vrijdag 16 mei 2014

Stil maar...

Stilte, ineens kom ik dit begrip op verschillende manieren tegen. Vorige week zat ik bijvoorbeeld in de stiltecoupé, oftewel 'silence' zoals het ook op de ramen staat (en een vader met zijn zoontje gingen ineens over op fluistertoon toen ze dat ontdekten).
In dit blogje wilde ik wat vertellen over verschillende soorten 'stiltes' die mij de laatste tijd opvallen.


^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^

Stilte in de hemel

Een onverwachtse stilte kwam ik tegen in Openbaring 8 - als 'een stilte voor de storm' in afwachting van iets wat gaat komen. Die stilte kan onheilspellend maar tegelijkertijd vol eerbied zijn en was er ineens bij de opening van het zevende zegel:

1 En toen Hij het zevende zegel opende, 
kwam er een stilte in de hemelongeveer een half uur lang.

Het is opvallend wat we daar lezen; er is al van alles gebeurd... zes zegels zijn al verbroken, al heel wat oordelen zijn over de aarde gegaan. En ineens staat alles even stil, zelfs een half uur.
Dat wat er ná deze stilte komt, is blijkbaar iets heel bijzonders en zeven engelen krijgen bazuinen, maar ze blazen nog niet.

Eerst wordt de aandacht gevraagd voor een andere engel met een gouden schaal:

En er kwam een andere engel, die met een gouden wierookschaal bij het altaar ging staan, en hem werd veel reukwerk geschonken om het te geven, met de gebeden van alle heiligen, op het gouden altaar voor de troon.
 En de rook van het reukwerk, mèt de gebeden der heiligen, steeg uit de hand van de engel voor Gods aangezicht op.

En na misschien voor sommige gebeden letterlijk wel ééuwen of zelfs duizenden jaren van wachten, is dit het moment dat God er zijn antwoord op gaat geven.

De gebeden der heiligen (hier ook al eerder genoemd) schreeuwen om recht. Recht wat de gelovigen die ze hebben uitgesproken, op aarde niet hebben gekregen.
Al die tijd waren ze nog niet verhoord - maar zien we hier, wél GEhoord! God heeft ze niet achteloos naast zich neergelegd, ze zijn bewaard in de hemel op die gouden schalen, die laten zien dat het niet zómaar iets is, maar dat die gebeden voor Hem grote waarde hebben. Hij is er niet doof voor.

Stilte - hoelang nog?

Dat is wat we vaak wel denken: God hoort ons niet, als er geen antwoord komt. En als we bidden om uitkomst, komt er uit de hemel soms (of zelfs veel vaker) alleen een oorverdovende stilte.

In Openbaring 6  lezen we over de martelaren die gedood zijn om hun getuigenis... hun vraag is hoelang het nog gaat duren voordat God hen zal wreken. Een actuele vraag als we kijken naar Noord-Korea en andere landen...
Maar ook gelovigen in andere zware omstandigheden dan rechtstreekse vervolging, kunnen veel onrecht meemaken - pijn, onbegrip en andere moeilijkheden die ze moeten verdragen.
De reden blijft vaak duister, geen briefjes die naar beneden dwarrelen waar de gouden tip opstaat zodat we weten hoe te handelen... en dat kan bij tijd en wijle zo zwaar zijn dat we het niet meer weten. En bidden lijkt dan zinloos...

Het is dezelfde vraag die David ook al naar God uitriep in Psalm 13 (één van de vele voorbeelden) .. en profetisch horen we Jezus tot God roepen in zijn lijden.

Hoelang, HERE? Zult Gij mij voortdurend vergeten?
Hoelang zult Gij uw aangezicht voor mij verbergen?
3 Hoelang zal ik plannen koesteren in mijn ziel,
kommer hebben in mijn hart, dag aan dag?
Hoelang zal mijn vijand zich boven mij verheffen?
Aanschouw toch, antwoord mij, HERE, mijn God!

Gelovigen die nu in deze zelfde omstandigheden zijn, en dit uitroepen, zijn in goed gezelschap zou je kunnen zeggen.
Dit aardse lijden wat we hier beschreven zien, is wat voor ons ook het moeilijkst is. Ik zit er niet op te wachten en vlucht er het liefste voor weg. Maar ook het verdragen van onrecht - daar ben ik niet goed in.
Als ik dit zo opschrijf, is het goed om ons te realiseren dat mensen die nu erg moeten lijden, daar ook niet om hebben gevraagd - zij hebben het evenmin gewild.

En de vraag is: hoe moet je het lijden wat je meemaakt NÚ, volhouden... als je niet weet hoe het zal aflopen en er geen uitzicht op verbetering is?
Ik weet er geen antwoord op.

Stil zijn - bij lijden

Het enige wat ik echt kan doen voor anderen die lijden is: stil zijn en er zijn, en zó mee-lijden in wat zij meemaken. Zoals Jezus ook huilde bij het graf van Lazarus, waar Hij de dood aan het werk zag (de vijand die verslagen moest worden). Hen aanhoren in alles waar ze doorheen moeten, zonder beoordeling en allerlei goedbedoelde adviezen.
En dat 'stil zijn' is niet gemakkelijk maar is te leren als we echt willen luisteren.

