... een gebouw van God...

Vandaag is het eindelijk zover dat er een begin gemaakt is met de afbraak van het noodgebouw bij de basisschool waar nu nog twee kinderen van mij naartoe gaan. Het gebouw dat er jaren geleden alweer neer is gezet om de te onstuimige groei van leerlingen aan te kunnen, legt nu bijna het loodje. Ik haalde er speciaal even mijn fototoestel voor op, al moet ik voor het verdere spectaculaire hijskraanwerk morgen terugkomen.
Ja, als er wat nieuws klaar is, kan het oude eindelijk weg.
En als alles dan leeg is gehaald en met de sloop is begonnen, zie je pas hoe oud en vervallen het eigenlijk was, al probeerde men met een verfje hier en daar, het er nog aardig uit te laten zien. Het woord 'nood'gebouw was ook al bijna niet meer van toepassing, zolang stond het er al.

Je kunt dit op een bepaalde manier vergelijken met ons mensen.... We leven vaak alsof we hier altijd zullen blijven, al gaat ons lichaam een beperkt aantal jaren mee. En het raakt in verval - al kunnen we dat tegenwoordig aardig verdoezelen met allerlei kunstgrepen. Soms zie je mensen die er ook uitzien alsof ze niet oud willen zijn - en dan valt het juist op dat ze het wel zijn. Eigenlijk willen ze hun tijdelijke woning bekijken als permanent... Als je geen zicht hebt op een andere 'woning' na dit leven, zit er ook niet zoveel anders op natuurlijk, dan is het: hier en nu moet het gebeuren. Ook is de wetenschap zover dat je bijna zou denken dat artsen (wij mensen) alles kunnen -  alleen dat eeuwige leven zit nog niet in hun pakket. (Dat men aan de andere kant in deze maatschappij de zelfgekozen dood promoot, lijkt hiermee in tegenspraak maar staat er niet los van.... je wilt toch de touwtjes in handen houden, als dat wat betreft je leven niet meer kan, dan maar beslissen over je dood)

Geweldig om te weten - en soms zie je het ineens uitgebeeld - als we ervaren dat ons aardse lichaam steeds verder afgebroken wordt omdat we ouder worden of misschien andere kwalen hebben die ons steeds met de neus op de feiten drukken - dat we als gelovigen een gebouw van God hebben. Zoals de kinderen van school het weten omdat ze het hele jaar zicht hebben gehad op de vorderingen van de nieuwbouw - voor hen geen verrassingen, ze weten waar ze naartoe verhuizen al is het nog onbekend hoe het daar in het echt zal zijn...
En ons aardse 'nood'gebouw zal niet eerder afgebroken zijn, dan dat de Heer voor ons dat nieuwe eeuwige huis klaar heeft. Dan zul je terugkijken en je afvragen waarom we toch zo aan dit aardse lichaam gehecht waren. Waarschijnlijk omdat we ons geen voorstelling kunnen maken hoe het is om 'met Christus te zijn' al zegt Paulus dat dit verreweg het beste is... laat staan dat we enig idee hebben hoe het is een nieuw verheerlijkte lichaam hebben, al weten we het te zullen krijgen.

Misschien als we ons hier en nu meer met Hem bezig houden, we ons meer kunnen voorstellen dat 'met Hem zijn' het beste deel is....We mogen elkaar troosten met deze woorden, dat het zover zal zijn als Christus ons komt halen.
Wie weet al heel snel. :)

'n Huwelijkscounseler?

Gisteren las ik acht regels waarmee je je huwelijk blijkbaar erg goed kunt houden... En aangezien het juist de dag was dat het alweer dertig jaar geleden was, dat ik verkering kreeg met degene die nu mijn echtgenoot is, vond ik het wel even leuk om het betreffende blogje tegen te komen.
Die acht regels op een kaartje zijn inderdaad heel wat goedkoper dan allerlei boeken over huwelijkstherapie etcetera. Dat klopt. Toch leerde ik een paar jaar geleden nog wel wat nuttigs uit een bepaald boek (en in theorie weet je dat natuurlijk best, maar in de praktijk is het wel eens moeilijk toe te passen...) en wel dat je de ander niet kunt veranderen, alleen jezelf.

