Bij het nieuwe jaar: "God knows"...

BOVENSTAAND gedicht ken ik al heel lang - aangehaald in een bekend veelgelezen boek van 'vroeger' en was al benieuwd of anderen het ook nog kennen... Ik heb het altijd onthouden omdat het toen al indruk op mij maakte. Nu zocht ik het laatst op - via internet is alles te vinden nietwaar - en wat schetst mijn verbazing? Ik kreeg niet alleen het gedichtje te zien, maar kwam tot de ontdekking dat het maar een klein citaat is van een nog langer gedicht, én dat het grote bekendheid heeft, zeker in Groot Brittannië. Sinds ik de achtergrond weet, kom ik het ook steeds tegen. De dichteres, Minnie Haskins, schreef het in 1908 en kreeg hiervoor naar men zegt, de inspiratie nadat ze door een raam neerkeek op een oprijlaan die leidde naar het hek in de verte.....

KING George de VI heeft dit gedicht gebruikt bij zijn kersttoespraak op de radio in 1939; een moment waarop de tweede wereldoorlog net was begonnen en veel soldaten wisten de oorlog in te moeten gaan - een donkere tijd....  Erg mooi om dan die woorden mee te krijgen, je vertrouwen op God te mogen stellen door je hand in Zijn Hand te leggen. Zo ga je pas echt 'veilig over de drempel' het nieuwe jaar in, heel wat anders dan wat Wim Kan ermee bedoelde en in een Oudejaarsconference de hele zaal liet meezingen.....

DEZE titel is niet voor niets "GOD KNOWS" en het vervolgt: 'so heart be still..'
Wij weten niet wat er in de toekomst ligt maar Hij kent wel de weg die er gaat komen; dat is de reden dat ik vertrouw dat we ons ook kunnen laten leiden door de duisternis heen, zelfs al is het misschien wel die van Psalm 23. De Heer wil ons troosten en leiden ook door Zijn woord; een lamp voor onze voet en een licht op ons pad om het stukje te kunnen overzien wat we per dag te gaan hebben.

Mijn wens is dat we 'AT THE GATE OF THE YEAR'..allemaal ons vertrouwen op God durven stellen in alles wat dit nieuwe jaar ons brengt. 

Nederlandse vertaling van bovenstaand gedicht

Ik zei tot de man die aan de poort van het nieuw jaar stond
Geef mij een licht, zodat ik veilig het onbekende binnen kan gaan
Maar hij antwoordde: Ga in de duisternis en leg je hand in de hand van God,
Dat zal beter voor je zijn dan licht, en veiliger dan een bekende weg. 

klik hier voor de volledige tekst

A-mazing Messiah

kerst in oud Kampen

Zo rond kerst kun je als muziekliefhebber meestal wel aan je trekken komen; soms is er zelfs teveel waar je wel naar toe zou willen... Vorige week was bijvoorbeeld in het kader van kerst, oud Kampen geheel in Dickens-sfeer gebracht en we verleenden daar als gospelkoor ook onze medewerking. En veel mensen weten tegenwoordig niet meer waar het eigenlijk om draait bij de geboorte van Jezus; ze zien de betekenis in 'verdraagzaam zijn' en hopelijk eens vrede op aarde, al is dat iets wat nog steeds niet verwezenlijkt is. En op een klein pleintje in de stad mochten we zingen van dat Kindje wat voor ons naar de aarde kwam. 

Muziek kan zo een mooie aanleiding zijn om het ook over de tekst te hebben. Zo kreeg ik een paar dagen geleden dit filmpje  toegestuurd; het laat als het ware zien, hoe het menselijk bekeken zou zijn, als iedereen hier op aarde al zover zou zijn het Halleluja te kunnen zingen - omdat ze de boodschap die ermee uitgedragen wordt ook geloven. Het filmpje was echter niet bedoeld als evangelisatie maar als promotie van 'A meezing concert' van de Messiah, georganiseerd door de Provincie Overijssel om zich als 'Provincie' wat meer op de kaart te zetten. Maar, het was een uitstekend middel tot het uitdragen van de boodschap!

Helaas was ik te laat om mee te doen, zou dat wel erg leuk hebben gevonden, maar gelukkig was het life stream te volgen via internet  - en je kunt het nog een maand via dit linkje  bekijken. 

Het was een mooi gezicht om een hele kerk vol mensen met de partituur op schoot, de bekende koren mee te zien zingen, iedereen die er zat was natuurlijk ook enthousiast - niemand zat er uit verplichting... Tijdens de uitzending konden kijkers via een chatmogelijkheid hun reacties kwijt 'vers van de pers' en het was leuk te lezen dat men enthousiast was, het mooi vond, - 'Heel Overijssel zingt mee. He shall reign forever and ever..22:07' - kortom liet weten hoe men de muziek beleefde. Ook vroeg iemand zich af wat het woord omnipotent betekende... en kom je tot de ontdekking dat mensen die waarschijnlijk de Messiah al jaren kennen, toch niet altijd weten waar de tekst vandaan komt en wat die te zeggen heeft.. Dan is zo´n chat ineens weer een middel om wat uit te kunnen leggen.

Behalve het 'Halleluja' van het filmpje, is ook het koor 'For unto us a child is born' erg bekend. En dat gedeelte uit Jesaja 9 haalt zo mooi alles bij elkaar, het springt zo over van het Kind dat geboren is, via allerlei bijzondere titels en namen naar de heerschappij die Hem gegeven is... Halleluja, for the Lord God omnipotent reigneth:     
        vers 6 Aan de uitbreiding van deze heerschappij en aan de vrede zal geen einde komen op de troon van David en over zijn koninkrijk, om het te grondvesten en het te ondersteunen door recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De na-ijver van de HEERE van de legermachten zal dit doen.

