Is God niet eerlijk?

serie 'lijden' 2

Dit is mijn tweede blogje waar ik - al zoekende - iets probeer te zeggen over de vraag waarom er zoveel lijden NU is, voor gelovigen.
En dat feit op zich wist ik natuurlijk allang en had er ook wel mijn gedachten over.

Ten eerste ben ik nooit iemand geweest van 'half gedoe' wat betreft geloof en vertrouwen in God. Het was alles of niets, bijvoorbeeld bij de vraag wie Jezus is. En waren er voor mij altijd twee opties: óf Hij is inderdaad Gods Zoon en zijn claims zijn waar ... of Hij is het niet, maar dan heeft Hij wel heel veel onzin verkocht en waar blijft dan zijn betrouwbaarheid?

Op die manier keek ik ook tegen lijden en moeilijkheden aan waar ik mee te maken kreeg. Ook dan was het 'alles of niets': óf je zegt God vaarwel omdat er dingen te zwaar voor je zijn om te dragen .. geen probleem meer met Hem en daardoor geen strijd meer over de waarom vraag... Of je komt kom je tot aanvaarding, al kan het een hele lange kronkelige weg zijn vol obstakels om uiteindelijk zover te komen ....
En ik was altijd rechtstreeks voor de tweede optie gegaan, want wat zou ik zonder God moeten beginnen?

Maar nu, ineens wist ik het niet meer, en ik zwierf eigenlijk ergens tussen het alles of niets in het rond, en mijn zicht was helemaal weg (ja, later snappen we het, maar daar had ik nu niets aan!) 
Heel verwarrend allemaal en hoe kon ik uit die impasse komen...

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

In dit blogje wil ik een uitspraak noemen die ik hoorde in een film, een uitspraak die bij mij bleef haken. 
En als in een flits, zag ik even een ander beeld dan een Vader die zijn kinderen maar liet aanmodderen ... 

Het gaat om de tekst van een lied wat ik ken van Amy Grant, maar ik ontdekte dat de schrijver Rich Mullins is. En hij zegt in dat lied 'Doubly good to you' iets over de dankbaarheid voor al het goede wat God ons geeft. Speciaal als je iemand hebt ontmoet die je liefde en tederheid heeft gegeven. Ja, als je de persoon hebt gevonden die echt trouw is, dank dan de Heer, want dan heeft Hij je dubbel gezegend:

And if you find a love that’s tender
If you find someone who’s true
Thank the Lord
He’s been doubly good to you

De radio-interviewer in de film merkt op, dat dit wel een aardig wreed lied is voor Rich. Want terwijl hij het eigenlijk schreef voor zijn eigen huwelijk, is zijn relatie is op een pijnlijke manier verbroken, hij is weer alleen ... dus God heeft hem niet dubbel gezegend??

Hierop antwoordt Rich:

"Well, God doesn't have to be singly good to any of us.
We all have it better than we deserve so ...
we should be thankfull for what we have."

(God hoeft voor niemand van ons, zelfs niet in het enkelvoud goed te zijn...we hebben het 
allemaal beter dan we verdienen, dus ...laten we dankbaar zijn voor wat we hebben)

Hé, dat is wel een heel bijzonder gezichtspunt wat hij laat zien in zijn reactie op een haast vrijpostige vraag, die ik niet eens zou durven stellen.
Het is een blik die niet kijkt naar wat er niet (meer) is - de dubbele zegen - , maar een blik die ziet en opmerkt wie God is. Iemand van Wie wij niets kunnen eisen, want Hij is ons als mensen niets verplicht. Wat wij ontvangen in dit leven is gegeven vanuit zijn goedheid. En Hij beslist wat Hij ons, jou en mij, geeft als zegen ... 

Het was een héél andere invalshoek dan een Vader die belooft voor zijn kinderen te zorgen, maar die dat voor ons gevoel, in bepaalde gevallen héél anders zou moeten doen. 

o-o-o-o-o-o-o-o-o

Ja, het is zo, je hemelse Vader is ook God. Die zich niet bij ons hoeft te verantwoorden waarom er dingen gebeuren die niet te begrijpen zijn, en waarom het de ene gelovige voor de wind lijkt te gaan en de andere niet.
Hij geeft zijn kinderen ook niet allemaal dezelfde talenten, dezelfde omstandigheden, dezelfde uitdagingen of zegeningen...

Nee, God is niet eerlijk, Hij doet als Vader niet aan 'gelijke behandeling' ... Ieder heeft toch ook een ander pakket meegekregen in zijn of haar leven. Waar we het mee moeten doen...
Vergelijken is daarom ook niet mogelijk. Heb daar zelfs nog nooit aan gedacht, laat stáán dat ik God ter verantwoording zou roepen (terwijl ik wel wat te vergelijken heb ...)

