Zeg Roodkapje waar ga je henen...

Dat is leuk....  Roodkapje bestaat al 2600 jaar lees ik in een Historisch tijdschrift. En dat niet alleen, ze bestaat zelfs in wel 35 versies. Wij kennen de versie met de wolf uiteraard - maar in China wordt 'Roodkapje' bijvoorbeeld door een tijger opgegeten, en in Iran is ze een jongen.

Duidelijk dat het een erg oud verhaal is, wat door mondelinge overleving in allerlei culturen opduikt.

Iemand zal ermee begonnen zijn, het ooit hebben bedacht en uiteindelijk heeft Charles Perrault het op schrift gesteld in de 17e eeuw maar we zullen er denk ik niet achter komen wat nu de echte 'Roodkapje' is...

Waar ze henen gaat weten we dan wel - alhoewel in een bepaalde versie, maar waar ze vandaan komt zal een mysterie blijven. Met een sprookje niet zo'n ramp, al eindigt het vermeende origineel wel méér rampzalig: Roodkapje wordt opgegeten en 'that's it' - niks geen jager die net op tijd langs komt, of in ieder geval nog op tijd om de buik open te snijden - de wat humanere afloop voor de kleine kindertjes - zodat Roodkapje en grootmoeder weer levend tevoorschijn komen...

En de boodschap was bestemd voor het jongste kind in het gezin op te passen voor vreemden... Als je dat onthoudt, is het verder niet zo belangrijk welke Roodkapje-versie je hiervoor gaat lezen.

Een vergelijking

Bij de Bijbel heeft de boodschap toch wel iets meer impact omdat het pretendeert over God te gaan, die zo als het ware contact met ons opneemt en laat zien hoe het met ons gesteld is: niet al te best, we hebben ons al met 'een vreemde' ingelaten..

Maar vaak wordt er toch ook op die menselijke manier over de Bijbel gedacht. 'Verhalen die zo lang geleden ontstaan zijn en al die tijd doorverteld werden, zijn toch helemaal niet betrouwbaar'. En: 'Je kan er toch niet zomaar vanuit gaan het 'origineel' te pakken te hebben.'

Veel mensen zien Genesis dan ook als mythe - het Roodkapje-niveau zeg ik dan maar even - en sommigen gaan nog verder en voor hen is de geschiedenis van het volk Israël tot de ballingschap, ook niet historisch te noemen. (Men zou de schrijfkunst ook niet machtig zijn... terwijl Mozes werd onderwezen aan het hof van de Farao in de wijsheid van Egypte en genoeg andere teksten die dit tegenspreken.)

Het grote probleem als je begint om Genesis als niet-historisch te beschouwen, is dat Adam en Eva, Kain, Seth, Henoch... beschreven mythische personen zijn (nodig om een boodschap over te brengen) - maar op een bepaald moment in het verhaal zul je toch in de historie belanden. Genesis 11? Abraham? Exodus? De ballingschap?

En wat is daarbij dan het criterium? En het is raar als bijvoorbeeld Terah mythisch zou zijn maar zijn zoon Abraham ineens niet meer. De grens leg je helemaal zelf, de mens beslist dan uiteindelijk over dat boek wat van God komt...

De proef op de som

Dat er bij het mondeling doorvertellen veel verloren gaat is wel logisch geredeneerd. Toch is het goed om dit idee eens aanschouwelijk te maken - dan ziet een kind zelfs hoe lang Adam heeft geleefd: 930 jaar. En die lijn is erg lang.... Tijdens zijn leven zijn er veel mensen geboren maar het verhaal van de Schepping en de zondeval, die hijzelf heeft meegemaakt, kon hij persoonlijk doorgeven aan Lamech, de vader van Noach. Totdat de zondvloed kwam, hoefde het verhaal van het begin en hoe het daar misging, maar twee keer verteld te worden. Je kunt er dus vanuit gaan dat het zeer betrouwbaar is overgeleverd. Noach kon zeggen dat zijn vader van de eerste mens op aarde heeft gehoord hoe het allemaal is gegaan.

En ook hij is heel oud geworden - 950 jaar. Hij stierf toen Abram werd geboren en zie je het feit zich voordoen dat Abraham uit de vierde hand de geschiedenis van de schepping, en uit de tweede hand (van zijn vader) het zondvloed-verhaal heeft gehoord. Ook vast betrouwbaarder dan je zou denken...

Oude sporen

verbod

Een oude oorsprong en veel varianten van Roodkapje is natuurlijk een aardig 'weetje'. Maar het spoor wat de echte geschiedenis bij allerlei volken heeft achtergelaten is heel wat interessanter om te ontdekken. Ik had het al even over de Chinese variant van 'Roodkapje' die daar door een tijger wordt opgegeten, en - hoewel mijn geloof het bewijs niet nodig heeft (het is al de zekerheid ) -  is het frappant Bijbelse elementen te ontdekken in de oude Chinese tekens...

Hier de site, en zie je bijvoorbeeld dat er echt een eerste mensenpaar was wat van een boom heeft gegeten. Geen mythe maar werkelijkheid in de geschiedenis en zij bevestigen als vanzelfsprekend wat opgetekend is in het boek Genesis.

grote boot

Ja, de schepping getuigt van Hem en door daarnaar te kijken zegt ons verstand al dat er Iemand moet zijn geweest die dit heeft gemaakt. En oorspronkelijk hebben alle volken deze kennis bezeten, al is deze verworden en vermengd met hun eigen ideeën (zo hebben veel volken een god en een zondvloedverhaal)

Deze oude tekens geven als het ware óók een getuigenis, een bewijs op schrift dat het woord van God waarheid is. Zij getuigen van de Schepping en daarmee van de Schepper: God Zelf.  Al zullen zij nu de oorspronkelijke bron nodig hebben om terug te kunnen keren tot 'hoe het echt ging'. Want hoe kunnen zij geloven zonder gehoord te hebben...

Zo geeft de Bijbel uiteindelijk toch meer zekerheid over onze genesis waar we vandaan komen dan het verhaal van Roodkapje en ik hoop dat we allemaal het antwoord weten op de vraag 'waar we henen gaan.... ' Als we redding hebben gevonden door te aanvaarden wat God daarvoor heeft gedaan zullen we uiteindelijk bij Hem mogen zijn.

