Smaakt het naar méér?

Een goede manier om reclame te maken voor een bepaald product, is soms niet alleen een plaatje in een folder, een spotje op TV, maar het echt even proeven....
Zo was ik vanmorgen vroeg met één van de kinderen bij de supermarkt en stond er een mevrouw bij een standje met 'de toch zo heerlijke appel', jazz genaamd, en mochten we een stukje proeven. Ze vertelde erbij dat deze appel de beste eigenschappen van twee andere soorten in zich verenigde: zelfs na twee weken nog fris en sappig - de andere goede eigenschap is me even ontschoten - en nu was deze geweldige appel in de aanbieding... Vier voor 1,49 euro... geen geld voor die kwaliteit natuurlijk. (Het wordt bijna een echt  huisvrouwenblogje :P ) Maar aangezien bij ons thuis dat binnen vijf minuten op kan zijn en bijna de helft van de gezinsleden dan nog geen appel heeft gezien, leek me dat toch niet zo'n goed idee. Zelfs als deze appel nu in de winter helemaal uit Nieuw-Zeeland komt en zo z'n geld zeker waard is... 

Dus toch maar een zakje meegenomen met de favoriete 'zoete appeltjes' die ik altijd meeneem op mijn route door de winkel...

Verderop proefden we nog een stukje kaas, die was wel erg zout en er stond ook geen mevrouw bij om te vertellen waarom die kaas nu beslist gekocht moest worden. Ik had kunnen volstaan met: 'smaakt me niet zo goed'.... maar hoefde verder niets uit te leggen. 

Echt proeven.... wat is dat eigenlijk. Je ondervindt dan aan den lijve de smaak van wat je proeft, en probeert na te gaan óf en wát er zo bijzonder aan is. En hier in een winkel werd het me aangeboden, en is er een verhaal bij waarvan je denkt: 'OK, dat wil ik dan wel eens zien : is het echt zo lekker en goed als er wordt gezegd'. Of je proeft uit beleefdheid, voor de moeite die iemand doet om het je zo aan te prijzen.

Wat voor reden je ook maar hebt, het is natuurlijk de bedoeling dat je daarna zo enthousiast bent dat je overgaat tot verandering en die andere appel koopt dan je gewend bent: die smaakt om het zo te zeggen, naar méér. En als het dan werkelijk tot tevredenheid is schaf je daarna wéér die lekkere appels aan; je wijzigt je route en loopt automatisch niet meer langs de zoete appeltjes, maar langs die lekkere 'jazz' appel. 
En de kaas, nee, die smaakte nergens naar, doe maar gewoon weer de kaas die we altijd hebben....

Zo mogen we in zekere zin ook kennismaken met de Here Jezus. "Smaakt en ziet dat de Here goed is...." Een mooie tekst uit de Psalmen. Smaken we die goedheid ook, zodat we meer willen, of blijft het bij alleen even 'proeven'. Je eet dan maar een klein stukje, neemt alleen even een voorproefje en gaat weer over tot de orde van de dag.

Dan blijft het een uiterlijke zaak: alleen proeven maakt je ook niet geheel één met de Heer, het blijft bij: 'ik ken het wel', 'ja, wel eens van gehoord', of zelfs: 'ik hoor toch elke week over God als ik in de kerk zit' .... Je kan dan zomaar iemand zijn, die elke week even een stukje proeft, maar dan weer verder gaat met het 'eten' van je eigen keuzes... Dan kun je ook niet helemaal ervaren hoe Hij is...
Ook als je opgegroeid bent in een christelijk gezin kun je jezelf de vraag stellen: 'Ken ik de Heer echt, of ben ik nog blijven steken bij het proeven van (iets van) Hem, is het verder nog niet gekomen?' Het is best iets om eens over na te denken want zélfs als je ouders veel vertrouwen en geloof hadden, gaat dat niet vanzelf op jou over... Hij wil dat het een innerlijk deelnemen aan Hem wordt, dat je van proeven ook echt gaat eten.
Om de prijs hoef je het niet te laten, het is gratis - al kwam Hij ervoor uit de hemel en wilde voor jou sterven. Als je dat eenmaal ziet, dan is het toch ook zo duidelijk dat Hij 'goed' is!! In de wereld zou men haast zeggen dat het geen zuivere koffie is; deze 'reclameboodschap' is zo onvoorstelbaar!

De tekst uit Psalmen vervolgt, als je hebt gesmaakt en gezien hebt, dat Hij goed is, met: welzalig de man/vrouw die bij Hem schuilt. Hij is onze schuilplaats geworden.....

Iemand bij wie je schuilt, dat is geen oppervlakkige kennis van wie we af en toe iets hebben geproefd en gezien, maar iemand die je je vertrouwen hebt geschonken, aan wie je je hele hebben en houden durft over te geven. Omdat je hebt gezien en ervaren hebt, dat hij is het waard is.
Hebben we ons zo ook echt helemaal aan de Here Jezus overgegeven zodat we in alles bij Hem kunnen schuilen, of kan het zijn dat er nog een gedeelte achter is gebleven waarin we misschien niet eens durven proeven of de Heer goed is? Denk eens na of dat bij jou het geval is, terwijl je verder wel echt al aan het 'eten' bent......
Als je echt hebt geproefd en gezien dat Hij goed is, hoop ik dat je ook echt in alles! bij Hem kan schuilen.

