Voor altijd en eeuwig
Is een heel lange tijd, Poeh
Voor altijd is met jou erbij niet lang genoeg
Wij horen bij elkaar, voor altijd
En staan ook voor elkaar klaar, voor altijd
Bevriend door dun en dik
Voor altijd jij en ik
Voor altijd en eeuwig
Ik wou dat het zo kon zijn, voor altijd
Als ik het kon beloven, voor altijd
Dan bleef ik en jij
Voor altijd simpel wij
Voor altijd en eeuwig
Voor altijd en eeuwig
Is een hele lange tijd Poeh
Voor altijd is met jou erbij Janneman
Niet lang genoeg
Als het aan mij of jij ligt, voor altijd
Dan blijven wij samen
Eenvoudig, voor altijd
Als je maar begrijpt
Dat niemand ons ooit scheidt
Wij blijven altijd samen
Voor altijd en eeuwig...
Vanmiddag hoorde en zag ik bij één van mijn dochters een filmpje van een liedje van Pooh Beer. Inderdaad herkende ik het want mijn kinderen keken vroeger uitentreuren zou ik bijna zeggen, naar de filmpjes van die olijke beer en zijn vrienden. En voor altijd en eeuwig is ook echt zoals kinderen de dingen beleven. Als ze een vriendinnetje hebben waar ze erg goed mee op kunnen schieten is het 'voor altijd en eeuwig'. Je kunt als kind ook niet overzien dat dat toch niet helemaal vanzelfsprekend is. Net als een uitspraak die anderen ook vast wel bekend voorkomt: "Ik blijf voor altijd en eeuwig bij jullie wonen', en mocht je misschien vermoeden dat je toch ouder zult worden, lossen dochters dat probleem vaak op met de uitspraak: "en dan ga ik met papa trouwen..." En natuurlijk ga je kleine kinderen niet vermoeien met de realiteit dat deze situatie zal veranderen als ze ouder zijn geworden - en dat papa en mama op aarde niet het eeuwige leven hebben (zeggen we dan), er een tijd komt dat ze er niet meer zullen zijn... Als alles 'normaal' verloopt, zullen kleine kinderen dat niet meemaken. En je gunt hen die veilige wereld, waarin de horizon niet verder gaat dan het huis, de mensen waarvan je houdt, samen zijn met je broertjes en zusjes en vader en moeder... Al zijn er tegenwoordig toch steeds meer kinderen die die veiligheid missen, waar de veilige wereld in elkaar stort, waarvan de vader misschien niet vroeg overlijdt, maar hij wel uit beeld is omdat papa en mama gaan scheiden. Ze worden dan wel erg vroeg met de realiteit geconfronteerd - die hard kan zijn.
Ja, de realiteit haalt mensen tegenwoordig vaak in - behalve bij God! Daar is een 'altijd en eeuwig' wat écht voor altijd is. En is 'eeuwig' niet alleen een toestand waar geen einde aan komt, maar waar zelfs geen begin aan is. 'Altijd' voor de toekomst, maar ook: 'altijd' als je terug kijkt. Zo gauw wij het eeuwige leven van God hebben ontvangen - als we in de Here Jezus gaan geloven, zijn we als het ware uit deze tijd gehaald (al leven we nog hier op aarde in de tijd) en overgezet in de eeuwigheid.
Weer zo'n onderwerp waar je dan wat over zegt maar wat eigenlijk buiten ons bevattingsvermogen ligt. Het is mij vroeger wel eens uitgelegd met een vergelijking. Als je water ziet als de eeuwigheid en een stuk hout wat in dat water ligt als de tijd, dan kun je je voorstellen dat tijd een begrensd iets is. En ik weet niet of mijn vervolg-redenatie echt klopte, maar ik kon met dat voorbeeld in gedachten, ook enigszins begrijpen dat God de hele tijd overziet, en als het ware ons zo ook ons leven kan laten zien - later - Dat kan als je buiten de tijd staat. Vandaar dat het ook geen probleem is dat wij al meegestorven zijn met de Here Jezus aan het kruis, toen Jezus daar stierf... al leven wij zo'n tweeduizend jaar later... De Here Jezus, God zelf kwam in de tijd, en werd mens. En tegelijkertijd bleef Hij die eeuwige God en wil ons dat eeuwige leven schenken..