Maar betrof het ánderen (zoals ook nu het geval was) vond ik het veel moeilijker om het grote verschil te aanvaarden dat er kan zijn in omstandigheden van gelovigen. 

Bijvoorbeeld jaren geleden toen ik al drie kinderen had, was er in mijn nabije omgeving een stel dat maar geen kinderen kreeg en toen er eindelijk een zwangerschap was, werd het kindje dood geboren. Mijn eigen baby was nog nooit zo pijnlijk levend geweest als toen...

Niet eerlijk is hoe wij als mensen tegen zo'n situatie aankijken.
Maar zoals Rich al in zijn antwoord liet zien, dat hoeft Hij ook niet te zijn, want Hij is God ... 

Ook het feit dat het de 'goddelozen' voorspoed hebben en dat juist de rechtvaardigen lijden lijkt vaak ook zo oneerlijk. Maar sinds het mis ging in het paradijs, is het leven lijden geworden. (Hier kom ik vast een andere keer nog wel op terug)

De uitspraak van Rich in de film, was een eerste aanzet om mijn verwarring over wat God allemaal toelaat in een mensenleven, wat te boven te kunnen komen. De situatie waar ik mee te maken had was nog steeds nét zo moeilijk, maar ik kon even weer een andere blik hebben op wie God is ... 

Niet dat ik daarmee al het antwoord heb gevonden - dat komt er ook niet. (Nu ook even geen Bijbelteksten over dit onderwerp, want die ken ik allemaal wel en heb ze in mijn blogs al vaker aangehaald.)

Maar het gezichtspunt dat onze hemelse Vader ook God is, was mij onverwachts en uit onverwachte hoek behulpzaam, om over 'lijden nu' na te denken.
En er een weg in proberen vinden ...

Je hemelse Vader weet het ... ?

serie 'lijden' 1

Dit blogje wordt geen gemakkelijk verhaal - een verhaal waarvan we aan het eind met een gevoel van 'ja, dat is zo!' stoppen met lezen. Nee, want waar ik het over wil hebben is iets waar niet zo makkelijk een antwoord op te geven is.
Daarom was ik er ook al heel lang mee bezig en duurde het een hele tijd voordat ik het nu eindelijk plaats als eerste van een reeks....

Ik wilde het (weer) hebben over 'lijden' omdat we er allemaal vroeg of laat mee te maken hebben. Al willen we liever de kant benadrukken dat God voor ons zorgt, toch zijn er omstandigheden waarbij het allemaal niet zo duidelijk (meer) is.

Dat je leven als gelovige niet altijd over rozen gaat was me wel bekend en daar kijk ik niet van op. Geloven in God geeft je geen garanties dat alles makkelijk en zonder problemen zal verlopen, en dan spreek ik uit ervaring. 
Toch heb ik in mijn leven meer dan eens gezien dat we ontvingen wat we nodig hadden. En al was het meestal op een andere manier dan ik dacht, er wérd voor mij en mensen in mijn omgeving gezorgd.

o-o-o-o-o-o-o-o-o

Maar ineens speelden er vragen op die ik nog nooit zó concreet heb gehad ... vragen die op me af kwamen toen bepaalde moeilijke omstandigheden mij zo raakten dat ik de zin van dat lijden wat ik zag, niet meer kon behappen. Omdat het absoluut niet te begrijpen en te volgen is, wat er in het leven van een gelovige kan gebeuren. 

Een gedeelte uit Matteus 6 wat ik daarna tegenkwam, was eerder voor mij altijd een prachtig stukje uit de Bijbel. Maar het kinderlijk vertrouwen wat eruit naar voren komt, was wel heel erg in tegenspraak met de situatie waar ik nu mee te maken had. En dit mooie stukje werd voor mij ineens 'niet te vatten'. Een heel vreemde gewaarwording. 

We zien daar Jezus met zijn discipelen in gesprek als ze bezorgd zijn over hun aardse behoeften, of daar wel in voorzien gaat worden, zoals eten, drinken, kleding...
En Hij zegt het hen daar heel simpel: "Uw hemelse Vader weet wat u behoeft". Want ook de leliën op het veld en de vogels krijgen wat ze nodig hebben en hebben jullie niet veel meer waarde?

 Je hemelse Vader weet wat je nodig hebt

En dat zinnetje sprong er ineens voor mij uit. Want God wist wat er nodig was - maar het leek teveel gevraagd. Want dat moeilijke, in mijn ogen te zware lijden ... is dat wat iemand nodig heeft?  
Het kwam mij voor dat een aardse vader allang gezorgd had dat er het een en ander geregeld werd. Zodat alles meer te 'handelen' zou zijn. 