Afhankelijk zonder het te weten

Tegenwoordig is er technisch gezien een heleboel mogelijk. En in theorie weet je vaak wel dat de moderne samenleving niet alleen baat heeft bij techniek en alles wat daarbij komt, maar er ook nogal afhankelijk van is geworden. Op het moment dat alles werkt en het dagelijkse leven gewoon z'n gangetje gaat staan we daar echter niet altijd bij stil.
Totdat er ineens wél iets uitvalt, bij mij de wasmachine bijvoorbeeld, dan heb ik toch wel een serieus probleem. En de vaatwasser niet te vergeten... Wat een gemak dat je die toch zo vol kan gooien. 
Het kan natuurlijk ook wat grootschaliger misgaan. Zo was laatst T-mobile een tijdje uit de lucht en was het niet mogelijk te bellen, sms-jes te versturen etc. via die provider. In deze tijd voor de echte fanaten - waaronder één van de kinderen - een ramp. Wat moeten ze nu doen als ze even niet bereikbaar zijn?? En zakenlui kunnen ook wel naar huis gaan.
Zelf vond ik het trouwens ook knap vervelend toen Blogger toch zeker een dag 'eruit' lag, omdat ik juist ergens mee bezig was en dat ineens niet kon afmaken en publiceren... 

glazenwassers in benarde positie

Laatst zijn we echt de dans ontsprongen - en heb ik het niet over het vermeende einde van de wereld, maar over wel een heel grote stroomstoring in mijn woonplaats, gelukkig net in het noordelijke deel en verder in de wijde omtrek.
Dan dringt het ineens door dat het echt zo is dat we met z'n allen wel in kunnen pakken als er helemaal geen stroom meer is - Stel je eens een week voor ... een paar uur had al grote gevolgen nadat werkers in de bouw per ongeluk een paar kabels doorsneden.
De hogeschool lag plat, studenten werden naar huis gestuurd, verkeerslichten vielen uit, winkels sloten de deuren want de boodschappen konden niet worden afgerekend....
En de brandweer was druk om bejaarden in verzorgingstehuizen te bevrijden uit de liften; ook moest het personeel daar weer zelf langs de kamers om mensen te checken - de alarmknoppen deden het natuurlijk ook niet meer, net zomin als de intercom.
Een hilarische was wel dat een stel glazenwassers uren vastzaten in een hoogwerker - de ramen van het betreffende gebouw sloten natuurlijk elektrisch zodat ze ook niet even een praatje konden maken of een kop koffie aangeboden kregen... Je kunt wel zeggen dat het openbare leven plat lag. En thuis moest ma weer zelf aan de afwas...

Wat de meeste mensen niet (willen) weten, en waar ikzelf ook niet altijd bij stil sta, is dat we nog veel meer afhankelijk zijn dan we denken - en is het uitvallen van de stroom niets vergeleken bij het uitvallen van een andere bron, waar we allemaal op aangesloten zijn....
Al doet geen enkel apparaat het meer hier in deze wereld, zullen we namelijk nog steeds doorleven - als je geen pacemaker hebt in ieder geval - En kunnen geleerden uitgebreid beschrijven welke wetten er in de natuurkunde gelden zodat alle planeten in ons hele zonnestelsel in de juiste baan ten opzichte van elkaar bewegen, er precies de juiste krachten worden uitgeoefend om alles in balans te houden: daarboven staat Iemand die dit allemaal in werking heeft gezet en ook in stand houd. Dit staat zo prachtig beschreven in Handelingen 17.
En al geloven er velen niet in Hem: In Hem leven wij, bewegen wij ons en zijn wij,.. zegt Paulus in Athene tegen die wijze Grieken. 

Als Hij - met eerbied gesproken - er mee ophoudt, is het met ons gedaan en stopt het leven, en alles hier om ons heen acuut. Eindigt het in grote chaos. En al denken we soms dat het hier op een bepaalde manier al een chaos is, dan is het chaos die mensen - wijzelf -  hebben veroorzaakt. Zoals bijvoorbeeld ook de problemen met het klimaat die toch terug zijn te voeren op wanbeleid wat betreft de natuur. Daar is het overduidelijk dat we niet zorgvuldig met de schepping zijn omgegaan, terwijl we die door God volmaakt geschapen wereld, moesten bewerken, 'bouwen bewaren'...

Wat bijzonder dat Degene die deze wereld heeft gemaakt en ervoor zorgt dat ze nog steeds doordraait, niet is afgehaakt, maar zelf hier wilde komen, op die aarde wilde rondwandelen... De Schepper in Zijn schepping. Als een radertje in het geheel, maar tegelijkertijd de Ontwerper en Degene die alles in stand houdt.
Waarom deed Hij dat? Omdat Hij wilde dat wij niet in die chaos zouden eindigen die we hier met z'n allen hebben veroorzaakt - en laat Hij dit 'raderwerk' nog steeds doordraaien. 
Hij zorgde voor een weg uit de chaos, - werd de Schepper aan het kruis genageld. Een bekende uitspraak is in dit verband, dat Hijzelf zorgde voor de kracht die de spijkers op z'n plek hielden. Hij had af kunnen komen van het kruis, maar koos ervoor dat niet te doen. Dit was Gods reddingsplan en Hij wilde het uitvoeren.

Zo is Hij de eersteling van die nieuwe schepping, en wij mogen die liefde beantwoorden en zo de eerste oogst zijn, nu al geestelijk, maar straks ook lichamelijk en zichtbaar voor iedereen die Hem nu niet kent, of Hem ontkent.
Dan zal voor iedereen duidelijk worden van Wie we afhankelijk zijn, en dat Hij alles nieuw maakt! 

 

Hoe gesetteld zijn we eigenlijk?

Vanmiddag kwam ik van het winkelcentrum en reed eens even via een andere weg naar huis dan ik gewend ben, kwam daarbij langs een woonwagenlocatie waarvan er zo hier en daar verscheidene zijn. Toch wel iets minder romantisch dan het beeld wat veel mensen wel kennen van Pipo onderweg in zijn wagen op wielen, met Mamaloe en hun dochtertje Petra, en het grappige ezeltje ervoor.
Maar je niet ergens vast vestigen hoorde bij deze woonwagenbewoners en de wagen was dan ook bedoeld om ermee rond te reizen. Zij behoorden zogezegd tot de groep mensen 'zonder vaste woon- of verblijfplaats'.