Wij bekijken ook als christen toch de dingen vaak van de menselijke kant - moeten steeds weer bewust op die andere manier - die van God - naar de ander en naar situaties kijken.
En ik weet niet of anderen het herkennen, maar als je een rijtje regels leest, denk je bij jezelf in hoeverre je nog te kort schiet - er is zeker een punt (of zelfs meerdere) te noemen waar we zelf niet erg goed in zijn.. Mijn man is bijvoorbeeld meestal méér op tijd dan ik dat ben - al zal hij het waarschijnlijk anders formuleren: dat ik vaker te laat ben... - nummer acht van het kaartje.
Maar ook zeker en misschien wel als eerste, bedenken we hoe de ander te kort schiet, hij of zij moet toch eerst wel een aantal van de genoemde regels al helemaal opvolgen en als de balans dan wat in evenwicht is kunnen we zelf ook nog wel eens kijken waar we ons kunnen verbeteren....
Dat is de menselijke manier om onszelf te rechtvaardigen. Het ging even mis maar de ander kwam ook zo vervelend uit de hoek...
Deze benadering is natuurlijk van alle tijden. Het begon al bij Adam die naar Eva keek - de vrouw gaf mij de vrucht - en Eva keek naar de slang (en volgens mij heb ik dit in een ander blogje precies zo geformuleerd)

Als je leest wat God vraagt van man en vrouw, of beter gezegd wat Hij hen als opdracht meegeeft is je eigen verantwoordelijkheid te nemen -  Laat ik als vrouw mijn opdracht serieus nemen: mijn man onderdanig te zijn als aan de Heer (tja, het staat er nu eenmaal!) En laat de man niet eerst beoordelen in hoeverre zijn vrouw onderdanig is, maar laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen en zijn vrouw liefhebben.
Eigenlijk is dit wat ik NB vroeger al leerde, hetzelfde als wat ik het betreffende boek las: je kunt niet de ander, maar alleen jezelf veranderen.
En de één kan het met een kaartje af, anderen hebben soms na jarenlang getrouwd te zijn, nog een boek nodig om in de praktijk beter met deze theorie uit de voeten te kunnen... weer anderen hebben nog meer hulp nodig.

- en bedenk ik dat er mensen zijn bij wie dit alles (nog) niet heeft geholpen -

Wat mijns inziens verder de basis is en het begin van alle verandering: het inzicht dat God mij kan veranderen, want dat lukt me zelf niet. Wat je dan voor de ander (beter nog voor elkaar) kunt doen, is: bidden! En dat werkt! De Heer is namelijk een veel betere huwelijkscounseler dan mensen ooit zullen zijn.
Dan is het misschien niet zo erg als dat  kaartje met die regels per ongeluk een keer in de prullenbak verdwijnt...

Het meisje in de kooi (en hoe ze eruit werd bevrijd)

Wat zou je nu moeten vertellen over onderstaand lied, wat voor veel kinderen toch wel HET kamplied was vorige week. In het Duits is de boodschap toch niet voor iedereen direct duidelijk - je zingt zomaar woorden met anderen mee die je eigenlijk niet begrijpt. Dan is het mooi om het ook te horen in je eigen taal zodat je weet waar het precies over gaat.
En ook dan moet het nog duidelijk worden in je hart. Want het lezen en met je verstand weten is niet genoeg. Hoe worden de dingen die in de Bijbel verteld worden, echt in je leven, hoe word je bijvoorbeeld echt vrij van dingen die je tegenhouden om een echte discipel van de Heer te kunnen zijn - het onderwerp van de kampweek. Een verhaal kan nog wel eens helpen, zoals de Here Jezus ook gelijkenissen vertelde aan zijn discipelen om iets duidelijk te maken.

