My Savior, my God

My Savior, my God!
(for google-translation in English click here)

I am not skilled to understand What God has willed, what God has planned I only know at His right hand Stands one who is my Savior I take Him at His word and deed Christ died to save me; this I read And in my heart I find a need Of Him to be my savior That He would leave His place on high And come for sinful man to die You count it strange, so once did I Before I knew my Savior Chorus (2x's) My Savior loves, My Savior lives My Savior's always there for me My God: He was, my God; He is My God is always gonna be Yes, living, dying, let me bring My strength, my solace from this spring; That He who lives to be my King Once died to be my Savior That He would leave His place on high And come for sinful man to die You count it strange, so once did I Before I knew my Savior ****************			Ik ben niet in staat te begrijpen wat God gewild en heeft bedacht Ik weet alleen: aan Zijn rechterhand staat Iemand: Mijn Redder Ik neem Hem op Zijn woord en daad Christus stierf en redde mij - zoals er staat En in mijn hart voel ik dat het nodig is dat Hij mijn Redder zal zijn Dat Hij die hoge plaats verliet en kwam, voor zondaars stierf Vind jij dit vreemd - zoals ik ooit Voordat ik Hem mijn Redder kende Refrein: Mijn Redder heeft lief, Mijn Redder leeft Mijn Redder is altijd om mij heen Mijn God: Hij was, mijn God, Hij is Mijn God, Hij zal er altijd zijn Ja, levend, stervend, laat me toch kracht en troost putten uit deze bron Dat Hij die leeft om mijn Koning te zijn ooit stierf om mijn Redder te zijn! Dat Hij Zijn hoge plaats verliet en kwam, voor zondaars stierf Vind jij het vreemd - zoals ik ooit voordat ik Hem mijn Redder kende ******************

Gisteren: 'stille zaterdag'...

Jezus ligt in Zijn graf.... en zijn er nog steeds mensen die sterven. Dan is het stil. We zijn van elkaar afgesneden....

Maar dat was en is niet het einde! En wij hebben Hem nooit met onze eigen ogen gezien, maar toch is Hij na tweeduizend jaar nog steeds realiteit, is Hij 'My Savior, My God!'- zoals ook het lied zegt... En wat is het indrukwekkend als iemand dan dat getuigenis laat klinken dat 'Mijn Redder van mij houdt, en leeft' ook als ik sterf, Zijn plan daarachter niet begrijp - en dan de 'rouwdienst' begint met bovenstaand filmpje.

Want Zijn kruisdood, waar vele mensen bij stil hebben gestaan de laatste dagen,  is onlosmakelijk verbonden met Zijn opstanding, Zijn overwinning over de dood!

Zo kon Hij onze Redder zijn, ook in het Nieuwe testament wordt verteld hoe essentieel de opstanding van Christus is.  
- Als Hij niet opgestaan is, dan zijn we nog in onze zonden. En worden we de beklagenswaardigste mensen op aarde genoemd, als we alleen voor dit leven onze hoop op Christus hebben gesteld. -
Maar wij zijn mensen met hoop, dat nieuwe leven wat we hebben ontvangen, we in ons hebben als we tot geloof zijn gekomen, is de garantie, als het ware het onderpand dat we later bij Hem zullen zijn! Klik even het linkje aan, de NBV noemt het: ons voorschot....

En kan ik alleen maar beamen: we begrijpen niet hoe God dit bijzondere plan heeft kunnen bedenken.... maar de Bijbel geeft antwoord: Liefde! Zo mogen we weten eeuwig leven te hebben ontvangen door de opstanding van Jezus Christus!  

En dat geeft hoop en echte troost al is er veel verdriet! Zoals Pasen aangeeft: het is niet alleen dat leven steeds weer wint, er ook ergens een baby wordt geboren als er iemand overlijdt.. en we liefde van mensen mogen ervaren.... Maar dat Het Leven heeft gewonnen.
Daarom kunnen we, mogen we leven ook als we gestorven zijn. Sterven is de doorgang geworden naar dat Eeuwige Leven,  en de Heer is het Zelf!