Op zoek naar 'el Zorro'...

De titel van dit blogje is op veel verschillende manieren op te vatten. Ik hoop niet dat jullie denken dat ik het wil gaan hebben over het programma met de gelijknamige titel - één van de talentenjachten waarmee je tegenwoordig wordt doodgegooid, hier dan om de hoofdpersoon voor de musical Zorro op te sporen.
Ook ligt het niet in mijn bedoeling te bekijken wat de bestuurders van de pueblo Los Angelos allemaal uitvoeren - ja ik ben even bij want we keken laatst allemaal oude afleveringen van de TV-serie Zorro - zij zijn op zoek naar Zorro met een heel andere reden, hebben een hoge prijs op zijn hoofd gezet. En weten niet dat het Don Diego is, die teruggekeerd uit Spanje, zich besluit voor te doen als een soort kamergeleerde maar ondertussen zijn ogen en oren goed openhoudt om als de geheimzinnige 'el Zorro' - Spaans voor ' de vos' - de plaatselijke bevolking te helpen tegen de onderdrukking van deze machthebbers. En vanwege zijn slimheid en tactiek is hij niet te vangen - de eigenschappen waar de vos om bekend staat en die hem deden besluiten ook zo te werk te gaan.

De vos is inderdaad een sluw en slim dier, maar bij de mensen in de buurt, komt hij niet zo positief uit de bus omdat hij op rooftocht gaat, en het dagelijks leven zo aardig kan verstoren. Dat negatieve beeld zie je bijvoorbeeld terug bij 'Van den vos Reynearde'.... een beroemd middeleeuws heldendicht; de vos is daar een doortrapt, boosaardig, onheilspellend dier.
Je komt ook niet zo gemakkelijk van vossen af getuige dit artikel in een krant, waar vossen een kinderboerderij veel last bezorgden. De enige oplossing bleek uiteindelijk niet alleen vangen, maar zelfs afschieten... Zelfs tegenwoordig hebben we nog met hem te rekenen.


Waar wil ik nu naartoe met dit verhaal over die sluwe, slimme vos die ons ook nu nog lastig kan vallen?
We zien hier een beeld van satan, de tegenstander die in zijn vermomming listig te werk gaat, niet om de ongelovigen aan zich te binden, zie een eerder blog, maar om de gelovigen - al heeft hij die al verloren - in ieder geval uit te schakelen om bruikbaar te zijn voor de Heer. En wij, gelovigen in het vrije westen die het het ogenschijnlijk voor de wind gaat, zien hem niet open en bloot bezig als die brullende leeuw zoals de gelovigen die verdrukking ervaren. Bij ons doet hij het anders, en hier gebruikt hij als een vos die speciale tactiek om ... Ja, hoe is hij eigenlijk bezig?
Dat kun je lezen in een tekst uit het boek Hooglied waar we worden opgeroepen de vossen te vangen die de wijngaard verderven die in bloei staat.

Een wijngaard, de wijnstok, de ranken.... Als je een beetje bekend bent met bepaalde beelden die de Here Jezus geeft van Zichzelf en de plek en functie die wij als gelovigen daarin hebben, kun je het waarschijnlijk al wel raden waar satan zijn pijlen op heeft gericht.
In Johannes 15 zegt Jezus: "Ik ben de ware wijnstok" en wij zijn de ranken die vrucht mogen voorbrengen. Dat is het doel van de wijnstok en van een wijngaard. En als er veel vrucht wordt gevonden, kan er wijn worden gemaakt - een beeld van de vreugde die wij mogen hebben en die de Vader heeft als Hij bij ons, gelovigen die vrucht ziet.
En dat hele proces, van vrucht dragen tot de wijn, wil satan verstoren en nog liever geheel onmogelijk maken. En dat doet hij bij een wijngaard die in bloei staat, waar wat te halen valt... waar mensen de Heer willen dienen. Als hij succes heeft,  is het gevolg is dat je christenen krijgt zonder uitstraling, geen vrucht te bekennen - Christus is niet (meer) te zien in ons, en we ervaren zeker geen vreugde meer.
Een treurige zaak ook voor de Heer die zo ook geen vreugde beleeft aan ons. En de vrucht komt zo niet ten goede aan onze omgeving.... Doel bereikt.

