Wat een wonder!

Genezing - beter gezegd: in naam van God geclaimde genezingen, staan even volop in the picture. Daar wilde ik het verder niet over hebben maar het zette me wel aan het denken over de fascinatie die er blijkbaar steeds weer is, om genezingen die zo zichtbaar zijn, haast te verheerlijken. Alsof we daaraan alléén Gods grootheid en macht kunnen aflezen. En vanwege alle ziekte en ellende die we om ons heen en in de wereld zien, is het natuurlijk een mooi tegenwicht als je kunt zeggen: Er zijn mensen genezen!! En dan niet van een griepje maar van blindheid. (En even verder kijkend op internet kan het nog spectaculairder: Er zouden al vele doden opgewekt zijn.)
Een keurmerk voor wonderen zou het probleem van de valse claims wellicht op kunnen lossen. Gewoon nakijken of iemand werkelijk genezen is. Zo ja, is er een wonder gebeurd. Al lijkt me dat met mensen die weer levend geworden zijn nogal lastig checken of ze echt dood zijn geweest.

Een geschiedenis uit de evangeliën schildert ons een plaatje van Jezus in de tijd van zijn rondwandeling op aarde, 'goed doende' aan alle mensen. En als we het er toch over hebben, wat een wonder dat Hij op aarde was gekomen om niet alleen mensen te genezen van alle ziekte en alle kwaal zoals er staat, maar dat Hij ten eerste kwam voor iets veel gróters dan 'alleen maar' de genezing van ons lichaam - dat uiteindelijk na de genezing of zelfs opwekking, toch weer zou sterven. Alleen dat grotere wonder is niet iets wat je direct kunt zien, aan de buitenkant blijven we dezelfde mens die we waren.
De Farizeeën en Schriftgeleerden zaten ook met dat probleem. Al denk ik eerder dat ze het maar niks vonden dat Jezus op hun terrein kwam, dat van de geestelijke gezondheidszorg....
Maar goed, als je iemand in de gaten wilt houden moet je in de buurt zijn! En dat zijn ze dan ook vaak als Jezus ergens is om de mensen te 'leren'.

De gebeurtenis waar ik nu op doel is het welbekende verhaal wat zelfs ieder kind kent: Jezus is in Kapernaüm aangekomen en dat bericht heeft zich als een lopend vuurtje verspreid zodat iedereen erop afkomt. 'Want Hij sprak met gezag en niet zoals de Schriftgeleerden.' Ai, dat is vast een reden dat het ook niet zo lekker zat bij de geestelijke leiders van het volk.
En het is zelfs zo vol in het huis dat er niemand meer bij kan! Maar vier mannen met een verlamde vriend bij zich laten zich niet zomaar uit het veld slaan. Ze klimmen het dak op, halen er wat stenen weg en laten hem op zijn bed naar beneden zakken. Precies voor de voeten van de Here Jezus.
Ze kwamen voor de genezing van hun verlamde vriend. Opvallend vind ik dan ook de reactie van Jezus. Hij zegt niet: 'Wat hebben jullie er veel voor over omdat jullie geloven dat Ik kan genezen'. Nee, Hij geeft de verlamde het vooruitzicht van een veel groter wonder dan dat: Je zonden worden vergeven!
Nou, dat is inderdaad spreken met gezag! En de Farizeeën en Schriftgeleerden die erbij staan beginnen dan ook direct tegen te sputteren in hun gedachten: 'Wie denkt Hij wel dat Hij is! Alleen God kan zonden vergeven!'
Maar Jezus weet natuurlijk wat zij denken en zo krijgt de verlamde man alsnog zijn genezing. Je zou haast zeggen dankzij het ongeloof van de Farizeeën en Schriftgeleerden. Want om het onzichtbare wonder kracht bij te zetten, doet Jezus een zichtbaar wonder: Opdat u weet dat de Zoon van God macht heeft om op aarde zonden te vergeven. En de verlamde man staat op en gaat blij naar huis.