Verwijzing(en) [sluiten]

Jes 11:2; Jer 23:6

de nu nog dichtgemetselde poort

Wij zijn heel dicht bij de tijd dat dit werkelijkheid zal worden. Je kunt je als het ware al indenken dat het echt zal gebeuren: De Koning der ere gaat in door de aloude poorten. Mensen metselen die dan dicht maar dat zal Hem niet tegenhouden.'Lift up your heads, o ye gates and the King of Glory shall come in.' - ook een mooi koor uit dit oratorium -
We zullen erbij zijn als dat zal gebeuren en dat dit als het ware staat te gebeuren, kan ons de moed geven om door te gaan en steeds weer ons vertrouwen op de Heer te stellen. En als Hij komt, zullen we niet een 'meezing'-concertje hebben, wat het filmpje wil promoten, maar zal het een koor zijn van alle gelovigen.

Hopelijk zullen nog veel muziekliefhebbers tot de ontdekking komen dat 'the Messiah' niet alleen een meezing-waardig mooi, muzikaal hoogstandje is, maar dat  die A-mazing Messiah  ook voor hen is gekomen zodat ze ook later het 'Halleluja' mee kunnen zingen.

Openbaring 19:6, hst.11:15 en hst 6:16
Hallelujah! For the Lord God Omnipotent reigneth. Hallelujah! The Kingdom of this world is become the Kingdom of our Lord and of His Christ; and He shall reign for ever and ever, King of Kings and Lord of Lords! And He shall reign for ever and ever. Hallelujah!	Halleluja, want de Heere, de almachtige God, is Koning geworden. Halleluja! De koninkrijken van de wereld zijn van onze Heere en van Zijn Christus geworden, en Hij zal Koning zijn in alle eeuwigheid. Koning der koningen en Heere der heren. Verwijzing(en) [sluiten] Openb 11:17 Halleluja

Klik hier voor de voor de volledige tekst  Voor de vertaling heb ik gebruik gemaakt van de Herziene Statenvertaling, hierdoor blijf je direct bij de tekst van de King James Version die Händel gebruikte.

Alweer voorbij: de kortste dag

Ik heb iets met boeken, en zeker met atlassen, en dan doel ik op de mooie kaarten en foto's die er vaak instaan - niet persé op de staatjes van industrie is hier en diensten zijn daar - hoe was die vraag ook alweer: waar en waarom daar... moest je altijd bij aardrijkskunde bedenken ... -

Maar de aarde op zich ziet er - zeker ook vanuit de ruimte - geweldig uit. Het hele stelsel wat zo prachtig in elkaar past, alle processen lijken als vanzelf te gaan en trekken zich niets aan van wat mensen op aarde allemaal uitspoken ... al ziet de mens tegenwoordig zelfs kans om het klimaat te beïnvloeden.

En internet geeft heel wat mogelijkheden wat dit betreft, je kan de aarde en zelfs de maan van alle kanten bekijken. Er zijn heel wat mooie kaartjes te vinden die laten zien hoe je vanuit de ruimte kunt zien hoe de dag en de nacht komen en gaan en daarmee ook de seizoenen ...

Zo is van de week de winter begonnen en hadden we de kortste dag.

Bij dit bericht op een ander blog, was een opvallend gegeven van de kortste dag op dit halfrond dat - ook als je op een hogere breedtegraad woont - de zonsopgang bijna op hetzelfde moment plaats kan hebben als bij een lagere breedtegraad.

Maar de dag eindigt er wel veel eerder, de zonsondergang is er bij het linkje in Jönkoping zo'n anderhalf uur eerder een feit dan in Dordrecht. 

Waaróm dat zo is, vind ik wel lastig om aan de hand van een rijtje getallen wat dan voorbijkomt, me voor te stellen.

Maar sinds ik earth view heb ontdekt, is het me helemaal duidelijk! Het ligt aan de golfbeweging die de lijn licht-donker, de scheiding dag-nacht, als het ware maakt.

En ik zal het hier eens even aanschouwelijk maken.

Voor de gelegenheid heb ik hieronder maar eens even via earth view het moment vastgelegd waarop dit jaar de winter is begonnen:

BEGIN VAN DE WINTER

2010 Dec 20 23:38 UTC  - NL tijd 00.38.

Even wat getalletjes en uitleg voor de liefhebber

En zelfs binnen Nederland is er best een redelijk verschil te zien, niet in de zonsopgang, maar als je kijkt naar de tijd waarop de zon ondergaat.

En aangezien mijn dochter in Rotterdam woont, heb ik die getalletjes er eens even bij gepakt. 

..en het was inderdaad winter in Rotterdam

ZWOLLE VANDAAG DI, 21 DECEMBER
Zonsopgang:         08:44     

Zonsondergang:   16:23

Daglengte:  7.39     

ROTTERDAM VANDAAG DI, 21 DECEMBER

Zonsopgang:         08.47 

Zonsondergang:    16:33

Daglengte:  7.46

Hier zie je dat in Rotterdam de zon drie minuten later opgaat, maar het er wel tien minuten langer 'dag' is.

In Nederland en Zweden, om bij het gegeven van de link hierboven te blijven, liggen de tijden van de zonsopgang, - de lijn nacht-dag - veel dichter bij elkaar dan die van zonsondergang; we bevinden ons dan namelijk net aan 'de andere kant van de golfbeweging' die je op de afbeelding ziet. Hiernaast kun je zien wat ik probeer uit te leggen. Apart dat het in Jönköping zelfs een minuut later dag werd dan in Zwolle, als ik internet moet geloven natuurlijk... Bij zonsondergang zie je het grotere verschil wel duidelijk: zie de afbeeldingen hieronder  met het aanschouwelijke onderwijs waarom in Nederland de avond nog niet gevallen is, en ik Jönköping al wel...

zonsopgang 2010 Dec 21 7:44 UTC Voor de precieze tijden van van zonsop- en ondergang in Jönköping vond ik deze getalletjes:   JöNKöPING VANDAAG Soluppgång: 08:45 Solnedgång: 15:16 Soluppgång: 08:45 Solnedgång: 15:16

Rotterdam 16:33                   Jönköping 15.16

Die lijn dag-nacht is niet recht vanwege de schuine stand van de aarde op 21 dec en ook op 21 juni is is er die schuine stand ten opzichte van de zon - heb ik mij laten vertellen. Om dit dan ook zo te kunnen zien, is voor mezelf een mooie verklaring.