Het wordt zo al een beetje duidelijk hoe je in de praktijk je dat moet voorstellen, dat roven van de druiven, vernielen van de wijngaard. Je zou kunnen zeggen dat in plaats van de vrucht van de Geest, de tegenstander ons zoveel mogelijk de vruchten van het vlees voorhoudt, ons wil laten zondigen, en dan niet speciaal de 'erge', zoals hoererij, afgoderij, en wat er allemaal nog verder wordt opgenoemd - wij zijn iets netter toch...
Nee, die vossen doen het slim en zorgen ervoor dat we ons wat aan elkaar ergeren, ongeduldig zijn, een keertje uitvallen, ongeïnteresseerd overkomen, teveel met onze eigen dingen bezig zijn... Die ogenschijnlijk kleine dingen die het dagelijks leven kunnen verstoren, en als het maar lang genoeg doorgaat, kunnen vernielen.... Die kleine vossen...
En in je directe omgeving - ieder heeft zo zijn eigen wijngaard - is deze tactiek het meest succesvol....
Het is eigenlijk het afwezig zijn van wat er wordt genoemd als vrucht van de Geest: er is dan geen liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing (even het hele rijtje uit Galaten 5) en zo wordt de wijngaard 'verdorven'....

Als we gaan ontdekken dat die tegenstander er is die ons ten eerste in onze eigen wijngaard onbruikbaar wil maken, ons daar zonder vrucht wil laten zijn, kunnen we er wat tegen doen. Dan ben je eigenlijk al bezig die vossen te vangen, je weet waar ze zich bevinden, wat hun doel is - een eerste vereiste in een te voeren strijd. Want ook al lijkt dit niet zo'n 'groots' probleem, zijn het de kleine vossen: het is een geestelijke strijd die we te voeren hebben zo gauw we de Heer willen volgen en Hem serieus nemen in ons leven. We moeten er ook zicht op krijgen dat dit achter onze strubbelingen zit die we, ieder op onze eigen wijze en zo af en toe of vaker, ervaren in onze dagelijkse omgeving.
De beste remedie is gebed voor elkaar, maar ook zullen we die vrucht van de Geest moeten 'aandoen' en dat is actief!...  als we dat doen, gunnen we de vossen geen 'voet' in onze wijngaard, kunnen we hen ook vangen als ze wel eens binnen hebben kunnen komen.
Zo wordt de vrucht weer zichtbaar, de vreugde niet meer verstoord, kan die terugkeren als er een tijd zelfs helemaal geen vreugde meer is geweest....

Je zus redt?

Vanmiddag las mijn dochter een klein berichtje voor wat in de "Quest" stond, een populair wetenschappelijk blad. Het was eigenlijk een heel bijzonder gegeven wat er even onder de aandacht werd gebracht, namelijk dat die zus waar je als kind goed mee kon opschieten maar misschien ook vaak ruzie mee had, in de pubertijd en in je verdere leven, blijkt te zorgen dat je je minder eenzaam, onbemind en angstig voelt, minder schuldgevoelens hebt... en ook een broer heeft positieve invloed: vanuit het gezin brengen zij zo hun broer of zus zorgzaamheid en naastenliefde bij.

Dit alles kwam uit een wetenschappelijk onderzoek. Volgens de wetenschappers is die band tussen zussen en broers zelfs belangrijker voor de vorming van het sociale karakter dan de band ouder - kind. Ik kan wel een beetje begrijpen waarom ze dat laatste zeggen. Met je zussen en broers sta je op 'gelijke' hoogte en zul je samen bepaalde dingen moeten doen, je bent op elkaar aangewezen als je in hetzelfde huis woont en het sociaal zijn ten opzichte van hen leer je doordat je met hen samenleeft op hetzelfde niveau, dezelfde ouders hebt, en is geen voortvloeisel uit de gezagsverhouding ouder - kind..
Maar om nu te zeggen dat 'Je zus redt' m.i. bewust zo geformuleerd en erboven gezet, zoals ik later zag toen ik het artikel zelf opzocht, gaat me toch wel wat te ver.....

De Enige die redt is Jezus en de mooie link met bovenstaand gegeven is dat je dan ineens een heleboel broers en zussen erbij krijgt.... Die broers en zussen zijn hier op aarde degenen die aan ons verbonden zijn, en waarmee wij verbonden zijn zoals de leden van een lichaam. Omdat we samen leden zijn van dat ene lichaam, waarvan Jezus Zelf het Hoofd is..
En dan hebben wij als broers en zussen, ten opzichte van elkaar dezelfde functie als die zus en broer uit het artikeltje.... we mogen elkaar opbeuren, bemoedigen, en nog een heleboel meer!! Zelfs mensen die je nog nooit eerder hebt gezien, daarmee kun je die band voelen en het gaat zelfs uit boven de aardse broer- en zussenband. Dat kan soms bijzondere gewaarwordingen opleveren, als je bijvoorbeeld enig kind bent, niet een zus of broer zo dicht bij je hebt staan aan wie je niets uit hoeft te leggen omdat die je kent van kinds af aan.... Je mag dan als gelovige weten en hopelijk ook ervaren dat je niet alleen bent, maar broers en zussen hebt, die jou (her)kennen als ook kind van dezelfde Vader, en deel van Zijn grote gezin.
Laten we elkaar ook op die manier bekijken, behandelen, er voor elkaar zijn...