 deze is nog een stuk kleiner dan die ik zag -  maar ook al niet meer mobiel

Hoezo hier nu een blogje over?
Nou, ook deze gemeenschap staat bloot aan de vooruitgang want volgens een artikel was het zo dat velen van hen er grote problemen mee hadden om hun vrijheid te moeten inleveren toen hen het rondreizen van overheidswege verboden werd.
Maar bij de jongeren speelt dit toch niet zo, je ziet dan ook dat op de locaties steeds meer permanent ogende wagens komen te staan.
Zo zag ik er zelfs een paar - in aanbouw - die nu niet meer echt de uitstraling hebben van verplaatsbaar huis en ook zeker geen éénkamerwoning meer zijn. Ze hebben meer weg van een kapitale villa, compleet met meer verdiepingen en drie dakkapellen aan elke kant... Een garage? Dat zou ook zomaar kunnen... Nee, deze woon'wagens' zijn zeker niet meer te verplaatsen dan met hoogwerkers - als het nog mogelijk zou zijn.
Je kunt je dan de vraag stellen of de bewoners nog wel woonwagenbewoners zijn... Op een bepaalde manier verloochenen ze hun wortels want eigenlijk wonen ze in een gewoon huis - alhoewel nog wel bij hun 'eigen mensen' op locatie...

De toepassing - natuurlijk...:)
Zijn wij als gelovigen eigenlijk ook niet, of vaak zo? In hoeverre zijn we eigenlijk nog verplaatsbaar of hebben we zo langzamerhand gezorgd voor een redelijk permanente behuizing?... zoals die zogenaamde woonwagens waar de wielen al af zijn, die zelfs soms met een hijskraan al niet meer te verplaatsen zijn...
Als we eigenlijk 'bijwoners' worden genoemd die hier geen blijvende stad hebben, zijn we toch zo stiekemweg aardig geworteld hier op aarde.
En wanneer de Heer zegt: Kom, voor een bepaalde taak of wat dan ook, moeten we ons dan eerst helemaal lossnijden om als het ware met geweld hier te worden weggerukt; is er ook bij ons eerst een Hoogwerker noodzakelijk voordat we zover zijn...?
Dan gaat het me niet om in welk huis we letterlijk wonen, maar om de mate waaraan we vast zitten aan dat huis, aan onze bezittingen, andere dingen...  en kijk ik net zo hard naar mezelf.

Het kan ook dat we nog wel heel goed te herkennen zijn als burgers van dat hemelse Koninkrijk.
Maar, gaan we vervolgens allemaal bij elkaar op een kluitje zitten - ons kent ons - dan kunnen we ook op die manier ons erg settelen; we zijn als het ware een 'verankerde woonwagen' in op zich goede (religieuze) gewoontes - die ook nog wel echt levend kunnen zijn. Maar toch is er een probleem: de rest van de mensen ziet ons niet meer want we trekken niet meer rond.. we hebben onze wielen in ieder geval al afgeschroefd.
Ons leventje is dan eigenlijk aardig veilig geworden en op een bepaalde manier gemakkelijk, het gaat allemaal haast vanzelf. Toch stellen we ons licht eigenlijk onder de korenmaat, laten het niet meer schijnen voor de mensen - we hebben een beetje apart van anderen zo onze eigen 'woonlocatie'...

Tóch maar op doorreis...?
Het kan ook anders. Dan weten we ook dat ons permanente huis in de hemel is, maar we nog even hier op aarde zijn, in die verrijdbare semi-permanente woning. En is het toch de bedoeling dat we op reis gaan, en de mogelijkheid aangrijpen om aan anderen te vertellen waarom je zo woont, en eigenlijk onderweg bent naar die andere toekomstige stad... in geloof  - al mogen we ook genieten van deze schepping, hoeven we dat niet te mijden... 
Dat vertellen kost soms wel moeite en je zult niet altijd begrepen worden. Toch zal die boodschap kunnen aankomen als je vertelt over die plek waar je hart eigenlijk al is, dan is het niet alleen een theoretisch verhaal over 'later na dit leven... '

Misschien heb je dan wel mensen die (om in de beeldspraak te blijven) zeggen: Ik wil ook zo'n wagen, ik laat mijn woning hier achter, ga met jullie mee onderweg.
En zal het snel zover zijn dat Hij ons tegemoet komt om ons op te halen en daar binnen te brengen.
Dit is een blij vooruitzicht en geen doemscenario over 'de wereld die vandaag vergaat'... volgens bepaalde voorspellers. En zelfs bij de NOS! is het duidelijk dat we het moment van Zijn komst niet weten, compleet met de corresponderende Bijbeltekst (daar weten ze nu ook dat alleen de Vader het weet...)
Wel mogen we Hem elke dag, ook vandaag verwachten én daar elke dag naar uit zien!
In die verrijdbare woning zijn we er klaar voor, kunnen we zo mee...

Gebed - maakt het verschil?!

Jeruzalem 25 mei 1948

Zondag is het 15 mei, een datum die in de geschiedenis van de moderne staat Israël omgeven is met herinneringen. Het is namelijk de datum waarop in 1948, de Pan-arabische invasie plaatsvindt en de net één dag eerder uitgeroepen staat Israël wordt aangevallen, met daarop volgend de later zogenoemde 'Onafhankelijkheidsoorlog'.

En al is Israël dan nog - en nog steeds - een seculiere staat, het is Gods volk wat weer in het land mag wonen, na bijna uitgemoord te zijn in de tweede Wereldoorlog. Dat doel van Hitler is niet gehaald en zo werd deze oorlog de directe aanleiding om de overlevenden van deze verschrikkingen een eigen plek te geven: Erets Israël... op die oude plek waar het volk eeuwen geleden al woonde.

Je zou haast kunnen zeggen: als de tegenstander het voor elkaar denkt te hebben, Die Endlösung heeft gevonden, God Zelf als het ware ingrijpt om uit die ellende iets heel goeds voort te brengen.

Dit principe is vaak te zien bij allerlei zaken, grote en kleine, waarvoor wij als gelovigen bidden. Het is een bemoedigend principe dat ons zegt nooit op te geven, maar aan te houden en te volharden in het gebed... -

Tientallen jaren eerder was bij gelovigen door het bestuderen van de Bijbel al het besef gekomen dat het Gods bedoeling is dat het land - inmiddels omgedoopt tot 'Palestina' - weer door Israëlieten bewoond zou worden.... maar wie was daar verder nu actief mee bezig dan de Zionisten, en hoe zou het praktisch verwezenlijkt kunnen worden?

Na die verschrikkelijke tijd van het Derde rijk, was er ineens een weg en werden oude profetieën vervuld want vanuit de hele wereld kwamen Joden naar Israël terug - kunnen ze eindelijk naar waarheid tegen elkaar zeggen: Volgend jaar in Jeruzalem.