Het verhaal...

cop. Elvera

En gelukkig, ook dit jaar hadden we in het kamp iemand in het bezit van een verteltalent... met deze keer het verhaal van het meisje in de kooi... Nou dat was een prachtig mooi meisje - en haar kooi? Daarin was ze gelukkig, het was een mooie grote kooi, van goud en er stonden prachtige meubels in, ook een mooi harp dus ze kon zelf muziek maken... ze kon er zelfs dineren aan een prachtige tafel met een kroonluchter erboven; ze kreeg de lekkerste en gezondste maaltijden die je je voor kunt stellen.
Maar ... hoe kon ze nu gelukkig zijn in een gouden kooi? ... Ze was daar gelukkig omdat ze niet anders wist - dit was haar plekje waar ze haar hele leven al woonde. Ze had geen idéé van een wereld buiten waar je kon gaan en staan waar je wilde, waar je wind door de haren blies, je de vogels kon horen zingen, de zee... waar grote bossen waren en prachtige bergen waarop je een geweldig uitzicht had...
Maar goed, je raadt het al, op een dag komt er een jongeman die net een geweldige erfenis had gehad naar het betreffende kasteel waarin de kooi stond. En hij heeft er alles voor over haar uit die kooi te laten gaan zodat ze een normaal leven kan leiden. Met hem - want hij was natuurlijk op slag verliefd op haar geworden toen hij haar had gezien. En hij moet z'n hele bezit verkopen om haar vrij te krijgen. Je zou zeggen dat ze een gat in de lucht springt als het zover is.


Maar nee, ze is doodsbang om haar veilige kooi te verlaten! Ze smeekt hem om bij haar in de kooi te komen wonen... Het kost de jongeman dan ook veel inspanning en eigenlijk dwingt hij haar mee naar buiten. Maar ze blijft ongelukkig; in de bossen is ze bang dat de takken op haar vallen en ook ergens anders blijft het eng. De vogels kunnen haar pikken en de wereld is zo groooot, dat kent ze niet. Haar eigen kooi was zo veilig. Ze trouwen en  kiezen er voor te gaan wonen in een klein huisje aan de zee, maar ze blijft altijd binnen want de wijde wereld is haar nog steeds veel te wijd. En haar bruidegom ziet haar wegkwijnen maar kan niks doen. Uiteindelijk is ze zo zwak geworden dat ze alleen nog maar op bed ligt. Dan denkt hij ineens aan de koning die bijzondere gaven bezit. De koning wil onmiddellijk komen als de jongeman naar het paleis is gereisd en hem verteld heeft van zijn jonge vrouw de hele dag op bed ligt omdat ze bang is om vrij te zijn - eigenlijk nog steeds vast zit in haar kooi. Want al is ze niet meer letterlijk gevangen door die gouden kooi, in gedachten verlangt ze ernaar daar weer te zijn - eigenlijk houdt de kooi houdt haar nog steeds gevangen.

cop. Elvera

En wat is de bijzondere gave die de koning haar geeft nadat hij mee is gereisd naar dat kleine huisje aan de zee? Liefde, die de angst overwint... Lees het zelf maar:

 'Ja', zei hij zachtjes, je angst houdt je gevangen meisje. Die angst is je gevangenis, maar ook meteen een veilige schuilplaats. Het beste tegengif voor angst is liefde! Dat heb ik van een oude dokter geleerd die ik jaren gelden heb ontmoet. Hij legde zijn handen op het hoofd van zijn patiënten en zo stroomde de liefde door hun hele lichaam.'

Werden ze dan beter?' fluisterde ze.

'Alleen als ze bereid waren hun hart open te stellen voor die liefde'. antwoordde de koning. 'Sommigen wilden dat niet. En jij meisje? Wil jij het wel? Als je bereid bent je hart met liefde te lasten vullen, zullen de tralies van angst steeds verder doorbuigen, totdat ze breken en dan ben je vrij.'

'Ja, dat wil ik', fluisterde ze. 'Kunt u dat nu voor me doen?'

'Nee', antwoordde hij zachtjes. 'Eerste moet je zelf de keuze maken om uit de kooi te stappen en die achter je te laten'. 

Maar ik durf niet naar buiten te gaan.'snikte ze. 

'Waar ben je bang voor? Dat mensen je zullen kwetsen?

 O nee, ik weet wel dat er eigenlijk niets is om bang voor te zijn, maar ik weet gewoon dat ik bang zal zijn.'

