Love isn't love until ...

'n Mooie foto en een uitspraak erbij die ik mooi genoeg vond om hier te plaatsen. Het is ook een opmerking die aanzet tot nadenken of het wáár is: Love isn't love 'til you give it away... dat liefde alleen zo genoemd mag worden als je het ook weggeeft. Want als ik een heleboel liefde in mijn hart heb voor bijvoorbeeld mijn kinderen, dan is dat voor mijn gevoel al genoeg om te zeggen: 'Ja ik heb mijn kinderen lief!' Toch heeft liefde altijd gevolgen, zoals ook een tekst zegt dat een moeder haar baby niet kan vergeten maar er altijd voor zal zorgen ...

God geeft zichzelf

Of God ook liefde is, wordt in de wereld vaak betwijfeld - dan kijken mensen naar alle moeilijke, onbegrijpelijke dingen die er gebeuren en - als God liefde was had Hij dit vast niet toegestaan! -  dat lijkt een heel logische uitspraak. Ook gelovigen worstelen met dit probleem van het lijden in de wereld.
De oorzaak ervan is dat we genomen hebben (en sindsdien némen...) van de vrucht in het paradijs. Om als God te willen zijn, boven onze macht te willen grijpen - terwijl het een gave is die God ons wil géven.
Satan begon er al mee; hij wilde als God zijn en fluisterde Eva dezelfde leugen in, want als je toch 'valt' als belangrijke engel, dan het liefs met zoveel mogelijk slachtoffers in je kielzog...

Maar God néémt niet zonder het ook te vergoeden ... en zijn het vaak de sceptici die Hem allerlei negatieve hoedanigheden toeschrijven. Hij gééft! 
In de eerste plaats geeft Hij Zichzelf want Hij IS liefde. Hij kan niet anders dan geven. De Here Jezus gaf zichzelf, zelfs tot de dood erop volgde.. 

Geven wij onszelf?

Hebben we de Here Jezus lief, dan willen we onszelf toch ook aan Hém geven? Dan kán die beslissing verstrekkende gevolgen hebben. Misschien kost die beslissing je huis, misschien je werk, je gezondheid... je kind, misschien je man of je vrouw - alles wat we hier op aarde als zégen kunnen ervaren, daarvan kan God zeggen: "wil je dat ook aan Mij geven?..."
Dat is moeilijk en kan heel wat strijd kosten, maar als we het in Gods handen kunnen leggen - het zó als het ware aan Hem terúggeven, dan is dat de oplossing om misschien heel onbegrijpelijke dingen te kunnen accepteren als uit Zijn hand.
En als we dat weten - dat Hij liefde is -  maar ook die liefde ervaren hebben in ons hart, dan hoop ik dat je dat vast kan houden. Oók als je zware en onbegrijpelijke dingen meemaakt die je iets kosten wat je niet denkt aan te kunnen. Maar toch, er zal uiteindelijk iets véél waardevollers voor je klaar liggen als je hier in dit leven 'los moet laten'. 

Want God is liefde! en daarom geeft Hij je altijd iets veel mooiers terug dan wat je éérst bezat. Het probleem is dat we dat in eerste instantie niet zien; ook de mensen om ons heen zien misschien iemand zoals Job, die eenzaam op de vuilnisbelt zat en werd bespot en gemeden. - Maar Job zondigde in alles wat hij meemaakte niet en wist: 'Mijn Verlosser leeft...!' En God zegende hem uiteindelijk nog meer dan vroeger. Aardse zegeningen waren het voor Job, hij kreeg weer een hele rij kinderen, en veel meer bezittingen dan hij vroeger had. -

En wij gelovigen van het Nieuwe Testament?

Voor ons in deze tijd, is een groot geloof in de Heer en aardse zegen niet als vanzelfsprekend aan elkaar gekoppeld. Anders dan in het Oude Testament wordt tegen óns gezegd dat we ons niet moeten verwonderen, als we bijvoorbeeld vervolgd worden: 'Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook jullie vervolgen' is de boodschap voor de discipelen. 'Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook jullie haten'. Duidelijk dat we niet iets groots zijn in deze wereld:

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, 

dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). 

Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. 

En wat betreft veel bezittingen en een lang leven als je de Heer gehoorzaamd? Heel fijn als God je dat geeft! Het kan! Maar in tijden van economische crisis kun je er toch niet vanuit gaan dat Hij je die wel zal besparen. Zéker niet als er tegen Timoteus wordt gezegd dat we als gelovigen tevreden moeten zijn met voedsel en onderdak - niks geen grote plantage en een heel wagenpark... of een tweede huis in het buitenland en elk jaar enkele grote vakantiereizen.
En gezondheid en een lang leven is een zegen, maar deze schepping lijdt nog steeds en Romeinen 8 is duidelijk: Oók ons lichaam is nog aan de vruchteloosheid onderworpen en daarom zuchten wij in afwachting van de verlossing van ons aardse lichaam! En is dat te weinig bewijs? Lees dan maar eens 2 Kor 4:

Maar wij hebben deze schat in aarden vaten,

zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons: 

 in alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; 

om raad verlegen, doch niet radeloos;

vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren;

 te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, 

opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.

Wat Gods liefde (terug)geeft

Wat er op ons te wachten ligt is een erfenis in de hemel! Dát is waar we op hopen en logischerwijs - zegt Paulus - is die hoop iets wat je hier nog niet ziet. Want hoe kun je hopen op iets wat je al ziet?
Het betekent dat wat God voor ons heeft klaarliggen niet in aardse voorspoed zit ... alle luxe waarmee je je kan omringen kun je namelijk zien. Ook altijd gezond zijn is niet vanzelfsprekend; het zijn niet de zegeningen die een gelovige in het Nieuwe Testament kenmerkt. Ziekte en dood zijn nog steeds de algemene gevolgen van de zondeval. Jezus Zelf geeft het ook al aan dat het een mens niets baat, als hij de hele wereld wint - alle rijkdom en aanzien en wat er meer te krijgen is. Als je daarmee schade lijdt aan je ziel, heb je helemaal niets gewonnen! Geloven, het draait om je ziel!
En het onzichtbare, wat we hopen, dat verwachten we met volharding!! Ook als we menselijk gezien hier op aarde 'verliezers' zijn en misschien wel iets van Job weg  hebben...