Worden als de kinderen. Dat is nodig om Hem ook hierin simpel te kunnen vertrouwen - zoals kinderen die leven in hun veilige wereld, waar ze weten dat alles goed is omdat hun vader en moeder voor hen zorgen. En dat die situatie voor altijd en eeuwig niet op zal houden. Als volwassene zul je weten dat dit op aarde niet bestaat. Maar laten we dan als we naar God kijken, in de Bijbel over Hem lezen, dit gewoon aanvaarden dat als we Hem liefhebben, we - echt! - voor eeuwig bij Hem mogen zijn. Jeremia heeft het over de eeuwige liefde die de Heer had voor Israël - ik denk dat we dit toch ook op ons mogen toepassen als gelovigen nu in deze tijd. Wat een speciale ontdekking dat God ons daarom die eeuwigheid wil geven, uit die liefde, voor niets... geen tegenprestatie dan alleen geloof dat het waar is!
Ik hoop dat ieder die dit leest, Hem al kent. En is dat niet het geval, ga met Hem in gesprek, Hij wil jou ook dat eeuwige leven geven!
En dit is het getuigenis, namelijk
dat God ons het eeuwige leven gegeven heeft;
en dit leven is in Zijn Zoon.
Wie de Zoon heeft,
heeft het leven;
wie de Zoon van God niet heeft,
heeft het leven niet..
Johannes 5: 11 en 12
Die eeuwigheid is voor ons inderdaad moeilijk voor te stellen. Ik heb er de laatste tijd ook wel eens over gedacht.
BeantwoordenVerwijderenVan wie sterft wordt wel gezegd dat hij "uit de tijd" is.
Dit geeft dan ook de werkelijkheid weer.
Er zijn discussies over "de tussentoestand". Sommigen zeggen dat we slapen tot de opstanding. Anderen geloven dat we na ons sterven met onze geest in de hemel zijn.
Deze discussie hoeft er m.i. niet te zijn. Die ontstaat omdat we de eeuwigheid niet begrijpen.
In Fil. 1:23 zegt Paulus dat hij verlangt te sterven en met Christus te zijn. Dat "met Christus zijn" is hetgeen we nu al mogen beleven en als we "uit de tijd" zijn op volmaakte wijze.
Die gemeenschap met Christus is er nu en dus: "voor altijd en eeuwig".
Dat is een kostbaar geschenk, waarmee we beantwoorden aan het doel van ons leven.
We zijn met Christus gekruisigd, opgestaan, hebben een hemelse positie gekregen. Die z.g. tijdsverschillen vervallen in eeuwig perspectief.
Een prachtige blog, Gerda! Ik hoop dat veel 'm tegenkomen en lezen! Zo'n opening met dat filmpje vond ik heel sterk. En je sluit daar heel goed op aan!
BeantwoordenVerwijderenIn de meest gelezen dagkrant hier - zoiets als telegraaf maar dan erger... :( - staan regelmatig vraagstellingen waarop lezers mogen reageren. Van de week was er een vraag of mensen voor altijd zouden willen leven. Het viel me op/mee dat ca 50% aangaf dat ze graag eeuwig zouden willen blijven leven. Dat geeft toch wel mooie aanknopingspunten. od heeft de eeuwigheid in ons hart gelegd! Moet ik mogelijk zelf ook nog wat mee doen...
Ida, mooi wat je daarover zegt! Die tussentoestand is er natuurlijk vanuit het tijdsperspectief,(‘ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan.’) maar vanuit het eeuwigheidsperspectief inderdaad weer niet; ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, 26 en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven." Joh 11
Het idee over de tijd vanuit het eeuwigheidsperspectief is boeiend. Prachtig om zo binnen de kaders van de uitspraken in te Schrift te mogen overpeinzen...
"Daarom, hoe kostbaar zijn mij Uw gedachten, o God,
hoe machtig groot is hun aantal." Ps 139
Ja, nu heb ik geen moderatie meer op m'n blog en moet je maar toevallig zien dat er gereageerd is... :)
BeantwoordenVerwijderenIdd wij zitten vaak nog zo vast in deze tijd, aan deze tijd.
Als je een overlijden mee hebt gemaakt van een gelovige die heel dicht bij je staat, ja dan gaat het wel leven. Dat Christis de opstanding IS, en we dat eeuwige leven allang hebben, het niet pas ingaat als we hier niet meer op aarde zijn. ook dat het niet 'begint'... Het IS.
Een heel andere manier van denken!
Pooh Bear heb je trouwens ook in het engels http://www.youtube.com/watch?v=Vb3RjBViON8&feature=related (zweeds, nee daar kon ik dat betreffende liedje niet van vinden...)