Er was eens een oude man die in een afgelegen dorpje woonde. Hoewel hij heel arm was, was zelfs de koning jaloers op zijn witte, prachtige paard. Velen hadden aangeboden het paard van hem te kopen, maar de man had het altijd geweigerd.
Op een dag ontdekte hij dat het paard niet in de stal stond. Heel het dorp kwam naar hem toe en maakten hem uit voor een dwaas. Ze zeiden: "als je je paard nu had verkocht, dan had je geld genoeg gehad om de rest van je leven onbekommerd te leven. Nu is je paard gestolen en heb je geld noch paard. Wat ongelukkig voor je!"
De oude man antwoordde: "We kunnen niet weten of dat ongelukkig is. Het enige wat we weten is dat het paard niet meer in de stal staat. Dat is het enige wat we zeker weten. Al het andere is alleen wat jullie ervan vinden. Of het een ongeluk of een zegen is, weten we nog niet, want wat we zien is maar een fragment van het leven. Wie weet wat er verder nog staat te gebeuren?" De dorpsbevolking lachte hem uit. Ze hadden hem altijd beschouwd als een zonderling en wat achtergebleven en nu hadden ze het bewijs.
Maar twee weken later keerde het paard plotseling terug. Het was niet gestolen, maar was weggelopen naar de wildernis. Nu was het teruggekomen met twaalf andere witte paarden, allemaal even mooi als het eerste paard. De dorpsbevolking dromden rond de oude man en zeiden: "Oude man, je had gelijk. Het was werkelijk geen ongeluk dat je paard verdween. Wat een zegen is het immers gebleken!"
De oude man antwoordde: "Dat weten we niet. Het enige wat we weten is dat mijn paard is teruggekeerd. Of dat geluk of ongeluk betekent, weten we nog niet. Als je maar één zin in een boek leest, hoe kun je dan gelijk al het hele boek beoordelen?"Deze keer lachten de dorpsbewoners hem niet uit maar van binnen waren ze ervan overtuigd dat hij ongelijk had. Hij had nu immers dertien paarden om blij over te zijn.
De zoon van de oude man begon nu de wilde paarden te trainen maar na nauwelijks enkele weken viel hij van de rug van een van de paarden en brak z'n been. De bevolking verzamelde zich opnieuw. "Je had inderdaad gelijk, oude man! Het was werkelijk geen gelukbrenger dat je nu 13 paarden hebt. Nu heeft je enige zoon z'n been gebroken, terwijl hij het was die het geld verdiende voor jullie beiden. Als gevolg zijn jullie nu armer dan ooit."
De oude man antwoordde: "Dat kunnen we niet weten. Het enige wat we weten is dat mijn zoon zijn been gebroken heeft, maar of dat een geluk of een ongeluk is, weten we nog niet. Eén penseelstreek is onvoldoende om er een heel schilderij mee te kunnen beoordelen".
Een maand later brak er oorlog uit in het land en alle jonge mannen waren gedwongen om zich te melden voor het leger. Maar de zoon van de oude man hoefde niet in dienst, daar zijn been gebroken was.
De dorpsbevolking verzamelde zich opnieuw bij de oude man. "Je had gelijk - dat je zoon z'n been brak bleek juist een voordeel te zijn. Ook is hij nogal altijd verwond, heb je hem in ieder geval kunnen behouden. Wij zien onze zonen misschien nooit meer thuis."
De oude man antwoordde: "Dat kunnen we niet weten. Alles wat we tot nog toe weten is dat jullie zonen in militaire dienst geroepen zijn en dat mijn zoon hier thuis is. Of dat positief of negatief is weten we nog niet.
Oordeel niet voor de tijd! De ene weg loopt ten einde, maar een andere begint nog maar net. De ene deur wordt gesloten, maar een andere juist geopend. Het leven is een reis. Wat ons wacht na de volgende bocht weet alleen hij die verder gaat."
*********************
- een verhaaltje met toepassing wat ik ooit kreeg ter bemoediging en wat ik laatst weer tegenkwam; de boodschap ervan hebben we altijd weer opnieuw nodig... -
Dit verhaal heb ik zelf ook ergens gelezen... en heeft idd een waardevolle boodschap!
BeantwoordenVerwijderen... ja dat kan, heel goed zelfs. :)
BeantwoordenVerwijderenToen ik plaatjes zocht op internet voor erbij, moest het natuurlijk een oude man met een wit paard zijn. Het eerste het beste plaatje wat de toets der kritiek kon doorstaan, klikte ik aan en kwam op een blog met een chinees sprookje...
Idd hetzelfde verhaal.... Dat was wel apart.