Ons loon komt op de strijd en is nu al grote geestelijke winst - onzichtbaar aan de buitenkant, maar een kracht binnenin ons. Liefde van God Zelf die we mogen ervaren in zware omstandigheden. Maar met een belofte in Rom 8: 17,18:

 Indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.

Want ik ben er zeker van, dat het lijden van de tegenwoordige tijd 

niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden.

En hoe vergoed Hij ons dan 'gemis' wat we hier en nu ervaren? Dat zegt Jezus ons zelf in Mattheus 19:

En een ieder, die huizen of broeders of zusters

 of vader of moeder of kinderen of akkers 

heeft prijsgegeven om mijn naam, 

zal vele malen meer terugontvangen 

en het eeuwige leven erven.

Laten we elkaar aanmoedigen om vol te houden als er strijd en lijden is. En als broers en zussen liefde weggeven aan de ander - Love, give it away! Ook mogen we voor elkaar bidden en dat is zo belangrijk!
Tot de Heer komt en onze hoop werkelijkheid zal worden. Dan zullen we Hem eindelijk zien en alles wat God ons wil geven - alles wat Hij bereid heeft voor degenen die Hem liefhebben.

Ik kijk er naar uit! Jullie ook??

But who may abide ...

Haggaï 2:7-8, Maleachi 3:1 ... gesproken:
Thus saith the Lord, The Lord of Hosts: Yet once, a little while, and I will shake the heav'ns and the earth, the sea, and the dry land; and I will shake all nations, and the desire of all nations shall come. The Lord whom ye seek, shall suddenly come to His temple, ev'n the messenger of the convenant, whom ye delight in: behold, He shall come, saith the Lord of Hosts.	Want zo zegt de Here der heerscharen: Een ogenblik nog, een korte wijle, dan zal Ik de hemel en de aarde, de zee en het droge doen beven; Ja, Ik zal alle volken doen beven en de kostbaarheden van alle volken zullen komen; plotseling zal tot zijn tempel komen de Here, die gij zoekt, namelijk de Engel des verbonds, die gij begeert: Zie, Hij komt, zegt de Here der Heerscharen.
Maleachi 3:2 But who my  abide the day  of His coming?  And who shall stand when He appeareth?  Doch wie kan de dag van zijn komst verdragen, en wie zal bestaan, als Hij verschijnt?

Er is niets nieuws onder de zon, de woorden over de komst van de Messias van Maleachi zijn nog steeds actueel... Maar ook tweeduizend jaar geleden was het al de vraag: wie zit er op Hem te wachten als Hij komt? En het was duidelijk dat er maar weinig mensen waren die er naar uit zagen. Gelukkig was er Maria.... Maar ook Simeon en Anna, van hen staat er dat zij 'de vertroosting van Israël' verwachtten op hun hoge leeftijd...

Denk je dat eens in: jaar in jaar uit leefden zij in Israël wat de oude luister en glorie verloren had. Een provincie van Rome waar de Joden nog per gratie hun eigen bestuur en godsdienst mochten uitoefenen. Geen glimp meer van de glorietijd van koning David, laat staan een tempel die zo indrukwekkend mooi was als die van Salomo.... (De tempel die onder Ezra herbouwd was deed de ouderen die in tranen uitbarsten omdat deze niet te vergelijken was met wat er eerder had gestaan.) En al had koning Herodes de tempel nog verfraaid... Simeon en Anna zagen er om zich heen niets van maar verwachtten hun Messias zoals God zelf hen had beloofd.
En ineens daar op het tempelplein waren Jozef en Maria en mochten zij een klein baby'tje in hun armen nemen. En hun ogen zagen het heil van God - nog niet in volle omvang, maar hun Messias was geboren!

Wie hem verder kwamen vereren waren de herders en wijze mannen uit een heel ver land. De toenmalige koning deed er echter alles aan om van deze koning die vermoedelijk geboren was af te komen en moordde alle kindertjes van Bethlehem onder de twee jaar uit... want in Bethlehem Efrata zou de koning geboren worden...
Hij kwam tot de Zijnen maar ze hebben Hem niet aangenomen: Wij hebben geen koning, alleen de keizer!

En wij?

En hoe is het gesteld met degenen die Hem wel hebben aangenomen, verwachten wij Hem wel? En dan bedoel ik niet alleen Zijn wederkomst, daar zien wij hopenlijk naar uit!! Maar ook mogen wij ons afvragen: Verwacht ik ook dat Hij bij mij is elke dag ... dat Hij jou en mij zal leiden en troosten heel de weg die we te gaan hebben. Zoals in een bekend lied we ook de nabijheid van de Heer wensen: ( hetzelfde woord als in de tekst uit Maleachi maar dan in een wat andere betekenis)


Abide with me!  Blijf bij mij Heer...

Dat is wat de Emmausgangers ook vroegen... toen, vlak na de kruisiging en ze figuurlijk gesproken even helemaal de weg kwijt waren. Ze waren onderweg naar |Emmaus en ineens wandelde iemand een stukje met hen mee en hij merkte hun gemoedstoestand op; hij vroeg. Waarom zijn jullie zo bedroefd?..
En zij vertelden hem waar ze zo mee zaten, dat hun hele toekomstperspectief in duigen lag... Vanwege de dood van hun geliefde Meester.
Dat was het moment waarop Hij hen alles uitlegde wat in de Schriften over Hem ging. Want Hij die ineens met hen meeliep, was Degene die gestorven was, en die ze zo misten... En zijn woorden belandden rechtstreeks in hun hart en daardoor kwam als vanzelf de vraag: Heer, het is al laat, blijf bij ons! 'Abide with us!' Ze drongen zelfs sterk aan want Hij deed alsof Hij verder wilde gaan. Hij wil als het ware van ons hóren: Abide with us!
Toen herkenden zij Hem bij het breken van het brood; hun ogen werden geopend...