Ook een maansverduistering

Het was ook nog volle maan die juist deze dag verduisterd werd; dit hebben we niet kunnen zien vanwege het wolkendek waar de maan achter verscholen bleef. Dat een maansverduistering samenviel met de kortste dag, was voor het laatst het geval in 1638. Dat was een leuk weetje al voegt het verder niet echt wat toe.

De maan ziet er zeker vergeleken met de aarde, niet erg mooi uit als je er wat afbeeldingen van bekijkt. In het beeld dat er wel eens gebruikt wordt om de maan te zien als de gelovige, past dat gegeven er erg goed bij: van onszelf zijn we niet mooi en aantrekkelijk voor God, geen sprankje licht van onszelf om uit te stralen maar we mogen als gelovigen Gods licht weerkaatsen, - Hij zag wel wat in ons....!- zoals de zon ook de lichtbron is, en de maan het weerkaatst naar de aarde... 

Door de moderne technieken hebben we wel de mogelijkheid om deze  beelden vanuit de ruimte te bekijken en je ziet zo nog beter hoe mooi Gods schepping is. 

 

PSALM 19

2 De hemelen vertellen Gods eer,

en het uitspansel verkondigt het werk zijner handen;

3 de dag doet sprake toestromen aan de dag,

en de nacht predikt kennis aan de nacht.

4 Het is geen sprake en het zijn geen woorden,

hun stem wordt niet vernomen:

5 toch gaat hun prediking uit over de ganse aarde

en hun taal tot aan het einde der wereld. –

Hij heeft daarin een tent opgeslagen voor de zon,

6 die is als een bruidegom die uit zijn bruidsvertrek treedt,

jubelend als een held om het pad te lopen.

7 Van het ene einde des hemel

niets blijft verborgen voor haar gloed.

is is haar opgang

en haar omloop tot het andere einde;

Heilig boontje?

Via vrienden kregen we 'een week gratis het ND lezen' aangeboden, dat was een verrassing. En nadat de bezorger ons als tijdelijke nieuwkomer twee ochtenden niet had kunnen vinden, kregen we er na een telefoontje daarover, zelfs zomaar 'een week gratis ND lezen' bij.... 

Voor mij geen straf, ik vind het wel wat om er ook artikelen te lezen die je in een algemene krant niet direct tegen zou komen. 

Zo viel mijn oog gisteren op een berichtje over de Refoscholen die hun  identiteitsprofiel hebben aangepast. Niet dat hun overtuigingen nu zo zijn veranderd dat het noodzakelijk was, maar de ontwikkelingen in de maatschappij maakten het noodzakelijk om de identiteit helderder te verwoorden zodat er geen misverstand over kan bestaan waar men voor staat. Naar aanleiding van de Wet gelijke behandeling, was 15 jaar geleden de vorige profielschets vastgesteld - nu was er alweer een herziening nodig. Want tegenwoordig geldt inmiddels steeds vaker dat 'gelovig zijn' op zich wel prima is, maar je moet een ander vooral niet te na komen en zeker geen overtuiging actief uitdragen die een ander als niet-gelovige misschien wel erg stoort omdat hij/zij er anders over denkt.... Je wordt dan snel als onverdraagzaam bekeken en dat moet tegengegaan worden. En al zou men nooit willen solliciteren aan een Refoschool, men zet alle zeilen bij om ervoor te zorgen dat de belemmeringen die er dan wel zouden liggen om aan de slag te kunnen, bijvoorbeeld als praktiserend homo, uit de weg geruimd worden...

Is dit ook zo'n negatieve ontwikkeling als het op het eerste gezicht lijkt? (en ik kijk dan even breder dan de Refoscholen in het artikel...)
Aan de ene kant is het namelijk vervelend, je moet je als het ware verdedigen op de gebieden waarin het tot voor kort gewoon geaccepteerd werd dat die bepaalde overtuiging er lag - die rust word je als het ware afgenomen.

Aan de andere kant ga je nadenken: 'waarom geloof ik dit, waar staat het in de bijbel?' De wereld om ons heen die steeds vreemder wordt aan het evangelie, dwingt ons zo tot het duidelijk bepalen van een standpunt en wat minstens zo belangrijk is: we moeten erover nadenken hoe we het zó verwoorden dat een ongelovige kan begrijpen wat we bedoelen. Eigenlijk wel een mooie bijkomstigheid. :)

Ook in het allerlaatste boek van de bijbel, zelfs op de allerlaatste bladzijde, wordt er al iets over gezegd (dat boek van 2000 jaar oud is vaak zo verrassend actueel :P ) De boodschap daar is: Als je al een beetje heilig zou zijn, word het nog maar méér!

Alleen heeft het 'heilig zijn' vaak niet zo'n positieve smaak bij ons, we vinden het vanuit onszelf niet makkelijk om ons bloot te geven, om ons te profileren over wat we geloven. Ik herken in ieder geval dat gevoel van een drempel over moeten.... en is dat juiste moment om wat te zeggen alweer voorbij. Daar kan achter zitten dat we natuurlijk aanvoelen dat als we ons gaan uiten, we ook zo zullen worden beoordeeld. En ook word je al snel voor heilig boontje versleten. 

