Hoe lang nog ...

Een vraag die in deze dagen bij veel mensen op komt: Hoe lang nog... voordat aan alles wat hier op aarde aan verdriet en dood is, voorbij zal zijn. Zeker bij de vele mensen die geliefden hebben verloren bij de tragisch vliegtuigcrash in de Oekraïne - door een bewuste daad om met een raket een lijnvliegtuig met zoveel mensen aan boord neer te halen ...

Deze dagen doen me terugdenken aan de dagen na het drama op Tenerife in de jaren '70 waar bij een botsing van taxiënde vliegtuigen, ook zeer vele doden vielen. Toen lazen we de krant op school in de aula met de vele rouwadvertenties, waar overal een verhaal achter school (ik weet het nog precies) en een meisje die we kenden in één klap haar ouders verloor.
Nu komt het allemaal extra dichtbij door de filmpjes en verhalen op internet van mensen die hun familieleden en geliefden moeten missen; je ziet zo echt de menselijke drama's achter de namen... 

Veel kan en wil ik er verder niet van zeggen maar zie wel hoe de schepping met al haar bewoners wacht ... En de zonnebloem op de foto te midden van de puinhopen, is als het ware het symbool voor dat verlangen naar de zon der gerechtigheid die eens op zal gaan. Dat is wat we mogen weten en de gebeurtenissen in deze dagen laten ons er des te meer naar uitzien.

Want het is niet alleen de vliegtuigcrash maar ook het conflict tussen Israël en Hamas met de grondoorlog in Gaza - nodig om de terroristen daar aan te pakken zodat er geen raketten meer op onschuldige burgers worden afgevuurd.
En het is de oorlog in Syrië, de vervolgingen in Noord-Korea, het maar voortdurende geweld in Afrika en zo voort...

De oorzaak van al de conflicten in de wereld is haat ... in de mensen geplant door de duivel zelf, 'de leugenaar en mensenmoorder van de beginne' zoals er in de Bijbel staat. Daarom halen rebellen in de Oekraïne een vliegtuig neer en schreeuwt de leider van Hamas tegen de Joden: We desire death as you desire life... En Golda Meir formuleerde het zo: we hebben alleen vrede met de arabieren wanneer zij hun kinderen méér liefhebben dan dat ze ons haten...'
En het geldt ook in andere situaties want als de liefde niet overwint, dan kunnen we het vergeten en blijft gerechtigheid en vrede een utopie.

:

Ook de rebellen in de Oekraïne hebben alleen hun eigen doel voor ogen en dat heiligt blijkbaar alle middelen - nu met bijna 300 doden als gevolg.
De politiek met de verschillende wereldleiders, lijkt er nu alles aan te doen om de onderste steen boven te krijgen maar één ding is zeker, vrede zal via de weg van de menselijke regeringen niet tot stand komen, al doen we er nog zo ons best voor. Als de harten niet veranderd worden zal er geen blijvende vrede mogelijk zijn.

Het is mijn gebed dat ieder die nu in diepe rouw is getroost wordt. En zij (en vele anderen) op zoek gaan naar de zin van het bestaan. En wel op zo'n manier dat dit verdriet en lijden hen God laat vinden - en hen zo 'diep in de armen van hun redder drijft' zoals ik net gisteren in een citaat las. Want dan alleen heeft verdriet en lijden 'zin', als er áchter een hoger doel duidelijk wordt ... en las ik verder:

 "God is not just showing up after the trouble and cleaning it up. He is plotting the course and managing the troubles with far-reaching purposes for our good and for the glory of Jesus Christ.” (John Piper)

Hij, Jezus Christus geeft namelijk ware vrede en Zijn heerlijkheid (waar vele gelovigen nu voor lijden) zal ooit zichtbaar worden. Wanneer Hij als de Zon der gerechtigheid uiteindelijk óók zorgt voor ware vrede hier op aarde. 
De vrede waar iedereen, zeker in dagen als deze, zo naar uit ziet...

Refrein:

How long before You drench the barren land
How long before we see Your righteous hand
How long before Your name is lifted high
How long before the weeping turns 

to songs of joy
[...]
How long before Your glory lights the skies
How long before Your radiance lifts our eyes
How long before Your fragrance fills the air
How long before the earth resounds 

with songs of joy