Hoog water

zicht op Hattem - aan een meer?

eenden waren hier druk

nee, dit is niet Australië

even met de telelens... richting Veluwe...

en je ziet hier nog net 'de rode loper'...nieuwe IJsselbrug

tip: klik op de foto's voor vergroting

Vroeger leerden we op de lagere school van een 'kwekeling' een soort springversje: 

De rivier de IJssel is een wilde vloed, 

wil je mee erover, kijk dan hoe het moet

Met z'n tweeën in galoppas naar de overkant,

maar niet in de diepte kijken, 

hup we zijn aan land....

En zoveel vrede in je hart, een rivier vol, zou ook niet gek zijn.... :)

Want het was nu wel een heeeel brede rivier, die we zagen gaan.
Verder is ie wel eens hoger geweest, dus dramatisch is het hier nog lang niet, nog geen zandzakken voor onze deur.... wat dat betreft doet alle berichtgeving ook wel eens paniekerig aan - het was een mooi gezicht zo'n waterzee.

Dat vonden anderen blijkbaar ook - we moesten af en toe precies tussen alle mensen door fotograferen. Het was ook erg mooi weer om even een stukje te lopen. En ik had zelfs onverwachts gezelschap. :)

Er was eens....

                 Er was eens een oude man die in een afgelegen dorpje woonde. Hoewel hij heel arm was, was zelfs de koning jaloers op zijn witte, prachtige paard. Velen hadden aangeboden het paard van hem te kopen, maar de man had het altijd geweigerd.

Op een dag ontdekte hij dat het paard niet in de stal stond. Heel het dorp kwam naar hem toe en maakten hem uit voor een dwaas.  Ze zeiden: "als je je paard nu had verkocht, dan had je geld genoeg gehad om de rest van je leven onbekommerd te leven. Nu is je paard gestolen en heb je geld noch paard. Wat ongelukkig voor je!"

De oude man antwoordde: "We kunnen niet weten of dat ongelukkig is. Het enige wat we weten is dat het paard niet meer in de stal staat. Dat is het enige wat we zeker weten. Al het andere is alleen wat jullie ervan vinden. Of het een ongeluk of een zegen is, weten we nog niet, want wat we zien is maar een fragment van het leven. Wie weet wat er verder nog staat te gebeuren?" De dorpsbevolking lachte hem uit. Ze hadden hem altijd beschouwd als een zonderling en wat achtergebleven en nu hadden ze het bewijs.  

        Maar twee weken later keerde het paard plotseling terug. Het was niet gestolen, maar was weggelopen naar de wildernis. Nu was het teruggekomen met twaalf andere witte paarden, allemaal even mooi als het eerste paard. De dorpsbevolking dromden rond de oude man en zeiden: "Oude man, je had gelijk. Het was werkelijk geen ongeluk dat je paard verdween. Wat een zegen is het immers gebleken!"


De oude man antwoordde: "Dat weten we niet. Het enige wat we weten is dat mijn paard is teruggekeerd. Of dat geluk of ongeluk betekent, weten we nog niet. Als je maar één zin in een boek leest, hoe kun je dan gelijk al het  hele boek beoordelen?"

Deze keer lachten de dorpsbewoners hem niet uit maar van binnen waren ze ervan overtuigd dat hij ongelijk had. Hij had nu immers dertien paarden om blij over te zijn.
    
         De zoon van de oude man begon nu de wilde paarden te trainen maar na nauwelijks enkele weken viel hij van de rug van een van de paarden en brak z'n been. De bevolking verzamelde zich opnieuw. "Je had inderdaad gelijk, oude man! Het was werkelijk geen gelukbrenger dat je nu 13 paarden hebt. Nu heeft je enige zoon z'n been gebroken, terwijl hij het was die het geld verdiende voor jullie beiden. Als gevolg zijn jullie nu armer dan ooit."

De oude man antwoordde: "Dat kunnen we niet weten. Het enige wat we weten is dat mijn zoon zijn been gebroken heeft, maar of dat een geluk of een ongeluk is, weten we nog niet. Eén penseelstreek is onvoldoende om er een heel schilderij mee te kunnen beoordelen".

             Een maand later brak er oorlog uit in het land en alle jonge mannen waren gedwongen om zich te melden voor het leger. Maar de zoon van de oude man hoefde niet in dienst, daar zijn been gebroken was.
De dorpsbevolking verzamelde zich opnieuw bij de oude man. "Je had gelijk - dat je zoon z'n been brak bleek juist een voordeel te zijn. Ook is hij nogal altijd verwond, heb je hem in ieder geval kunnen behouden. Wij zien onze zonen misschien nooit meer thuis."

De oude man antwoordde: "Dat kunnen we niet weten. Alles wat we tot nog toe weten is dat jullie zonen in militaire dienst geroepen zijn en dat mijn zoon hier thuis is. Of dat positief of negatief is weten we nog niet. 
Oordeel niet voor de tijd! De ene weg loopt ten einde, maar een andere begint nog maar net. De ene deur wordt gesloten, maar een andere juist geopend. Het leven is een reis. Wat ons wacht na de volgende bocht weet alleen hij die verder gaat."