Bij die term denk ik direct aan een mopje wat de kinderen dan op de juiste manier proberen te vertellen: Het is groen en het vliegt door de kerk..... en het antwoord is dan 'een heilig boontje' - en moet je hen dan eerst nog uitleggen wat een heilig boontje eigenlijk betekent: iemand die steeds zegt of denkt: 'nee hier doe ik niet aan mee want ik vind dat niet OK...' 
Het is hier ook duidelijk een uitdrukking die in verband gebracht wordt met geloven: het heilige boontje vliegt door de kerk, dat geeft aan hoe er toch een negatief beeld bestaat over alles wat met geloven te maken heeft. De berichten over misbruik van kinderen in de RK-kerk - maar ook in andere kerken komt het voor - maken dat beeld natuurlijk niet positiever. Het zijn toch de dingen die ongelovigen bijblijven en negatief beïnvloeden.

De associatie bij een heilig boontje is bij mij en ook in het algemeen denk ik, meer een schijnheilig boontje, en wel omdat er hier op aarde toch nog nooit iemand echt heilig is geweest dan Eén natuurlijk.

Toch worden we opgeroepen om heilig te zijn... en niet omdat we zelf zo geweldig zijn, maar omdat Hij het is! Weest heilig want Ik ben heilig......

Als je kijkt wat het woord heilig betekent, is dat ook niet zoals die plaatjes van 'heiligen' met een aureooltje om hun hoofd heen ons laten zien: al helemaal op dat onbereikbare niveau aangeland, waar je pas arriveert als je toch wel aardig wat bijzondere dingen hebt gedaan - al word je tegenwoordig wat sneller heiligverklaard dan vroeger. :P

Nee, de bijbelse betekenis is: 'apart gezet', ergens tussenuit geplukt en verplaatst.

Dat doet me denken aan wat er ook staat in het NT dat we overgebracht, of overgezet zijn van de ene plek, dat ene koninkrijk waar alles in de macht van de duisternis is, naar het koninkrijk 'van de Zoon Zijner Liefde'... waar het niet meer duister is, maar licht. In die zin zijn alle gelovigen heiligen....

Maar toch zijn wij nu niet direct al helemaal 'licht', al zijn we al in dat Koninkrijk gezet. We worden dan ook licht in de Heer genoemd: Hij is Licht en daarom zijn wij het in Gods ogen ook al. In de praktijk mogen we het worden.... en we hebben een grote hulp: de Heilige Geest die in onze harten is uitgestort, die ons nu al is gegeven als een verzekering. Hij laat ons zien wat er nog niet bij ons in overeenstemming is met het licht, en als je dat ziet, mag je het wegdoen. Dit is geen 'moeten' omdat we anders later de hemel niet in mogen gaan -  want voor God zijn we al helemaal 'licht', in Zijn Zoon, omdat Die het ECHT IS. Maar we willen door de Geest graag dát wegdoen wat niet hoort bij dat Koninkrijk van licht en liefde. En dan wordt ons leven hier op aarde ál meer in overeenstemming met die heilige die we in Gods ogen al zijn, gaan we lijken op de de Heer.

....en kijk eens wat die Refoscholen willen zien in de praktijk van het leven van hun personeel, namelijk dat er 'eenheid dient te zijn tussen geloof en leven'. 
Dan word je namelijk pas écht geloofwaardig voor je omgeving, en die toevoeging ondervangt de dwang die er van buiten opgelegd zou kunnen worden om mensen aan te nemen die niet leven in overeenstemming met wat de school als norm ziet, wat er in de Bijbels staat.
Maar ook zal er meer uitgaan van een geloof wat niet alleen dode theorie is, maar wat ook zichtbaar is in wat je zegt en doet. 

Ook dan pas zullen gelovigen niet meer bekeken worden als 'die (schijn)heilige boontjes' maar mogen we dat licht steeds meer gaan uitstralen als die lichtende sterren in de duisternis ... . 

Dagelijkse boodschappen

 Het is een paar dagen weer geweest waarbij je je niet op de secundaire wegen moest wagen... Het was er erg glad door opvriezende sneeuw en je moest er erg oppassen....

Maar vanmiddag was er al weer veel weggedooid en waren de wegen weer aardig befietsbaar... - dat is tegenwoordig voor mij  het criterium - Niet dat ik nu altijd de auto pakte maar mijn echtgenoot neemt tegenwoordig de auto mee naar z'n werk en 'moet' ik op de fiets als er iets is wat niet tot de avond kan wachten - en soms is dat is wel even wennen. Nu had ik toch even een paar dingen nodig uit de supermarkt en was op de fiets gestapt; inderdaad het dooide maar het regende ook wel aardig. En het probleem is dat als ik op de fiets boodschappen doe, mijn oog altijd groter is dan mijn fietstassen, oftewel ik denk snel: Dit kan er ook nog wel even bij... en tijdens het inpakken kom ik dan wel eens voor een probleem te staan. In uiterste 'nood' kan ik dan altijd nog wel lopen naar een dichtbijwonend familielid om daar wat te droppen wat ik dan op een ander moment weer ophaal, maar deze keer was het niet zo erg.

Maar onderweg naar huis met drie broden in de hand in de regen ging dit liedje ineens door m'n hoofd, eigenlijk meer een oude reclameslogan:

Boodschappen halen, 't is soms geen pretje,

je raakt van de weg af,

je valt met je netje

Boodschappen halen, soms wat onhandig, 

wees toch verstandig en blijf bij de tijd....

- En dat gaat dan over de SRV-man -  die brengt alles bij u thuis -

door de weekse boodschappen dagelijks aan huis...

Heel vroeger kwam bij ons zelfs de melkboer aan huis, de groenteboer met z'n paard en wagen, de bakker... De SRV-man was een uitkomst maar is ook alweer verleden tijd - tenminste bij ons in de buurt zie ik hem niet meer.

