En dat Abraham er zo mee in stemde heeft me eigenlijk altijd al verbaasd.)
Toen Hagar zwanger bleek van Ismael was ze al een keer de woestijn in gevlucht voor Sara's vernederingen.
En daar in de woestijn, terwijl ze niet wist hoe ze verder moest, kwam er een engel bij haar want 'de Heer had gehoord hoe zwaar ze het te verduren had.'
Ja, een slavin, zwanger en op de vlucht, en toch zag God haar persoonlijk! Wat was dat een ontdekking voor Hagar geweest, na alles wat ze door Sara's plannetjes moest meemaken. Ze had God de schuld kunnen geven maar het pakte heel anders uit. Kijk maar wat ze daarna zei:
Hij is de God die mij ziet.
Genesis 16: 13
Genesis 16: 13
En God zou ook háár zoon Ismael zegenen, zoals de engel had gezegd.
Weer in de woestijn
Maar nu, jaren later, zwerft Hagar opnieuw door de woestijn; enkele hoofdstukken verder ontstaat onderlinge strijd tussen Ismael en Izak die inmiddels geboren is. En Abraham moet Hagar en zijn zoon Ismael wegsturen.
Haar zoon is er slecht aan toe en er is geen water. Ook dat nog, moet ze Ismael dan ook nog verliezen?
Zo kunnen er situaties zijn die je boven het hoofd groeien, situaties die ook nog eens ontstaan zijn doordat anderen God niet vertrouwden en het heft in eigen handen namen.
Ja, voordat we het weten, maken we onze eigen plannen. De gevolgen zijn soms erg moeilijk, of zelfs onmenselijk in onze ogen.
En komen weer dezelfde de vragen boven. 'Had God het niet kunnen voorkomen dat Sara op de gedachte kwam Hagar te gebruiken voor haar eigen plan?' En Abraham, hij had ook kunnen zeggen: Nee, ik doe er niet aan mee ...'
Dan was Hagar er nu heel anders aan toe geweest. Maar zo ging het allemaal niet.
En toch, God weet, ook nu, van deze zo moeilijke situatie. En als Ismael dreigt te sterven vanwege de hitte en het gebrek aan water, wijst God aan Hagar een bron.
Opnieuw ziet Hij haar, daar in de woestijn.
Om weer te herinneren
Als jij ook (net als Hagar) ooit hebt ervaren, dat God jou persoonlijk kent en ZIET, dan hoop ik dat je daar aan herinnerd wordt als het opnieuw moeilijk en zwaar is in je leven ... als je als het ware rondloopt in de woestijn, zonder water, en de gevolgen daarvan ernstig dreigen te worden - zoals Ismael op sterven lag ...
Denk er dan aan terug, al merk je die bemoeienis van Hem nu helemaal niet meer.
En laat die zekerheid van toen, je troost geven en vertrouwen.
Omdat je daardoor weet dat Hij je ziet. En jou (zoals aan Hagar) de bron wil wijzen die je nodig hebt.
En je toch weer verder zal kunnen.
