Maakbaar leven?

De laatste tijd zijn er weer enkele berichten in het nieuws waaruit je zou kunnen concluderen dat het leven maakbaar is, wij het helemaal in de hand hebben. Dat lijkt ook een steeds logischer gedachte als het leven draait om het nastreven van het eigen geluk, dat wordt dan mooi omschreven als 'jezelf ontplooien', 'al je kansen benutten' en hoe het verder maar genoemd mag worden. En als ik erover nadenk is een punt (of hét punt?) wat hierin een grote rol speelt, dat je niet meer automatisch voor het 'samen' gaat maar de ontplooiing van het individu - ik moet iets bereiken nu  - voorop staat. En op verschillende manieren zie je dit terug in de maatschappij maar ook in de relatie man-vrouw want zelfs dan gaat het tegenwoordig toch - ook in een huwelijk - om de individuele ontplooiing.

Zo worden we tegenwoordig door de overheid gestimuleerd om als vrouwen allemaal aan het werk te gaan - op zich een goede zaak, maar de dwang daar heb ik toch wel moeite mee want er zit ook wel een andere gedachte achter. Economisch gezien op eigen benen staan zodat je in je eigen onderhoud kan voorzien, is namelijk belangrijk als er onverhoopt een einde komt aan je huwelijk. En laat dat nu juist eerder de kop opsteken wanneer je gaat voor het eigen geluk.. daar kun je dan soms je partner niet meer bij gebruiken.

Ook medisch gezien is kan er tegenwoordig veel en dat geeft mogelijkheden op het gebied van vruchtbaarheid voor dat stel wat maar geen kinderen krijgt en het wel graag zou willen. Maar als ook hier het 'ieder voor zich' om de hoek komt kijken, kan die betreffende medische kennis ook aangewend worden in heel andere situaties, als je er maar mensen mee kan helpen is het al snel OK...

Vorige week las ik een artikel in de krant waarbij deze twee zaken als het ware bij elkaar komen...: het toppunt van 'gaan voor eigen ontplooiing' is wel de diepvries als nieuwste mogelijkheid om als vrouw je kinderwens uit te stellen tot je carrière op poten staat, en als variatie op de bekende slogan klonk al: een slimme meid bevriest haar eitjes op tijd - want soms duurt het toch iets langer dan tot je een jaar of dertig bent voor kinderen in het plaatje passen, en ben je er met veertig nog niet aan toe. Wanneer het juiste moment dan wél gekomen is, haal je een paar eitjes uit de vriezer en kan je kind komen... Ook goed voor de maatschappij dat vrouwen hun kansen benutten, en hun studie niet 'weggooien'.
Het klinkt zo maakbaar en simpel en veel vrouwen hebben zich al voor zo'n behandeling aangemeld, maar het is niet een kwestie van: dat doen we even, of: succes verzekerd. Dat het lichamelijk vrij belastend is, er toch aardig wat eitjes nodig zijn om later uit te kunnen kiezen en er ook nog dure IVF behandelingen aan te pas komen, staan de vrouwen misschien niet eens bij stil. Ook zal de IVF-behandeling niet altijd slagen.

Als je de ware nog niet bent tegengekomen, is deze methode natuurlijk ook een uitkomst. In Nederland hebben we nog wel een leeftijdsgrens van 45 jaar, waar vooralsnog niet aan getornd gaat worden, maar als alleenstaande die niet aan kinderen is toegekomen (zoals dat dan zo mooi heet) kan je zelfs op veel latere leeftijd in het buitenland nog behandeld worden zodat je kinderwens alsnog in vervulling gaat...  Ik denk nu even aan de vrouw van 63 die las dat dit juist de leeftijdsgrens was die de Italiaanse arts hanteerde - ze besloot deze laatste kans te grijpen om alsnog moeder te worden - ergens een eicel vandaan gehaald, ook een zaadcel van een donor en zij is eigenlijk een soort draagmoeder - ouders onbekend.