   Dat manna vroeger in de woestijn was toch niet zo gek - het viel elke dag en hamsteren was er niet bij want dan bedierf het alleen maar. 

Dus in termen van nu hoef je maar je fietstassen te vullen met wat je vandaag nodig hebt. Nou, dat zou me nog wel lukken....:) En in het weekend haal je dan gewoon voor twee dagen. Niks geen gesleep en vooruitdenken, en je hoofd breken over wat je nog in de kast hebt staan en wat al op is.... Oh ja, je hebt ook geen problemen meer met je huisgenoten wat betreft het feit dat ze bepaalde dingen niet lusten: manna is voor iedereen hetzelfde en ook  gewoon en een vaste hoeveelheid. Zou heel wat gedoe schelen...

Ik denk dat je vroeger in de woestijn dan ook minder mensen had met overgewicht en alle problemen die daar zo bij komen kijken.

    Er zit iets heel moois in dat niet verder vooruit kijken dan de dag van vandaag.... En het is uiteraard heel bijbels als je ook in het Nieuwe Testament ziet staan dat we ons niet bezorgd hoeven te maken wat we zullen eten of drinken.... want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben...

Vandaag, dat lukt meestal nog wel om dat te overzien, maar bezorgdheid houdt meestal verband met de dingen die nog moeten komen, die in de toekomst liggen, of waarvan je denkt dat ze in de toekomst liggen; misschien gebeurt er namelijk niet eens waar we ons bezorgd om maken.

Bezorgdheid neemt ook je zicht op de Heer weg, zoals je ook kunt lezen in de gelijkenis van de zaaier.... bezorgdheid neemt je aandacht en richt dat op allerlei dingen van deze wereld, misschien niet eens verkeerde dingen maar behorend bij ons aardse leven. En je vertrouwen op de Heer en bij deze gelijkenis om het zaad wortel te laten schieten, wordt belemmerd. Het zaad wordt verstikt....

En wij hebben hier in het westen toch geen honger, of gebrek aan kleding - misschien moeten we er eens over nadenken waarvan we eigenlijk gewoon teveel hebben.... Vooral in deze tijd van Sinterklaas en kerst - de reclamefolders kun je wel drie brievenbussen mee vullen... Het is nooit genoeg. We willen altijd meer.

    Maar het manna is er - elke dag genoeg. In overdrachtelijke zin nu wat de Heer ons elke dag wil geven, Hij is het levende brood waar we ons mee mogen voeden en waar we genoeg aan hebben, het zal ook onze bezorgdheid voor de dagen die komen kunnen wegnemen. Zoals een politieke partij het vroeger al zei in een slogan (als ik daar toch mee bezig ben) 'Niet bij brood alleen zal de mens leven....'.. maar van alle woord dat uit de mond van God uitgaat, volgt er dan, maar dat hoorde je eigenlijk nooit...

Toen U de honger van al Uw kinderen zag
gaf u hen manna, brood van genade
voor iedere dag
Zo was het toen, zo is het nu
wie geeft ons brood, wie anders dan U
Zo was het toen, zo is het nu 
En in mijn leven, door alle jaren heen
reisde U met mij  en nooit liet U Uw kind alleen
U bent als manna  dat uit de hemel viel
U stilt mijn honger  en U verzadigt mijn ziel

Zo was het toen, zo bent U nu
U bent ons brood, wie anders dan U
Zo was het toen – zo bent U nu

                                                        tekst Rikkert Zuiderveld

De Heer wil ons dagelijks brood geven,

hebben wij Zijn dagelijkse boodschap aan ons al gelezen?

Een 'wave' van dank.....

De dag, door uwe gunst ontvangen, is weer voorbij,

de nacht genaakt;

en dankbaar klinken onze zangen tot U

  die 't licht en 't duister maakt.

Die dan, als onze beden zwijgen,

als hier het daglicht onderduikt,

weer nieuwe zangen op doet stijgen, ginds

  waar de nieuwe dag ontluikt.

Zodat de dank, U toegezonden,

op aard' nooit onderbroken wordt,

maar steeds opnieuw

door mensenmonden gezongen en gesproken wordt.

earth view

                                                                   

Voorwaar, de aarde zal getuigen van U,

die thans en eeuwig zijt,

tot al uw schepselen zich buigen

voor uwe liefd' en majesteit.

******************************************************************************* 

         Het onderwerp van dit blog ontstond spontaan door een liedje wat ik vanavond hoorde over een zeilschip - en ik zag het in gedachten achter de horizon verdwijnen - het zeilschip zou in de termen van bovenstaand lied 'onderduiken' aan de horizon....en bijbehorend verhaaltje kwam in mijn herinnering.

Als kind kun je bepaalde liederen leren en ze mooi vinden.... dat neemt niet weg dat je de essentie ervan soms niet eens echt begrijpt en zelfs dat niet doorhebt - totdat je ineens ergens wat hoort of leest waardoor je denkt: 'Hé, wordt dat bedoeld met die zin uit een bepaald lied? Nooit geweten!'

Zo had ik dat met bovenstaand gezang wat ik m'n 'hele' leven al ken en zing. Totdat ik een tijdje geleden een verhaal las over een familie die vroeger in Indonesië woonde en de essentie van dit lied mij duidelijk werd. De moeder in dat verhaal had nog veel familie in Nederland en voor zij naar bed ging, zong zij altijd dit lied, waardoor zij zich verbonden voelde met haar dierbaren die woonden ginds waar de nieuwe dag ontluikt.

