Over de dood en het Leven

Geboren worden en doodgaan, het zijn de enige zekerheden wordt wel eens gezegd. Ja, en als ineens de dood dichtbij komt, bij een geliefde, een familielid, of nu deze dagen door het overlijden en de begrafenis van Prins Friso, denk ik daar ook even weer over na. 

Ik hoorde gisteravond ook een mooi lied - voor deze gelegenheid speciaal gemaakt: "Vandaag begraaf ik je in mij... niet in de aarde, niet in die kist..." Een geliefde blijft voortleven in ons hart en onze gedachten! En dat geeft inderdaad troost... Zo proberen we de dood - de definitieve scheiding - te verzachten want de werkelijkheid dat je iemand nooit meer zult zien, is niet te verdragen.

De hardere werkelijkheid verbeeldt de dood als 'magere Hein', die op een gegeven moment bij iedereen aan zal kloppen (en bij Friso als het ware al anderhalf jaar zijn opwachting maakte ...) We kennen allemaal wel de bekende plaatjes van een figuur in een zwarte cape, zeis in de hand... En dan is het gebeurd en houdt het leven hier op aarde ineens op. 

De dood die al even op bezoek komt als iemand ernstig ziek is - vaak maak ik dan een goede kans, ik blijf in ieder geval in de buurt - is heel wat minder liefelijk dan iemand in je hart laten voortleven; hij moet je hebben, daar valt niet aan te ontkomen.

Even persoonlijk... 

Het is inmiddels alweer jaren geleden dat mijn vader overleed. Een moment waarop voor mij de dood ineens dichtbij kwam - alhoewel natuurlijk nog niet persoonlijk zoals bij Friso.

Ik kon nog iets vinden wat ik in die tijd aan iemand mailde en het gaat over de tekst die toen boven de kaart stond. En bepaalde dingen zijn als uitspraak best bekend, dat was die tekst voor mij ook wel, maar in bepaalde omstandigheden waar je met de dood geconfronteerd wordt, zie je ineens wat er écht staat. En die gedachten van toen komen zo ineens weer naar boven als je over een sterven en begrafenis hoort.
Het is de uitspraak van Jezus bij het graf van Lazarus, die daar dan al drie dagen in ligt - als Marta zegt dat Lazarus niet gestorven zou zijn als Hij, Jezus, er op dat moment was geweest. Heel goed te begrijpen want Marta is overstuur dat Jezus er nu pas is, nu het te laat is! Want natuurlijk had Hij Lazarus beter kunnen maken, al vertrouwt ze Hem ondanks dat ... En Hij zegt haar dan dit: 

Ik ben de opstanding en het leven (dat is precies het tegenovergestelde van de dood)  wie in Mij gelooft, zal leven, ook al sterft hij, en een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven (Johannes 11: 25 en 26)

Ik dacht dan wel eens over 'sterven' op deze manier: 'Wij gaan dood en dan helpt God ons door de dood heen'. Maar hier staat eigenlijk: dat wij (als je gelooft) de dood niet meer zien. 

Mijn variatie op de beschrijving (die ik laatst van iemand toegestuurd kreeg) van het bezoek van 'magere Hein' als de 'aangekondigde dood', zou er dan zo uit zien:

Bezoek:

Het blijkt de dood.

‘Ik kom eens even kijken of hier wat te halen valt. Ik zag dat er onlangs een fout is opgetreden in uw DNA. Vaak maak ik dan een goede kans.’

‘Nou, u bent te laat. Zo'n tweeduizend jaar geleden bent u al in gevecht geweest met Iemand die u ook heeft opgehaald toen Hij dood ging. Maar u kon Hem niet in uw dodelijke macht houden.' 

‘Ja, maar de meesten weten dat niet en dat wil ik graag zo houden - tot het moment dat ik echt moet capituleren.'

'Wat mij betreft bent u aan het verkeerde adres. Ik hóór bij die Persoon en ga rechtstreeks naar Hem toe als het zover is dat ik mijn lichaam verlaat...'

'Tegen Het Leven leg ik het af. Helaas! Maar ik heb nog genoeg mensen over.'

Wat ik ontdekte: magere Hein, om het maar eens plastisch te zeggen, komt niet meer bij ons aan de deur. Dát was wat er toen ineens tot mij doordrong! Dát is wat het betekent in eeuwigheid niet te sterven. Of misschien klopt hij aan, maar er valt niets meer te halen als je bij de persoon hoort die heeft gezegd dat Hij de opstanding en het Leven IS... Vooral dat stukje dat je de dood niet meer zult zien was iets wat er voor mij uitsprong bij mijn vaders overlijden. En dat is niet omdat het zo mooi is om die gedachte hebben... een doekje voor het bloeden. Voor mij is het één of het ander, of Jezus is inderdaad Wie Hij zegt te zijn, en is Hij Gods Zoon die kwam om voor ons te sterven - zodat wij nu echt kunnen leven, voor eeuwig. Of: Hij is het niet, maar dan heeft Hij aardig wat leugens verkocht.

Ik heb echter genoeg rechtstreekse bewijzen gehad in mijn leven dat Hij geen fantast is, dat bidden bijvoorbeeld werkt... dat God voor ons wil zorgen en het doet. En weet ik: ja het is waar wat er allemaal in de Bijbel staat over God die van ons houdt... en ons dat Leven wil schenken. Al moest Hij daar wel wat voor doen: klik op deze link... Om even in stijl te blijven, Hij kwam om de macht van magere Hein verbreken - de angst weg te nemen ...

Ook een dezer dagen kreeg ik een brief onder ogen die mijn opa geschreven had aan een goede vriendin, bij het overlijden van haar man. Ik weet niet meer wat er letterlijk in stond maar de strekking was als volgt: 'Een overlijden van een geliefde is iets wat vreselijk is, onbeschrijfelijke pijn als je hem straks moet wegbrengen naar het graf... Maar als we God kennen en Hem aanbidden in dit leven dan zal ons lichaam als we gestorven zijn - al begrijpen we er niets van - eens opstaan uit het stof. Dan zullen we Hem zien zonder zelfs met de ogen te knipperen (naar de woorden van Job). Tot het zover is, leven we hier ons korte leven op aarde en maken we van alles mee. Maar waar gaat het om in ons leven? Dat we laten zien dat we bij Hem horen, en God kijkt of Hij in ons iets ziet van zijn Zoon .... Hij wacht op onze aanbidding.'... 

Ja dat is de kern van ons geloof, ook nu als we nog op aarde zijn. Wat mooi om dat zo'n veertig jaar na dato te mogen lezen!

De Here Jezus zegt het: Ik ben de opstanding en het Leven en vraagt aan jou net als aan Marta: 'Geloof je dat?' Dan zul je ook de dood niet hoeven zien en je lichaam zal eens opstaan uit het stof... want 'tot stof wederkeren' is het einde niet! Een boodschap vol hoop! Hoop die ik ook de koninklijke familie toewens...

Al onze geliefden die Hem ook kennen, zullen we dan terug zien, als we daar sámen voor eeuwig bij Hem zullen zijn!