And who shall stand when He apeareth? 

Hebben we die vraag al aan Hem gesteld? Dan opent Hij ook onze ogen zodat we Hem herkennen.
En dan, met Zijn Geest in ons, kunnen we zijn komst verdragen. Geen angst meer voor het oordeel; dat is op Hem neergekomen.
Als we willen dat Hij bij ons blijft en we nu al met Hem willen leven... if He abides with us... dan mogen we weten dat we (als het zover is) mét Hem zullen verschijnen in heerlijkheid. Want wie bij Hem horen zijn op het moment dat het oordeel aanbreekt, allang met Hem verenigd en voor ons is het: We shall be with Him, when He appears!

- we zullen zelfs samen mét Hem de oordelen uitoefenen; dat is iets wat ik niet begrijp, maar het staat in de Bijbel en is voor mij dan ook een duidelijk bewijs dat we als gelovigen, zelf niet meer geoordeeld zullen worden - dit even terzijde als verduidelijking :)

Misschien is het al heel snel zover, en voor ieder zichtbaar dat we bij Jezus horen.
Zijn weg begon in Bethlehem in een stal maar leidde naar het kruis. Maar Hij stond ook op uit de doden... Zó heeft Hij ons bevrijd van de dood en het oordeel. We zijn vrij!
Iets om altijd dankbaar voor te zijn!

***********

Indien wij dan met Christus gestorven zijn,

geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven,
(uit Rom. 8)

 Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God.

 Wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, 

zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid.
(uit Collosenzen 3)

 Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. 

 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, 
hun, die in zijn naam geloven; 

 die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, 

doch uit God geboren zijn.

Want:

 Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond

 en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, 

een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, 

vol van genade en waarheid.

(uit Johannes 1)

Een leeg huis...

Een leeg huis is een titel van een bekend boekje. Zo'n boekje wat je dan vroeger op je lijst zette voor Nederlands - want het was niet al te dik. :) Maar nu is het voor ons ook zover: 'ons' huis is leeg, vandaag is de sleuteloverdracht...

En gisteren gingen we nog even voor het laatst naar binnen... op de fiets het bekende paadje af langs de voordeur achterom... en even kijken of de buurvrouw in de kamer zit. Dan de achterdeur - met het bekende klikje en ook hoe de deur in het slot valt is ineens wat je dan opvalt... Een huis heeft eigen geluiden ook als je de keuken in komt (die was nog niet heel erg anders want een aanrecht met kastjes staat er natuurlijk nog). Maar door de volgende deur in de kamer gekomen, zie je de sporen van leven; vloerbedekking met de afdrukken van het orgel (nam dat zoveel ruimte in??) en inderdaad als een huis leeg is, is het wel érg duidelijk dat de muren en plafonds een beurt nodig hebben. De kamer is leeg en groot... En als we verder lopen naar boven... de kasten zijn leeg... er hangen nog gordijnen maar verder is het een huis wat zijn taak er op heeft zitten.

Loslaten is niet makkelijk, vooral als iets je heel dierbaar is geweest. Maar toch ontkom je er niet aan in dit leven. En leert het me ook weer iets, namelijk dat je niet moet vasthouden wat eigenlijk voorbij is... Al wil je er soms niet aan omdat het bekende vertrouwd is en daarom de indruk wekt dat dát het is...
Soms is het ineens zover, wij nu vanwege het logische gegeven van 'te oud' zijn van moeder om alles nog te kunnen doen. Soms moet je loslaten vanwege andere redenen, gedwongen door omstandigheden die niet bij de normale loop van het leven horen... En dat is nog véél moeilijker.

++++++++++

De volgelingen van de Here Jezus kenden dit probleem ook. Drie jaar hadden ze met de Here Jezus gewandeld, Hij had hen veel geleerd en uiteindelijk was Hij gevangen genomen en gekruisigd - een vreselijke tijd, was alles dan voor niets geweest?
En Maria is in de graftuin als ze Hem tegenkomt en Hij haar naam noemt: Maria!
En dan, wordt het weer zoals het was? Nee, dat niet, want Hij zegt tegen haar:

Houd Mij niet vast, want Ik ben nog niet opgevaren naar de Vader; maar ga naar mijn broeders en zeg hun: Ik vaar op naar mijn Vader en uw Vader, naar mijn God en uw God, (Joh 20.) 

Maria had de Heer net teruggevonden en nu moest ze Hem alweer loslaten, Zijn taak was volbracht en het ging nu niet meer om Zijn zichtbare aanwezigheid. Zoals Jezus al had verteld aan de discipelen bij de gesprekken bij het Avondmaal: Je zult Mij nu niet meer zien maar Ik stuur de Geest. Die zal jullie troosten en zo zal Ik in jullie zijn. Tot ik weerkom en jullie tot Mij neem...
Waar het nu om draait is geloof en niet: zien en dáárom wel kunnen vertrouwen. Zoals Paulus het zegt dat wij wandelen in geloof, niet in aanschouwen. 2 Kor. 5: 7.

Dat is wat wij als gelovigen nu al 2000 jaar mogen doen, zoals Abraham ook geloofde en daarom genade vond in de ogen van God...
En hij, de vader van alle gelovigen, woonde in tenten en was een vreemdeling.... Laat ons dat dan niet vreemd voorkomen als we daar iets van ervaren in ons leven. Abraham had hier geen blijvende stad maar verwachtte de toekomstige, de stad met fundamenten. Dáár was hij naar op weg:

 

zij hebben beleden, dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde, maar nu verlangen zij naar een beter, dat is een hemels, vaderland. (uit Hebr. 11)

Ook leven we nu nog letterlijk in een aardse tent, ons lichaam en de heilige Geest zucht met ons mee omdat we overkleed willen worden, dat is onze hoop.
Straks, misschien al snel, arriveren we samen in die hemelse stad met fundamenten:

En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is.  En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn,  en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.  En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. (Openbaring 21)

Iets waar ik zo ineens bij stil te stond op deze speciale dag, voor ons toch ook een omzien in dankbaarheid. Maar tegelijk leren dat het in je leven ten diepste gaat om de dingen die niet zichtbaar zijn. Laat het zo zijn dat we door het geloof, onze blik steeds meer dáárop richten.
Want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig!