"En dit is het getuigenis, namelijk dat God ons het eeuwige leven gegeven heeft; en dit leven is in Zijn Zoon.

Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet."

En de hamvraag is natuurlijk: Geloof je dat ook? Dan zien we elkaar (later) bij Hem!

"Zo zullen wij altijd bij de Here wezen. Troost elkander dan met deze woorden..."

de tekstverwijzingen bij de linkjes - de gekleurde woorden 

kun je desgewenst aanklikken

ik zou zeggen: neem daar eens een keertje de tijd voor.... :)

Wonderen tijdens onze tocht...

Je zou zeggen, als je je hele leven al de Bijbel leest, zijn veel dingen wel bekend... in ieder geval van de geschiedenissen die van kinds af aan al worden verteld, thuis, op school, op de zondagsschool.
Toch stuitte ik een tijdje geleden op een tekst die eigenlijk nog nooit echt tot mij was doorgedrongen. Wat in de betreffende tekst stond had ik me trouwens wel eens afgevraagd, en nu kwam er dan ineens een wonderlijk mooi antwoord! Met ook nog een wonderlijk mooie toepassing voor ons, nu in deze tijd in wel heel andere omstandigheden.

De vraag die ik mezelf wel eens had gesteld - misschien niet eens bewust, maar waar ik niet zo een antwoord op had - hoe het toch kon dat er een heel volk zo lang door de woestijn kon sjouwen, en dan ook praktisch bekeken - wel veertig jaar! Ik moet er persoonlijk namelijk niet aan denken, kan me er zo geen voorstelling van maken met mijn westerse bril... En dan ook met vrouwen en kinderen, zwangeren, kleine baby's... Steeds maar weer je tent afbreken en weer opbouwen... Ben ook geen kampeerder, dat speelt vast mee :P, maar die hele organisatie leek me altijd haast onmogelijk zeker wat betreft bepaalde praktische zaken.
Maar zo ineens kwam er een gedeelte in Deuteronomium 8 aan de orde en onder anderen vers 4 (de rest van dat gedeelte is ook mooi, maar laat ik me eens beperken...)

In vers 4 lezen we dan:  
 
De kleren die u droeg zijn niet versleten en uw voet raakte niet opgezwollen in deze veertig jaar.

De kleren van de Israëlieten zijn die veertig jaar niet versleten! Dat is bijzonder, een wonder van God waarin je kan zien dat Hij weet dat er daar geen mogelijkheid was om je bezig te houden met die praktische zaken van nieuwe kleren aanschaffen, of maken, - geen tijd voor want we moeten door naar het beloofde land. 
Als ik er nu over nadenk, kun je dit heel mooi toepassen dat Hij onderweg op de reis, zorgt dat we geen gebrek lijden, we zullen geen kou leiden omdat we al die tijd gekleed zijn, die zal ook niet verouderen en verslijten - al denken wij misschien dat we iets anders nodig zouden hebben... we onze garderobe nodig moeten moderniseren. Of is dat laatste dan toegepast: het 'wereldse denken', dat alles steeds met de tijd mee moet gaan, we steeds nieuwe ideeën nodig hebben en andere gedachten en redenaties om door te kunnen gaan. Maar Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, wij hebben geen andere 'bekleding' nodig, Hij is genoeg voor de hele reis. In welke cultuur we ook leven.
 
