Dag moeder!

Zo tegen moederdag komen de folders alweer binnen de deur met allerlei prachtige aanbiedingen om 'moeder' blij mee te maken. Maar wat zegt dat eigenlijk... En wat is dat: de moeder-kind band...

Ik had nog een reden om eens bij die vraag stil te staan dan alleen de a.s. 'moederdag' aangezien ik deze dagen ook druk geweest ben bij mijn dochter - die ik niet zo vaak zie omdat ze nogal ver weg woont. Maar nu was er een aanleiding om eens uitgebreid op bezoek te gaan, zelfs met overnachting(en) erbij. (Haar zusjes jaloers... al hebben zij er al vaker geslapen...)

We hebben namelijk samen de slaapkamer en huiskamer flink onder handen genomen en ontdaan van de af en toe nogal heftige kleuren.

Ondertijd kwamen we aan de praat - ook even over moeder (of vader) zijn en wel omdat mijn dochter ook moeder gaat worden. En zie ik mezelf zo terug, het eerste babykamertje in orde maken en alles wat daar zo bij komt kijken... met in het vooruitzicht van de baby die je nog niet kent maar toch eigenlijk al wel. :) En ik weet nog de vreemde gewaarwording dat vanaf het moment dat het kind er is, je niet meer kunt vóórstellen dat er een tijd was dat dat wezentje er niet was. En bij de eerste maakt het de meeste indruk omdat je iets totaal nieuws meemaakt, maar ook bij de volgende kinderen was dat dezelfde ervaring: een kind, totaal afhankelijk van jou, 'is' er ineens. Het kind waar je voor altijd met huid en haar aan vast zit! (En wat altijd zo blijft, al leer je dat je ze ook los moet laten...)

**********

Als moeder (maar ook vaders kunnen zich dat indenken!) drong het ineens tot me door, dat dit gevoel van eeuwige verbondenheid ook is te leggen op God de Vader en we zo iets kunnen begrijpen van hoe Hij 'vast zit' aan ons, Zijn kinderen. Of mag ik zeggen: nog véél meer dan wij, voelt de hemelse Vader Zich verbonden met ons want Hij is een volmaakte Vader!

En de Bijbel zegt er ook wat over, natuurlijk. :)

"Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen zou over het kind van haar schoot? 
Al zouden zij die vergeten, toch vergeet Ik u niet.  

Zie, Ik heb u in mijn handpalmen gegrift" Jesaja 49 : 15 en 16

Dat een vrouw haar kind zou kunnen vergeten, onvoorstelbaar denk ik! Na de bevalling was ik niet zo helder maar het eerste wat ik vroeg toen we weer naar de zaal gingen was: 'waar is de baby?' Oh ja, die gaat keurig mee in haar verrijdbare bedje...

Maar Gods verbondenheid met ons gaat (volgens Gods eigen woorden) nog véél verder dan de band die een moeder heeft met haar baby! Wij zijn in Gods handpalmen gegraveerd!

En wij mensen leven negen maanden toe naar de geboorte, het kind onzichtbaar maar al wel merkbaar bij ons. En als het er eenmaal is, wéét je niet meer anders... Maar God zegt dit over óns:

"Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren vóór de grondlegging der wereld,

 opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor zijn aangezicht.

 In liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen 

door Jezus Christus". Efeze 1: 4 en 5

... en Hij dacht al aan ons, lang voordat we er waren! Wat geweldig om dit te weten (en begrijpen zullen we het nooit!) dat Hij ons al kende en wilde als Zijn kinderen, vér voordat wij zelfs bestonden of we er maar één enkele prestatie voor konden leveren. Het was zelfs vér voordat de wereld bestond.

En vanwege de zondeval heeft Hij heeft er heel wat voor moeten doen om ons daadwerkelijk later bij Zich in de hemel te kunnen hebben: Zijn Zoon heeft in Zijn handen de littekens van de spijkers...

Als we nu ook net nadenken over de band tussen ouders en kinderen, zegt ons dat dan niet alles over Gods liefde voor ons? Dat God Zijn Zóón gaf om óns als zonen te kunnen aannemen? Dan zeggen we inderdaad:  

Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, 

'- en wij zijn het ook' staat er dan zo mooi achter, mochten we er toch nog aan twijfelen!

De Here Jezus wilde sterven: opdat Hij ons tot God zou brengen - ook jou als je dat wilt geloven. 

Dan ben je door geloof ook Gods kind. Wil je dat?