En nog steeds gaat dat proces door, komen Joden naar Israël. Ook christenen dragen hieraan hun steentje bij met het ondersteunen van acties als: 'Breng de Joden thuis'...

Palestijnse oproep tot 3e Intifada tegen Israel

Nu wordt aankomende zondag, de bekende datum 15 mei, door Palestijnen in de gehele Arabische wereld aangegrepen om een derde Intifada te beginnen - zie je de oproepen daartoe bijvoorbeeld op Facebook en allerlei andere sites, waarbij al wordt uitgebeeld hoe Israël zal worden aangevallen, bijvoorbeeld beginnende met de kreet (Youtube): A Promise from Allah - a dawn of new era... Allah belooft de dageraad, het begin van een nieuw tijdperk...

Hitler als een moderne Haman, is niet geslaagd in zijn opzet maar de haat is nog steeds tegen de Joden en is het nu ook hun land dat helemaal van de kaart moet verdwijnen.

En wat kunnen wij doen?
 

Als wij onze taak als Christen serieus nemen, kunnen we een/het? verschil maken - en dat niet uit onszelf, maar is gebed een machtig wapen tegen de vijand. Want al gaat onze tegenpartij de duivel rond als een briesende leeuw zoekend wie hij zal verslinden... geeft de Bijbel ook het juiste advies mee in die situatie en roept ons op hier niet over in paniek te raken. Integendeel, we mogen hier nuchter en waakzaam tegenover te staan, waarom?  'opdat u kunt bidden!'  God is 'in charge' en wij kunnen een belangrijke bijdrage leveren waar zelfs geen speciale gave voor is vereist.
Als je bijvoorbeeld het boek Daniël eens verder leest dan de bekende verhalen van de leeuwenkuil, en de drie vrienden in de brandende oven, zie je daar die strijd naar voren komen tussen Gods leger en het leger van satan, en door gebed brengt Daniël die legers als het ware in beweging, gaat er iets gebeuren. In een eerder blogje was dit ook al eens het onderwerp.

En je leest in hetzelfde hoofdstuk 10 dat er vorsten worden genoemd - behorende bij die legers die wij niet kunnen zien, die vorsten worden gekoppeld aan bepaalde landen, hier Perzië en Griekenland.

Dat Hitler bestuurd werd door een vorst van het Rijk der duisternis, zal niet veel mensen verbaasd doen staan, maar datzelfde kun je nu toch ook zien gebeuren in die Arabische landen waar de haat tegen Israël als hoogste goed geldt, je een plek in het Paradijs verdient door jezelf of desnoods/zelfs!! je kinderen de dood in te sturen als martelaar voor die goede zaak.

Ja, ook hier is duidelijk dat het niet die mensen zijn maar de machten erachter, die er alles aan doen om Israël te vernietigen met hetzelfde doel als Hitler had in WO II: dat het volk van God niet meer gevonden zal worden op deze aarde. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon en is het boek Esther ook zo'n voorbeeld uit de geschiedenis - vandaar dat ik in verband met Hitler ook al refereerde aan Haman.

Strijden in het gebed

Frappant is wel dat ik een paar dagen geleden, voordat ik van deze oproep tot Intifada hoorde, werd getroffen door een blogje op CIP van Dirk van Genderen  met een bijzonder onderwerp: Gebed veranderde loop van oorlog - geschreven naar aanleiding van bevrijdingsdag en ook 10 mei de dag dat hier in Nederland de oorlog uitbrak.

Vanuit de praktijk wordt daar de uitwerking van gebed ons voorgesteld: 

Door met een heel Bible College tijdens WO-II, 6 jaar lang elke avond uren op de knieën te gaan hebben zij door hun gezamenlijke voorbede de geschiedenis kunnen beïnvloeden... heeft God ingegrepen.
Citaat:

Churchill noemt in zijn Oorlogsherinneringen 15 september het hoogtepunt van de luchtslag. Hij vertelt dat hij die dag in de Operatiecontrolekamer toezag hoe de vijandelijke eskadrons binnenstroomden en hoe de onze opstegen om hen tegemoet te gaan, totdat het ogenblik kwam waarop hij de luchtmaarschalk vroeg: ‘Wat hebben wij nog voor reserves?’ ‘Geen,’ antwoordde deze en vertelde later hoe ernstig Churchill had gekeken.
Weer verliepen vijf minuten en ‘het scheen dat de vijand naar huis ging.’ Het verschuiven van de schijven op tafel toonde een voortdurende oostwaartse beweging van de Duitse bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen. Er kwam geen nieuwe aanval meer. Tien minuten later was de actie afgelopen.’
Er scheen geen reden te zijn, waarom de Luftwaffe juist op het ogenblik dat de overwinning voor het grijpen lag, naar huis terugkeerde.
Wij weten echter waarom. God greep in. Hij hoorde en zag de bidders van de Bijbel College en vele bidders die ongetwijfeld ook elders op de knieën lagen.

Howells vertelt ook over de gebeden van het Bijbel College voor Palestina. Naarmate de Duitse troepen dat gebied dreigden in te nemen, werden hun gebeden intensiever. En ook hier beleefden ze bijzondere gebedsverhoringen. Het was werkelijk een wonder dat de Nazi’s de slag om Alexandrië (Egypte) verloren. ‘Het is de hand van de almachtige God geweest, Die ons opnieuw te hulp is gekomen en in zeer gewichtige dingen de balans in ons voordeel heeft doen omslaan.’

Zoals God naar mijn stellige overtuiging ook ingreep in de geschiedenis, blijkbaar mede door gebed van gelovigen die zo meestreden aan Gods kant. Zo gebeurde het dat de staat Israël werd uitgeroepen op 14 mei 1948 en alle oorlogen vanaf 15 mei werden gewonnen - vaak als David tegen Goliath... 

(Lees als je even tijd hebt het linkje van Dirks eigen blog verder zelf!)

Meerdere christenen zijn van dit belang doordrongen en deze dagen worden we dan ook van verschillende kanten opgeroepen - en ook via facebook laten christenen zich horen - om voor Israël te bidden, zodat wij door ons gebed ook een verschil kunnen maken, zoals de mensen van het Bible College ten tijde van WO II.

