SOS!

SOS - oorspronkelijk een afkorting van 'Save our ship', maar ik ken het als de kreet: Save our souls'.. Redt onze zielen!
De gedachte die in me opkwam nadat ik de term laatst weer tegenkwam - over die 'noodkreet om hulp' zouden we het in het Nederlands noemen denk ik - was dat je zo'n signaal uitzendt als je iets niet alleen afkan, je in een benarde situatie zit en iemand anders nodig hebt die je helpt daaruit te komen.... En als we de term erg letterlijk nemen: je uit het water haalt als je schip is gezonken.... Als de situatie maar nijpend genoeg is, het water je aan de lippen staat, zul je toch wel zover zijn om kenbaar te maken dat er iets mis is en je het alleen niet redt; misschien is hij of zij nog nét op tijd zodat je vóórdat je schip gezonken is, van boord kunt worden gehaald door de reddingsboot, of de helikopter...

Eerst doorhebben dat je gered moet worden

Die volgorde (signaal uitzenden - redddingsoperatie start) lijkt erg logisch maar de grootste reddingsoperatie ooit uitgevoerd, is gestart zonder dat degenen die in grote nood waren, erom hebben gevraagd. Eigenlijk wilden ze de redding niet - en dat terwijl het wel heel noodzakelijk was dat hun zielen gered werden. Omdat ze verloren waren. En nu doel ik op het reddingsplan van God die Zijn Zoon naar de aarde zond om ons, onze zielen, te redden van het oordeel - de dood.
In het Nieuwe Testament lezen we dat wij, die de redding nodig hadden, er niet om vroegen en zelfs vijandig gezind waren ten opzichte van onze Redder. Stel je eens voor hoe dat is: Je schip is zinkende en het duurt niet lang meer of je zult in de golven verdwijnen, maar de reddingsboot? Nee, daar wil je niet inklimmen. Want het gaat nog wel goed, of ik denk er maar niet over na dat ik uiteindelijk zal verdrinken...
Het is noodzakelijk om ons eerst bewust te worden dat we zonder Hem verloren zijn. En al lijkt ons leven op zich aardig te verlopen, aan het eind zal duidelijk worden hoe het met ons gesteld is en wordt eigenlijk alleen maar de vraag gesteld of we ons van het zinkende schip, al uit het water hebben laten halen...  Is dat niet het geval, dan ben je te laat. Het moet als je nog leeft duidelijk zijn dat je de Redding hebt aangepakt. De dood is namelijk het gevolg van het feit dat je al bijna 'in het water ligt' - je zult uiteindelijk verdrinken -  daarom is het zaak de redding aan te nemen voordat je leven hier op aarde ten einde is...!

Ook als gelovige...

En als je eenmaal gelovig bent geworden, de reddingsboei hebt gegrepen, kun je nog wel eens in situaties verkeren waarin je denkt: 'Help, er gaat iets niet goed'... Dan zend je bewust je SOS-signaal uit: het noodsignaal in de draadloze communicatie.
Wat geweldig dat wij het gebed hebben als onze draadloze communicatie met de hemel waarbij we onmiddellijk verbinding hebben met de Here Jezus Zelf! We nooit hoeven te denken dat we niet direct bij Hem terecht kunnen, er eerst iemand op aarde of daar in de hemel ons gesprek aanneemt, die dan gaat bekijken of de Heer wel tijd heeft, of om te beoordelen of ons probleem wel groot genoeg is om door Hem te worden behandeld.

Nee, Jezus Zelf heeft speciaal die taak voor ons in de hemel als onze Voorspraak en staat altijd voor ons klaar om ons te hulp te schieten! En natuurlijk is het goed om anderen in je omgeving je SOS-signaal te zenden zodat we voor elkaar kunnen bidden. Maar laten we ook en ten eerste onze eigen verbinding met de hemel gebruiken om met de Here Jezus te spreken. En het mooie met die verbinding is: er is nooit een overbelaste lijn - we kunnen altijd terecht óók voor anderen én anderen voor ons... als de leden van hetzelfde lichaam die ten behoeve van elkaar contact zoeken met het Hoofd....