                                        

*********************

Ook al heeft dit verhaaltje geen direct christelijke dimensie, kunnen jij en ik het toch met wat aanpassingen wel gebruiken, denk ik. Dat wat in onze ogen soms fout gaat, kan weer andere consequenties hebben die tot iets goeds gaan leiden, maar niet bij ons bekend zijn. God weet het echter en weeft al die draden tot een prachtig kunstwerk. Wij christenen zijn bevoorrecht dat we vanuit dat levensperspectief mogen leven.... 

- een verhaaltje met toepassing wat ik ooit kreeg ter bemoediging en wat ik laatst weer tegenkwam; de boodschap ervan hebben we altijd weer opnieuw nodig... -

Een onzichtbare strijd

Hier in Nederland zijn we op bepaalde punten aardig verwend, er is al vijfenzestig jaar vrede en we moeten er toch niet aan denken dat er een echte oorlog uit zou breken, de tanks door de straten rijden, de bommen vallen.... De dienstplicht is inmiddels jaren geleden al afgeschaft - als 'onze' jongens en meiden het leger in willen is dat tegenwoordig een vrijwillige keus. 
  
Toch moeten jongens blijkbaar hun ei kwijt maar geen nood, dit stukje gemiste ontwikkeling kan tegenwoordig ruimschoots worden gecompenseerd door allerlei oorlogsfilms en wil je participeren in het gevecht, zijn er computerspellen genoeg; je kunt meedoen in complete veldslagen waar je de vijand levensecht kan vermoorden, al dan niet met rondspattend bloed... En loopt het niet goed met je af, druk je gewoon op reset. Ach mam, in het echt zou ik het toch niet willen, dit is maar spel... is het commentaar als ik me wel eens hardop afvraag wat ze eraan vinden. Wat inderdaad wel aansprekend kan zijn is de strategie die je moet bedenken om de vijand uit te kunnen schakelen, en daarvoor zullen er ongetwijfeld ook redelijk goede spellen zijn. 

*************

Maar staan we wel eens stil bij de onzichtbare strijd die er gevoerd wordt om ons heen? Je ziet er niets van met je natuurlijke ogen - alhoewel... soms komt er ineens een stukje openbaar.

Een frappante geschiedenis waar God even de ogen van de knecht van Elisa opent, voor de werkelijkheid die normalitair voor ons verborgen is, staat in 2 Koningen 6. Daar ziet de knecht ineens een leger staan van engelen van dat Rijk van God. En Daniël moest weken wachten op gebedsverhoring... lees maar eens waarom...

En ieder mens is onderdaan in één van de twee rijken die er zijn. Van nature zijn we gevangenen van het rijk van satan en als je niet tot geloof bent gekomen en zo overgezet naar dat andere Rijk, hoor je nog in deze wereld, ben je nog in satans macht. Alhoewel de Heer al heeft betaald en overwonnen, moet de onttroning van de vijand nog plaats vinden. Wel weet hij dat hij verslagen is en ziet dat de tijd dringt totdat hij definitief wordt uitgeschakeld.

Ik denk dat dat de reden is dat hij tegenwoordig bijna op een brutale manier van zich laat horen in de samenleving. Hier in het westen is het bovennatuurlijke 'in', 'er is meer tussen hemel en aarde' is voor velen een duidelijke zaak - óf men doet er lacherig over maar ziet het als meedoen met een onschuldig tijdverdrijf...

Nu is het op zich juist om de dingen die buiten onze natuurlijke waarneming vallen, serieus te nemen, dat doen christenen al eeuwen als het goed is. Maar dat niet-gelovigen - en dan heel breed gezien ook de-gewone-man-in-de-straat zich ermee inlaten, is een bedenkelijke ontwikkeling; het betreft dan namelijk per definitie de geestenwereld, die niet tot Gods Rijk behoort. Het zijn de boosheden, de machten in de lucht zoals Efeze 6 het noemt, die hier hun terrein nog verdedigen... 
En deze verborgen dingen, die we met onze ogen niet kunnen zien, zijn voor ons mensen taboe, dat zegt God duidelijk in het Oude testament.  De geopenbaarde dingen zijn voor ons bedoeld, alles wat we om ons heen zien en kunnen ervaren met onze zintuigen. 
Zijn er dan ook geopenbaarde bovennatuurlijke dingen....? Ja, dat zijn de dingen van God, bekend gemaakt aan de gelovige door de Heilige Geest, kijk maar eens hier.

Wat merken we ervan
De Heilige Geest wil ons ook de ogen openen voor de strijd die er wordt gevoerd. En dan kom je erachter dat satan de grote misleider is, die de mensen in zijn macht wil houden. Hij kan zich voordoen als de briesende leeuw, dan is het duidelijk foute boel. 