Ook werden de voeten niet gezwollen.... Ja, ik heb wel eens gedacht hoe het nu kon dat dat hele volk zo veertig jaar door de woestijn kon lopen. Met kinderen, oude mensen, zwangeren etc. ... Maar ook hier zorgde de Heer dat het gewoon allemaal goed ging, dat ze konden volhouden.
Ook erg mooi om geestelijk toe te passen. We zullen de weg kunnen volbrengen en niet halverwege af moeten haken omdat we het niet volhouden!! Hij zal zorgen dat onze voeten niet gezwollen raken, we onze geestelijke wandel kunnen volbrengen. Dat is een bemoediging, want menselijk gezien zeggen we toch best eens: Heer, het gaat niet meer hoor, We zijn nu al zolang onderweg, dit is toch niet meer vol te houden...
Toch kan het! En denk ik ook ineens aan 2 Tim 4: 18  De Here zal mij beveiligen tegen alle boos opzet en behouden in zijn hemels Koninkrijk brengen. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid! Amen.
Als dit zichtbare wonder van vers vier in het verleden die veertig jaar er was, waarom zal het er OOK niet zijn in de toekomst, de weg die nog voor ons ligt.

**********************************

Het is erg mooi om dit wonder te lezen maar ook op onszelf te kunnen en willen toepassen. Want soms lijkt het ons toch handiger om na onze bekering maar direct bij de Heer te zijn, en dat gevoel komt wel eens op als er moeilijkheden op onze weg komen en vragen we ons af wat nu het nut ervan is. Dan staat daar toch ook iets in dit hoofdstuk wat daar iets over zegt, en wel in vers 2 en 3. 
Na onze bekering zijn we nog hier op aarde met een taak voor anderen maar ook om te weten wat er in uw hart was zoals vers 2 het zegt, met andere woorden: we leren onszelf kennen - en daar hebben we soms echt wel veertig jaar voor nodig!
En het volgende vers geeft aan dat de Heer ons brengt tot verootmoediging, dat betekent dan zoiets als: tot de erkenning komen, bemerken dat het niet in onszelf is om Hem te kunnen volgen, we hebben die bekleding, Hemzelf nodig! 
En ook geeft de Heer ons een andere les als Hij ons onderweg het manna geeft - het brood wat uit de hemel daalde maar ons ook nu - en zelfs toen ook al: te laten weten ... dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond van de Here komt.
We weten vanuit het Nieuwe Testament dat Heer zelf is het levende Brood is, en we Zijn woord ook nodig hebben om de verzoekingen te pareren.... het in ons opnemen en gebruiken 'om de boze te weerstaan' in de strijd die we hier nog hebben te voeren...

En geestelijk gezien mogen we al in het beloofde land zijn, al zijn we nu nog onderweg, dat zien we in de volgende verzen. En er is geen gebrek als je leest wat voor bomen en vruchten er allemaal zijn... 
Wat mooi dat we nu in de woestijn - nog onderweg, al mogen eten van die vruchten van het land Kanaän, dat we er als het ware al zijn in Gods ogen... 
Als we zelf ook met dat oog van het geloof leren kijken, dan zullen we ook kunnen genieten van alles wat er in het beloofde land voor ons klaar ligt, waarin het u aan niets ontbreken zal,  en het mag nu al ons eigendom worden, we mogen het in bezit nemen.
God ziet ons namelijk allang daar: in dat beloofde land, en we mogen Hem er voor danken dat we er ook zullen komen: We zullen zoals die tekst uit 2 Timoteüs zegt, uiteindelijk ook lijfelijk behouden in dat hemels koninkrijk aankomen het ook met onze eigen ogen mogen zien....

Maakbaar leven?

De laatste tijd zijn er weer enkele berichten in het nieuws waaruit je zou kunnen concluderen dat het leven maakbaar is, wij het helemaal in de hand hebben. Dat lijkt ook een steeds logischer gedachte als het leven draait om het nastreven van het eigen geluk, dat wordt dan mooi omschreven als 'jezelf ontplooien', 'al je kansen benutten' en hoe het verder maar genoemd mag worden. En als ik erover nadenk is een punt (of hét punt?) wat hierin een grote rol speelt, dat je niet meer automatisch voor het 'samen' gaat maar de ontplooiing van het individu - ik moet iets bereiken nu  - voorop staat. En op verschillende manieren zie je dit terug in de maatschappij maar ook in de relatie man-vrouw want zelfs dan gaat het tegenwoordig toch - ook in een huwelijk - om de individuele ontplooiing.