En inderdaad geeft dit lied weer dat we de Heer elke dag danken, je mag Hem de dank toezingen wat met dit lied natuurlijk gebeurde aan het eind van de dag. En hier op aarde zijn we nog niet in staat om voortdurend God de eer te geven, is het niet vanwege de nacht waarin we gaan slapen, dan is het wel vanwege ons gebrek aan aandacht - we zijn niet in staat door allerlei drukte in en om ons heen, voortdurend onze gedachten bij de Heer te bepalen en Hem te danken. Alhoewel, in de Bijbel worden we er wel toe opgeroepen; het wordt de vrucht van de lippen genoemd, als het ware een automatisch gevolg van het feit dat we zijn Naam belijden.... En als dat belijden vanuit het hart komt kan dat want waar het hart vol van is, stroomt de mond van over...

Maar dan als wij gaan slapen en onze dank stopt, is het niet stil; op aarde is het altijd wel ergens dag - de dank die God wordt toegezongen wordt zo nooit onderbroken maar gaat altijd door.

De afbeelding geeft heel mooi weer waar de scheiding ligt van licht en donker - dag en nacht.... En stel je voor dat waar het dag is de gelovigen de Heer loven en prijzen, dan zie je die lijn opschuiven en de aarde rondgaan. Het is als de 'wave' in een stadion, een golfbeweging van dank 'over het rond der aarde'....

- zoals je ook ziet gebeuren bij een zonsverduistering waar over het rond der aarde de mensen toegestroomd zijn om dat verschijnsel gedurende de dag te aanschouwen - zo wordt God op aarde de dank toegebracht op een ononderbroken wijze.

Het laatste couplet van het lied geeft weer dat uiteindelijk ieder mens Hem zal belijden, elke knie zal buigen... al is dat misschien gedwongen in een moeten erkennen van Gods majesteit. Het mooiste is als iemand nu dit al mag doen en dan vrijwillig, en zo mee mag doen met deze dankbeweging op aarde....

Ook pas later, zullen we eindelijk in staat zijn om Hem echt voortdurend te danken en aanbidden - en dan samen, met alle gelovigen van alle taal op de aarde.... en met alle gelovigen die hier ooit hebben geleefd.  Je ziet hier iets van beschreven in het laatste bijbelboek.

 Openbaring 5 vers 9

Verwijzing(en) [sluiten]

Openb 14:3

En zij zongen een nieuw lied en zeiden:

Verwijzing(en) [sluiten]

Openb 14:3

U bent het waard om de boekrol te nemen en zijn zegels te openen,

want U bent geslacht en hebt ons voor God gekocht met Uw bloed, 

uit elke stam, taal, volk en natie. 

Als je dit linkje even aanklikt zie je een kleine selectie uit de vele talen van alle volken op aarde; nu hebben we al die vertalingen nog nodig, straks zullen we één zijn en hetzelfde nieuwe lied zingen. In welke taal? Geen idee....  Een nieuwe taal misschien, voor een nieuw lied....

Verwijzing(en) [sluiten]

Openb 4:11

Verwijzing(en) [sluiten]

Hand 20:28; Efez 1:7; Kol 1:14; Hebr 9:12; 10:10; 1 Petr 1:19; 1 Joh 1:7

Niet voor te stellen hoe het straks zal zijn, maar het is iets waar ik erg naar uitkijk. Ik hoop jullie ook!

En als dat niet het geval is....  Misschien eens iets om over na te denken als je, als gelovige er eigenlijk nooit mee bezig bent dat je de Heer zal ontmoeten... vraag je eens af wat daar de reden van zou kunnen zijn. Als we Hem hier op aarde dankbaar zijn voor wat Hij voor ons heeft gedaan, is het ontmoeten van Hemzelf toch de mooiste gebeurtenis die je je voor kunt stellen?

Is je werk al gedaan?

Misschien verwacht je naar aanleiding van deze titel een huishoudelijk verhandeling over de staat van mijn huishouden en of je al mag gaan zitten met een kop koffie voordat er wat dit betreft het nodige is gebeurd. Nou nee, dat was nu niet helemaal de bedoeling met dit blogje, maar toch heeft het wel te maken met het gevoel dat als het ware in elk mens ingebakken zit om 'te werken, je in te spannen' voor een bepaalde zaak, want anders is er iets niet goed, en zomaar gaan zitten is er helemaal niet bij: na gedane arbeid is het pas goed rusten.

Ik kwam op dit onderwerpje door een reactie die ik kreeg op m'n vorige blog:

"Toen ik vanmorgen buitenkwam om de stoep voor de winkel te vegen, was het al gedaan."

Dat is toch wel iets om ook eens over na te denken en er is een mooi beeld te zien in dat gegeven: 'ík dacht nog even aan het werk te moeten maar het was niet meer nodig.'

Je zou zeggen, de toepassing is niet moeilijk te maken: de Heer heeft het werk gedaan en wij hoeven alleen maar te accepteren dat het gedaan IS. Niet moeilijk toch om te begrijpen? In theorie kunnen we het in ieder geval vatten: een ander heeft gedaan wat er van mij werd verwacht..... 

alhoewel er aan de theorie ook nog wel eens het één en ander kan haperen... Misschien ook iets wat je n.a.v. dit blog kunt bekijken...

We denken in ieder geval er het fijne van te weten - en misschien is dit wel het punt - omdat we de waarheden soms ons hele leven al horen. Maar toch kun je net even mis zitten. Dan is zo'n gebeurtenisje van de zomaar geveegde stoep  ineens 'aanschouwelijk onderwijs' van de eerste orde en dat is soms nog niet zo gek.