Wel kunnen we bidden, al is dat in zo'n situatie ook soms stil en zonder woorden, 'want wij weten niet wat we zullen bidden naar behoren' zegt Paulus in Romeinen 8. En worden het meer 'zuchten' - maar de Géést bidt voor ons, als wij zelf niets meer hebben, met onuitsprekelijke (stille!) verzuchtingen.

Jezus zei het ook tegen de discipelen: 'weet dat Satan jullie voor zich heeft opgeëist om jullie als graan te mogen zeven. Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken.'
De satan is nog niet veranderd. Echt een 'Jezusvolger' willen zijn... dat.is voor hem nog steeds genoeg reden om zo iemand uit te willen schakelen - en dat kan door lijden wat je kan overweldigen...

Stil maar, er zál recht komen

Zolang het nog stil blijft en we nog moeten wachten op antwoord, mogen we toch weten niet alléén te staan - de Geest is er die voor ons bidt te volharden in de hoop, en ook Jezus bidt voor ons dat ons geloof zal standhouden.

Maar laten we als gelovigen ook méér naar elkaar omzien, want we hebben elkaar nodig.
En al zal het bij tijd en wijle steeds weer een strijd zijn, hoop ik dat we uiteindelijk zover komen 'stil te zijn' voor de Heer. Dat we 'het waarom niet weten', en het 'geen oplossing hebben' ons niet meer onrustig maakt. En we ondanks misschien wel een leven vol vragen, tóch (blijven) vertrouwen dat Hij er is.
Als we weten dat Hij ons liefheeft en eens recht zal doen ....

Dit is mijn wens en gebed voor mensen die lijden, maar ook voor hen die naast hen durven gaan staan.


^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^

Als het vuur van het altaar waar de al die onverhoorde gebeden op uitgestort zijn, 
op de aarde wordt geworpen, zullen de engelen op hun bazuinen blazen, 
en zal God alles wreken wat zijn geliefden op aarde ooit is aangedaan,

 Openbaring 8
En de engel nam het wierookvat en vulde dat met het vuur van het altaar, 
en wierp (het vuur) op de aarde; 
en er kwamen donderslagen en stemmen en bliksemstralen en aardbeving.
En de zeven engelen, die de zeven bazuinen hadden, maakten zich gereed om te bazuinen. 

Rom 12
19 Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, 
want er staat geschreven dat de Heer zegt: 
‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden ... 

... alles waarvoor zij tot Hem hebben geroepen om recht:




Psalm 61

Hear my cry, oh God
Give heed to my prayer
From the ends of the earth I call to Thee
When my heart is faint
Lead me to the rock that is higher than I

For Thou hast been a refuge for me
And a tower of strength against the enemy
A tower of strength against the enemy
And let me dwell in thy tent forever
Hear my cry, O God
Hear my cry, O Father
Hear my cry, O God





4 opmerkingen:

  1. .. Àlles wordt nieuw!

    De grootste troost voor christenen is dat het Koninkrijk van de hemel haaks staat op die van de aarde.
    Het maakt niet uit dat we littekens oplopen. Ze wijzen naar Jezus. Het maakt pas verschil als we GELEEFD hebben, voor Hém!

    In alle lijden, kunnen we enkel stil worden.. En stil mee-lijden...

    Wat je in het verborgen doet, omzien naar de 'minste broeders', zal Hij openbaren in de hemel. Onze schatten zijn in de hemel.

    Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
    en onrustig in mij.
    Vestig je hoop op God,
    eens zal ik hem weer loven,
    mijn God die mij ziet en redt.
    ~Ps. 43

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En het betekent niet dat ik dit wat ik schrijf nu allemaal voor elkaar heb. Juist niet ...
      Dat stukje uit Psalm 43 herken ik ook, mooi! ... maar we mogen altijd weer terugkomen bij de hoop op God, en dan kun je weer 'stil worden''...

      Verwijderen
  2. Soms begrijpen we niet waarom we in moeilijke situaties komen, die soms zo verwarrend en onbegrijpelijk zijn. Maar dat zijn wel de tijden dat we beproefd worden. Dat geldt in het bijzonder voor de vervolgde christenen, maar ook wij kunnen in zulke situaties belanden. We kunnen verbitterd raken en opstandig. Of blijven we God verwachten en vertrouwen tegen alle verdrukking in.... God ziet het hart aan. Het vormt ons, we laten ons vormen. Dan kunnen we stil zijn en wachten op God.

    Die stilte in de hemel is ook indrukwekkend....

    In het mooi geschreven artikel wordt ook gesproken over luisteren naar mensen die lijden, zonder goedbedoelde adviezen. Ik heb daar nog een mooi gedicht over, wat ik hier zal plaatsen:

    Luisteren

    Als ik je vraag naar mij te luisteren
    en jij begint mij adviezen te geven
    dan doe je niet wat ik van je vraag.

    Als ik je vraag naar mij te luisteren
    en jij begint me te vertellen’
    waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
    dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

    Als ik je vraag naar mij te luisteren
    en jij denkt dat je iets moet doen
    om mijn problemen op te lossen,
    dan laat je me in de steek,
    hoe vreemd het ook mag lijken.

    Dus alsjeblieft,
    luister naar me en probeer me te begrijpen.

    En als je wilt praten, wacht dan even
    en ik beloof je
    Dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Linkwithin

http://www.linkwithin.com/install?platform=blogger&site_id=2144441&url=http%3A//gerda-overvanallesennogwat.blogspot.com/&email=evanschagen61%40gmail.com#