Toch stuitte ik een tijdje geleden op een tekst die eigenlijk nog nooit echt tot mij was doorgedrongen. Wat in de betreffende tekst stond had ik me trouwens wel eens afgevraagd, en nu kwam er dan ineens een wonderlijk mooi antwoord! Met ook nog een wonderlijk mooie toepassing voor ons, nu in deze tijd in wel heel andere omstandigheden.
De vraag die ik mezelf wel eens had gesteld - misschien niet eens bewust, maar waar ik niet zo een antwoord op had - hoe het toch kon dat er een heel volk zo lang door de woestijn kon sjouwen, en dan ook praktisch bekeken - wel veertig jaar! Ik moet er persoonlijk namelijk niet aan denken, kan me er zo geen voorstelling van maken met mijn westerse bril... En dan ook met vrouwen en kinderen, zwangeren, kleine baby's... Steeds maar weer je tent afbreken en weer opbouwen... Ben ook geen kampeerder, dat speelt vast mee :P, maar die hele organisatie leek me altijd haast onmogelijk zeker wat betreft bepaalde praktische zaken.
Maar zo ineens kwam er een gedeelte in Deuteronomium 8 aan de orde en onder anderen vers 4 (de rest van dat gedeelte is ook mooi, maar laat ik me eens beperken...)
In vers 4 lezen we dan:
De kleren die u droeg zijn niet versleten en uw voet raakte niet opgezwollen in deze veertig jaar.
De kleren van de Israëlieten zijn die veertig jaar niet versleten! Dat is bijzonder, een wonder van God waarin je kan zien dat Hij weet dat er daar geen mogelijkheid was om je bezig te houden met die praktische zaken van nieuwe kleren aanschaffen, of maken, - geen tijd voor want we moeten door naar het beloofde land.
Als ik er nu over nadenk, kun je dit heel mooi toepassen dat Hij onderweg op de reis, zorgt dat we geen gebrek lijden, we zullen geen kou leiden omdat we al die tijd gekleed zijn, die zal ook niet verouderen en verslijten - al denken wij misschien dat we iets anders nodig zouden hebben... we onze garderobe nodig moeten moderniseren. Of is dat laatste dan toegepast: het 'wereldse denken', dat alles steeds met de tijd mee moet gaan, we steeds nieuwe ideeën nodig hebben en andere gedachten en redenaties om door te kunnen gaan. Maar Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, wij hebben geen andere 'bekleding' nodig, Hij is genoeg voor de hele reis. In welke cultuur we ook leven.
Ook werden de voeten niet gezwollen.... Ja, ik heb wel eens gedacht hoe het nu kon dat dat hele volk zo veertig jaar door de woestijn kon lopen. Met kinderen, oude mensen, zwangeren etc. ... Maar ook hier zorgde de Heer dat het gewoon allemaal goed ging, dat ze konden volhouden.
Ook erg mooi om geestelijk toe te passen. We zullen de weg kunnen volbrengen en niet halverwege af moeten haken omdat we het niet volhouden!! Hij zal zorgen dat onze voeten niet gezwollen raken, we onze geestelijke wandel kunnen volbrengen. Dat is een bemoediging, want menselijk gezien zeggen we toch best eens: Heer, het gaat niet meer hoor, We zijn nu al zolang onderweg, dit is toch niet meer vol te houden...
Toch kan het! En denk ik ook ineens aan 2 Tim 4: 18 De Here zal mij beveiligen tegen alle boos opzet en behouden in zijn hemels Koninkrijk brengen. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid! Amen.
Als dit zichtbare wonder van vers vier in het verleden die veertig jaar er was, waarom zal het er OOK niet zijn in de toekomst, de weg die nog voor ons ligt.
**********************************
Het is erg mooi om dit wonder te lezen maar ook op onszelf te kunnen en willen toepassen. Want soms lijkt het ons toch handiger om na onze bekering maar direct bij de Heer te zijn, en dat gevoel komt wel eens op als er moeilijkheden op onze weg komen en vragen we ons af wat nu het nut ervan is. Dan staat daar toch ook iets in dit hoofdstuk wat daar iets over zegt, en wel in vers 2 en 3. Na onze bekering zijn we nog hier op aarde met een taak voor anderen maar ook om te weten wat er in uw hart was zoals vers 2 het zegt, met andere woorden: we leren onszelf kennen - en daar hebben we soms echt wel veertig jaar voor nodig!
En het volgende vers geeft aan dat de Heer ons brengt tot verootmoediging, dat betekent dan zoiets als: tot de erkenning komen, bemerken dat het niet in onszelf is om Hem te kunnen volgen, we hebben die bekleding, Hemzelf nodig!
En ook geeft de Heer ons een andere les als Hij ons onderweg het manna geeft - het brood wat uit de hemel daalde maar ons ook nu - en zelfs toen ook al: te laten weten ... dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond van de Here komt.
We weten vanuit het Nieuwe Testament dat Heer zelf is het levende Brood is, en we Zijn woord ook nodig hebben om de verzoekingen te pareren.... het in ons opnemen en gebruiken 'om de boze te weerstaan' in de strijd die we hier nog hebben te voeren...
En geestelijk gezien mogen we al in het beloofde land zijn, al zijn we nu nog onderweg, dat zien we in de volgende verzen. En er is geen gebrek als je leest wat voor bomen en vruchten er allemaal zijn... Wat mooi dat we nu in de woestijn - nog onderweg, al mogen eten van die vruchten van het land Kanaän, dat we er als het ware al zijn in Gods ogen...
Als we zelf ook met dat oog van het geloof leren kijken, dan zullen we ook kunnen genieten van alles wat er in het beloofde land voor ons klaar ligt, waarin het u aan niets ontbreken zal, en het mag nu al ons eigendom worden, we mogen het in bezit nemen.
God ziet ons namelijk allang daar: in dat beloofde land, en we mogen Hem er voor danken dat we er ook zullen komen: We zullen zoals die tekst uit 2 Timoteüs zegt, uiteindelijk ook lijfelijk behouden in dat hemels koninkrijk aankomen het ook met onze eigen ogen mogen zien....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten