De gelukkige prinses

            Sprookjes, die verhalen die zo mooi kunnen zijn en - voor kinderen verteld - meestal goed aflopen. Vaak komen er prinsessen in voor die aan de man - of eigenlijk aan de prins moeten worden gebracht. Om dan zo te kunnen gaan regeren - als de prins nog een groot koninkrijk meeneemt is het helemaal geslaagd in het sprookje en ze leven uiteraard nog lang en gelukkig.

En is de hoofdpersoon geen prinses? Dan is er geen man overboord, aan het einde van het sprookje is ze waarschijnlijk een prinses geworden door haar sprookjesprins te trouwen...

Laatst was ik in de bieb en keek eens even rond voor één van de kinderen. Ik kwam toen een iets minder cliché sprookjesboek tegen; de rode draad in het boek is dat het allemaal prinsessesprookjes zijn, maar toch nét even anders. Ook waren ze niet erg lang, net leuk genoeg om even voor te lezen. Dat doe ik niet meer erg vaak bemerkte ik, maar dit boek stimuleerde me om dit voorlezen toch eens weer wat meer op te gaan pakken. Misschien dat ik de betreffende dochters dan ook wat aan het lezen krijg.

En inderdaad waren het niet de cliché prinsessen, maar ze hadden allemaal zo hun aparte eigenschappen waar dan wonderwel een betreffende prins bij paste - die uiteraard ook wat minder cliché was dan gewoonlijk het geval is.

Eén verhaaltje was zo dat ik aan het eind spontaan in de lach schoot vanwege de onverwachtse wending wat natuurlijk toch een happy-end bleek te zijn. (Verhalen zonder enigszins een happy-end, al moet het ook niet heel erg voorspelbaar, geven me sowieso altijd een nogal onbevredigend gevoel).  

        Het prinsesje zie je zitten op een troon, zij wacht op de koets van een keizerlijk echtpaar dat haar komt keuren voor hun zoon. Pa en ma koning en koningin uiteraard erg gelukkig 'ben zo blij voor je kind!' als blijkt dat de deal wordt gesloten: de prinses is goedgekeurd en zal meegaan om te trouwen met de keizerszoon om zo het uiteindelijk te brengen tot keizerin. Alleen, deze gelukkige prinses volgens de titel van het betreffende verhaaltje, is net aan het dromen over hoe het is een gewoon meisje te zijn, en heeft helemaal geen zin om met het keizerlijk paar mee te gaan en ze glipt door een tuinpoortje weg, belandt zo in de gewone wereld.

Die is helemaal niet zo ideaal als ze zich had voorgesteld want niemand bemoeit zich met haar. Toch vindt ze dat niet erg ( ik vond het wat onlogisch maar dat kan in sprookjes) want wat ze wel heeft is vrijheid! Ze kan gaan en staan waar ze wil en hoeft geen keizerin te worden en dat is wat ze verlangde. Hoe het afloopt?

Lees zelf maar:

Ze liep een park in. Bij de vijver ging ze in het gras zitten.
Op een blad van een witte waterlelie zat een kikker. Hij keek haar smekend aan.
Hij is natuurlijk een betoverde kikker, dacht ze. Als ik hem kus wordt hij vast weer een prins.
De prinses was een lief meisje.
Voorzichtig boog ze zich voorover en kuste de groene mond.
De kikker werd geen prins.
De prinses werd een kikker.

Stomverbaasd zat ze naast hem op het groene waterlelieblad.
Het duurde niet lang of ze dook met de betoverde prins het water in en vergat de keizer, haar ouderlijk huis, alles.
Ze was net als haar kikkerman, overgelukkig.

Wat maakte mij nu eigenlijk aan het lachen? Natuurlijk dat je denkt dat de kikker een prins, of in ieder geval weer mens wordt - de prinses die ineens een kikker is en stomverbaasd door deze metamorfose naast haar kikkerman (in sprookjes kun je dan blijkbaar ook ineens getrouwd zijn :P ) op een lelieblad zit, is blijkbaar komisch genoeg. Je verwacht dit ook niet: een kikker is een vies beest, met van die bolle ogen die van die onverwachtse sprongen kan maken... Nu niet iets wat vertedering oproept, mij in ieder geval geen uitroep ontlokt in de trend van: Ach, wat schattig... En gezellig met je kikkerman onder water leven, we kunnen niet bedenken wat daar nu de aardigheid van is.... Mooi is dat de prinses op deze manier haar gelijke heeft gevonden, dat is wel positief. Maar verder? Het was erg onverwachts en de boodschap is natuurlijk dat als je helemaal gelijk gestemd bent, het niet uitmaakt wat je bent.... Maar kikker worden? In het echte leven gebeurt zoiets natuurlijk ook niet. We willen (ik wil)  liever een happy-end van kikker wordt weer prins en trouwt met prinses. 

Nee, in het gewone leven kom je dit inderdaad niet tegen, al las ik laatst een artikeltje over mensen die zo close zijn met hun hond dat het bijna een huwelijk lijkt... En wie zou er gelukkig mee zijn om echt een kikker te worden? In dit sprookje was de prinses ook ineens vergeten dat ze ooit een prinses was geweest, in een paleis had gewoond en keizerin had moeten worden. Dat hielp natuurlijk mee om hen tot een gelukkig kikkerpaar te maken.

Nee, er is niemand die zijn of haar mens zijn aflegt uit liefde voor een kikker, om het sprookje maar even aan te houden. Misschien raar dat ik dit nu zo op het echte leven betrek, want dit is toch een sprookje? Dan kan dat allemaal, het is dan niet ongeloofwaardig. Het viel me trouwens later pas op dat de kikker toch een betoverde prins was, en hij sleept eigenlijk de prinses mee in de betovering, zij verbreekt die niet.

          In het echt..... 'in real life' was er echter wel Iemand die Zich verlaagde, vanuit Goddelijke heerlijkheid: God Zelf, en mens werd, en dan ook nog een door ieder veracht mens... Staan we daar wel eens bij stil hoe bijzonder - ongelooflijk! - het is dat Hij dat toch maar deed? De Schepper die in Zijn schepping kwam, er deel vanuit ging maken... En dan ook nog geheel vrijwillig. Dat is nog een veel grotere vernedering dan een mens die per ongeluk een kikker wordt,  'dat kan natuurlijk ook niet in het echt', zeggen we dan.

En Hij werd mens en dan niet om zo op die manier dit leven wat te veraangenamen en met ons samen hier lang en gelukkig te leven. Hij werd mens om daarna weer te komen tot dat living happely ever after, en ons óók dat eeuwige leven te geven. Maar daarvoor moest er wel meer gebeuren dan alleen mens worden: Hij moest sterven - ja wij zijn in zekere zin ook betoverd, 'under a spell'- er is iets mis gegaan, dat eeuwige leven hebben we verspeeld. En alleen door die allerdiepste vernedering, kon Hij ons redden - de 'betovering' waardoor we in de macht waren van de satan kon alleen zo worden verbroken. En het enige wat wij daarvoor moeten doen is dat accepteren: Ja, zo was het met mij en dat sterven heeft Hij ook voor mij gedaan....

Deze tekst is dan ook bijna gemaakt voor deze sprookjes'setting': door Zijn liefde die Hij heeft laten zien, te beantwoorden, er actief op te reageren, mag je bij Hem schuilen en ben je veilig. En zou je iemand niet lief kunnen hebben die alles voor je over heeft gehad? Dan kun je toch ook geloven in Hem, Hem helemaal aanvaarden. Hij geeft ons dan een hogere positie dan zelfs Adam en Eva vóór de zondeval ooit hebben gehad: wij mogen delen in die koninklijke heerlijkheid - we zijn mede-erfgenamen geworden van de Here Jezus, onze Prince of Peace...

Ik schrijf het nu neer omdat ik vanuit de bijbel weet dat het zo is, maar het klinkt als een sprookje, haast niet te geloven... Alleen zal dit sprookje echt werkelijkheid worden.

Een oud nummer van Second Chapter of Acts heeft hetzelfde thema. Hier kun je het luisteren...

Prince song
I got a brand new story 'though you've heard it a time or two about a Prince who kissed a girl right out the blue Hey, this story ain't no tale to me now for the Prince of Peace has given me life somehow You know what I mean My sleep is over I've been touched by His fire that burns from His eyes and lifts me higher and higher I live forever with His breath by my side  He's coming again on a white horse He'll ride He'll clothe me and crown me and He'll make me His bride You know what I mean He's coming again on a white horse He'll ride He"ll clothe me and crown me and He'll make me His bride You know what I mean You know what I mean	Ik heb een splinternieuw verhaal alhoewel je het al een paar keer hebt gehoord over een Prins die vanuit het niets ineens een meisje kuste Hé, dit verhaal is geen sprookje meer voor mij want de Prins van de vrede heeft me hoe dan ook leven gegeven Je weet wel wat ik bedoel Ik ben uit mijn slaap ontwaakt Ik ben aangeraakt door Zijn vuur dat uit Zijn ogen brandt en me hoger en hoger tilt Ik leef voor eeuwig met Zijn adem naast mij Hij komt terug rijdend op een wit paard Hij zal mij kleden en kronen en Hij maakt mij tot Zijn bruid Je weet wel wat ik bedoel Hij komt terug rijdend op een wit paard Hij zal mij kleden en kronen en Hij maakt mij tot Zijn bruid Je weet wel wat ik bedoel Je weet wel wat ik bedoel