Nu zijn we nog op aarde en is dit een belangrijke taak die we mogen vervullen. Mogen en kunnen we nu nog de weerhouder zijn tegen het kwaad wat over niet zo lange tijd eerst vermomd als valse vredebrenger, maar later open en bloot, ten volle zich zal laten zien; dan zal Israël het heel moeilijk krijgen.
Nu is nog de tijd van redding zodat zij bewaard kunnen blijven voor die Grote Verdrukking en wel door te bidden dat Joden de ogen worden geopend voor de Messias en ze Jezus leren kennen.

Maar ook moslims, die zich desnoods tot de dood erop volgt, keren tegen Israël en geloven Allah zo een heilige dienst te bewijzen, hebben ons gebed hard nodig - zij zijn een instrument in handen van het leger van satan - al denken ze op deze manier die door Allah beloofde nieuwe tijd in te luiden, waar het filmpje van spreekt.

Dat hun ogen door ons gebed geopend worden voor de boodschap van liefde en verzoening - voor hen persoonlijk maar ook voor moslims en Joden gezamenlijk. Daar mogen en kunnen wij nog voor bidden.

Doen we dat ook?

'Bidt Jeruzalem vrede toe' - Psalm 122

Kind... van de Vader

Vorige week had ik een ochtendje even echt 'werk':  ik paste ´officieel´ op drie kleine kinderen...
En alhoewel je eigenlijk best steeds van alles even voor hen moet doen, is het toch heerlijk relaxed over en weer. Dat vond ik vroeger (alhoewel dat nog niet zo erg lang geleden maar helaas wel 'voorbij' is) toch niet altijd, waarschijnlijk omdat dat 24 uur per dag doorging en ik toen ook verantwoordelijk was voor alles erbij, het hele huishouden....
En het aspect wat me opviel, ligt op het vlak van de onderlinge verhoudingen - ik speel ff hun moeder en regel wat er zoal moet gebeuren, wat goed is voor hen ... en dat accepteren ze gewoon (lijk ook een beetje op hun officiële oppasmoeder, dat scheelt waarschijnlijk) en let ik op dat ze niet van de bank vallen, niet uit het bakje kattenbrokjes gaan zitten eten, zorg dat de luier verschoond, de stiften opgezocht, een boekje voorgelezen en één van de drie naar bed gebracht wordt ... kortom, duidelijk dat ik hen in de gaten houd - eigenlijk gewoon er ben.

Zoals God er voor ons is ...
... en zouden we als kleine kinderen dat niet gewoon als gegeven nemen: God is er voor mij!  Je niet afvragen hoe dat nu kan, maar zorgeloos kind van de Vader zijn. Zorgen hoef je als klein kind namelijk niet te hebben, daar heb je een vader en moeder voor die jou kennen en weten wat goed voor je is, er ook altijd voor je zullen zijn! - En ga ik even van een 'normale' situatie uit, want het is natuurlijk een bekend gegeven dat in bepaalde gezinnen vader en moeder niet altijd goed voor hun kinderen zorgen ... -
En zag ik aan die oppaskindertjes weer dat het echt zo is, dat zij zich niet afvragen of ik er wel ben als ze zich pijn gedaan hebben, gaan er van uit dat ik ze die knuffel geef als er wat is, en dat ik voor hun eten en drinken zorg, in hun behoeftes voorzie. Daar hoeven ze zich niet druk over te maken, zich niet mee bezig te houden, laat staan dat ik hen belast met allerlei problemen; zij mogen kind zijn!

Vader uit liefde

Wij mensen, alhoewel we allemaal kleine kinderen zijn geweest, vinden het vaak verdraaid moeilijk om op die manier naar God te kijken, Hem te accepteren als onze Vader. Ja in theorie weten we het: als ik in Christus geloof, is God mijn Vader geworden...
Maar vertrouwen we ook dat Hij zorgt, durven we onze zorgen echt aan Hem te geven? Dat is moeilijk! We vertellen ze nog wel - dat gaat nog, maar vervolgens nemen we ze weer vrolijk zelf op onze nek. Maar dan ben je geen kind wat de Vader zo vertrouwt dat we die zorgen ook bij Hem laten.. omdat Hij ze zal oplossen al hebben wij soms geen idee hoe...

Ja ook op een andere manier kan het een theoretisch aangelegenheid zijn want al zeggen we dat we Zijn kind zijn, gaan we vervolgens heel 'volwassen' over onszelf nadenken, dat we toch niet zo zijn als God wel zou willen (en vullen we dit zo menselijk in!) en als oplossing daarvoor bedenken misschien wel onbewust (en alweer heel menselijk) dat we aardig wat prestaties moeten leveren. En dan zal Hij er voor ons zijn ... Je gedachten kunnen je zo ook op een verkeerd spoor zetten, al ben je een gelovige!
Terwijl we - alweer met ons menselijk verstand - toch heel goed weten dat God degene is die onvoorwaardelijk lief heeft, zonder er iets voor terug te verwachten.
Als je kind eenmaal geboren is, heb je het toch ook gewoon lief - je kunt je al niet meer indenken dat die baby er niet zou zijn, al is ie nog maar een minuut oud. En die liefde is niet afhankelijk van geleverde prestaties - een baby die net op de wereld is, heeft ook nog geen enkele prestatie verricht dan er eindelijk te zijn ...
En dat is een beetje te vergelijken met de onvoorwaardelijke liefde die God voor ons heeft - al ging Hij daarin heel wat verder en hield Hij van ons voordat we ooit van Hem hadden gehoord, voordat we zelfs maar bestonden. Wilde Hij ons als Zijn kinderen om lief te hebben. (lees hier wat Christus  moest volbrengen zodat wij als Zijn kinderen geboren konden worden)

God wil een relatie

Dat zie je toch steeds in de Bijbel terug: een God die een relatie wil aangaan, eerst met de eerste mensen, daarna steeds weer opnieuw, met Noach, Abraham ... het volk Israël. We lezen dat Hij als een Vader voor dat volk zorgde, van hen hield; Hij noemt Efraim een kind wat Hij leert lopen ... Als je leest wat daarover geschreven staat (even die link aanklikken, dat is een erg mooi stukje!) laat je onmiddellijk het beeld los van een God die ver boven ons verheven is en alleen zijn regels aan ons wil opdringen....
En dan, in het Nieuwe testament zien we ineens Iemand verschijnen die grote beweringen heeft naar datzelfde volk toe - naar de Farizeeën die van zichzelf dachten al helemaal gearriveerd te zijn, alle in hun ogen noodzakelijke kennis bezaten ... Maar Jezus doorkruist hun ideeën met Zijn claim Ik Ben te zijn.. En hebben ze drie jaar lang hun God kunnen zien handelen en wandelen zoals Hij werkelijk is kunnen horen wat Hij zei.