En de kinderen dan?

Waar is het belang van het kind? Wordt daar wel rekening mee gehouden in een tijd waar het aan alle kanten duidelijk is dat een kind als basisvoorwaarde voor een stabiel leven, juist weet moet hebben van zijn/haar wortels, waar hij/zij vandaan komt...? Deze vraag zal bij bovenstaand voorbeeld niet beantwoord kunnen worden. En adopteer je een kind waarvan niet bekend is wie de ouders zijn, is het iets waar je verder niets aan kunt doen, maar hier kiest deze vrouw (en ook vele anderen in iets andere situaties) er bewust voor - omdat de medische wetenschap zover is en deze kennis ook wil aanwenden in andere omstandigheden dan alleen in de (huwelijks)relaties tussen man en vrouw.
En wat zegt het ons dan dat de natuur het eigenlijk zo anders heeft geregeld dat er zelfs een campagne is geweest die hierop inspeelde en je juist een slimme meid was 'als je je kinderen op tijd kreeg....'


Wat met al deze tegenwoordige mogelijkheden op technisch gebied bijna uit beeld verdwijnt, is het feit dat ontstaan van nieuw leven een natuurlijk gevolg is/zou moeten zijn van de liefde tussen man en vrouw waar het als een mysterie in het verborgene ontstaat en mag groeien - het lijkt meer te gaan om de kille berekening van het juiste moment als je er helemaal klaar voor bent... 'leven' op bestelling en de techniek doet de rest, zorgt dat vanuit zaadcel en eicel een kind ontstaat... maar geluk van kinderen hangt niet af een moeder die nog net haar kinderwens kan vervullen - zelfs als er geen vader in beeld is - evenmin van ouders waarbij je pas welkom bent als ze in staat zijn je materieel alles te bieden, maatschappelijk gezien 'gearriveerd zijn'.

- En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen die er helemaal NIET zijn omdat ze niet geboren mochten worden - wel 'gemaakt'.... maar de consequenties ervan niet werden aanvaard. Ook hier lijkt het leven dan iets wat als het zich aandient, zo even retour gedaan kan worden - het komt nu net niet zo uit - en dan denk ik aan de situaties dat je vanwege je carrière nog niet of niet méér een zwangerschap wil... en spelen hier economische motieven toch ook vaak een rol. 
En denkt de hulpverlening ook vaak niet op die manier? want hulpverlening bij zwangerschap wordt in sommige situaties niet eens genoemd - het is ook een moeilijk vraagstuk, maar help je een jong meisje als je zegt: laat 'het' maar weghalen? Misschien op het eerste gezicht... -

Al met al komen we zo toch steeds verder af van de oorspronkelijke bedoeling van onze Schepper die kinderen geboren wil laten worden in de beschutting van een gezin waar man en vrouw elkaar trouw hebben beloofd, er zo gezorgd wordt voor een situatie waar kind en ouders samen zijn. Het kind zal normaliter ook ruimschoots volwassen kunnen worden terwijl ouders nog een rol kunnen spelen. Waar het leven vóór alles gaat.
Als kinderen in zo'n omgeving opgroeien zou het wel eens kunnen dat de gezondheidszorg heel wat minder geld uit hoeft te geven aan allerlei sociale en psychische hulpverlening en wat er verder allemaal nog gedaan kan worden aan jeugd die ontspoort en weer op het rechte pad gebracht moet worden. Ja, de Bijbel mag soms ouderwets lijken, de principes die er uit spreken zijn zo gek nog niet... geven antwoorden op vele morele vraagstukken.

En gelukkig zijn er met betrekking tot dit onderwerp en de oplossing die men dan ziet in het invriezen van je eicellen, ook tegengeluiden te horen van mensen die dit allemaal te ver vinden gaan. Hopelijk dat er juist door deze steeds verdergaande technieken en bijkomende mogelijkheden, meer mensen in de gaten hebben dat niet alles in het leven maakbaar is...
Laat staan het leven zelf...