In het dagelijks leven zijn bepaalde dingen namelijk zo logisch als wat: niemand zou het in z'n hoofd halen om - in het betreffende voorbeeld van de op mysterieuze wijze geveegde stoep - alsnog de bezem te pakken en aan het vegen te slaan, met als argument dat het altijd nodig is met zulk weer. (Behalve dan bij het plaatje hiernaast maar dan is het ook direct duidelijk dat je niet blij wordt van al dat geveeg  - je wordt er eigenlijk heel erg chagrijnig van als je goed kijkt naar de vrouw van de bakker.....)
Je accepteert dan eigenlijk niet dat je stoep al schoon is, je gedraagt je in ieder geval geval alsof er nog een laag ligt, zo druk ben je bezig. Misschien veeg je wel weer wat terug van de sneeuw, omdat je zo gewend bent om het zelf allemaal te doen dat je het niet kan verdragen om rust te hebben van dit karweitje.... je kan niet meer zonder die dagelijkse routine.

Een andere variant zul je in de dagelijkse praktijk ook niet snel tegenkomen: je accepteert wel dat het stoepvegen al is gedaan, maar uit dankbaarheid doe je het zelf ook nog eens een keer.
Maar zeg nou zelf, alsnog het karweitje doen, geeft toch niet de indruk dat je er blij en dankbaar voor bent? En eigenlijk ben je dan, zeker in je gedachten, bezig met de sneeuw die er al niet meer ligt.....

Onmogelijk dus: in het dagelijks leven van alledag geloofwaardig overkomen als je iets nog eens over wilt doen wat al voor je gedaan is.

Behalve op het geestelijk vlak, daar kunnen we maar moeilijk accepteren dat we echt niks meer hoeven te doen om ons straatje schoon te vegen. Dat de Heer alles heeft gedaan wat nodig was om ons weer bij God te kunnen brengen. Er is zelfs geen restantje voor ons overgelaten wat we moeten, of wat we zouden kunnen doen Dat zou alleen maar een miskenning zijn van Zijn werk; je zegt dan eigenlijk dat je het zelf ook nog wel wat kan, dat er nog wat ontbrak.. Of je bedoelt het dan natuurlijk als een daad van dankbaarheid, we willen graag wat terug doen - wij mensen kennen het niet zo dat iemand iets doet voor ons zonder er iets voor terug te verlangen. Bij ons is het: voor wat hoort wat.

Maar misschien zou de dankbaarheid toch een andere vorm moeten hebben dan weer te gaan doen wat de Heer al volmaakt heeft gedaan. Hier kom ik vast nog een keer op terug. :)

Wat dat betreft is die uitdrukking eigenlijk bijzonder waar: "Je eigen straatje schoonvegen" betekent in overdrachtelijke zin dat we onszelf vrijpleiten, terwijl dat op oneigenlijk gronden gebeurt, als we zelf weer aan de slag gaan.
Omdat we dat volmaakte leven proberen te leiden, voelen dat we zó moeten zijn als we Gods normen bekijken, zijn we de hele dag bezig onszelf op te poetsen. En dat is hard werken geblazen, we blijven aan het vegen en zullen nooit aan het gewenste resultaat van volmaaktheid toekomen. Dáárom kunnen we ook niets bijdragen aan onze redding, al poetsen en boenen we nog zo hard. Laat staan dat we zouden kunnen sterven, die gevolgen ervan zouden kunnen dragen.
En zo gauw we - ook na onze bekering - zelf weer aan het werk gaan, kijkt God weer op die manier naar ons, als naar mensen die Zijn goedkeuring weer willen verdienen en lopen we de genade mis, dat Hij zomaar voor ons het werk heeft gedaan.
In Matteus 5 wordt al duidelijk dat we bij lange na er niet aan toe komen ons eigen straatje schoon te vegen... Gods wet gaat namelijk heel wat verder dan het houden van tien geboden. Zonder genade komen we er niet.

De oplossing ligt in het accepteren dat de Heer het alles heeft gedaan: Hij heeft het volmaakte leven hier geleid, heeft de dood ondergaan. Wij hoeven ons niet meer in te spannen om volmaakt te worden en zo het stempel van goedkeuring te ontvangen. We mogen rusten... dat is precies het tegenovergestelde van werken. Om terug te komen op het voorbeeld uit de praktijk: wij hoeven niet nog eens de stoep te vegen maar mogen - als we dat hebben gezien en het tot ons hebben laten doordringen, er naar gaan handelen: weer naar binnen gaan om te rusten van onze eigen inspanningen, van al die keren dat we zelf aan het vegen waren - het is niet meer nodig.

Er staan een paar mooie verzen in Hebreeën die gaan over rust. Rust die God nu al geeft. En dat niet alleen verplicht op de sabbath maar vrijwillige rust en dat zelfs de hele week! (en dat is heel wat anders dan 'niet breien en fietsen op zondag' en dat dan de hele week) En dat betekent je niet meer hoeven te bewijzen, maar een einde maken aan je eigen werken, en dat niet voor een dagje maar altijd. Als we dat eens echt tot ons door zouden laten dringen, zouden er heel wat minder gestreste en overspannen mensen - zelfs gelovigen - zijn.
Ook de Here Jezus zegt het al in de evangeliën: Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Zijn juk is zacht en Zijn last is licht, want Hij zet ons niet meer aan het werk maar wil dat wij daar nu eindelijk eens mee stoppen!

Maar ook als we dit alles weten, die rust zelfs ook zo al hebben ervaren, is de duivel er als de kippen bij om ons toch een schuldgevoel aan te praten als we weer zondigen en de neiging de kop opsteekt om onszelf daarin weer te verbeteren...  want het kan er zo inhakken dat we niet tot het goede in staat zijn.
Bedenk dan dat Hij volmaakt is, dat wij het niet zullen worden maar het zijn in Hem!
God zegt als het ware tegen ons: jouw stoep is geveegd, geweldig!! Wij krijgen dat compliment terwijl een ander het heeft gedaan. Het wordt ons toegerekend en verder hebben wij er geen enkele eigen inspanning aan toe te voegen.
Pas als we dat echt geloven, dan zullen we niet meer zelf aan de slag gaan.  
Hij is geloofwaardig genoeg! 