Hebben zij ooit begrepen dat God als een Vader met hen bewogen was? Zij bleven steken in de geboden en verboden en maakten er zelf nog een serie bij. Alsof God daarin te vangen zou zijn.
En wij, terwijl we Hem al kennen, weten dat Hij onze Vader is, redeneren vaak ook zo, maar het is de menselijke, wereldse wijsheid die net anders is, een andere bron heeft dan de wijsheid van God.
En de vraag is dan: hoe kunnen we dat echt begrijpen, als redelijk intelligente en ontwikkelde mensen uit de 21e eeuw. Ook als je ouder wordt, kan het kinderlijk vertrouwen vervagen en komen de ingewikkelde vragen op, die kennis die ervoor kan zorgen dat je alles eerst met je verstand wil beredeneren ... Twijfelen we ineens aan bepaalde Bijbelgedeelten die wetenschappelijk gezien toch niet te bewijzen zijn ... En in deze tijd en cultuur is ook Gods boodschap erin toch niet meer zomaar te vatten door simpel te lezen wat er staat ...
Of dat andere punt, ga je eigen regels bedenken waaraan je moet voldoen zoals ik hierboven ook al aanhaal ... vanuit het menselijk gevoel van falen, en daar is dan vast wel een Bijbeltekst bij te vinden.
Zo kon Petrus op het ene moment door openbaring een Goddelijke uitspraak doen en het volgende moment de dingen van de mensen bedenken....

Waarom worden als een kind

In 1 Korinthe zegt Paulus dat het juist de wijsheid van de wereld is waarvan God zegt en laat zien dat het dwaasheid is voor Hem. Waarom? Omdat het de weg en het zicht op God afsluit, het kennis is die losstaat van Hem Zelf. De Here Jezus laat heel wat anders zien, dat: doen wat God van je vraagt, wat Hij graag wil, een hartsgesteldheid moet zijn. Én Hij heeft ervoor gezorgd dat het voor ons werkelijkheid kan worden.
Maar om ook als mensen van deze tijd dit allemaal te kunnen begrijpen, zullen we onze eigen wijsheid aan de kant moeten zetten, tot het inzicht komen dat ander hart nodig te hebben. Dat is ook wat Salomo al zegt in Spreuken, geschreven met die wijsheid van God: Mijn zoon, geef mij uw hart.

Daarvoor moet je worden als een kind  En dan niet om vervolgens dom gehouden te worden, onvolwassen gedrag te gaan vertonen en niet meer zelf na hoeven te denken. Dan hebben wij daarbij al snel weer onze menselijke invulling van het begrip kind-zijn.
Die Goddelijke wijsheid geeft ons kennis van God en van Christus in ons hart, geleerd door de Geest die we dan hebben ontvangen. Dan kunnen we ook de Bijbel echt begrijpen, ons verstand wordt dan verlicht, niet uitgeschakeld!... we mogen nog steeds nadenken, nagaan 'of al deze dingen zo zijn' maar de vragen die we dan nog hebben, houden ons niet meer bezig vanuit ongeloof.
Hiervoor zullen we wel afhankelijk moeten zijn, het kenmerk van een kind. Want alle kennis en wijsheid is in Hem verborgen en aan de 'kinderkens' geopenbaard  - de mensen die vertrouwen en afhankelijk willen zijn zoals kinderen ... Jezus dankt Zijn Vader zelfs daarvoor, dat het juist niet weggelegd is voor de intellectuele mensen, die bepaalde capaciteiten bezitten, die de dienst uitmaken in de wereld.
Dat is blijkbaar een belangrijk gegeven want ook als je het koninkrijk van God niet ontvangt als een kind, kun je er zelfs niet binnen gaan!

Ben jij al zover?

Als je je hart openstelt en Hem vertrouwt, zoals die kindertjes waar ik op moest passen en die zich geen zorgen maken of ik wel het juiste voor hen zal doen en aan hen zal geven, dan zal Hij de Heilige Geest aan je geven als je Hem erom bidt. Want welke vader geeft zijn kind een slang voor een vis of een schorpioen voor een ei ...
En zo ineens is die God, Ik Ben, die al die geboden aan Zijn volk gaf, dan echt een Vader geworden:
Ik ben de weg, de waarheid, en het leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij!
En bezit je Hem - die Ik Ben ... hoef je zelf niet meer te presteren, maar heb je alles ontvangen, kun je vrijuit kind zijn.

En is Hij er voor je!

Net een gelijkenis...

De moderne tijd, er wordt niet altijd positief over gesproken, maar één aspect valt ontegenzeggelijk niet te loochenen: de gemakken die het met zich mee brengt. En dan denk ik aan allerlei technische snufjes die bepaalde werkzaamheden vereenvoudigen of zelfs geheel overbodig maken.
En ook zijn bepaalde hobby's makkelijker om wat mee te doen, ook vanwege de technische verworvenheden in dit digitale tijdperk - hierdoor zijn er bijvoorbeeld massa's foto's te maken en ook op een handige manier op te slaan, te versturen, er is zelfs digitaal een fotoboek te maken...

Toch kun je nog wel eens voor verrassingen komen te staan als je niet goed oplet. Je denkt de boel voor elkaar te hebben maar mist iets heel essentieels en sta je zomaar met lege handen.
Dat overkwam mij gisteren - maar dankzij de oplettendheid van iemand die ook even mijn fototoestel ter hand nam, was ik nog in staat het euvel tijdig te herstellen.
Wat was namelijk het geval: ik was aan het fotograferen maar iets was er niet in orde. En dat merk je in eerste instantie niet  - er komt net als anders precies in het beeldschermpje te staan wat je fotografeert, het toestel flitst ook op het juiste moment - kortom je hebt het idee dat je al heel wat digitaal hebt vastgelegd!

En misschien is het nu wel duidelijk dat dit net een moderne gelijkenis is, en ik in hier dan behoor tot de dwaze maagden zonder cf-kaart in hun toestel. (En de mannen onder de lezers zullen nu wel knikken: ja, typisch vrouwen die daar niet even op letten en controleren of die kaart wel aanwezig is als je foto's gaat maken!)
En wanneer het zover is dat de digitale plaatjes op de computer gezet zullen worden, zal er duidelijk zijn dat er niets is wat mijn toestel  heeft vastgelegd, al dacht de hele familie dat ik prachtige foto's maakte - het was allemaal nep! Niks te bekennen...
Gelukkig kon ik nog tijdig actie ondernemen om het betreffende geheugenkaartje alsnog te bemachtigen.