Hij wil in ieder geval niets liever dan ook jouw Vader zijn!

'Was ik maar niet zo klein' (If I wasn't so small)

Was ik maar niet zo klein

"Zelfs mijn schaduw is klein!"

't Is heus niet dat ik nou de baas wil zijn

Ik vraag niet zoveel toch dat hoeft niet voor mij

'k Ben echt al tevreden als ik es mag helpen

Al zien ze me maar staan, dan ben ik al blij

Was ik maar niet zo klein maar juist groot reusachtig

Prachtig hoe ik dan iedereen helpen kan!

Want dan kan ik de wereld aan

net als Teigetje naast je staan

of als Pooh en Konijn en Iejoor

Netzo waardig, strijdvaardig

Wat lijkt me dat fijn!

"Wat zou het fijn zijn als mijn vrienden me nodig zouden hebben": 

- Knorretje help je mij de bijen in slaap te zingen? 

- Knorretje wil je me helpen, ze moeten naar de korf. 

- Ja Knorremans, wil je mij helpen om wat langer te zijn? 

- Knorretje, we hebben je hulp nodig!

Netzo waardig, strijdvaardig

Geef me even tijd!

Ben dan wel klein, maar groot in hulpvaardig zijn!

 
Pooh Beer, de verhalen met de knuffelbare goedige beer-altijd-op-zoek-naar-honing, blijven leuk; alle bekende figuren die er steeds in terugkomen en die je gaat kennen met ieder hun eigen'aardig'heden - die je waardeert omdat ze zo herkenbaar zijn. En herken je een bepaald persoon niet bij jezelf, dan is er vast iemand in je omgeving die net zo druk en springerig kan zijn als Teigetje, zo onschuldig is als Roe of zo overbezorgd als Kanga... Misschien komt iemand wel netzo 'zeurderig' over als Konijn maar dan weet je ook dat daarachter wel een gouden hart schuilgaat.

Het personage dat bij iedereen vertedering oproept en het beschermersinstinct naar boven haalt, is Knorretje - dat schattige kleine biggetje, snel van slag, die haast een minderwaardigheids'complex' lijkt te hebben:

 "Zelfs mijn schaduw is klein"... "Was ik maar ietsjepietsje groter... Dán kon ik..." en komt er een GROTE wens van dit kleine biggetje die altijd in de schaduw denkt te staan van de anderen en verzucht: 'zag íemand mij maar staan'... En de paniek slaat toe als Knorretje denkt iets te moeten wat veel te moeilijk voor hem is. Hij gaat dan zenuwachtig heen en weer rennen en kan niet meer zo goed uit z'n woorden komen; z'n vrienden zijn het dan die hem uiteindelijk gerust stellen.

En ik denk dat iedereen hier wel iets van herkent. Want al komen we zelfs over als zelfverzekerd, toch heeft ieder mens wel iets waar hij/zij moeite mee heeft en tegenop ziet (en zouden wel eens willen zijn als als die en die, waarbij alles zo vanzelf lijkt te gaan...)

Ja, de toepassing...

Behalve de herkenbaarheid, zit er ook een prachtige moraal in deze verhalen. Zo ontdekt Knorretje uiteindelijk elke keer als er een probleem opdoemt, dat hij goed is zoals hij is: klein, maar met zijn eigen aardige dingen :) - en als hij plotseling heel anders zou zijn ... - een springende of honing zoekende big - dat juist dát niet 'klopt' en hij zou daar niet blij van worden. 

Dat is een belangrijke gedachte: ook wij mogen blij zijn met onszelf en zijn niet pas OK als we netzo zijn als een ander - of pas goed genoeg als we voldoen aan de norm van deze maatschappij.  

God ziet ons staan! We mogen de persoon zijn zoals God ons heeft geschapen en heeft bedoeld - dat lijkt erg logisch maar is het toch niet altijd...

Leven uit geloof!

Ook zien we in Knorretje heel mooi een andere gedachte geïllustreerd: hij is iemand die beseft niets uit zichzelf te kunnen omdat hij zo klein is en daarom wenst hij GROOT te zijn - zelfs een ietsjepietsje groter zou hem al opluchten!  'Dan kan ik de wereld aan', is wat hij zingt. En in het filmpje droomt hij er als het ware van, hoe hij eindelijk anderen kan helpen.