Dus, waarom niet rusten?

Footprints

 Gisteren  was het eindelijk zover! Ineens zag ik dat het buiten aardig aan het sneeuwen was... Er kwamen echte witte vlokjes naar beneden die ook nog bleven liggen.

Het leuke van sneeuw is dat je zo goed kan zien of er iemand heeft gelopen en je kunt precies volgen welke richting hij of zij uitgegaan is. De kinderen zouden direct aan het speuren slaan met hun detectivespullen die ergens in een tas klaarliggen. 

Aan de hand van de sporen die je ziet kun je best wel aardige conclusies trekken. Bv of het een volwassene of een kind is die er heeft gelopen...

Hij /zij laat zogezegd zijn of haar sporen na; dat is één. Twee is natuurlijk de vraag of het interessant is om de sporen ook te volgen, waar leiden ze heen. Is het een mooie route en kom je ergens op een mooie plek uit, of valt dat tegen....

En sneeuw heeft wel een nadeel: als het gesmolten is, zijn de sporen verdwenen. Er is dus wel wat  meer nodig dan sneeuw om hier je sporen na te laten, en er anderen ook nog ergens mee te brengen. Er staat niet zomaar een voetstap die 'beklijft'... een ouderwets woord voor 'blijven bestaan, niet vergaan'.

Er was ooit Iemand op aarde die sporen naliet die zelfs nu nog te volgen zijn. En er is nog meer bijzonders aan dan dat: Hij wist toen Hij kwam, exact welk spoor Hij moest volgen, welke weg er voor Hem klaar lag. En Hij ging terwijl die weg een moeilijke weg was waarvan ik toch wel zou vragen om hier en daar een ommetje te mogen maken, en had vast niet gevraagd of Gods wil zou mogen geschieden, maar was allang afgehaakt...

En die weg hoefde Hij niet te gaan maar Hij is niet teruggedeinsd voor alles wat er voor Hem lag omdat Hij het uiteindelijke doel voor ogen had: te zorgen dat allen die in Hem gaan geloven, die moeilijke weg niet hoeven te gaan, maar wel op de uiteindelijke bestemming terecht komen - de bestemming die wij door onze zonden anders nooit hadden kunnen bereiken, al zouden we er nog zoveel moeite voor doen.

Lees maar eens hier: Psalm 49: 8-10 Wij kunnen niet zorgen voor de verlossing van onszelf, laat staan voor die van een ander.

Onderstaand lied, sinds tijden één van mijn favorieten  geeft het doel van Jezus' weg hier op aarde erg mooi weer. Liederen doen dat voor mij trouwens altijd snel. :) Inmiddels kun je het hier tegelijkertijd luisteren.

Footprints of Jesus.... leading the way, 

footprints of Jesus by night and by day

sure if I follow my life would be sweet

saved by the prints of His wounded feet

They led Him to Bethany, that's where He stayed

they led Him to Getsemanee

and that's where He prayed

They led Him to Calvary  

salvation sure be

saved by the prints of His wounded feet                  

Footprints of Jesus.... leading the way, 

footprints of Jesus by night and by day

sure if I follow my life would be sweet

saved by the prints of His wounded feet


We mogen zien op Jezus die al wist waar Zijn voetstappen Hem zouden brengen, de sporen van die verwonde voeten leidden naar het Kruis, op Golgotha...
Zijn voeten zijn daar doorboord, David zei het lang geleden al, en dat terwijl de aarde Zijn voetbank was. De genade van die voetstappen op een weg die wij niet meer hoeven te gaan, is onze redding geworden.

Wil je weten wat Hij voor ons heeft gedaan, volg Zijn voetsporen maar!

                                                                                                                                  -

Mijn eerste blog!

AL een hele tijd geleden dacht ik er wel eens over om een blog te beginnen. Maar waar begin je aan... dat is natuurlijk ook de vraag. Wie zit er nu te wachten op dingen die ik beleefd heb of allerlei ontboezemingen over onderwerpen waar ik in geïnteresseerd ben of waar ik zo een gedachte over heb?
Het is ook zo dat je mensen als het ware bij je naar binnen laat kijken en dat heeft ook wel iets spannends en roept de vraag op in hoeverre je dat wilt. Schrijven vind ik echter zo leuk om te doen, dat ik toch maar de knoop heb doorgehakt en dit begin heb gemaakt. Voordeel is dat een blog overal over kan gaan, kort of lang mag zijn... het maakt niet uit, ook kun je op je eigen moment schrijven, dat is natuurlijk ook een voordeel: geen verplichtingen!

wat je hier tegen zou kunnen komen

Over het algemeen vind ik het makkelijker om ergens op te reageren wat ik bij iemand anders heb gelezen of gehoord, dan uit mezelf met iets te komen.Tot ik bedacht dat ik sowieso dit blog kan gebruiken als 'reacties op.....'
En waar geef je reactie op? Op iets wat je op de één of andere manier raakt, wat je bezighoudt, wat in je dachten blijft hangen.
En dat zal te maken hebben met mijn directe omgeving: mijn gezin d.i. man en kinderen en met mijn interesses, wat ik ergens heb gelezen of gezien...
Mijn blik op de wereld - mijn wereld - wordt ook bepaald door mijn geloof, dat is a.h.w. de bril waardoor ik alles om mij heen beschouw. Dus dit zal ook zeker te merken zijn in wat ik hier kwijt wil.

De hier geplaatste foto is van ons gezin enkele jaren geleden.. om niet direct al te herkenbaar te worden..... Probeer maar eens te kijken met hoeveel personen we zijn. :)
En is er iets wat je hier leest herkenbaar of juist helemaal niet? Leuk om te horen wat je ervan vindt dus laat gerust een reactie achter!