Toen ik hiervoor snel naar huis fietste, voelde ik me net één van die dwaze maagden uit Matheus 25 die naar de stad moesten om snel olie voor hun lamp te halen.... Want een lamp hadden ze wel - het leek allemaal in orde! Maar ook zij misten wat essentieels, zonder olie valt er niet veel te branden en zal de lamp geen licht verspreiden. En liep het met die dwaze maagden niet goed af: in de tijd dat zij in de stad waren om olie te kopen, kwam de bruidegom en teruggekomen waren zij te laat: hij deed hen niet meer open... Hun geestelijk leven was nep geweest, niets van te herinneren.  
En de heer zegt zelfs: Ik ken u niet!
Gelukkig was in mijn geval de visite op het feest, die ik op de foto moest zetten nog niet vertrokken toen ik terugkwam met een toestel wat nu wel werkte. Door de cf-kaart die er in zat en kon ik alsnog wat plaatjes schieten - alhoewel iets minder spontaan dan de eerste keer...

Ik vraag me trouwens even hardop af wat nu de betekenis is van het feit dat de vijf wijze meisjes wel olie hadden, maar ze net als de dwaze meisjes in slaap waren gevallen... Is dat iets wat zowiezo het geval zal zijn als de Heer terugkomt, dat we ook als gelovigen zullen slapen - dan als het ware wakker schrikken en gelukkig wel met Hem meegaan?

Deze boodschap is in ieder geval duidelijk: check je fototoestel voordat je het meeneemt om foto's te kunnen maken, want zonder geheugenkaartje kom je niet ver. :) En het is zo simpel, stop dat kaartje erin en alles werkt...
Wat hopelijk ook duidelijk is, en echt van levensbelang, dat we bij onszelf na kunnen en moeten! gaan of we klaar staan om de bruidegom te ontmoeten.
In de 2 Korinthe 5 zegt Paulus dat zo in vers 13:

Stelt uzelf op de proef, of gij wel in het geloof zijt, onderzoekt uzelf. Of zijt gij niet zo zeker van uzelf, dat Jezus Christus in u is? Want anders zijt gij verwerpelijk. 

Hebben we olie in onze lampen (beeld van de Heilige Geest) zodat we mee kunnen als Hij komt? Of is het alleen aan de buitenkant in orde, lijken we precies echt? - zoals er ook tarwe en dolik is, dat laatste is onkruid wat er aan de buitenkant bijna precies zo uitziet als de echte tarwe. We moeten namelijk niet een gelijkenis hebben met echte gelovigen, we moeten echt zijn!
Als de bruidegom er nog niet is, heb je nog de gelegenheid om olie te kopen: de olie, de Heilige Geest  is de garantie dat je meegaat om de bruiloft te kunnen vieren! En het kopen is natuurlijk symbolisch bedoeld in de zin van hoe het te verkrijgen is: we ontvangen het heel simpel: gratis, als een gave. Het is zelfs de eerste gave als je tot geloof bent gekomen.

En mochten we als gelovigen - die wijze maagden - toch in slaap gevallen zijn, lezen we hier een dringende oproep om wakker te worden,  en ook anderen te kunnen aansporen...
En als we wakker zijn mogen we ons nu al verheugen dat Hij komt om ons te halen en we Hem zullen zien. Wat dat betreft is het vreemd dat het sommige mensen niet zo uitmaakt of ze snel de komst van de Heer verwachten, ze zien het wel.
Maar ik ken geen bruid die op haar trouwdag nog ligt te slapen als haar bruidegom bij haar huis aanbelt en zegt: 'Heb je nog even geduld, ik ben nog niet zover, eigenlijk komt het me morgen of nog wat later wel wat beter uit....' Dat vinden we allemaal iets wat niet voor te stellen is, zelfs een belachelijke situatie als het wel zo zou zijn!
En als je er bij stil staat - ja ik ben nog wat in de stemming :) - hoe de Bruidegom zelf als het ware staat te popelen totdat Zijn Vader Hem zal zeggen dat het moment is gekomen, en dan eindelijk de Grote Bruiloft wordt gevierd, dan kun je zoals in een van de laatste verzen van de Bijbel beschreven staat toch niet anders dan daar nu al naar verlangen?

Openbaring 22 vers 17 en 20

En de Geest en de bruid zeggen: Kom! En wie het hoort, zegge: Kom! 

En wie dorst heeft, kome, en wie wil, neme het water des levens om niet.

Hij, die deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom spoedig

Amen, kom, Here Jezus! 

This is the day

This is the day - John Rutter - 29-4 2011

(for Google-translation in english - click here)

Psalms 118: 24: This is the day   the day which the LORD hath made;  we will rejoice and be glad in it This is the day the day which the LORD hath made; we will rejoice and be glad in it. This is the day... Psalms 148: 1-3, 5a Praise ye the LORD. Praise ye the LORD from the heavens: praise him in the heights   Praise ye him, all ye angels of his praise ye him, all his hosts  Praise ye him, sun and moon praise him, all ye stars of light Let them praise the name of the Lord Psalms 91: 11 For he shall give his angels charge over thee to keep thee in all thy ways Psalms 121: 5-8   The LORD himself is thy keeper: the LORD is thy defence upon thy right hand   The sun shall not harm thee by day nor the moon by night The LORD shall preserve thee from all evil he shall preserve thy soul   The LORD shall preserve thy going out and thy coming in from this time forth  from this time forth  for evermore Psalms 17: 8 (91: 4a) He shall defend thee, He shall defend thee He shall defend thee under His wings He shall defend thee He shall defend thee He shall defend thee under His wings Psalms 27: 14 Be strong and He shall comfort thine heart shall comfort thine heart and put thou thy trust thy trust in the Lord put thou thy trust in the Lord *********************			Dit is de dag de dag die de Heer heeft gemaakt laten wij juichen en ons daarover verheugen. Dit is de dag de dag die de Heer heeft gemaakt laten wij juichen en ons daarover verheugen Dit is de dag... Halleluja.  Looft de HERE in de hemel, looft Hem in den hoge. Looft Hem, al zijn engelen, looft Hem, al zijn heerscharen. Looft Hem, zon en maan, looft Hem, al gij lichtende sterren. Looft de naam van de Heer Want Hij zal aangaande u zijn engelen gebieden, dat zij u behoeden op al uw wegen; De HERE is uw Bewaarder, de HERE is uw schaduw aan uw rechterhand De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts. De HERE zal u bewaren voor alle kwaad, Hij zal uw ziel bewaren. De HERE zal uw uitgang  en uw ingang bewaren van nu aan  van nu aan en tot in eeuwigheid. Hij verbergt mij,  Hij verbergt mij Hij verbergt mij, onder Zijn vleugelen, Hij verbergt mij Hij verbergt mij Hij verbergt mij, onder Zijn vleugelen, Wees sterk en Hij vertroost uw hart Hij vertroost uw hart en stel uw vertrouwen  op de Heer stel uw vertrouwen op de Heer ********************