... maar God bleef stil

Dat was iets waar ik niet uitkwam, hoe lang ik er ook over nadacht.
Je kunt bij dit moeilijke onderwerp, namelijk wel mooie gedachten hebben over later, als we zullen begrijpen waaróm er zoveel lijden is voor Gods kinderen. 

Maar wat kun je daar nu mee (terwijl je er middenin zit...)

Dat is de vraag die ik wil stellen over het onderwerp lijden nu, waar ik zo mee geconfronteerd werd.

o-o-o-o-o-o-o-o-o

De volgende blogjes in deze 'reeks' zullen gaan over wat je daarop zou kunnen zeggen. Al bedoel ik daarmee zeker niet dat ik de antwoorden ga vinden die voor ons bevredigend zijn.
Dit onderwerp leent zich niet echt tot het vinden van sluitende antwoorden en conclusies.
Maar wel wil ik er graag verder over nadenken wat voor blik je er nu op zou moeten hebben om deze moeilijke zaken enigszins te kunnen 'handelen'...
En hoop ook dat ook anderen hier iets aan zullen hebben.

Tsjechië, vakantie met contrasten

En toen waren we alweer een paar weken terug van vakantie...

Als je ervóór staat, lijkt het altijd een hele tijd, maar eenmaal enkele dagen op dreef, is het zo voorbij; je bent weer thuis voor je het weet. En behoort alles wat je hebt gezien en gedaan tot je (mooie) herinneringen.

Maar al was het een weekje, we waren wel echt weg, van de dagelijkse dingen en alle drukte... Ook even weg van het wereldgebeuren, al sijpelde er af en toe wat nieuws door. Het contrast was groot, wij hadden een mooie vredige omgeving, rust...

En viel het me op dat mensen wáár dan ook vandaan, toch allemaal dezelfde behoeften hebben; we willen in vrede leven, in veiligheid en met een dak boven ons hoofd. En ook in een vreemd land waar ik niemand ken, leven mensen net zo met elkaar als bij ons. Ze bouwen hun huizen, ze doen hun boodschappen net als wij, de kinderen gaan naar school. Kortom ze leven er net zo als wij in óns land. En hebben lief zoals wij...

Het viel me éxtra op, juist omdat het elders op de wereld oorlog en onrust is, er velen op de vlucht zijn en mensen worden afgeslacht.... 

Ja het is steeds duidelijker zichtbaar, de wereld is in de macht van iemand die het kwade met ons voor heeft. Het is steeds barbaarser en niet te bevatten wat er op zoveel plekken allemaal gebeurt.
Satan manifesteert zich nadrukkelijk, hij is nog de overste van deze wereld - dat is hij altijd al wel geweest, maar nu is het alsof hij het wil benadrukken. 

Voordat we weg gingen was er het neerstorten van het vliegtuig in de Oekraine, met de separatisten die voor niets ontzag hebben. Poetin ... 
Het conflict en de grondoorlog van Israël in Gaza tegen Hamas speelde ook net en is nog steeds niet echt voorbij... 

En ISIS is natuurlijk helemaal niet te bevatten - wat er gebeurt in Irak, en nu tot in Syrië tot aan de grens met Israël toe. Minderheden... waaronder christenen die ineens hun leven niet meer zeker zijn... Hun huizen worden krijgen een teken en ze moeten maken dat ze wegkomen. NAZI-praktijken die zomaar weer uitgevoerd worden en wie kan er wat tegen doen... 

Hele bevolkingsgroepen worden zo verjaagd en in koelen bloede omgebracht; kinderen worden onthoofd. En Amerikaanse journalisten - daarvan zijn filmpjes te zien, die ik niet wil bekijken. Duidelijk dat de mensenmoordenaar 'van de beginne' hier achter zit, de vader der leugen...

Een 'gebrandmerkt' huis van een christen in Mosul 

***********************

************

Dit gebeurt allemaal, terwijl de aarde nog steeds zo mooi is en je de schoonheid van de schepping nog op zo vele plekken op de wereld kan zien. De schepping die nog steeds getuigenis geeft dat er een God is, die alles heeft gemaakt. En nog steeds zorgt dat we hier van kunnen genieten, dat de wereld door draait, alle processen die voor het leven zorgen nog steeds werken. Dat we hier nog steeds zijn en de seizoenen doorgaan ... 

Hier bijvoorbeeld een waterval die we gingen zien, waar de kinderen langs omhoog klommen (Een waterval? Vinden we dat wel leuk? Ja dus...) en Jedidja, na iets te nat te zijn geworden, maar helemaal kopje onder ging om te zwemmen. Volgende keer maar een extra stel kleren mee nemen ...