Maar ook kan hij een wolf zijn in schaapskleren en dit aspect komt tegenwoordig erg naar voren, hij probeert de mensen aan zich te binden door de bovennatuurlijke zaken in deze wereld te brengen als onschuldig en 'goed'...het wordt niet meer herkend als 'kwaad'. 
Ik denk dan aan de populariteit van 'heksen', vooral de jeugdafdeling van de bibliotheek staat vol met dat soort boeken, waarin dit als onschuldig en goed wordt gepresenteerd.
Nog iets waardoor kinderen gewend raken aan het paranormale, is een programma waar paranormale kinderen worden begeleid door een helderziende; zij leren zo hun 'gave' goed te gebruiken. Hier wordt toch door velen, ook juist kinderen naar gekeken. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst... ook in deze dingen. En ook al kun je als je eigen kinderen met zulke verhalen thuiskomen, uitleggen dat dit niet goed is, dat die gave van satan komt - dat moest ik van de week en was een aanleiding tot dit blogje -  ze worden erdoor beïnvloed en de geestenwereld kan zo voor hen een beangstigende realiteit zijn.  
Voor volwassenen is er al langer eenzelfde soort programma waar iemand voor jou in contact kan treden met overleden geliefden, je kan dan nog even dat ene gesprek voeren waar je niet meer toe was gekomen, of je weet nu dat je kind het 'in de hemel'  goed heeft.. is de boodschap. Maar het zijn niet de doden waarmee je in contact komt, satan is de grote misleider....

Laten we echter niet alleen waarschuwen, daar hebben we ook niet altijd de gelegenheid toe, maar vooral ook bidden  - een belangrijke strategie in de onzichtbare strijd - voor hen maar ook juist voor kinderen die zich met deze dingen inlaten, geïnteresseerd zijn in hekserij, misschien zelf wel een heks (willen) zijn, of een 'gave' hebben waarmee ze anderen denken te kunnen 'helpen'.... Door ons gebed kunnen zij tot het inzicht komen dat het een verkeerde macht is die hun leven wil bezitten. 

Het evangelie vertelt ons dat de Heer de overwinning al heeft behaald, ook zij kunnen bevrijd worden door de kracht van Zijn bloed. 
Dat mogen we hen ook vertellen als we daar de kans voor krijgen. Laten we die niet uit de weg gaan...

Misschien ben je het wel met me eens of vind je dit allemaal wat vergezocht, heb je deze dingen nog nooit zo bekeken. Geef rustig je mening!

Nieuwe agenda

Eén van de dingen die iedereen meestal wel aanschaft in het nieuwe jaar is een agenda. Je hebt ze tegenwoordig in allerlei soorten en maten, en voor allerlei doeleinden. Van complete familyplanners die bijna de halve wand in beslag nemen tot de kleine zakagenda's toe, van de zakelijke tot de tuinieragenda... - en alles wat daar nog tussenin zit.
Aan het eind van het jaar belde mijn dochter of ik misschien nog aan de agenda 2011 van Max Lucado kon komen, één van de christelijke agenda's, inderdaad op internet al uitverkocht en bij hen in de buurt ook al niet meer te krijgen.  Gelukkig, bij ons in de 'provincie' geen probleem - of is dat een slecht teken :P -, de eerste de beste winkel die ik belde had er nog zeker een paar in voorraad. 
En ik hoefde er dit jaar m'n hoofd ook niet over te breken welke ik nu eens zou kiezen; ik kreeg er eentje zo in de schoot geworpen, ook nog een leuke zelfs, van m'n zus die er ineens twee had gekregen...

Maar als je er dan één hebt en allerlei dingen voor het nieuwe jaar keurig hebt genoteerd, ben je er nog niet. Ik heb namelijk de vervelende eigenschap om 'blind' te zijn voor een agenda, zoals ik dat ook ben voor het prikbord, voor al de briefjes die ik erop heb hangen...  Als ik een formuliertje kwijt ben met een datum erop die ik nodig heb, kan ik bij wijze van spreken m'n hele huis afzoeken, alle lectuurbakken doorspitten, laatjes nakijken... de belangrijke plekken waar ook wel eens wat ligt...  Om - natuurlijk als het moment dat ik het briefje nodig heb voorbij is, tot de ontdekking te komen dat het 'gewoon' op het prikbord hing. Misschien is het ook meer het idee dat ik het dan niet meer noodzakelijk moet onthouden, en verdwijnt het uit m'n gedachten. Sinds me dat een paar keer is overkomen, moet ik zeggen dat ik er wel alerter op ben, maar duidelijk is dat je prikbord kan volhangen, of je agenda volstaan met belangrijke afspraken - als je vergeet er wat mee te doen, heb je daar helemaal niets aan.