Zo worden we tegenwoordig door de overheid gestimuleerd om als vrouwen allemaal aan het werk te gaan - op zich een goede zaak, maar de dwang daar heb ik toch wel moeite mee want er zit ook wel een andere gedachte achter. Economisch gezien op eigen benen staan zodat je in je eigen onderhoud kan voorzien, is namelijk belangrijk als er onverhoopt een einde komt aan je huwelijk. En laat dat nu juist eerder de kop opsteken wanneer je gaat voor het eigen geluk.. daar kun je dan soms je partner niet meer bij gebruiken.

Ook medisch gezien is kan er tegenwoordig veel en dat geeft mogelijkheden op het gebied van vruchtbaarheid voor dat stel wat maar geen kinderen krijgt en het wel graag zou willen. Maar als ook hier het 'ieder voor zich' om de hoek komt kijken, kan die betreffende medische kennis ook aangewend worden in heel andere situaties, als je er maar mensen mee kan helpen is het al snel OK...

Vorige week las ik een artikel in de krant waarbij deze twee zaken als het ware bij elkaar komen...: het toppunt van 'gaan voor eigen ontplooiing' is wel de diepvries als nieuwste mogelijkheid om als vrouw je kinderwens uit te stellen tot je carrière op poten staat, en als variatie op de bekende slogan klonk al: een slimme meid bevriest haar eitjes op tijd - want soms duurt het toch iets langer dan tot je een jaar of dertig bent voor kinderen in het plaatje passen, en ben je er met veertig nog niet aan toe. Wanneer het juiste moment dan wél gekomen is, haal je een paar eitjes uit de vriezer en kan je kind komen... Ook goed voor de maatschappij dat vrouwen hun kansen benutten, en hun studie niet 'weggooien'.
Het klinkt zo maakbaar en simpel en veel vrouwen hebben zich al voor zo'n behandeling aangemeld, maar het is niet een kwestie van: dat doen we even, of: succes verzekerd. Dat het lichamelijk vrij belastend is, er toch aardig wat eitjes nodig zijn om later uit te kunnen kiezen en er ook nog dure IVF behandelingen aan te pas komen, staan de vrouwen misschien niet eens bij stil. Ook zal de IVF-behandeling niet altijd slagen.

Als je de ware nog niet bent tegengekomen, is deze methode natuurlijk ook een uitkomst. In Nederland hebben we nog wel een leeftijdsgrens van 45 jaar, waar vooralsnog niet aan getornd gaat worden, maar als alleenstaande die niet aan kinderen is toegekomen (zoals dat dan zo mooi heet) kan je zelfs op veel latere leeftijd in het buitenland nog behandeld worden zodat je kinderwens alsnog in vervulling gaat...  Ik denk nu even aan de vrouw van 63 die las dat dit juist de leeftijdsgrens was die de Italiaanse arts hanteerde - ze besloot deze laatste kans te grijpen om alsnog moeder te worden - ergens een eicel vandaan gehaald, ook een zaadcel van een donor en zij is eigenlijk een soort draagmoeder - ouders onbekend.

En de kinderen dan?

Waar is het belang van het kind? Wordt daar wel rekening mee gehouden in een tijd waar het aan alle kanten duidelijk is dat een kind als basisvoorwaarde voor een stabiel leven, juist weet moet hebben van zijn/haar wortels, waar hij/zij vandaan komt...? Deze vraag zal bij bovenstaand voorbeeld niet beantwoord kunnen worden. En adopteer je een kind waarvan niet bekend is wie de ouders zijn, is het iets waar je verder niets aan kunt doen, maar hier kiest deze vrouw (en ook vele anderen in iets andere situaties) er bewust voor - omdat de medische wetenschap zover is en deze kennis ook wil aanwenden in andere omstandigheden dan alleen in de (huwelijks)relaties tussen man en vrouw.
En wat zegt het ons dan dat de natuur het eigenlijk zo anders heeft geregeld dat er zelfs een campagne is geweest die hierop inspeelde en je juist een slimme meid was 'als je je kinderen op tijd kreeg....'