Every valley....

Jesaja 40:4
Ev'ry valley shall be exalted, and ev'ry mountain and hill made low, the crooked straight and the rough places plain.	Elk dal worde verhoogd en elke berg en heuvel geslecht, en het oneffene worde tot een vlakte en de rotsbodem tot een vallei.

Jesaja heeft heel wat mooie profetieën uitgesproken die in de 'Messiah' op muziek gezet zijn. Ik heb het in een vorig blogje al over de troost gehad van God zelf, dat het lijden van zijn volk is volbracht... En: 'Bereid in de woestijn een weg voor onze God!' en wij weten inmiddels dat het Johannes de doper was die zo het Lam Gods mocht aankondigen.

Maar hier in vers 4 van Jesaja 40 wordt wel iets heel ingrijpends beschreven... tenminste als je ooit de machtige bergen in Zwitserland hebt gezien - dan kun je je toch niet voorstellen dat elk dal verhoogd zal worden: Every valley shall be exalted! en tegelijkertijd zal elke berg en heuvel tot een vlakte worden.
Maar daar blijft het niet bij; ook het oneffene wordt vlak (het kromme wordt recht, zegt een andere vertaling)  the crooked straight and the rough places plain! ... geen rotsblokken en uitsteeksels meer waar je over struikelt, dat is verleden tijd..
Ja, onvoorstelbaar! (Al vind ik Zwitserland stiekem heel wat minder mooi als de bergen en dalen ineens verdwenen zouden zijn.)

every mountain will made low

rough places...

De toepassing 

Of dit vers echt letterlijk zo wordt bedoeld? Misschien wel, ik weet het niet...
Maar wat zéker zo zal zijn, dat er een moment zal komen dat de dalen en bergen in ons leven, verleden tijd zullen zijn. De dalen waar we in kunnen zitten door bepaalde omstandigheden... omdat er een berg van problemen en moeilijkheden voor ons oprijst die niet te overzien is, laat staan te beklimmen...  en dat kan van alles zijn waarin we in ons leven 'lijden' ervaren.
En áls je dan eindelijk de moed hebt gehad en aan de top staat, denk je er te zijn; maar soms is het dan niet het wijdse uitzicht waar je je zo op had verheugd - het uitzicht op een vallei waar je de weg naar het einddoel duidelijk kan zien. Integendeel, misschien ontdek je dat je bezig bent een hele bergketen te bedwingen en is er van zicht op het einddoel nog lang geen sprake, doemt de volgende berg alweer voor je op.

Dan kun je verzuchten: "Ben ik er nu nóg niet? Wanneer mag ik nu eens genieten van het prachtige uitzicht waar de dingen duidelijk voor me worden?? Waar mijn voet ook niet meer struikelt over alles wat mijn weg onbegaanbaar maakt" - the rough places - die je zo kunnen hinderen om verder te gaan, misschien dagelijkse pijn of andere zaken die je boven het hoofd groeien, alles wat je kan benauwen...
Ook kun je in je leven veel dingen tegen komen die krom zijn - oneerlijkheid, letterlijke onrechtvaardigheid (dat zit ook al in het woord ingesloten valt me nu op) omdat het ook in dit land al vaak is geworden als in de tijd van de profeet Micha, waar de leiders het recht verafschuwen en al het rechte krom maken.

Zwitserland, 1986

Maar verbaas je niet als dit soort dingen je overkomen zegt Petrus... want door al deze beproevingen wordt je geloof getest. En als je geloof het vuur van de beproevingen kan doorstaan - alles wat je meemaakt in de dalen, de bergen waar je moeizaam tegenop klimt, de ruwe paden en het kromme van onrecht wat je soms zo rechtstreeks ervaart - als ons geloof dit alles 'overleeft' , dan blijft er kostbaar goud over... in het vuur gelouterd...
Wat een bemoediging! Het einddoel van onze geloofsreis is de Heer zien, de zaligheid van onze zielen. De bergen en dalen liggen achter ons, ze zijn tot een vlakte geworden en we lopen op een effen pad, een rechte baan waar uiteindelijk recht gedaan zal worden.

********************

Over ons geloof en de heerlijkheid 
- de tekst die opgezegd wordt nadat het lied is gezongen...

Dan gaat het gebeuren, Hij komt terug naar de aarde! En, vervolgt Petrus, is ons geloof (wat getest is op echtheid) 'tot lof en heerlijkheid en eer' bij Zijn openbaring...
Laten we daarom naar elkaar omzien en elkaar aanmoedigen erin te volharden!
Ook Paulus zegt het: wij zijn de erekrans voor onze Here Jezus bij zijn komst. (Iets wat ik haast niet durf neer te schrijven...) en zullen openbaar worden als 'de zonen Gods' - de gelovigen in de verworpen Heer. Wij, die nu lijden dragen voor Hem, we zijn nu nu nog met Christus verborgen voor de wereld. Maar als Hij weerkomt, zullen we mét Hem verschijnen in heerlijkheid.
Hoe bijzonder! Deze tekst beschrijft dat moment:

Jesaja 40: 5  And the glory of the Lord shalI be revealed, and all flesh shall see it together, for the mouth of the Lord hath spoken it.

En de heerlijkheid van de Heer zal zich openbaren en al het levende tezamen zal dit zien, want de mond des Heren heeft het gesproken.