Vrijdag zag ik via de televisie de huwelijksvoltrekking tussen William en Kate... dat wil zeggen, ik zag een gedeelte van de huwelijksdienst, en de rest kon ik later zo nazien op internet.
Waar ik wel op tijd voor was, was het lied 'This is the day'- speciaal voor deze dag gemaakt door John Rutter - gezongen door een typisch engels 'Boys Choire'.. Ik vond het lied erg mooi en kon het al vinden via internet, hierboven te zien en te luisteren.
Het geeft in allerlei toonaarden de zekerheid door, letterlijk vanuit de Psalmen, dat de Heer degene is die ons zal bewaren en beschermen onder Zijn vleugels, en we ons geloof op Hem mogen vestigen... Het zou erg mooi zijn als dit ook bij William en Kate inderdaad niet alleen de woorden en de melodie zijn die aanspreken, maar ook de inhoud: het is de dag die de Heer heeft gemaakt.

De commentator die tijdens de dienst af en toe wat wetenswaardigheden vertelde, gaf aan dat nu, zoals normaliter bij een huwelijk, al de aardse bezittingen van de bruidegom ook het bezit geworden zijn van zijn bruid - zij mag nu delen in zijn rijkdom. En als je dan zoals Kate een prins trouwt, zet dat tenminste nog eens zoden aan de dijk...
Vandaar waarschijnlijk dat die uitspraak mij opviel en het tot mij doordrong dat er heel wat vergelijkingen te trekken zijn, waarvan sommigen bekender dan andere... 

Een paar overeenkomsten

En inderdaad werd 's avonds ook weer het huwelijksformulier gelezen toen ik 'live' aanwezig was in een trouwdienst van een ander bruidspaar - trouwens ook in  een mooie kerk alhoewel niet zo groots als de Westminster Abbey en ook zonder bomen langs het middenpad. Maar ook dit bruidspaar begon hun huwelijk in de kerk en werd er gerefereerd aan  
de band die er te zien is in het huwelijk die je kunt vergelijken met Christus en Zijn gemeente.
Ik denk dat dit toch één van de bekendere overeenkomsten is en 's middags via de televisie heeft bijna de hele wereld dat kunnen horen.

De huwelijksdag - zeker die van gelovigen in Christus - wijst in die zin eigenlijk ook vooruit naar  

DE dag dat die Grote Bruiloft plaats zal vinden, 

de dag die de Heer weet. Dat is ook een erg logische overeenkomst maar iets waar we toch wat minder bij stil staan als ik naar mezelf kijk althans. Deze dag wordt beschreven in Openbaring 19 -  daar wordt een tipje van de sluier al voor ons opgelicht en zien we ook wie het bruidspaar is... 

Revelation 19  
Openbaring 19

6 And I heard as it were the voice of a great multitude, and as the voice of many waters, and as the voice of mighty thunderings, saying, Alleluia: for the Lord God omnipotent reigneth. 

6 En ik hoorde zoiets als een geluid van een grote menigte en als een gedruis van vele wateren en een geluid als van zware donderslagen: Halleluja, want de Heere, de almachtige God, is Koning geworden.

Dan zal alles wat nu nog van de bruidegom is maar ons is beloofd, ook ons deel zijn. En dat is heel wat meer dan het delen in de aardse bezittingen van William, 

wij mogen dan delen in alle rijkdom en heerlijkheid die de Here Jezus bezit 

als Hij daar koning wordt. Niet voor te stellen en ook iets waar men toch eigenlijk weinig tot geen weet van heeft als gelovigen.
Hier in Openbaring 19 zien we ook als het ware het lied terugkomen: als 'that day that the Lord has made' - de dag die de Heer voor ons in het verschiet heeft, gekomen zal zijn. En die dag kan er zijn omdat Hij ons heeft beveiligd en beschermd en wij onze toevlucht bij Hem hebben gezocht. Dan kunnen we inderdaad zo dankbaar zijn zoals hier staat:

7 Let us be glad and rejoice, 
and give honour to him: 

for the marriage of the Lamb is come, 

and his wife hath made herself ready.

7 Laten wij blijde zijn en vreugde bedrijven 

en Hem de eer geven, 

want de bruiloft des Lams is gekomen en zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt;  

 
8 And to her was granted that she should be arrayed in fine linen, clean and white: 

for the fine linen is the righteousness of saints

8 en haar is gegeven zich met blinkend en smetteloos fijn linnen te kleden, 

want dit fijne linnen zijn de rechtvaardige daden der heiligen.

Ben je erbij?

In het volgende vers negen, worden we 'zalig' (gelukkig) genoemd als we genodigd zijn tot dit bruiloftmaal. 

Ben jij erbij? Daar hoeft geen kerk aan te pas te komen die jou of mij eerst zalig moet verklaren door aan bepaalde erg speciale voorwaarden te hebben voldaan die alleen voor de heel bijzondere gelovigen weggelegd zijn... nodig zodat je daarna nog een heilige kan worden. 

Simpel door geloof noemt Christus ons zalig en zijn we heiligen in en door Hem - en het zijn dan ook de rechtvaardige daden die we door Hem hebben gedaan, daarmee zijn we bekleed.... zo alleen kunnen we die reine bruid zijn in dat stralend witte gewaad.
Eigenlijk kun je dat ook zien als iets wat we ontvangen door ons 'huwelijk' met de Heer: Wij zijn zalig en heilig omdat onze bruidegom dat is en ons ook daarin laat delen.

En mogen we door geloof in Jezus alleen erbij zijn... bij de bruiloft van het Lam! 

Laten we nu al juichen en ons over die dag verheugen!

Nu, een paar dagen later dringt er pas tot me door dat er nog een overeenkomst is

dat wij ook een nieuw lied 'specially composed '... zullen zingen, 

de woorden komen ook uit de Bijbel, die weten we al... 

maar hoe het zal klinken... is nog een verrassing