***************

We waren ook een dag in het 'natuurgebied Ceský Ráj, ook wel het 'Boheems Paradijs' genoemd. En mooi was het, een Paradijs waar je letterlijk de grootheid van Gods schepping ziet, en oorlog en wreedheden ver weg lijken.

And if I were a painter I do not know which I'd paint
The calling of the ancient stars or assembling of the saints
And there's so much beauty around us for just two eyes to see
But everywhere I go I'm looking
(r. mullins)

***********************

**************

Ook is de geschiedenis van een land waar je maar enkele dagen bent, iets waar je zo af en toe iets van ziet. Tsjechië hoorde tot 1989 samen met Slowakije bij het Oostblok. Een tijd van onderdrukking en censuur, er Russisch werd geleerd op de scholen en Engels taboe was. Naar Amerika voor een studie, dat mocht op een gegeven moment wel, als je maar niet al te goed was, want dan was er risico dat je voor de staat verloren ging. Na de Praagse Lente probeerde men er het communisme een menselijk gezicht te geven.

En dit merkte je allemaal nog doordat de oudere mensen absoluut geen Engels kunnen maar wel eerder Duits. Ook waren er gebouwen die er vervallen uitzagen, met gebroken ramen ... een hek erom heen, als stille getuigen van die tijd die nu alweer meer dan 25 jaar achter ons ligt. En in het hotel (jaja!) waar we waren, waande je je qua entourage terug in de jaren zeventig ...

Onder de (Nederlandse) gasten van het hotel was een vrouw van Tsjechische komaf. Zij kon mooi vertellen over de geschiedenis van het land, dat vroeger een onderdeel was van een veel groter rijk. "Sissy was onze keizerin...", daar was ze trots op. Totdat bij het begin van de eerste wereldoorlog, het grote Habsburgse rijk uiteen viel.
Tsjechie werd toen (weer) een zelfstandig land en Tsjechisch weer de officiële taal, tot inval van Hitler in 1938. Toen moest er Duits gesproken worden.

Want ooit woonden er veel Duitsers in Tsjechie... één van de smoesjes die Hitler gebruikte om Tsjecho-Slowakije in 1938 te annexeren. Deze zogenaamde Sudeten-Duiters zijn bij de capitulatie van Duitsland en de vorming van het Oostblok, vrijwillig naar Duitsland teruggekeerd. Hun huizen die massaal leeg kwamen, worden nu vaak als vakantiehuis gebruikt door de Tsjechen zelf. (Die achtergrondinformatie hoor je alleen van mensen die het land echt kennen) En ik las nu dat meeste Joden uit Praag van Duitse komaf waren, en ook bijna allemaal omgebracht zijn.

Tsjechië, een land wat heen en weer geschoven is. Door de Amerikanen bevrijd in 1945 maar aan Rusland gelaten in een soort ruil. En daardoor onder onder communistisch regime gekomen.

Maar nu is er vrijheid - en mochten wij nog steeds in vrijheid er onze vakantie doorbrengen.
Al sloot Poetin de grenzen voor Nederlandse landbouwproducten en Russen die daarvan afhankelijk zijn, moeten nu op een andere manier aan voedsel zien te komen...

Ja dat (wereld)nieuws ging enigszins langs ons heen, Wij konden 's morgens zo aanschuiven bij het ontbijt en 's avonds werd ons ook het diner voorgezet. Wat een luxe!!

Zo werd het een vakantie waarin we een mooi land hebben gezien, waar men druk bezig is de infrastructuur te verbeteren, wegen opnieuw te asfalteren om mee te kunnen doen, ook voor alle toeristen die het land tegenwoordig weten te vinden ... Een land wat zoveel heeft meegemaakt in de laatste honderd jaar...

*************************

*****************

Nu zijn we weer thuis, het gewone leven met alle drukte is weer gestart. En in dit blogje deze korte impressie met duidelijk het contrast, wat zéker toen we weer bij de les waren wat betreft alle gebeurtenissen in de wereld, zo opvallend was.

Ja, we mogen en kunnen nu nog genieten van alle schoonheid op deze aarde. En eens zal alles nieuw worden. Oorlogen en wreedheden zijn dan verleden tijd. Dan zal er een Ander aan de macht zijn en de zwaarden zullen tot snoeimessen omgesmeed worden, en de oorlog wordt niet meer geleerd. (Komt dichtbij met allerlei filmpjes over terroristentrainingen!)

Het lijden van zo veel mensen dichtbij en ver weg - in chains for the gospel en in zulke ándere omstandigheden dan een vakantie, dat lijden is dan eindelijk voorbij.
Iets waar je, ook (of juist) in zo'n vredige vakantie zo erg naar kan verlangen.