De weg is geëffend, elke berg en elk dal is tot een vlakte geworden. Ten eerste zal Israël het zien en hen zal recht verschaft worden na zoveel onrecht...
En omdat de Heer Zelf dit heeft gezegd, weten we de zeker dat het eens zover zal zijn.

Ik hoop dat we hier allemaal ' amen' op kunnen zeggen -  het zal zo zijn! ...
... for the mouth of the Lord has spoken it...

Comfort ye ...

Jesaja 40: 1-3
	Comfort ye, comfort ye My people, saith your God. Speak ye comfortably to Jerusalem, and cry unto her, that her warfare is accomplish'd, that her iniquity is pardon'd. The voice of him that crieth in the wilderness, "Prepare ye the way of the Lord, make straight in the desert a highway for our God." Troost, Troost mijn Volk, zegt uw God. Spreekt tot het hart van Jeruzalem, roept het toe, dat zijn lijdenstijd volbracht is, dat zijn ongerechtigheid geboet is. Hoor, iemand roept: “Bereidt in de woestijn de weg des Heren, effent in de wildernis een baan voor onze God.”

Vorige week had ik het voorrecht mee te zingen met een uitvoering van "The Young Messiah", gebaseerd op het prachtige orathorium van Händel - die qua tekst geheel bestaat uit Bijbelgedeelten uit het Oude en Nieuwe Testament; het gaat over de komst van de Messias, de komst die al achter ons ligt, maar ook wat er in de toekomst nog zal gebeuren, zijn wederkomst.
En de avond begon met: Comfort ye my people.... Troost mijn volk. 
Wat een prachtig openingslied, de troost van God zelf voor zijn volk dat al zolang wachtte op verlossing. En nu zou de Verlosser komen! 'De lijdenstijd is voorbij want alle ongerechtigheden zijn weggedaan' is wat er wordt gezongen: 'Er is voor geboet.'

Ten eerste een oproep aan het Joodse volk, Johannes was de wegbereider die het Koninkrijk aankondigde, een roepende in de woestijn. Tegenwoordig is dat een uitdrukking die aangeeft dat je tegen dovemansoren wat zegt en je niet wordt gehoord. Dat was bij Johannes ook zo, tenminste als je keek naar het volk als geheel en zeker de leiders, zij wilden hem niet. Uiteindelijk werd hij onthoofd en in de gevangenis liet hij nog aan Jezus vragen of Hij echt de beloofde Koning was - zoals wij misschien ook wel kunnen twijfelen als ons ineens zoiets zou overkomen. Maar Jezus stelt hem gerust, Hij is de Koning.

Alleen, Zijn volk heeft Hem, Jezus, ook niet aangenomen al was Hij ten eerste hun troost.
Gelukkig mogen we weten dat dit woord in de toekomst voor het volk Israël echt waarheid zal worden en ze hun God binnen zullen laten door de poorten van Jeruzalem. En ze - uiteindelijk - getroost worden. Dat is ook de eerste betekenis van deze tekst, in de toekomst zal dit gebeuren. En zoals Jesaja daar spreekt in de voltooide tijd, zullen hun ongerechtigheden daar al geboet zijn, nu inmiddels meer dan 2000 jaar geleden. 
De Bijbel heeft echter altijd diepere lagen. Troost mijn volk, is dan ook niet alleen voor Israël bedoeld maar wij mogen het ook toepassen op onszelf.

Troost, ook voor ons nu...

Wij die nu al wél geloven in de Messias die toen kwam, wij worden óók getroost door de woorden: Comfort ye my people...
De Heer roept ons hier toe, als je een lijden hebt te verduren wat haast te zwaar wordt - misschien door ziekte of andere moeilijke persoonlijke omstandigheden, en (in andere landen dan hier in het westen) in de gevangenis of werkkampen - een lijden wel héél rechtstreeks vanwege je geloof: "Weet dat je lijdenstijd volbracht is!" 
Want in Gods ogen is de tijd die we hier op aarde doorbrengen een ademtocht, een zucht. Het staat in geen verhouding tot de eeuwigheid. 
En zo gauw de Here Jezus terugkomt zal ons aardse lijden voorbij zijn - dit weten we omdat we nu al vrede met God mogen hebben omdat onze zonden zijn gedragen en vergeven, er is voor geboet.

De Trooster is onze verzegeling - we horen bij de Heer die in de hemel is. Die hoop mogen we kracht uit putten, want die geeft ons de zekerheid dat wij óók eens bij Hem zullen zijn in de heerlijkheid.
Dat eerste punt begrijpen we nog wel, hopen op iets moois wat komen gaat, en er je op verheugen, zoals je als kind voorpret hebt als je bijna jarig bent. Maar dan volgt er iets waar we toch wel even over na moeten denken - want hoe kun je ook roemen (je verheugen) in de verdrukkingen (ons lijden) en daar kracht uit putten? Paulus zegt dat 'de hoop op de heerlijkheid' die we zullen ontvangen, juist door de verdrukkingen steeds gróter wordt.

Hoe dat kan? Omdat het lijden ons volharding geeft en de hoop versterkt - want in ons lijden is God zelf aanwezig, Hij is 'de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting, die ons troost in al onze druk'... een tekst uit 2 Korinthe 1. Vanuit Zijn hart komt alles wat je kunt bedenken aan liefde en medeleven wat we nodig hebben. En die liefde is in ons hart uitgestort - we hebben de Heilige Geest ontvangen, daardoor zijn we in het bezit van al die liefde en barmhartigheid die God zelf voor ons heeft.

"Troost mijn volk" is voor mij een oproep geworden van de Heer zelf, om in geloof, zonder het nu te zien, vol te houden. Totdat Hij terugkomt en de tijd van voor mij een klein beetje, maar voor vele anderen véél lijden, voorbij is en we voor eeuwig bij Hem mogen zijn!