Wat met al deze tegenwoordige mogelijkheden op technisch gebied bijna uit beeld verdwijnt, is het feit dat ontstaan van nieuw leven een natuurlijk gevolg is/zou moeten zijn van de liefde tussen man en vrouw waar het als een mysterie in het verborgene ontstaat en mag groeien - het lijkt meer te gaan om de kille berekening van het juiste moment als je er helemaal klaar voor bent... 'leven' op bestelling en de techniek doet de rest, zorgt dat vanuit zaadcel en eicel een kind ontstaat... maar geluk van kinderen hangt niet af een moeder die nog net haar kinderwens kan vervullen - zelfs als er geen vader in beeld is - evenmin van ouders waarbij je pas welkom bent als ze in staat zijn je materieel alles te bieden, maatschappelijk gezien 'gearriveerd zijn'.

- En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen die er helemaal NIET zijn omdat ze niet geboren mochten worden - wel 'gemaakt'.... maar de consequenties ervan niet werden aanvaard. Ook hier lijkt het leven dan iets wat als het zich aandient, zo even retour gedaan kan worden - het komt nu net niet zo uit - en dan denk ik aan de situaties dat je vanwege je carrière nog niet of niet méér een zwangerschap wil... en spelen hier economische motieven toch ook vaak een rol. 
En denkt de hulpverlening ook vaak niet op die manier? want hulpverlening bij zwangerschap wordt in sommige situaties niet eens genoemd - het is ook een moeilijk vraagstuk, maar help je een jong meisje als je zegt: laat 'het' maar weghalen? Misschien op het eerste gezicht... -

Al met al komen we zo toch steeds verder af van de oorspronkelijke bedoeling van onze Schepper die kinderen geboren wil laten worden in de beschutting van een gezin waar man en vrouw elkaar trouw hebben beloofd, er zo gezorgd wordt voor een situatie waar kind en ouders samen zijn. Het kind zal normaliter ook ruimschoots volwassen kunnen worden terwijl ouders nog een rol kunnen spelen. Waar het leven vóór alles gaat.
Als kinderen in zo'n omgeving opgroeien zou het wel eens kunnen dat de gezondheidszorg heel wat minder geld uit hoeft te geven aan allerlei sociale en psychische hulpverlening en wat er verder allemaal nog gedaan kan worden aan jeugd die ontspoort en weer op het rechte pad gebracht moet worden. Ja, de Bijbel mag soms ouderwets lijken, de principes die er uit spreken zijn zo gek nog niet... geven antwoorden op vele morele vraagstukken.

En gelukkig zijn er met betrekking tot dit onderwerp en de oplossing die men dan ziet in het invriezen van je eicellen, ook tegengeluiden te horen van mensen die dit allemaal te ver vinden gaan. Hopelijk dat er juist door deze steeds verdergaande technieken en bijkomende mogelijkheden, meer mensen in de gaten hebben dat niet alles in het leven maakbaar is...
Laat staan het leven zelf...

...van grote waarde!

Rommelmarkten zijn leuk - net als kringloopwinkels kun je er heerlijk rondneuzen, alhoewel ik niet zo snel iets wegbreng voor zo'n markt, eerder haal ik er dingen op... En toevallig was in de kerk waar altijd de repetitie van ons koor is, men bezig alles klaar te zetten voor de rommelmarkt van de zaterdag daarna, toen we er donderdag moesten oefenen... dat laatste moesten we dus even in een ander zaaltje. Wel konden we al even 'voorschouwen' in de grote zaal wat er zoals uitgestald werd en waren er ook erg veel boeken te vinden en dat geeft mij altijd een extra impuls om er toch even te gaan kijken.

Wilde ik er zeker van zijn dat ik de dingen die ik had gezien ook daadwerkelijk op de kop zou kunnen tikken, dan zou ik die zaterdag wel op tijd moeten zijn. Dat lukte niet helemaal maar gelukkig lagen er nog wat van de boeken waar ik mijn zinnen op had gezet en ik kreeg zelfs nog korting! Twee tuinkussens bij een andere stand - dezelfde als die we hadden, alleen waren deze 'spiksplinternieuw' als ik het verhaal erbij moest geloven - waren een goede binnenkomer voor 'thuis'... daar kon ik zogezegd wel mee thuiskomen. 

Het aparte is met rommelmarkten en kringloopwinkels, net als met kledingbeurzen dat je anders naar prijzen kijkt, een boek of broek van tien euro is een kapitaal als je op zo'n gelegenheid rondsnuffelt en het moet wel heel bijzonder zijn wil je het dan toch voor die prijs meenemen.
Het geeft voldoening als je net datgene vindt waar je naar zocht, soms iets wat inderdaad heel zeldzaam is en toevallig terecht gekomen is tussen allemaal redelijk oude rommel. Ik denk dan ineens aan een anekdote bij 'Tussen kunst en kitch' waar mensen wel eens een  vaas of glaswerk kopen voor een paar euro... Het blijkt dan bijvoorbeeld afkomstig uit een ver land en daardoor ineens bijzonder zeldzaam te zijn en als bijkomstigheid: veel waarde te vertegenwoordigen.
Zoiets omschrijf je dan als een 'gelukstreffer', je hebt er niets bijzonders voor gedaan en was er niet naar op zoek, maar bent wel in het bezit gekomen van iets bijzonders - waarvan je soms eerst nog uitgelegd moest krijgen waar nu die grote waarde precies in zit.

Soms heb je dat er mensen op een markt staan die wel heel goed weten wat zeldzaams aan te bieden: kleding van een chic merk, of bepaalde boeken - een eerste druk of ooit gedrukt in een kleine oplage. Maar de echte freaks laten zich niet door een hoog bedrag afschrikken, zijn juist blij dat ze hun verzameling weer kunnen aanvullen met misschien wel dat ene boek wat nog aan een serie ontbreekt.
Voor hen vertegenwoordigt dat betreffende boek of dat schilderij, lepeltje, kledingstuk of wat dan maar ook, een grote waarde. Zelfs als ze 'afgezet' zouden worden, hebben ze dat er nog voor over...

Een waardevolle gelijkenis


In de bijbel wordt er ook aardig wat afgehandeld. Ik denk dan aan de kooplieden op het tempelplein, of aan Jozef die als koopwaar meeging naar Egypte - zo al twee heel verschillende invalshoeken.
Ook staat er een gelijkenis in het Nieuwe testament over een koopman. Dit verhaal is ook een dankbaar onderwerp in kinderboekjes en als ik het betreffende verhaal hoor of zelf lees vanuit de Bijbel zie ik die leuke plaatjes voor me en de clou die in het kinderverhaal zit in de veer op de hoed van de koopman die een parel wil kopen.

rechtsboven koopman met hoedje

Matteüs 13
45 Ook is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman 
die mooie parels zoekt. 
46 Toen hij één parel van grote waarde gevonden had, ging hij heen
en verkocht alles wat hij had, en hij kocht hem. 

De koopman ziet een parel van grote waarde, en hij moet alles op alles zetten, zijn hele hebben en houden ervoor over hebben om die parel te kunnen kopen. In het betreffende kinderverhaaltje verkoopt de man eerst zijn huis, met alles wat erin staat (dat zijn dan buiten al zijn meubels ook een ijskast vol heerlijke ijsjes, zijn mooie kleren) maar het is nog niet genoeg. Uiteindelijk is zijn favoriete hoedje met veer, waarmee hij als het ware uitgetekend kan worden, het bezit wat het verschil maakt: dat doet de weegschaal doorslaan naar: verkocht!
En de clou is dan dat de koopman zó graag die parel wil hebben, dat hij het mooiste wat hij heeft: dat hoedje met mooie veer die hij altijd opheeft, uiteindelijk ook wil verkopen om zo eindelijk die parel de zijne te kunnen noemen.