Hier zie je duidelijk gebeuren wat ook Paulus aanhaalt in 1 Korinthe 1: De Joden verlangen een teken. En Jezus geeft ze die tekenen, de tekenen van het Koninkrijk,

- dat is ook zijn antwoord op de vraag van Johannes de Doper die in de gevangenis beland, navraag laat doen of Jezus echt de beloofde koning is. En het vreemde is dan dat de leiders en het volk Hem niet geloven, ondanks al de tekenen die Hij deed. Wij willen niet dat deze koning over ons wordt!

De reactie van de omstanders op deze genezing? Ze verheerlijken God! Dat is een mooi gevolg op een genezing! Ze prijzen Hem dat ze nog nooit zoiets hebben gezien! 'En Jezus onderwees hen', staat er dan aan het eind van die geschiedenis.
Als we nog even verder lezen, zien we in de volgende verzen dat Levi de tollenaar wordt geroepen en Jezus bij hem in huis aanligt om te eten. En daar komen de Farizeeën en Schriftgeleerden weer met hun commentaar: 'Dat kan toch niet! Eerst zonden vergeven, nu eten met zondaars!' Ondanks het teken wat Jezus had gedaan aan de verlamde man, hadden ze nog steeds de clou niet begrepen en Jezus legt het ze nog maar eens uit: 'Wie gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar wie ziek zijn. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot bekering te roepen, maar zondaars.'
En wij zijn allemaal zondaars en hebben Hem nodig om gezond te worden.

Als ik hier verder wat van probeer te zeggen, wil ik voorop stellen dat ik absoluut geloof in de macht van het gebed: God geneest mensen als we bidden en ik heb dat meegemaakt in mijn directe omgeving. Als de Heer ons ook lichamelijke genezing wil schenken is dat heel fijn! We zien dan een glimp van hoe het later zal zijn als deze schepping ook verlost zal zijn van lijden en dood. Maar ook heb de andere kant meegemaakt: dat er gebeden wordt en er volgt geen genezing. Het is dan ook niet iets wat je kunt claimen, alsof we er recht op hebben - ook mag het niet een teken zijn wat je eerst wilt zien voordat je kunt geloven. Dan ben je net als die Farizeeën... En al die tekenen hielpen hen geen steek verder. Claims die niet waar blijken te zijn hebben dan ook het tegenovergestelde effect: Opdat u niet meer weet dat de Zoon van God macht heeft om op aarde zonden te vergeven. En dat is een ernstige zaak.

Wat ik ook altijd een lastig punt vind als het gaat over genezing, is dat God mij, jou, accepteert zoals je bent, en we onze lichamelijke onvolmaaktheden ook mogen aanvaarden als iets wat op onze weg komt. Waar we onszelf door leren kennen, waardoor we soms/vaak wel afhankelijk moeten zijn van de Heer, en dat die acceptatie ons juist in de vrijheid zet, genezen of niet...

Dit is zo anders dan de tendens van tegenwoordig 'dat je er toch goed uit moet zien' (en de christelijke variant: 'als gelovige hoef je niet ziek te zijn') ... we zijn al zover dat mocht je een kind verwachten wat niet aan die norm voldoet, dat tegenwoordig een legitieme reden is voor abortus ... zo het beeld wordt geschapen dat we perfect moeten zijn om mee te tellen in de maatschappij. 
 

Laten we vanwege deze uitwassen niet in het andere uiterste vervallen. We mogen de Heer in allerlei situaties vrijmoedig bidden om genezing - voor onszelf en anderen! Maar laten we vooral dankbaar zijn voor het grootste wonder wat ons ten deel kon vallen:

Dat Hij voor ons naar de aarde kwam en onze zonden aan het kruis heeft gebracht, en heeft vergeven! Ons keurmerk hebben we in ons: de Heilige Geest, het bewijs van onze verlossing en ons onderpand! Hieraan weten we dat die lichamelijke volmaaktheid ook eens zal komen. Als deze schepping die nu nog zucht, in haar geheel bevrijd zal worden tot de vrijheid van de kinderen Gods.... Wat een wonder!