Een laatste oproep... van het grootste belang!

Sommige mensen vallen op. Omdat ze niet alleen echt iets te vertellen hebben, maar er ook naar handelen. Zo keken de kinderen laatst een film over de oppositieleidster Aung San Suu Kyi van Birma. Ik denk dan ook aan iemand als Nelson Mandela, een krachtige persoonlijkheid die verzoening predikte nadat hij zo lang gevangen gezeten had. En ik vroeg me af hoe mensen die Christus niet kennen toch ook dingen kunnen zeggen en doen, die zo bijzonder tot de verbeelding kunnen spreken en bij iedereen in de wereld bewondering en respect afdwingen. 
Van Mandela wordt trouwens wel gezegd dat hij christen is, maar het is iets wat niet heel duidelijk naar voren komt. En als zijn 'christen-zijn' iets is, zoals ik ook las, waar men nog onderzoek naar doet (alsof we hem moeten ´claimen´ voor de eigen groep) lijkt me dat toch wat vreemd... een gelovige zúl je namelijk herkennen.

Vanmorgen lees ik via een linkje de krant, zie ik ineens een artikel over Nelson Mandela en voilá, er staat precies wat hem zo bijzonder maakt:

"Mandela zorgde na zijn vrijlating in 1990 voor hoopvolle verbondenheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika. De op verzoening gerichte blik was naar voren gericht. Mandela sprak Engels en Afrikaans, droeg in 1995 het shirt van het zegevierende Zuid-Afrikaanse rugbyteam en bezocht zelfs de weduwe van Apartheidspoliticus Hendrik Verwoerd in het bejaardenhuis. De ontnuchtering was na de euforische wittebroodsweken echter onvermijdelijk. Mandela werd als president opgevolgd, bleef actief ten bate van Zuid-Afrika met zijn eigen stichting, maar verdween met het klimmen der jaren steeds meer naar de achtergrond. "

Nu is hij ziek, alhoewel inmiddels weer thuis, en men vreest de dag van zijn overlijden. Want hij is inmiddels 94, hoogbejaard - al deed hij als 'gewone' bejaarde altijd al veel méér dan voorstelbaar is, alsof hij al die jaren in gevangenschap al zijn energie had opgespaard om die positief te gebruiken voor zijn land - en als hij er straks niet meer is, is er grote kans dat alles waar hij voor stond, onderlinge verdraagzaamheid en echte acceptatie, heel snel verdwijnt. Daar ging het artikel over en als een soort alarmkreet stond erboven: Laat Mandela nog één keer spreken. Want, zoals het artikel zegt:

 'De enige die met gezag de onderlinge verkettering in Zuid-Afrika opheft, is Nelson Mandela. Het is van het grootste belang dat hij voor zijn sterven nog eenmaal zijn stem verheft. '

Er kan maar zo een vergelijkbare situatie ontstaan als bij de geschiedenis van Jozef in Egypte, toen het ook gedaan was met de verdraagzaamheid nadat er een Farao kwam 'die hem (Jozef) niet gekend had' en niets wist van hoe Jozef de hele toenmalige wereld van de hongersnood had gered.
Zo heeft Mandela door zijn sterke karakter, die samenbindende factor kunnen zijn, ook kende hij de normen en waarden die Christus uitdroeg. Ieder mens heeft daar in zijn hart ook 'weet' van, tenzij je je geweten al het zwijgen op hebt kunnen leggen... Nadat hij werd opgepakt, heeft hij al die jaren in gevangenschap gedwongen na kunnen denken, en koos daarna voor een vreedzame oplossing, verzoening 'niet door kracht of geweld'. Dit kon hij vervolgens uitdragen als president, - maar dat is het dan. De echte verandering van mensen en hier van een heel volk, is nog wel een ander verhaal.  

Een andere 'grote der aarde'

Jezus van Nazareth heeft altijd gehandeld naar wat Hij sprak - en spreekt (ook bij de velen die Hem alleen zien als een lichtend voorbeeld) nog steeds tot de verbeelding. Ook hij heeft afscheidsgesprekken gehad speciaal met zijn discipelen, voordat Hij stierf. 
Wat bijzonder dat wij na 2000 jaar nog die boodschap kunnen lezen; je ziet er zo duidelijk wat Hij belangrijk vond om door te geven aan hen die achterbleven: Hij wilde dat ze niet ongerust zouden zijn omdat Hij hen al snel zou verlaten en vertelt hen precies waar Hij heen gaat. Maar zegt ook: 'Daarheen weten jullie de weg!' Het cruciale gegeven? Dat Hem de zaken niet uit de hand lopen als Hij er niet meer is maar dat alles geregeld is.

Alles zo goed regelen dat mensen in 'jouw geest' kunnen handelen zal Mandela ook trachten te doen, maar méér kunnen de 'gewone' groten der aarde niet voor elkaar krijgen, zij moeten het doen met 'de laatste woorden' - die je tegenwoordig via de media wel steeds weer opnieuw kunt zien en horen. Maar toch... het blijft iets wat van buitenaf naar binnen moet komen.

Zijn meerwaarde

Wat is het dat Jezus méér doet? Hij predikt ten eerste verzoening met Gód en dat is wat de discipelen aanvaard hebben en kan Hij hen zeggen: 'Ik laat jullie niet als wezen achter, Ik kom tot u.' En Hij belooft hen de Trooster, die zo bijzondere goed kan 'troosten' omdat Hij IN de harten van de gelovigen zal komen wonen. Zo zullen mensen niet alleen 'in zijn geest' kunnen handelen - nee, dit gaat verder, zij zullen door Zijn Geest kunnen leven en handelen!  
Vanaf dat moment op het Pinksterfeest, is er inderdaad éénheid; de eerste gemeente 'was één van hart en ziel en er was niemand onder hen die zelfs iets nodig had, want zij hadden alles gemeenschappelijk'. Dat is nog eens saamhorigheid en éénsgezindheid! De Heilige Geest  bewerkt namelijk die verandering van het hart die nodig is. En wel van binnenuit, zodat mensen - ook bij de afwezigheid van de Grote Leider Zelf - in Zijn voetsporen verder kunnen gaan. 


Misschien vind je dit vreemd, maar dit is zelfs een betere situatie voor hen die op aarde achterbleven, dan toen ze Jezus nog lichamelijk bij zich hadden. Want die Trooster zal hen ook alles leren wat ze eerder niet konden vatten, en in herinnering brengen wat de Here Jezus bij Zijn leven op aarde heeft gezegd.

Eindeloze vrede

Hele landen tot vreedzaam samenleven brengen... sommige 'groten der aarde' laten al iets zien van vrede en gerechtigheid. Maar de broze vrede in Noord-Ierland werd ook net nu, alweer verstoord door een wat ontactische politieke beslissing.  
Echte vrede, dat zal pas lukken als Jezus Christus Koning zal zijn en het Vrederijk aanbreekt. Hij zal het stichten met recht en gerechtigheid.
Zover is het nu nog niet. Nu mogen wij als gelovigen in deze tijd, laten zien dat er als eerste de noodzakelijke verandering en echte vrede in je hart kan zijn...

...niet door kracht noch geweld, maar door mijn Geest! 

zegt de HERE der heerscharen.

in Zacharia 4:7

Een nieuwe naam...

Soms heb je zomaar ineens een blogjes-idee. Alhoewel het onderwerp ook wel héél erg voor de hand ligt als je samen "wie ben ik' speelt; het spel waarbij iedere deelnemer een papiertje op het voorhoofd krijgt, met daarop een naam die een ander voor je heeft bedacht. Iedereen kan lezen wat er op staat, maar jijzelf niet en door middel van vragen, zul je er achter moeten komen wie je bent. Soms helpt het als je weet wie jouw naam heeft bedacht, je kan dan al een bepaalde richting uit gaan denken.

Toch is het een erg lastig spel. 'Is het een persoon uit een boek?' (Ik houd van lezen!) Ja? En het was een kinderboek, oorspronkelijk engels... Maar als je dan uiteindelijk je naam bekijkt, is het grote kans dat je iets zegt als: "Oh, was het die!!" Zo had ik: Beertje Paddington - niet te raden! Bij de foto: soms is het eenvoudiger dan je denkt, als je eenmaal weet dat het een Nederlandse prinses moet zijn, zit je dicht bij het juiste antwoord. (En kun je weer een nieuwe naam krijgen om te gaan raden...)

Zoals in Bijbelse tijden

Je zou het spel ook iets eenvoudiger kunnen maken, door een naam te bedenken die iets te maken heeft met die betreffende persoon. Dit legt wel iets meer verantwoordelijkheid bij degene die het briefje schrijft: hij of zij moet (voor een passende naam) mij dan wel een beetje kennen. 
In de Bijbel zeggen namen meestal iets over de personen. En zie je dat als iemand (soms na iets moeilijks mee te hebben gemaakt en dat doorstaan heeft) van God een andere naam krijgt die past bij die nieuwe 'status'.
Zo wordt Abram, nadat hij God had gehoorzaamd en zijn land had verlaten om - in geloof! te gaan naar een land wat hij niet kende, in Genesis 17 uiteindelijk Abraham, vader van vele volken; en die naam hield de belofte als het ware in zich - want hij zag er nog niets van. 
En Jakob, de hielenlichter - hij hield zijn broer vast bij de hiel toen hij geboren werd maar was óók een bedrieger... wat paste die naam! Maar in Genesis 32 lezen we: "Uw naam zal niet meer Jakob luiden, maar Israël, want gij hebt gestreden met God en mensen, en gij hebt overmocht". Dit in de nacht voordat Jakob zijn broer Esau weer zou ontmoeten, een ontmoeting die hij vreesde. Maar na deze worsteling bij de Jabbok kon hij die ontmoeting aan - al komt hij niet ongeschonden uit de strijd, is er een blijvende herinnering aan deze nacht, .

Ja, maar wij dan? Mensen uit de 21e eeuw zonder een God die rechtstreeks tot ons spreekt zoals in de tijd van het Oude Testament of de tijd dat Jezus op aarde rondliep en Simon 'Petrus' noemde.... Wij die gewoon een westerse of zelfs een Germaanse naam zonder diepere betekenis (bv heerser van het woud) hebben. En al hebben velen van ons een uit de bijbel afgeleide naam, het is maar de vraag of de betekenis die daarin zit, met ons leven overeenkomt.

Nu: voor de overwinnaars

Tóch zegt God óók iets tot ons. Wij, die nu geloven - in iets wat we nu nog niet zien zoals Abraham, en ook vaak worstelen met moeilijke dingen in ons leven, met onszelf - en misschien worstelen we dan ook wel met God, zoals Jakob bij de Jabbok... met ons is God óók bezig..
En als we overwinnen hebben we ook een belofte: een nieuwe naam! God zelf geeft deze ons op een witte steen. Het bijzondere met die naam is, dat die precies in overeenstemming zal zijn met onze persoon, wie wij zijn. En wijzelf zien zo vaak alleen de kant die nog niet volmaakt is, onze fouten... Hoe ziet God ons dan? Ik denk dat het in één woord duidelijk gemaakt wordt: in onze nieuwe naam. (En hier hoeven we niet naar te raden, zoals bij het spel 'Wie ben ik?"... want ikzelf ben de enige die deze te weten komt.)

Wat ik het mooiste daaraan vind? Dat God een God is, die mij persoonlijk kent, beter dan wie ook. Hij weet wie ik ben en straks zal zijn. En toch, draait het straks niet om mij (je zou het maar zo kunnen denken!) maar om wie ik ben in Christus.

Wie ik zal zijn in Hem? Ik zal het dan lezen op die witte steen.
Ik word al nieuwsgierig! Jij ook?

"Wie overwint, hem zal Ik geven van het verborgen manna, 

en Ik zal hem een witte steen geven 

en op die steen een nieuwe naam geschreven, welke niemand weet, dan die hem ontvangt."

Openbaring 2: 17