Zeg Roodkapje waar ga je henen...

Dat is leuk....  Roodkapje bestaat al 2600 jaar lees ik in een Historisch tijdschrift. En dat niet alleen, ze bestaat zelfs in wel 35 versies. Wij kennen de versie met de wolf uiteraard - maar in China wordt 'Roodkapje' bijvoorbeeld door een tijger opgegeten, en in Iran is ze een jongen.

Duidelijk dat het een erg oud verhaal is, wat door mondelinge overleving in allerlei culturen opduikt.

Iemand zal ermee begonnen zijn, het ooit hebben bedacht en uiteindelijk heeft Charles Perrault het op schrift gesteld in de 17e eeuw maar we zullen er denk ik niet achter komen wat nu de echte 'Roodkapje' is...

Waar ze henen gaat weten we dan wel - alhoewel in een bepaalde versie, maar waar ze vandaan komt zal een mysterie blijven. Met een sprookje niet zo'n ramp, al eindigt het vermeende origineel wel méér rampzalig: Roodkapje wordt opgegeten en 'that's it' - niks geen jager die net op tijd langs komt, of in ieder geval nog op tijd om de buik open te snijden - de wat humanere afloop voor de kleine kindertjes - zodat Roodkapje en grootmoeder weer levend tevoorschijn komen...

En de boodschap was bestemd voor het jongste kind in het gezin op te passen voor vreemden... Als je dat onthoudt, is het verder niet zo belangrijk welke Roodkapje-versie je hiervoor gaat lezen.

Een vergelijking

Bij de Bijbel heeft de boodschap toch wel iets meer impact omdat het pretendeert over God te gaan, die zo als het ware contact met ons opneemt en laat zien hoe het met ons gesteld is: niet al te best, we hebben ons al met 'een vreemde' ingelaten..

Maar vaak wordt er toch ook op die menselijke manier over de Bijbel gedacht. 'Verhalen die zo lang geleden ontstaan zijn en al die tijd doorverteld werden, zijn toch helemaal niet betrouwbaar'. En: 'Je kan er toch niet zomaar vanuit gaan het 'origineel' te pakken te hebben.'

Veel mensen zien Genesis dan ook als mythe - het Roodkapje-niveau zeg ik dan maar even - en sommigen gaan nog verder en voor hen is de geschiedenis van het volk Israël tot de ballingschap, ook niet historisch te noemen. (Men zou de schrijfkunst ook niet machtig zijn... terwijl Mozes werd onderwezen aan het hof van de Farao in de wijsheid van Egypte en genoeg andere teksten die dit tegenspreken.)

Het grote probleem als je begint om Genesis als niet-historisch te beschouwen, is dat Adam en Eva, Kain, Seth, Henoch... beschreven mythische personen zijn (nodig om een boodschap over te brengen) - maar op een bepaald moment in het verhaal zul je toch in de historie belanden. Genesis 11? Abraham? Exodus? De ballingschap?

En wat is daarbij dan het criterium? En het is raar als bijvoorbeeld Terah mythisch zou zijn maar zijn zoon Abraham ineens niet meer. De grens leg je helemaal zelf, de mens beslist dan uiteindelijk over dat boek wat van God komt...

De proef op de som

Dat er bij het mondeling doorvertellen veel verloren gaat is wel logisch geredeneerd. Toch is het goed om dit idee eens aanschouwelijk te maken - dan ziet een kind zelfs hoe lang Adam heeft geleefd: 930 jaar. En die lijn is erg lang.... Tijdens zijn leven zijn er veel mensen geboren maar het verhaal van de Schepping en de zondeval, die hijzelf heeft meegemaakt, kon hij persoonlijk doorgeven aan Lamech, de vader van Noach. Totdat de zondvloed kwam, hoefde het verhaal van het begin en hoe het daar misging, maar twee keer verteld te worden. Je kunt er dus vanuit gaan dat het zeer betrouwbaar is overgeleverd. Noach kon zeggen dat zijn vader van de eerste mens op aarde heeft gehoord hoe het allemaal is gegaan.

En ook hij is heel oud geworden - 950 jaar. Hij stierf toen Abram werd geboren en zie je het feit zich voordoen dat Abraham uit de vierde hand de geschiedenis van de schepping, en uit de tweede hand (van zijn vader) het zondvloed-verhaal heeft gehoord. Ook vast betrouwbaarder dan je zou denken...

Oude sporen

verbod

Een oude oorsprong en veel varianten van Roodkapje is natuurlijk een aardig 'weetje'. Maar het spoor wat de echte geschiedenis bij allerlei volken heeft achtergelaten is heel wat interessanter om te ontdekken. Ik had het al even over de Chinese variant van 'Roodkapje' die daar door een tijger wordt opgegeten, en - hoewel mijn geloof het bewijs niet nodig heeft (het is al de zekerheid ) -  is het frappant Bijbelse elementen te ontdekken in de oude Chinese tekens...

Hier de site, en zie je bijvoorbeeld dat er echt een eerste mensenpaar was wat van een boom heeft gegeten. Geen mythe maar werkelijkheid in de geschiedenis en zij bevestigen als vanzelfsprekend wat opgetekend is in het boek Genesis.

grote boot

Ja, de schepping getuigt van Hem en door daarnaar te kijken zegt ons verstand al dat er Iemand moet zijn geweest die dit heeft gemaakt. En oorspronkelijk hebben alle volken deze kennis bezeten, al is deze verworden en vermengd met hun eigen ideeën (zo hebben veel volken een god en een zondvloedverhaal)

Deze oude tekens geven als het ware óók een getuigenis, een bewijs op schrift dat het woord van God waarheid is. Zij getuigen van de Schepping en daarmee van de Schepper: God Zelf.  Al zullen zij nu de oorspronkelijke bron nodig hebben om terug te kunnen keren tot 'hoe het echt ging'. Want hoe kunnen zij geloven zonder gehoord te hebben...

Zo geeft de Bijbel uiteindelijk toch meer zekerheid over onze genesis waar we vandaan komen dan het verhaal van Roodkapje en ik hoop dat we allemaal het antwoord weten op de vraag 'waar we henen gaan.... ' Als we redding hebben gevonden door te aanvaarden wat God daarvoor heeft gedaan zullen we uiteindelijk bij Hem mogen zijn.