De Here Jezus is dat hoedje he mama? zei één van de kinderen toen tegen mij. Ik weet niet of ik al zover had nagedacht maar het gaf wel heel erg mooi aan hoe het zit. Al lijkt het wat profaan om die vergelijking te trekken als het gaat om een hoedje met een veer, toch is het zo dat God alles er voor over heeft gehad om ons te kunnen kopen... En uiteindelijk gaf Hij het liefste wat Hij had, waar Hij het meest aan gehecht was om de koop te kunnen sluiten, die Zoon die altijd bij Hem was. In het verhaaltje de hoed met de veer.

Kinderen kunnen ook heel goed begrijpen hoe die koopman aan zijn hoed was gehecht, dat hebben ze zelf toch ook, dingen waar ze aan gehecht zijn? Zoals die ene knuffel waar je niet zonder kunt, die dag en nacht met je mee gaat. Oh, en grote mensen hebben dat ook met een hoedje bijvoorbeeld. (Bij ons op dit moment zelfs een paar kinderen!)
En is het heel mooi als de boodschap overkomt: God is die koopman en heeft alles maar dan ook echt alles afgestaan om ons te kopen!
En 'ons', mij... dat komt dichtbij! Méér dan: het koninkrijk der hemelen is gekocht. Dat kan nog best een eind van je afstaan, al zul je als gelovige weten dat je een onderdaan bent in dat Koninkrijk.

Zo kunnen we ons ook wel voorstellen dat een kostbare parel iets is wat de koopman graag wil hebben, ook nog wel dat hij er dan veel voor over heeft (alles? Ja, dat misschien ook nog wel) maar het wordt ineens anders als het over mij gaat. Tenminste, ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat God mij - en ons allemaal als gelovigen bij elkaar zag, en toen het besluit nam om ons te willen kopen. Als een parel gevonden ergens op zo'n kraam bij een rommelmarkt. Maar Hij zag blijkbaar, ziet blijkbaar! de grote waarde die wij hebben: wij als gelovigen zijn samen die kostbare parel - in Zijn oog. En Hij heeft even 'voorgeschouwd' en besloten dat Hij ons wilde hebben, en daadwerkelijk ons gekocht zonder er ook maar iets op af te dingen!! Hoe zeg je dat: Geld speelt geen rol voor de koopman.... het was zelfs andersom, hij moest er op toe leggen...

Heel christelijk Nederland kent volgens mij wel dat kinderliedje van Elly en Rikkert over de parel, en we willen graag dat (onze) kleine kinderen zo ook al leren dat de Vader hen kent, en ze van waarde zijn, een parel in Gods Hand...
Maar passen we dat allemaal ook op onszelf toe?

Als we iets meer leren om niet te kijken naar hoe we onszelf vaak vinden, maar hoe God Zelf naar ons kijkt, dat we dan ook Hem meer kunnen zien als onze Vader die ons helemaal kent en wilde hebben!
En zijn we van grote waarde in Zijn ogen!
Misschien weet je dit allang, maar het ervaren is nog weer iets anders...en hoop ik dat we allemaal ook zover komen dat we vanuit die wetenschap gaan leven!

...de rechte weg

Van de week hoorde ik ineens dit nummer langskomen - we hebben het op een oude LP staan (alleen is dit de éénstemmige 'unplugged' versie en mis ik helaas wat extra muziek en de meerstemmigheid) 

Het betreffende lied gaf mij altijd al het idee van een onvervalste gospel... terwijl het gewoon een seculier liedje is - en heb ook geen idee wie de persoon is die hierin wordt aangesproken.

