Op zoek naar 'el Zorro'...

De titel van dit blogje is op veel verschillende manieren op te vatten. Ik hoop niet dat jullie denken dat ik het wil gaan hebben over het programma met de gelijknamige titel - één van de talentenjachten waarmee je tegenwoordig wordt doodgegooid, hier dan om de hoofdpersoon voor de musical Zorro op te sporen.
Ook ligt het niet in mijn bedoeling te bekijken wat de bestuurders van de pueblo Los Angelos allemaal uitvoeren - ja ik ben even bij want we keken laatst allemaal oude afleveringen van de TV-serie Zorro - zij zijn op zoek naar Zorro met een heel andere reden, hebben een hoge prijs op zijn hoofd gezet. En weten niet dat het Don Diego is, die teruggekeerd uit Spanje, zich besluit voor te doen als een soort kamergeleerde maar ondertussen zijn ogen en oren goed openhoudt om als de geheimzinnige 'el Zorro' - Spaans voor ' de vos' - de plaatselijke bevolking te helpen tegen de onderdrukking van deze machthebbers. En vanwege zijn slimheid en tactiek is hij niet te vangen - de eigenschappen waar de vos om bekend staat en die hem deden besluiten ook zo te werk te gaan.

De vos is inderdaad een sluw en slim dier, maar bij de mensen in de buurt, komt hij niet zo positief uit de bus omdat hij op rooftocht gaat, en het dagelijks leven zo aardig kan verstoren. Dat negatieve beeld zie je bijvoorbeeld terug bij 'Van den vos Reynearde'.... een beroemd middeleeuws heldendicht; de vos is daar een doortrapt, boosaardig, onheilspellend dier.
Je komt ook niet zo gemakkelijk van vossen af getuige dit artikel in een krant, waar vossen een kinderboerderij veel last bezorgden. De enige oplossing bleek uiteindelijk niet alleen vangen, maar zelfs afschieten... Zelfs tegenwoordig hebben we nog met hem te rekenen.


Waar wil ik nu naartoe met dit verhaal over die sluwe, slimme vos die ons ook nu nog lastig kan vallen?
We zien hier een beeld van satan, de tegenstander die in zijn vermomming listig te werk gaat, niet om de ongelovigen aan zich te binden, zie een eerder blog, maar om de gelovigen - al heeft hij die al verloren - in ieder geval uit te schakelen om bruikbaar te zijn voor de Heer. En wij, gelovigen in het vrije westen die het het ogenschijnlijk voor de wind gaat, zien hem niet open en bloot bezig als die brullende leeuw zoals de gelovigen die verdrukking ervaren. Bij ons doet hij het anders, en hier gebruikt hij als een vos die speciale tactiek om ... Ja, hoe is hij eigenlijk bezig?
Dat kun je lezen in een tekst uit het boek Hooglied waar we worden opgeroepen de vossen te vangen die de wijngaard verderven die in bloei staat.

Een wijngaard, de wijnstok, de ranken.... Als je een beetje bekend bent met bepaalde beelden die de Here Jezus geeft van Zichzelf en de plek en functie die wij als gelovigen daarin hebben, kun je het waarschijnlijk al wel raden waar satan zijn pijlen op heeft gericht.
In Johannes 15 zegt Jezus: "Ik ben de ware wijnstok" en wij zijn de ranken die vrucht mogen voorbrengen. Dat is het doel van de wijnstok en van een wijngaard. En als er veel vrucht wordt gevonden, kan er wijn worden gemaakt - een beeld van de vreugde die wij mogen hebben en die de Vader heeft als Hij bij ons, gelovigen die vrucht ziet.
En dat hele proces, van vrucht dragen tot de wijn, wil satan verstoren en nog liever geheel onmogelijk maken. En dat doet hij bij een wijngaard die in bloei staat, waar wat te halen valt... waar mensen de Heer willen dienen. Als hij succes heeft,  is het gevolg is dat je christenen krijgt zonder uitstraling, geen vrucht te bekennen - Christus is niet (meer) te zien in ons, en we ervaren zeker geen vreugde meer.
Een treurige zaak ook voor de Heer die zo ook geen vreugde beleeft aan ons. En de vrucht komt zo niet ten goede aan onze omgeving.... Doel bereikt.

Het wordt zo al een beetje duidelijk hoe je in de praktijk je dat moet voorstellen, dat roven van de druiven, vernielen van de wijngaard. Je zou kunnen zeggen dat in plaats van de vrucht van de Geest, de tegenstander ons zoveel mogelijk de vruchten van het vlees voorhoudt, ons wil laten zondigen, en dan niet speciaal de 'erge', zoals hoererij, afgoderij, en wat er allemaal nog verder wordt opgenoemd - wij zijn iets netter toch...
Nee, die vossen doen het slim en zorgen ervoor dat we ons wat aan elkaar ergeren, ongeduldig zijn, een keertje uitvallen, ongeïnteresseerd overkomen, teveel met onze eigen dingen bezig zijn... Die ogenschijnlijk kleine dingen die het dagelijks leven kunnen verstoren, en als het maar lang genoeg doorgaat, kunnen vernielen.... Die kleine vossen...
En in je directe omgeving - ieder heeft zo zijn eigen wijngaard - is deze tactiek het meest succesvol....
Het is eigenlijk het afwezig zijn van wat er wordt genoemd als vrucht van de Geest: er is dan geen liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing (even het hele rijtje uit Galaten 5) en zo wordt de wijngaard 'verdorven'....

Als we gaan ontdekken dat die tegenstander er is die ons ten eerste in onze eigen wijngaard onbruikbaar wil maken, ons daar zonder vrucht wil laten zijn, kunnen we er wat tegen doen. Dan ben je eigenlijk al bezig die vossen te vangen, je weet waar ze zich bevinden, wat hun doel is - een eerste vereiste in een te voeren strijd. Want ook al lijkt dit niet zo'n 'groots' probleem, zijn het de kleine vossen: het is een geestelijke strijd die we te voeren hebben zo gauw we de Heer willen volgen en Hem serieus nemen in ons leven. We moeten er ook zicht op krijgen dat dit achter onze strubbelingen zit die we, ieder op onze eigen wijze en zo af en toe of vaker, ervaren in onze dagelijkse omgeving.
De beste remedie is gebed voor elkaar, maar ook zullen we die vrucht van de Geest moeten 'aandoen' en dat is actief!...  als we dat doen, gunnen we de vossen geen 'voet' in onze wijngaard, kunnen we hen ook vangen als ze wel eens binnen hebben kunnen komen.
Zo wordt de vrucht weer zichtbaar, de vreugde niet meer verstoord, kan die terugkeren als er een tijd zelfs helemaal geen vreugde meer is geweest....