Eigenlijk zouden we als gelovigen allemáál 'Knorretjes' moeten zijn in de zin van: weten dat we klein zijn van onszelf en daardoor zwak - een principe dat als een rode draad door de Bijbel loopt. 'Roemen in onze zwakheden' lezen we zelfs van de grote apostel Paulus ... menselijk gezien helemaal niet zo aantrekkelijk. Dit 'in praktijk' brengen gaat dan ook niet vanzelf maar valt of staat met geloof - dat geloof wat pas bij ons aanwezig kan zijn, als we écht niets meer van onszelf hebben om op te vertrouwen. Dan kunnen we ervaren dat  "Hij die in ons is, is sterker dan die in de wereld is"  en wordt Zijn grootheid zichtbaar. Ja, dát geloof overwint de wereld!


Niet dat alles dan opeens van een leien dakje gaat; we zullen nog wel eens in paniek raken in bepaalde situaties en we zullen - steeds opnieuw! moeten dúrven geloven en vertrouwen dat we alles van Hem krijgen (kracht, de juiste woorden, durf om in actie te komen) op het moment dat het nodig is. Laten we als gelovigen vooral elkaar blijven aansporen en bemoedigen in dit geloof te durven leven.
Dan kunnen we de wereld aan - wordt dan onze versie van Knorretjes lied. :)

En worden we 'groot in het hulpvaardig zijn'... in het dienen van elkaar, door in geloof de werken te doen die de God voor ons klaar heeft liggen...

Hulde aan onze bevrijder! 14 april...

 

Gisteren was het zo'n dag - veertien april - dat belangrijke en minder belangrijke dingen (afhankelijk van je belevingswereld en interesse) ineens bij elkaar kwamen en er iets gemeenschappelijks in te zien was.
2012: Het klassiek concert van het Greijdanuskoor, wat traditiegetrouw in de Grote of Sint Michaelskerk werd gehouden viel dit keer op de veertiende april. Leden van het koor, leerlingen en leraren laten dan van zich horen, met elkaar of als solist met begeleiding. Mijn zoon zingt mee in het koor en ik ging dan ook heen. Nadat we de auto in de buurt van de stadsgracht hadden geparkeerd, liepen we naar de Grote markt. 

Huldiging

Onderweg naar de kerk was het druk met mensen die vanuit de stad naar huis fietsen: vaders met kinderen op de fiets, complete gezinnen, andere jongelui. Net deze avond was er namelijk ook de huldiging van de plaatselijke voetbalclub die kampioen was geworden en men was samengestroomd om dit uitbundig te vieren... Stiekem hoopten we dat het lawaai toch niet te horen zou zijn tijdens het concert. Eenmaal binnen was het wat dat betreft al, een 'andere wereld' en we genoten van de liederen en de solisten. Aan het eind was er een 'blokje' met gedeelten uit de Messiah waaronder een gedeelte van het Worthy is the Lamb (zie het filmpje) Met elkaar bezong het koor het Lam, de Here Jezus  - een heel contrast met de betreffende voetbalclub waarvan de fans af en toe tot in de kerk toch hun kreet: 'kampioen! kampioen!..' lieten horen en vuurwerk - gelukkig net ná een muziekstuk -  door een harde knal, de mensen allemaal deed opschrikken...

Door de kerk heen klonken heel ándere woorden, over Hem die waardig is om alle hulde te ontvangen omdat Hij het is die ons heeft vrijgekocht door Zijn dood aan het kruis.

Bevrijding!

Die bevrijding door de Here Jezus, bezongen in dit lied, is nog veel groter dan iets anders wat ook op deze veertiende april werd herdacht: de bevrijding van Zwolle. Op de foto zie je de Canadese militair op de Wipstrikkerallee - en naar ik begreep waren de Duitsers zo bang dat ze zich spontaan overgaven waar hij verscheen. Deze Leo Major wordt dan ook gezien als 'de' bevrijder van Zwolle. En ook op hemzelf heeft dit allemaal indruk gemaakt, Zwolle lag hem zijn hele verdere leven na aan het hart, ook werd hij ereburger van de stad.. Enkele jaren geleden werd er in aanwezigheid van zijn familie een naambordje onthuld, van een straat die (na meer dan zestig jaar) naar hem werd vernoemd.

Ja, zonder deze bevrijders zou het leven er nu heel anders uitgezien hebben, we zouden vast niet zo kunnen gaan en staan waar we willen en mogen zéggen wat willen. Mijn opa heeft wel eens opgemerkt dat als de oorlog nog langer had geduurd, het erop uitgedraaid zou zijn dat zij misschien wel gedeporteerd zouden worden naar Polen - wat de Duitsers meer 'Lebensraum' zou hebben gegeven... 

De afloop van de oorlog en bevrijding door de Canadezen, is iets waar we heel dankbaar voor mogen zijn!

Hulde aan onze Bevrijder!

  

Maar wij mochten op die gedenkwaardig veertiende april luisteren naar onderstaand lied - beschreven in Openbaring 5 - wat getuigenis geeft van ons geloof. Onze bevrijding is zo onvoorstelbaar groot, stijgt ver uit boven die blije voetbalfans die hun club bezingen en gaat ook veel verder dan de bevrijding van aardse onderdrukkers. We hoorden zingen dat het Lam onze ongerechtigheden en ziekten op zich heeft genomen en voor ons geslagen werd:
Surely He hath borne our griefs and carried our sorrows. He was wounded for our transgressions, He was bruised for our iniquities (linkje)
Zo heeft Hij ons vrijgekocht van zonde en dood - door Zijn bloed en zal daarvoor de eeuwige hulde (ook nu al!) ontvangen!

En wij, iedereen voor wie Hij zijn leven gaf staan in Zijn hart gegrift, Hij zal ons niet vergeten (zoals Leo Major zijn hele leven zich de stad herinnerde die hij heeft bevrijd). Hij verwacht ons in de hemel, in die 'stad met fundamenten' - Ook als je Hem nog niet kent, mag je weten dat Hij ook jouw bevrijder wil zijn.
Misschien al heel snel, zal het werkelijkheid worden dat geen 20.000 man zoals bij de huldiging in Zwolle, maar 'tienduizenden tienduizendtallen en duizenden duizendtallen gelovigen' samen, zullen zingen:

                                       Worthy is the Lamb!

Worthy is the Lamb, that was slain, and hath redeemed us to God by His blood, to receive power, and riches, and wisdom, and strength and honour and glory and blessing. Blessing and honour, glory and power, be unto Him that sitteth upon the throne and unto the Lamb, for ever and ever. Amen.

Waardig is het Lam, dat is geslacht, en ons heeft vrijgekocht voor God door Zijn bloed, om te ontvangen de macht, de rijkdom en de wijsheid en de eer en de heerlijkheid en de lof. De lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht is aan Hem, die op de troon gezeten is, en aan het Lam voor altijd en eeuwig! Amen.

(met aansluitend te horen: het Halleluja - Hij zal dan de macht aanvaarden en voor eeuwig regeren...)

tekst en vertaling van de Messiah (een heel mooi geheel van Bijbelteksten, aanrader!)

 andere youtube-linkjes van het concert

Over 1 april en de intocht

Toevallig las ik vandaag (inmiddels gisteren) een artikel over onze `Vader des Vaderlands´, Willem van Oranje en wel het onderzoek over de moordaanslag in de Prinsenhof in Delft. De conclusie: 'De kogelgaten zijn echt, maar hij stierf zwijgend'... Omdat een kogel direct zijn hart doorboorde heeft hij niet meer de beroemde woorden: 'God heb medelijden met mij en met dit arme volk'  kunnen uitspreken zoals men altijd heeft beweerd.
Ik als geschiedenis-'gek' heb natuurlijk het beeld van Willem van Oranje als bevrijder van Nederland van de Spaanse overheersing zoals je dat eigenlijk al vanaf de schoolbanken te horen hebt gekregen.

Ik las nu even op internet wat linkjes, - dit is een mooie overzichtelijke - want ik onthoud natuurlijk ook niet alles en als volwassene heb je soms toch wel een andere blik op dingen die je vroeger hebt geleerd... Ook is die strijd tegen Filips II (die niets had met de Nederlanden en met geweld het katholicisme wilde opleggen aan iedere inwoner in zijn grote rijk) gecompliceerder dan wij kunnen begrijpen en had vele kanten.

En ineens drong het tot mij door dat - na een jarenlange periode van verliezen aan de kant van Willem van Oranje - het juist gisteren de dag was, waarop 440 jaar geleden Alva Den Briel... (zijn bril, zegt het rijmpje) verloor aan de Geuzen... en kwam ik dit overzichtje tegen:

·         1 april 1572: De watergeuzen veroveren Den Briel. Onder de bevolking ontstaat brede steun voor Willems verzet tegen de Spanjaarden. De volksopstand begint. Op 6 april verklaart Vlissingen zich voor de prins. Op 1 mei volgt Terneuzen, eind mei Enkhuizen. Begin juli hebben 26 steden zich voor de prins verklaard. In het najaar van 1572 zijn in Holland en Zeeland alleen Amsterdam, Middelburg en Goes nog in Spaanse handen. Alle andere delen van Holland en Zeeland staan achter de prins.