En het werden een beetje veel teksten hieronder, 
maar probeer ze allemaal eens te lezen 
- over lijden, troost en hoop, 
en de vervulling ervan... :)

 Paulus in zijn brief aan de Romeinen, hoofdstuk 5

1 Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, 2 door wie wij ook de toegang hebben verkregen [in het geloof] tot deze genade, waarin wij staan, en roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods. 

3 En niet alleen (hierin), maar wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, 4 en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; 

5 en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is,

Paulus in zijn tweede brief aan Korinthe, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden 
en de God van alle vertroosting,4 die ons troost in al onze druk, 

zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen 
met de troost, waarmee wijzelf door God vertroost worden. 

5 Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, 
zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel. 

Petrus in zijn eerste brief, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons naar zijn grote barmhartigheid 
door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, 
heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop, 

4 tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is
 voor u, 5 die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, 

welke gereed ligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd. 

6 Verheugt u daarin, ook al wordt u nu, als het moet zijn, voor korte tijd door allerlei verzoekingen bedroefd,, 
7 opdat de echtheid van uw geloof - kostbaarder dan vergankelijk goud, dat door vuur beproefd wordt 

- tot lof en heerlijkheid en eer zal blijken te zijn, bij de openbaring van Jezus Christus. 

8 Hem hebt u lief, zonder Hem gezien te hebben; in Hem gelooft u, zonder Hem nu te zien, 
en verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, 

9 omdat u het einddoel van het geloof bereikt, dat is de zaligheid der zielen. 

J.F. Kennedy - 50 jaar geleden...

Een historische dag vandaag: 50 jaar geleden werd John F. Kennedy vermoord. Hij was ´the youngest man elected President; he was the youngest to die.´ zoals ik las bij een linkje van 'the White House'. Hij sprak tot de verbeelding, had ook een knappe vrouw, Jackie en was een jonge vader - iedereen kent ook zijn uitspraak toen hij in Duitsland op bezoek was: Ich bin ein Berliner, Hij kon zich identificeren met het gewone volk.
En als je vroeg dood gaat wordt je sneller een mythe dan wanneer je oud wordt en nog veel meer mogelijkheden krijgt om fouten te maken en misschien wel af te gaan als publieke figuur.

Een gevleugelde opmerking die aangeeft hoeveel impact de moord had op de hele wereld, is: "Wat deed jij toen Kennedy vermoord werd?' Veel ouderen onder ons weten daar nog exact antwoord op te geven. De moord is nog altijd door raadselen omgeven, al is er een dader opgepakt.
Alle mythevorming ten spijt komt er ook steeds meer openbaar van het dubbelleven wat Kennedy leidde: De relatie met Marilyn Monroe is eigenlijk altijd al bekend maar dat hij vrouwen bij de vleet had naast zijn huwelijk en ook verslaafd was aan pillen - dat laatste was zeker nieuw voor mij; hierdoor was het voor hem eigenlijk onmogelijk om echt als president te functioneren en belangrijke beslissingen te kunnen nemen. Zoals bijvoorbeeld bleek bij de Cuba-crisis...

En zijn dood? Heeft die nog enige betekenis gehad dan dat het hem bewaard heeft voor ... Het heeft van hem wel 'de altijd jonge en succesvolle president' gemaakt die hij aan de buitenkant was. Maar de wereld, is die er sindsdien beter door geworden?

************

***

Een andere dood, van een jong invloedrijk persoon in Israël, al langer dan 2000 jaar geleden - werd op dat moment niét bekend over de hele wereld. De toenmalige leiders erkenden Hem ook niet als degene die Hij echt was; ze waren blij van Hem af te zijn - al had Hij helemaal geen politieke ambities die hen zou kunnen schaden.
Hij werd veroordeeld en stierf, terwijl er niets tegen Hem in te brengen was - onschuldig, terwijl Hij de meest volmaakte mens was, die hier op aarde ooit leefde. Geen dubbelleven bij Hem, ook niet achteraf allerlei schandalen (die de mensen die de mythe liefhebben hem daarom maar al te graag vergeven...).
Vandaar dat Hij opstond uit de dood. En juist door die volmaaktheid kon Hij alle zonden en rottigheid van ons mensen op Zich nemen.
Zijn dood is levensveranderend voor miljarden mensen sindsdien. En zelfs met terugwerkende kracht tot Adam en Eva...

Ik kan niet vragen: 'Wat deed jij toen Jezus stierf?
Maar wel: 'Wat doe jij met Zijn lijden en sterven? Het was voor jou - zodat jij bij God mag komen...'
Wat een grote gevolgen had de dood van die rechtvaardige... Van Gods Zoon die stierf voor jou, zolang geleden al. Zijn dood, er wordt door velen vaak aan teruggedacht. Het werd een  nieuw begin want Hij stond op....

Iets waar ik zo ineens bij stil stond naar aanleiding van deze gedenkwaardige dag...
Jezus versus Kennedy - een wereld van verschil op allerlei vlakken.

Longer than ...

Longer than there've been fishes in the ocean
Higher than any bird ever flew
Longer than there've been stars up in the heavens
I've been in love with you.

Stronger than any mountain cathedral
Truer than any tree ever grew
Deeper than any forest primeval
I am in love with you.

I'll bring fire in the winters
You'll send showers in the springs
We'll fly through the falls and summers
With love on our wings.

Through the years as the fire starts to mellow
Burning lines in the book of our lives
Though the binding cracks and the pages start to yellow
I'll be in love with you.
I'll be in love with you.

Longer than there've been fishes in the ocean
Higher than any bird ever flew
Longer than there've been stars up in the heavens
I've been in love with you
I am in love with you..

Oh, weer een gouwe ouwe... dat wil zeggen een liedje wat boven komt als ik denk aan onvergetelijke melodietjes. De evergreens in mijn hoofd. En nu ik er wat over wil zeggen, bekijk ik eigenlijk pas de tekst echt. Flarden ervan ken ik... 