Wat mij aanspreekt is dat ieder mens iets of iemand nodig heeft buiten zichzelf als iedereen verdwenen is die jou niets blijvends waardevols heeft kunnen bieden..., we kunnen het niet alleen af in het leven. En het lied geeft een beetje het idee dat de aangesproken persoon als het ware steeds weer een rots in de branding blijkt te zijn als je het nodig hebt. En als je niet gelovig bent zul je ook vast 'ergens' je kracht vandaan halen - ik weet niet uit ervaring hoe dat werkt - of je hebt je man/vrouw of een goede vriend bij wie je altijd terecht kan in een wereld waar soms geen oprechtheid meer te vinden lijkt...

Maar als ik er een gospel in hoor en het ook zo beleef, dan mag ik weten dat er altijd Iemand overblijft die je vasthoudt, als alles om je heen weg lijkt te vallen, het ineens 'bitter koud' lijkt te zijn... Die je niet alleen wil helpen om in de waarheid te gaan, te wandelen, en je op de rechte weg wil leiden - maar met de Heer gaat het nog verder: Hij IS de Waarheid! En wil ons op die rechte weg leiden.

En dat kan zijn tegen de stroom in - net anders dan de meeste mensen. En Hij kent ons helemaal, we zijn een open boek voor Hem, in die zin hoeven we Hem niets te vertellen, onze geheimen kent Hij allang - weet daarom dat we veel raad en wijsheid nodig hebben...

De laatste regel van het originele lied zegt en vraagt als het ware: Wenn Du mich liebst... als U van mij houdt...

Dat heb ik in mijn vertaling ff veranderd in het voor een gospel noodzakelijke 'weten' - en ik hoop dat we dat allemaal ook echt weten: U houdt van mij, help mij niet op te geven!

En je kunt meelezen:

Du siehst, der Wind hat sich gedreht die falschen Freunde fortgeweht und ihre Treue  und ihre Versprechen. Auf einmal ist es bitterkalt und wieder brauch' ich deinen Halt um nicht zu zweifeln, um nicht zu zerbrechen. Hilf mir gerade zu stehn! hilf mir die Wahrheit  zu sehn! Hilf mir mich gegen den Strom zu drehn hilf mir den schweren den graden Weg zu geh'n In einer Welt, in einer Zeit wo Falschheit und Verlogenheit eitel blühn und gedeihn  an allen Enden wo jeder eilig sein Wort bricht, im Augenblick, da er es spricht, um rasch den Mantel   mit dem Wind zu wenden.   Hilf mir gerade zu stehn! hilf mir die Wahrheit zu sehn! Hilf mir mich gegen den Strom zu drehn hilf mir den schweren, den geraden Weg zu gehn! Du, die in meine Seele siehst mich wie ein  offenes Buch liest die dunklen Seiten kennst  in meinem  Leben all meine Geheimnisse weißt die Du mir Rat und Klugheit leihst wenn Du mich liebst, hilf mir  nicht auf zo geben!			Je ziet, de wind die is gedraaid onechte vrienden weggevaagd zo ook hun trouw  en hun mooie praatjes Ineens is het bitter koud en die mij overeind nu houdt bent U, U laat mij niet  verdwalen Help mij recht-op te staan help mij de waarheid verstaan zo tegen de stroom in te gaan help mij de zware,  de rechte weg te gaan! In een wereld  in een tijd waar leugen en schijnheiligheid snel opbloeien,  groeit van alle kanten waar ieder zo zijn woord verbreekt vanaf 't moment dat hij het spreekt  om dan ineens met een  ander mee te praten Help mij recht-op te staan help mij de waarheid verstaan soms tegen de stroom in te gaan help mij de zware, de rechte weg te gaan! U die het diepst van binnen ziet mij als een open boek zo leest de donk're kanten kent ook van mijn leven al mijn geheimen zomaar weet U die mij raad en wijsheid geeft U houdt van mij, help mij niet op te geven!

	Help mij recht-op te staan  help mij de waarheid verstaan zo tegen de stroom in te gaan help mij de zware,  de rechte weg te gaan originele titel: Hilf mir  Reinhard Mey