Veilige aankomst, hoe dan ook

Meestal neem ik er geen tijd voor en vaak is het er ook te druk voor in huis. Maar het is soms heerlijk om even een tukje te doen als de moeheid toeslaat. En van de week lag ik even op de bank, de zon scheen ook nog precies op die plek naar binnen. Je kunt er dan echt van bijkomen.
Want wij mensen worden moe, in ieder geval moeten we elk etmaal verscheidene uren slapen anders gaat het niet goed.

Eén van de eerste dingen waar ik het zelf aan merk is hier thuis inmiddels een gevleugelde uitdrukking: "Sorry, ik kan even niet echt denken...", te pas en te onpas aangehaald door mijn huisgenoten.
Ooit las ik dat moeheid achter het stuur zelfs gevaarlijker is dan alcohol; een paar doorwaakte nachten kostten me inderdaad ooit een autoportier. En als de kinderen 's nachts niet wilden slapen hielden ze dat langer vol dan ik en voelde ik me meer één van de discipelen in de hof. Die het lieten afweten toen Jezus hen nodig had. Al was het maar een uurtje.
Nee, de geest is wel gewillig maar het vlees is zwak.

Zou God ons ooit kunnen begrijpen ...?

Hij heeft nooit last van moeheid en alles waar wij verder nog onder gebukt gaan. Hij heeft geen slaapje nodig om weer op krachten te komen.
Dat kunnen wij met onze menselijke, zwakke lichamen niet voorstellen; niet moe, en nooit verslapt Zijn aandacht ...
Van God staat zelfs in de Psalmen:

'De bewaarder van Israël sluimert nog slaapt'

Dan denk ik ook direct aan de geschiedenis van Elia op de Karmel, waar hij Israël uitdaagde om te laten zien wie de ware God was, Baäl of Jahweh.
En al riepen de Baälpriesters al uren hun god aan om het vuur op het altaar te ontsteken, er gebeurde niets.
Zodat Elia zich spottend afvroeg 'of Baäl misschien wel sliep of net even op reis was'.
Een uitspraak die tot de verbeelding spreekt ...

God verteerde direct daarna niet alleen het offer, maar zelfs het hele altaar (waar van te voren nog flink water over was gegoten, voor een nog groter effect)
Hij is zo anders dan wij, de Machtige, de Volmaakte. Daar kunnen wij niet aan tippen.
Met Hem valt niet te spotten.

Jezus net als wij

Wat is het daarom bijzonder om te weten dat Jezus zelf mens is geworden - God in het vlees - en op gelijke wijze als wij een lichaam had. Hij wéét wat het is moe en uitgeput te zijn, net als wij.
Gelukkig! Hij kan ons begrijpen en veroordeelt ons niet. Want Hij weet alle dingen, ook waarom het ons zo vaak niet lukt om vol te houden; Hij voelt mee met onze zwakheden.
Ook als we moe zijn van bepaalde situaties en niet meer verder kunnen, als de storm is opgestoken.

Jezus zelf was ook moe en sliep achter in het schip, toen het zo stormde dat de discipelen bang waren te vergaan. En Hij pleit voor ons, elke minuut van de dag en de nacht. Ook als wij te uitgeput zijn om het te merken.
Hij is er in de storm, ook als die niet gaat liggen. En je het gevoel hebt schipbreuk te lijden, zoals Paulus het meemaakte en ze aanspoelden op Kreta.

Maar Paulus wist van de Heer, dat iedereen veilig aan aan land zou komen. Niemand zou verdrinken. Ja, wat een bemoediging voor ieder die (even of helemaal ) niet meer verder kan.

Daar gaat ook een lied over wat ik als klein kind al zong, dat ieder die Jezus aan boord heeft, veilig aan zal komen. Toen begreep ik de woorden nog niet helemaal....
Veilig strand, dat wel, maar: 'zijn kruisvlag hoog in top... als arke der verlossing' was toch wat ingewikkelder,

Nu, zoveel jaren later, heb ik de waarheid ervan ervaren dat Hij er is, hoe we er ook aan toe zijn, 'al zweept de storm ons voort ...'
En ik hoorde pasgeleden iemand het zo omschrijven, dat het erom gaat Hem te vertrouwen en te blijven ontmoeten, op de plek in de omstandigheden waarin we zijn, hoe 'verrot' die ook lijken.
Misschien wel met een scheepje dat vergaan is. Want de de golven worden niet altijd tot zwijgen gebracht.
Maar ook dan zullen we (net als Paulus met ieder die bij hem was) dwars door alles heen, al is het vastgeklampt aan een stuk hout, tóch veilig aankomen.

Scheepke onder Jezus’ hoede
met zijn kruisvlag hoog in top, 
neemt als arke der verlossing 
allen, die in nood zijn, op 
Al staat de zee ook hol en hoog 
 en zweept de storm ons voort 
Wij hebben ’s Vaders Zoon aan boord 
En veilig strand voor oog