Bij deze bijvoorbeeld de eerste woorden: Longer than ... langer dan... en volgt er een opsomming van dingen die er al zijn zolang we ons kunnen voorstellen (vissen in de zee en sterren aan de hemel) of die hoger zijn (dan welke vogel dan ook kan vliegen) - zo lang qua tijd en zo hoog qua afstand is mijn liefde voor jou.
Ja, dat is het terugkerende thema: "Ik houd al van je sinds ... of: zal van je houden...
En het volgende couplet trekt de vergelijking met een monumentale berg maar de liefde is toch sterker. En ook waarachtiger dan welke boom die ooit groeide - dieper dan welk bos dan ook... 

De 'bridge' laat zien dat er een reactie komt:
Er is niet alleen een prachtige opsomming hoe geweldig het met de liefde is gesteld, maar we gaan sámen het jaar door: 'Ik breng het vuur in de winter... de warmte als het koud is en jij zorgt voor de verfrissende lentebuien. En samen beleven we de zomers en het najaar... al de seizoenen in ons leven.
En als door de jaren heen het vuur minder wordt, als de zinnen in ons levensboek al ingebrand zijn - hoewel dan het boek wat uit de band raakt en de bladzijden vergelen - tóch zal ik nog steeds van je houden...'
En is de circel rond met de herhaling van het eerste couplet.

********

Heel mooi als we liefde kennen voor een ander persoon, die zo voelt als hier beschreven! Al lijkt het hier in dit mierzoete liefdesliedje, alsof het altijd, je hele leven lang samen rozengeur en maneschijn is ... 'Want onze liefde is groter en dieper, sterker dan wat dan ook op deze wereld. Bestond eigenlijk ook al voordat alles hier op aarde er was...'
Eigenlijk lichterlijk 'overdone' om dat zo te zeggen, maar á la, in een liedje mag dat allemaal. Het zit eigenlijk vol met hyperbolen om maar duidelijk te maken dat de liefde onverwoestbaar is.

Toch is de liefde die we hier op aarde kennen niet altijd zo volmaakt als hier wordt geschilderd en is het niet zo vanzelfsprekend dat het zo uitpakt. Misschien is het wel een liefde die van één kant komt... of is de gezamenlijke liefde toch niet zo sterk geweest als die grote berg...

We worden vaak teleurgesteld, en zelfs als je ooit gelukkig getrouwd bent, kunnen zich situaties of misschien wel langere tijdsperioden voordoen, dat de gevoelens voor elkaar verdwenen lijken en je helemáál niet 'op de vleugelen van de gezamenlijke liefde voor elkaar' door het jaar heen zweeft, met je hoofd in de wolken en onaantastbaar voor alles wat er verder om je heen gebeurt...

**********

Iemand waarvan ik zéker weet dat hij al van mij hield voordat er vissen in de zee zwommen..., vóór de schepping zelfs bestond, is de Here Jezus. Hij vertelt het aan Zijn Vader in het Hogepriesterlijk gebed: al vóór de grondlegging van de wereld heeft God Zijn Zoon maar óók ons, liefgehad.
Ja, God IS liefde. Zijn Zoon stierf voor mensen toen zij nog helemaal niet naar Hem vroegen.

Als je in Hem gelooft: dat Hij (uit liefde!) voor jóu is gestorven om de weg naar God vrij te maken, dan komt Hij met Zijn Geest wonen in je hart. Pas dan kunnen we anderen zó liefhebben als God het heeft bedoeld en 1 Korinthe 13 ons duidelijk maakt.
Want daar staat dat - zelfs als we alles kennen wat er hier op aarde te kennen valt, en bergen van geloof hebben - als er geen liefde te bespeuren is (Christus Zelf in ons hart ...) we dan 'niets' zijn.
(Lees dat maar eens, ook allemaal hyperbolen in de eerste verzen om de boodschap maar zo duidelijk mogelijk over te laten komen.)
Ja, alleen als we Christus kennen, zijn we in staat in de buurt te komen van de onvoorwaardelijke liefde van God zelf, zoals er verder beschreven staat. En die liefde vergaat nimmermeer, nooit... ja, dan kun je pas  zingen over een liefde die écht langer meegaat.

De liefde is lankmoedig,

de liefde is goedertieren,

zij is niet afgunstig,

de liefde praalt niet,

zij is niet opgeblazen,

zij kwetst niemands gevoel,

zij zoekt zichzelf niet,

zij wordt niet verbitterd,

zij rekent het kwade niet toe.

Zij is niet blijde over ongerechtigheid, maar zij is blijde met de waarheid. 

Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij.

Geloof is de sleutel om deze liefde te ontvangen en dan is 'Gods liefde in onze harten uitgestort', zegt Paulus aan de gelovigen in Rome.
Zo'n mooie uitdrukking vind ik dat! 'Uitstorten' is namelijk niet een zuinig scheutje... Maar zoals je een emmer water helemaal kan leegkieperen in de tuin, als het warm is en je pas gepoote plantjes hebben water nodig - zó heeft God de Vader al Zijn liefde in je hart uitgestort. Hij heeft niets achtergehouden!

Als Christus in ons hart woont, worden we (inderdaad net als plantjes!) geworteld en gegrond in de liefde en dat heeft bijzondere gevolgen:

Dan zullen wij samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat

Ik kan het me haast niet voorstellen dat die geweldige belofte (Christus' liefde echt te kennen) aan ons is gegeven. Laten we het samen méér hébben over die liefde van God in ons hart - anders kom je er ook niet achter hoe groot die is. Ook belangrijk om de Bijbel te lezen want zo ontdek je steeds meer hoe ver Zijn liefde ging - tot het einde had Hij ons lief staat er zelfs!

Misschien is het al een begin om het door te laten dringen, dat Jezus degene was die van jou hield

.... longer than there were fishes in the oceans, higher than very bird ever flew... 

longer than there were stars in the heavens:

HE's been in love with you...!

- en daar 'ja' op te zeggen...

Fireproof...?