De koning verjaagt haar angst en schenkt haar zijn eigen moed en levenslust. Maar dan is ze er nog niet...Hij vraagt haar of ze bereid is de volgende ochtend om twaalf uur hem te komen opzoeken in zijn paleis. Als het zover is, staat hij in spanning te wachten. Want, al heeft hij haar de moed gegeven om de angst te overwinnen, ze zal zelf moeten opstaan van haar bed en naar buiten gaan, die wijde wereld in om naar hem toe te komen...
En hij wacht, het wordt vijf over twaalf, tien over twaalf, half één, één uur...
Zou ze in de gaten hebben dat wat ik haar heb geschonken, groot genoeg is om haar angst los te laten, zodat ze de vrijheid kan 'aanpakken' door naar het paleis van de koning te reizen?
Ja!! Hij moet nog even geduld hebben maar dat vindt hij niet erg... Tegen een uur of twee ziet hij haar in de verte aankomen. Eindelijk wil ze ook uit haar kooi zijn en durft de wijde wereld in te gaan, op weg naar het paleis.. De liefde heeft de angst laten verdwijnen.
De koning gaat later nog vaak op bezoek in het kleine huisje aan de zee, waar nu een gelukkig gezin woont met een paar kinderen die altijd blij zijn als de koning er weer eens langskomt...

In het boek stond boven dit verhaal de tekst:

Wie Christus heeft vrijgemaakt die is waarlijk vrij. Laat u niet weer een slavenjuk opleggen...

 Galaten 5: 1

En het slavenjuk kan van alles zijn, je angst.. Maar ook kun je denken dat je nog niet echt vrij bent, omdat er iets nog niet zo OK is in je leven, je gedachten zeggen dat je eerst perfect moet zijn.. Weet dan dat Jezus gestorven is voor al je zonden. Hij zegt nooit: Nou, dit is nu de 540e keer dat je deze fout maakt, wel iets te veel. Ik vergeef het nu niet meer. Nee, Jezus heeft al je zonden al gedragen op het kruis. Christus heeft ons vrijgemaakt van alles wat ons vasthield, we zijn uit de kooi gehaald en mogen nu in het nieuwe leven wandelen... een hele nieuwe wereld om te ontdekken, alles wat God voor ons heeft klaarliggen. Ook als we misschien bang zijn voor de (onbekende) toekomst, dan mogen we weten dat God erbij is.

Het 'kamplied' Meine Zeit

                                            
   Het lied hieronder sluit hier helemaal op aan... Je omstandigheden kunnen zomaar weer die kooi zijn waar je denkt weer in te zitten. Het refrein zegt: als we Hem vertrouwen hoeven we niet meer bang te zijn. Ik hoop dat we in ons leven steeds weer opnieuw ontdekken dat dit waar is.

 een filmpje vanuit Afrika, Meine Zeit uitgelegd in het Engels 

- zingen vanaf 2.59...

Meine Zeit....

Meine Zeit    steht in deinen Händen  Nun kann ich ruhig sein  ruhig sein in Dir  Du gibst geborgenheit  Du kannst alles wenden                  Gib mir ein festes Herz  mag es fest in Dir  Sorgen quälen und werden mir zu groß  Mutlos frag ich: Was wird morgen sein?  Doch du liebst mich,  du läßt mich nicht los Vater, Du wird bei mir sein! Hast und Eile, Zeitnot und Betrieb nehmen mir gefangen, jagen mig  Herr, ich rufe  Komm und mach mich frei Führe du mich Schritt für Schritt     Es gibt Tage die bleiben ohne Sinn Hilflos seh ich, wie der Zeit verrinnt   Stunden Tage, Jahre gehen hin   und ich frag, wo sie geblieben sind

Heer mijn leven is in Uw sterke handen 'k hoef niet meer bang te zijn Mijn rust vind ik in U U geeft geborgenheid U zult nooit veranderen Geef mij vertrouwen maak mij sterk in in U  Al mijn zorgen worden me te zwaar  en ik weet niet wat de toekomst brengt Maar Uw liefde  houdt mij altijd vast! Vader U zult bij mij zijn Vele dingen, drukten van de dag nemen mij volledig in beslag en ik roep U: Kom en maak mij vrij Leidt U mij toch stap voor stap! Er zijn dagen die zo doelloos zijn  en mijn leven zomaar verder gaat Uren, dagen, jaren gaan voorbij 'k Vraag waarom de tijd  soms niet blijft staan...