·         20 oktober 1572: De prins houdt zijn intocht in Enkhuizen. 8 oktober 1573: Alkmaar wordt ontzet.

·         december 1573: De Spanjaarden slaan het beleg rond Leiden. 19 februari 1574: Middelburg wordt door de watergeuzen genomen. mei 1574: De Spaanse vloot wordt op de Zuiderzee door de watergeuzen verslagen. 4 oktober 1574: Leiden wordt door de watergeuzen, onder leiding van admiraal Lodewijk van Boisot, ontzet.

·         8 november 1576: De Pacificatie van Gent. 18 september 1577: Oranje bemiddelt bij de spanningen en onrust in Antwerpen.

Een 'kreet' die ik me nu ook herinner is: 'Bij Alkmaar begint de Victorie'... Dat was een paar maanden later in oktober 1572. Het is zo een hele rij steden die daarna in de loop der jaren ook de kant van de Prins kiezen en de Geuzen (als de helden van David) verschillende andere steden 'ontzetten'...

De tweede ontdekking is, dat óók Willem van Oranje een grootse intocht heeft beleefd in Brussel, en wel op 22 september 1577. Hij bracht dit bezoek aan Brussel op verzoek van de Staten Generaal en hij werd als een bevrijder binnengehaald.
De landvoogd Don Juan moest met lede ogen de intocht van Oranje in Brussel aanzien. 'Als was hij de Messias in eigen persoon' zei hij jaloers...

Hosanna de Zoon van David!
 
Dit citaat legt de verbinding met die andere intocht die ook gisteren werd herdacht door veel christenen: De Here Jezus had een intocht in Jeruzalem als de Koning: Hosanna de Zoon van David! Maar voor Hem nog geen 26 steden die zich publiekelijk achter Hem schaarden. Vele steden hadden Hem afgewezen ondanks de wonderen en tekenen. En juist de bewoners van Jeruzalem - de stad die Hem nu groots inhaalde - wilde Hij zo graag als Zijn kinderen bij elkaar brengen onder Zijn hoede - als een hen, die haar kuikens onder haar vleugels bij elkaar houdt. Maar dat gebeurde niet, want ook zij wilden niet. Nog geen koningschap voor Hem terwijl Hij de rechtmatige persoon was om op de troon te zitten.Het volk wilde een andere koning, het ging hen om macht terwijl Jezus de boodschap bracht van bekering.

Zo werd Hij een paar dagen na Zijn grootse intocht verraden en gedood en het Hosanna zal pas echt weer klinken als Israël Hem zal erkennen als de Messias! 
En 'vrijheid van geweten ... vereniging van een volk wat onderdrukt werd...' Willem van Oranje streed voor de vrijheid van het geweten en wilde de Nederlanden verenigen... Hij werd vogelvrij verklaard, zijn bezittingen verbeurd. Hij heeft zijn inzet voor de Nederlanden met de dood moeten bekopen, werd doodgeschoten door Baltsasar Gerards....
De missie van de Here Jezus is heel wat grootser en zal toch vervuld worden, al is het nu in deze tijd op een andere manier dan: Koning zijn in Jeruzalem. Ook nu worden er schapen bijeengebracht: een volk voor Zijn Naam uit alle stam en taal en natie...

Maar als Jezus terugkomt, en Zijn volk Israël Hem zal herkennen en aanvaarden, dan zal Hij ingaan door de aloude poort in Jeruzalem zoals Psalm 24 dat zo prachtig zegt: 

9 Heft, poorten, uw hoofden omhoog,

en verheft ze, gij aloude ingangen, opdat de Koning der ere inga.

10 Wie is Hij toch, de Koning der ere?

De HERE der heerscharen, Hij is de Koning der ere

Dan zal Hij regeren, the Prince of Peace. Er zal recht en gerechtigheid heersen op aarde, waar Prins Willem van Oranje voor streed maar niet meer heeft gezien. De ware Zoon van David zal op de troon zitten in Jeruzalem. Dan eindelijk zullen alle stammen - en alle steden! - Hem erkennen en het zeggen: 

            Hosanna, Gezegend Hij die komt in de Naam des Heren!

al is die poort nu nog dichtgemetseld