De titel van dit blogje gaat over de uitwerking van 'vuur' die zo verwoestend kan zijn - en toch wil ik beginnen met het mooiste, als christen te mogen weten wat de Heer allemaal voor ons heeft gedaan, waardoor we nu Gods kinderen zijn geworden en altijd op elk moment bij Hem terecht kunnen. Iets waar we eeuwig dankbaar voor zullen zijn. Want, het was niet zomaar iets, wat Hij daarvoor moest doen:

Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde, in wie wij de verlossing hebben, de vergeving der zonden.

Hier staat alles in: dat we zondaars waren maar dat God de Zoon van zijn liefde heeft gegeven voor ons - die Zoon heeft ons verlost uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar zijn eigen Koninkrijk.
Het klinkt als een spannend sprookje met een happy end, maar voor ons is het werkelijkheid geworden! Hij heeft ons in de vrijheid gebracht.

Toch is het leven meestal niet zo sprookjesachtig - ten eerste als we naar onszelf kijken, maar ook andere gelovigen kunnen ons soms teleurstellen - of zelfs laten schrikken door hun uitspraken of gedrag en dan zijn we maar zo het zicht op de Heer kwijt. En als we ons dan afvragen hoe het met 'die en die' zal aflopen, zegt de Heer (net als bij Petrus) tegen ons: "Wat gaat het jou aan? Volg jij Mij!', onze eerste verantwooordelijkheid, Hem volgen.
Laten we die verantwoordelijkheid ook nemen want Christus zal ons later zelf bevragen: 'Wat heb je gedaan met je leven?' als een beoordeling van onze werken (niet om te kijken of we wel gered zijn). Hij heeft namelijk goede werken voor ons klaar liggen 'opdat wij daarin zouden wandelen'... en als we wandelen door de Geest komt dat helemaal goed, want dan voldoen we als vanzelf niet aan wat ons 'vlees' allemaal wel zou willen.

De beoordeling van onze (mijn) werken - het drukt me met de neus op de feiten: hoe ben ik bezig in mijn dagelijks leven... Alles wat ik doe, doe ik dat 'als voor de Heer', omdat Hij dat van me vraagt, of is het eigen eer? Voor de Rechterstoel van Christus is het zover en moet alles wat ik gedaan heb openbaar worden. Op die dag verschijnt het vuur dat mijn werken zal toetsen... - en hoeveel blogjes zullen de toets niet kunnen doorstaan - om het even concreet te maken... of welke werken heb ik misschien links laten liggen en helemaal niet uitgevoerd?
Als het 'eigen werk' was dat openbaar wordt, is het als hooi, stro en stoppelen... het verdwijnt door het vuur, en er blijft niks van over. Je bent verkeerd bezig geweest toen je bouwde op het fundament.

Het fundament wat er ligt is de Heer zelf en wat daarop wél blijft bestaan, zijn de werken van goud, zilver en kostbaar gesteente - bestand tegen het vuur. Iets wat we wél mee mogen nemen de eeuwigheid in. Voor die werken die fireproof zijn, in Gods kracht verricht, zullen we loon ontvangen.
Het vuur kan onszélf niet aantasten en verbranden, maar als er van ons werk niets overblijft (al leken het op aarde misschien machtige bouwwerken!) worden we gered maar als door vuur heen.

Paulus beschrijft het als volgt in 1 Korinthe 3 :

10 Naar de genade Gods, die mij gegeven is, heb ik als een kundig bouwmeester 
het fundament gelegd, waarop een ander voortbouwt. 

Maar ieder zie wel toe, hoe hij daarop bouwt. 

11 Want een ander fundament, dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen. 

12 Is er iemand, die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout, hooi, of stro,
13 ieders werk zal aan het licht komen. 

Want de dag zal het doen blijken, omdat hij met vuur verschijnt, 

en hoedanig ieders werk is, dat zal het vuur uitmaken. 

14 Indien het werk, dat hij erop gebouwd heeft, standhoudt, zal hij loon ontvangen, 

15 maar indien iemands werk verbrandt, zal hij schade lijden, maar hij zelf zal gered worden, 

maar als door vuur heen.

Op die dag zal bij iédere gelovige het verborgene aan het licht komen en wordt er uiteindelijk recht verschaft.. Grote namen onder de gelovigen, misschien blijft er van sommigen waar we tegenop zagen niets over - is hun bouwwerk als een hooiberg waar de brand in gaat. En andere gelovigen die in onze ogen geen zichtbare grote daden verricht hebben? Zijn zij juist als die genodigde waartegen de Heer zei: 'Kom op een plaats zitten dichter bij Mij...'
De vraag is, zijn we trouw geweest in wat ons is toevertrouwd. Dan is er een beloning voor ons weggelegd. En als we over weinig getrouw zijn geweest, zal Hij ons over veel stellen...

Laten we er méér mee bezig zijn hoe we ons dagelijks leven in dienst van God kunnen stellen en ons steeds afvragen wat Zijn wil is, in situaties die we tegenkomen...
De oproep is aan ons allemaal:

8 Want jullie waren vroeger duisternis, maar nu zijn jullie licht in de Here; 

wandel als kinderen van het licht, 

9 – want de vrucht van het licht bestaat in louter goedheid en gerechtigheid en waarheid –,

10 en toets wat de Here welbehagelijk is. 

11 En neem geen deel aan de onvruchtbare werken van de duisternis, 

maar ontmasker ze veeleer, 

15 Ziet dus nauwlettend toe, hoe jullie wandelen, niet als onwijzen, maar als wijzen, 

16 de gelegenheid te baat nemend, want de dagen zijn kwaad. 

17 Wees daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil van de Heer is. 

18 En bedrink u niet aan wijn, waarin bandeloosheid is, maar wordt vervuld met de Geest, 

19 en spreek onder elkaar in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, 

en zingt en jubelt de Here van harte, 

20 dankt te allen tijde in de naam van onze Here Jezus Christus God, de Vader, voor alles, 

21 en wees elkaar onderdanig in de vreze van Christus.

(uit Efeze 5)