Gisteren las ik acht regels waarmee je je huwelijk blijkbaar erg goed kunt houden... En aangezien het juist de dag was dat het alweer dertig jaar geleden was, dat ik verkering kreeg met degene die nu mijn echtgenoot is, vond ik het wel even leuk om het betreffende blogje tegen te komen.
Die acht regels op een kaartje zijn inderdaad heel wat goedkoper dan allerlei boeken over huwelijkstherapie etcetera. Dat klopt. Toch leerde ik een paar jaar geleden nog wel wat nuttigs uit een bepaald boek (en in theorie weet je dat natuurlijk best, maar in de praktijk is het wel eens moeilijk toe te passen...) en wel dat je de ander niet kunt veranderen, alleen jezelf.
Wij bekijken ook als christen toch de dingen vaak van de menselijke kant - moeten steeds weer bewust op die andere manier - die van God - naar de ander en naar situaties kijken.
En ik weet niet of anderen het herkennen, maar als je een rijtje regels leest, denk je bij jezelf in hoeverre je nog te kort schiet - er is zeker een punt (of zelfs meerdere) te noemen waar we zelf niet erg goed in zijn.. Mijn man is bijvoorbeeld meestal méér op tijd dan ik dat ben - al zal hij het waarschijnlijk anders formuleren: dat ik vaker te laat ben... - nummer acht van het kaartje.
Maar ook zeker en misschien wel als eerste, bedenken we hoe de ander te kort schiet, hij of zij moet toch eerst wel een aantal van de genoemde regels al helemaal opvolgen en als de balans dan wat in evenwicht is kunnen we zelf ook nog wel eens kijken waar we ons kunnen verbeteren....
Dat is de menselijke manier om onszelf te rechtvaardigen. Het ging even mis maar de ander kwam ook zo vervelend uit de hoek...
Deze benadering is natuurlijk van alle tijden. Het begon al bij Adam die naar Eva keek - de vrouw gaf mij de vrucht - en Eva keek naar de slang (en volgens mij heb ik dit in een ander blogje precies zo geformuleerd)
Als je leest wat God vraagt van man en vrouw, of beter gezegd wat Hij hen als opdracht meegeeft is je eigen verantwoordelijkheid te nemen - Laat ik als vrouw mijn opdracht serieus nemen: mijn man onderdanig te zijn als aan de Heer (tja, het staat er nu eenmaal!) En laat de man niet eerst beoordelen in hoeverre zijn vrouw onderdanig is, maar laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen en zijn vrouw liefhebben.
Eigenlijk is dit wat ik NB vroeger al leerde, hetzelfde als wat ik het betreffende boek las: je kunt niet de ander, maar alleen jezelf veranderen.
En de één kan het met een kaartje af, anderen hebben soms na jarenlang getrouwd te zijn, nog een boek nodig om in de praktijk beter met deze theorie uit de voeten te kunnen... weer anderen hebben nog meer hulp nodig.
- en bedenk ik dat er mensen zijn bij wie dit alles (nog) niet heeft geholpen -
Wat mijns inziens verder de basis is en het begin van alle verandering: het inzicht dat God mij kan veranderen, want dat lukt me zelf niet. Wat je dan voor de ander (beter nog voor elkaar) kunt doen, is: bidden! En dat werkt! De Heer is namelijk een veel betere huwelijkscounseler dan mensen ooit zullen zijn.
Dan is het misschien niet zo erg als dat kaartje met die regels per ongeluk een keer in de prullenbak verdwijnt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten