Een aangekondigde dood...

Sommige koppen boven een artikel in de krant of waar dan ook, treffen je. Zo trof mij van de week deze titel: Kroniek van een aangekondigde dood. Het ging over Herman Brood, tien jaar geleden van het Hilton gesprongen. En ja, hij wenste al jaren lang een zelfgekozen dood want - zoals het artikel duidelijk maakte - wilde hij niet eindigen als oud mannetje wat niets meer kon en helemaal alleen zijn dagen sleet.

Wat ik me van hem herinner komt onder andere uit een filmpje (hier een gedeelte) waarin Majoor Bosshardt en Herman Brood samen te zien zijn. En inderdaad 'ken' ik hem eigenlijk als een wat kinderlijk en nogal vaag figuur die moeilijk uit z'n woorden kwam - z'n lichaam haast al te gronde gericht door z'n levensstijl waarin seks en drugs een grote rol speelden - geheel in stijl, als echte rocker. Iemand die hem van vroeger kende schreef echter dat Brood toen bekend stond als een verlegen, loensende en beetje dikke jongen die door de drugs anders werd - ook kreeg hij daardoor het image van de echte rock and roll-held... Toen hij niet meer mocht gebruiken, was het einde dan ook nabij. Zijn hele leven heeft ook in het teken gestaan van zijn onsterfelijkheid die hij wilde bereiken door veel kunstwerken na laten ... voor later ... zoals hij het zelf zei, aldus het artikel.

Wat me altijd nogal verbaasd heeft is het fanatisme waarmee Brood bijvoorbeeld in zijn geboorteplaats op een voetstuk werd gezet. Het heeft iets heel dubbels dat iemand die zo destructief leefde, toch - en nog steeds - zo bejubeld wordt met borstbeeld en al. Als je kunstenaar bent is het plotseling haast een pré, of in ieder geval geen probleem om 'een roekeloze levenswandel' te hebben zoals het werd omschreven. Als de plaatselijke jeugd wat dat betreft in Broods voetsporen zou treden, zouden we toch minder blij zijn. Maar goed, het is hoe dan ook PR voor de stad en dan kijken we niet zo nauw; zijn sprong van het Hilton nemen we op de koop toe.

Dan gaan mijn gedachten toch als vanzelf naar Iemand anders die ook verscheidene keren Zijn eigen dood aankondigde. Ook Hij koos ervoor om te sterven maar anders dan Herman Brood, heeft Hij geweigerd Zich van de steilte te storten - de influistering van de duivel. Zijn dood aan het kruis was ook geen zelfmoord al legde Hij Zelf zijn leven af. Hij liet Zich kruisigen en gaf Zich in de dood en dat was niet het einde met een mooie nalatenschap van alles wat Hij heeft gezegd en gedaan tijdens Zijn leven. Want al die wonderen hebben ons niet gered evenals het 'kopiëren' van allerlei goede daden dat niet zal kunnen ... Zijn aangekondigde dood is de poort tot het leven geworden voor allen die in Hem geloven - omdat Hij ook weer is opgestaan. Zoals Hij Zelf zei: "Ik heb macht het af te leggen en het weer te nemen"...

Wat zou het mooi geweest zijn als Herman Brood de Here Jezus had gekend als het levende Brood, uit de hemel gekomen om ook hem het leven te geven. Hij geeft Zijn vrede anders dan dat de wereld die geeft, het zijn geen drugs die ervoor zorgen dat je het leven eindelijk aandurft ... maar die het lichaam zo kunnen afbreken dat de waarde van het leven niet meer gezien wordt (en is het duidelijk dat je juist niet vrij bent als je alles uitprobeert wat er te koop is in de wereld)
Het leven wat we van Jezus hebben ontvangen is eeuwig - Hij is het Zelf en geeft vrijheid.

Ik ken ook de situaties dat er gelovigen zijn met problemen waarbij mensen niet in staat zijn geweest de juiste hulp te bieden. Door allerlei oorzaken kunnen zij het zo moeilijk hebben, dat ook zij soms geen andere uitweg zien dan een zelfgekozen dood. Maar wat een troost dat we dan mogen weten dat onder hen die eeuwige armen zijn en dat God alle tranen van hun ogen zal afwissen...