Je raadt het al, de vergelijking die voor de hand ligt... we hebben ook een Bijbel gekregen. Er staat elke dag iets voor ons in, een Woord wat als het ware door de dag heen met je meegaat, wat je ineens kunt toepassen in een situatie.. 
- en als je dat wat moeilijk vindt om elke dag een gedeelte te kiezen, heb je legio dagboekjes die elke dag een tekst/teksten doorgeven -   
Nemen we de tijd om eens even te kijken wat de Heer ons wil zeggen? Misschien loop je wel heel wat belangrijks mis als je dat vergeet - was er nét in dat betreffende tekstgedeelte die bepaalde gedachte die je vandaag nodig had.... maar je hebt het niet gelezen en je hebt daardoor niets van de Heer gekregen om toe te kunnen passen op een bepaald moment.... en je maakt je misschien net ergens zorgen om - Soms gaf het me nét even dat zetje, sprong er een bepaalde tekst uit, en wist ik: het is goed als ik nu even iemand ga bezoeken, of dat je net even weer bemoedigd werd in een moeilijke situatie.
Zoals ik ook merk dat als ik wel weet wat er voor vandaag in mijn agenda staat, ik dat ook in pas, er rekening mee houd...

Mijn goede voornemen voor dit jaar: m'n agenda bijhouden en er elke dag inkijken of er misschien wat bijzonders te doen is...   
En met dit blogje in gedachten, leg ik mijn bijbels dagboekje (en bijbel :P) er maar naast, daar staat zéker elke dag iets bijzonders in!

klik hier voor bijbehorende site

De ranglijst van 2011 die we liever niet zouden hebben...

50 landen van de wereld waar christenen het zwaarst worden vervolgd - rood = top tien

Vanmiddag kreeg ik in m'n mail de eerste nieuwsbrief van 2011 van Open Doors.

Lees het zelf maar:

Noord-Korea grootste christenvervolger ter wereld

Noord-Korea is de grootste christenvervolger ter wereld. Nog altijd brengen tussen de 50.000 en 70.000 christenen hun dagen in concentratiekampen door. Dat blijkt uit de Ranglijst Christenvervolging, die Open Doors vandaag heeft uitgebracht. Wereldwijd is er een toename van christenvervolging door islamitisch extremisme. De Islamitische Republiek Iran staat op nummer 2. Gevolgd door een nieuwe nummer 3: Afghanistan. Acht van de landen uit de top tien zijn moslimlanden en in zeven daarvan is de vervolging in 2010 verder toegenomen. Bekijk ons dossier (inclusief video over Pakistan). Ranglijst

Waarom staat Noord-Korea op 1?

Noord-Korea heeft voor de negende keer op rij de twijfelachtige eer om de Ranglijst Christenvervolging aan te voeren. In geen enkel ander land worden christenen zo zwaar vervolgd. Het bezitten van een bijbel is al reden genoeg om te worden geëxecuteerd of met het hele gezin gedeporteerd te worden naar een kamp, voor de rest van je leven. Tienduizenden christenen komen uiteindelijk om in een concentratiekamp. Waarom worden de naar schatting 400.000 christenen in Noord-Korea als dieren opgejaagd? Noord-Korea op 1

Felste tegenstand door moslimextremisten

Het islamitisch extremisme neemt toe en meer en meer christenen ervaren grote druk van moslimextremisten.  In Iran wordt de groeiende huiskerkbeweging zwaar onder druk gezet. In Afghanistan komen duizenden gelovigen zeer in het geheim samen.   Het wetteloze Somalië wordt bestuurd door terroristen die dreigen elke christen te zullen vermoorden. En in Irak slachtten extremisten eind oktober 58 christenen af in een kathedraal in Bagdad. De druk op de christenen in deze landen wordt alleen maar groter. Felste tegenstand

Als we vanavond in ons warme bed liggen, morgen opstaan met genoeg ontbijt voor misschien wel een week, en niet te vergeten waarschijnlijk wel méér dan één bijbel in huis... 

 als we naar buiten (mogen) gaan, zo met ieder die we tegenkomen een gesprek over ons geloof zouden kunnen beginnen - als we dat willen - 

we a.s. zondag in onze woonplaats uit misschien wel tien samenkomsten kunnen kiezen waar Gods Woord vrij wordt gebracht...

Bidden we dan voor deze vervolgde christenen? 

Als ik eerlijk ben, zijn ze niet te benijden, behalve in dat aspect dat ze de Heer waarschijnlijk veel dichter bij zich ervaren dan wij...

Denkt aan de gevangenen, alsof gij met hen gevangen waart; 
aan hen, die mishandeld worden, als (mensen), die ook zelf een lichaam hebt.

Hebreeën 13: 3

Sunshine and rain...

Always look on the bright side of life... is een bekende slogan ... 
´t Is een goede positieve houding natuurlijk, altijd de zonzijde zien - negatieve en depressieve mensen zijn er al genoeg. En zeker als gelovigen kun je toch zeggen dat de zon als het ware is opgegaan in ons hart. Geen vuiltje meer aan de lucht zou je denken...  
Maar toch, we zijn hier nog op aarde en als je om je heen kijkt zie je nog wel eens heel andere dingen dan alleen de zonzijde... ook bij onszelf als gelovigen. Je zou er maar zo door in verwarring komen, zeker ook door de geluiden die je toch wel hoort dat wij als christenen voorspoed mogen verwachten op allerlei gebied. Want soms verschijnt er een donkere wolk aan de horizon, en barst er zelfs een heuse bui los.
Hoe kijken we aan tegen de moeilijkheden die op ons pad komen? Vinden we dat de Heer die maar had moeten voorkomen? En raken we teleurgesteld in Hem of niet...

Dit zijn geen makkelijke vragen om te beantwoorden. Je vervalt maar zo in cliché's waar niemand bij gebaat is zoals 'God helpt je er wel doorheen' of: 'Je bent vast ergens flink de fout in gegaan dat dit nu gebeurt....' een reactie die we ook al in de bijbel terugzien - wat ons dan even weer kan bemoedigen is het antwoord op die opmerking: 'de werken Gods moesten in hem openbaar worden'. 
De Heer kon als iets moeilijk te begrijpen was, ook wel eens een gelijkenis vertellen waardoor Hij iets duidelijk maakte, wij kunnen dat nooit zo mooi als Hij. Maar aan sommige mensen heeft Hij een speciaal talent gegeven: zij kunnen een moeilijke probleem in een simpel lied duidelijk maken.... Dat helpt mij (naast de Bijbel) altijd erg om de dingen die er zo spelen, telkens weer tot de juiste proporties terug te brengen, die andere blik erop te krijgen.
En in een periode dat er voor mij toch wel wat regenbuien boven mijn hoofd losbarstten, er wat wolken voor de zon schoven - al wist ik altijd dat die zon er nog wel was! - kwam dit lied voorbij...

- wil je het horen? 'Sunshine and rain' aanklikken bij de videobalk hier links - wachten op het rijtje 'Choralerna'-


I thought that You were only sunshine
but now I've seen You in the showers of rain.
In fact You never really promised 
Me a life of bliss, free of tears and pain
 
Lord, thanks not only
for bringing me into the sunlight
but also for letting the rain pour down
giving me strength bringing me life.
 
Who thought that life was only laughter
And reality just a game to play.
What would the light be without the darkness
or a flower without a drop of rain.

Het echte leven is niet alleen 'a game to play'. De schaduwkant, die fikse regenbui .... je kun het niet altijd ontlopen en soms is het erg goed dat het eens regent, want anders zou het snel gedaan zijn met de groei van de gewassen: alles verdort, zoals van 't zomer ons gazon aardig bruin werd toen we niet op tijd begonnen met het besproeien van de tuin.... En zo hebben wij als gelovigen soms nodig dat we bepaalde dingen meemaken waardoor we gaan nadenken, ons vertrouwen wel op de Heer moeten stellen en ontdekken waarin we nog tekortschieten...  dingen waar we niet ons noodzakelijk mee bezig houden als het ons voor de wind gaat, de zon schijnt....

Zelfs van de Heer wordt gezegd dat Hij door lijden heen volmaakt (of: geheiligd) werd en zo zelfs gehoorzaamheid heeft geleerd. En datzelfde doel heeft Hij met ons... En tuchtiging zoals in dat tekstgedeelte staat, heeft misschien een erg negatieve klank, je kunt het ook omschrijven als 'opvoeden als zonen'. Het is een teken dat we voor God er toe doen, we horen bij Hem! Waarom zouden wij het lijden dan uit de weg gaan, of denken er voor gespaard te blijven als 'heiliging' het doel ervan is?
En zoals het lied zegt: 'Misschien dacht ik dat het leven met de Heer alleen 'Halleluja' was. Maar Hij heeft ons nooit een leven van 'bliss'- groot geluk' beloofd, 'free from tears and pain'.
Die regenbui, dat lijden, daardoor ontvangen we kracht, het geeft leven, groei... zoals die mooie bloem er ook niet is zonder de regendruppels. En de Heer is er misschien wel juist in die donker regenbui en zal op een onverwachte manier handelen, door de wolken heen breken als we Hem vertrouwen. 
En wat erg mooi is: Hij troost ons, Hij is Zelf mens geweest zoals wij en weet daarom precies wat we doormaken maar ook heeft Hij het volledige overzicht. 
Laten we daarom ons aan Hem toevertrouwen, bij 'sunhine and rain.... '

Er zitten veel meer kanten aan dit moeilijke onderwerp, ik heb me beperkt tot dit lied en wat het mij zei;

andere aspecten komen misschien nog wel eens aan de orde...

Nederlandse vertaling:

Ik dacht dat U louter zonneschijn was

Maar nu heb ik U gezien in de regenbuien

Feitelijk heeft U mij ook geen leven van alleen maar groot geluk beloofd, 
vrij van tranen en pijn

Heer, dank U dat U mij niet alleen in het zonlicht bracht 

maar ook de regen neer liet komen

die kracht geeft en leven brengt.

Wie dacht dat leven alleen maar lachen was,

en de werkelijkheid alleen maar spel

Maar wat zou het licht zijn zonder het donker

of een bloem zonder een regendruppel....