Israël, Gaza en wat (vluchtelingen)geschiedenis

Israël en Gaza, de verplaatsing van de ambassade van de VS - het is weer even wereldnieuws te midden van al het nieuws over de Iran deal, Amerika, Noord-Korea, Syrië.
En hoe komt het toch dat het net lijkt of iedereen de objectiviteit uit het oog verliest zodra het over Israël gaat? 

Zo erger ik me aan de berichtgeving over de onlusten bij de grens met Gaza, nu weer het NOS-journaal, alsof het Israëlische leger zomaar Palestijnen aan de grens beschiet waarbij helaas(!) ook doden vallen... 
Al acht weken is het elke vrijdag raak. 

(Is de vrijdag niet de heilige dag van de moslims? of is dit misschien hun 'heilig doel' waarbij alle middelen geoorloofd zijn)

Niks geen vreedzame demonstraties... al is dat wat naar buiten toe wordt gezegd. En ik ook weer voor het journaal hoor.

Hamas roept burgers op naar de grens te gaan, en een gezin ontvangt zelfs 100 dollar als ze door de grens heen breken. 

‘Dit is de waarheid: Alle verantwoordelijkheid voor het bloedvergieten ligt bij de leiders van Hamas, die met een Nazi woestheid eindeloos bloed vergieten om de mensen hun eigen falen op de Gazastrook te laten vergeten,’ ~ minister Erdan van Openbare Veiligheid.

Op de foto iemand van de IDF met een kaartje waarop duidelijk het doel staat aangegeven, geen mars langs de grens maar erdoor heen en dan naar de dichtstbijzijnde Joodse nederzetting. De bedoeling is de bevolking van Israël te vermoorden.
Molotov coctails, bommen ... alles kan. En de kinderen worden ingezet door hun vaders in de zelf gecreëerde frontlinie.

Dag van woede

En nu is het Al Akba, 15 mei, de dag van woede vanwege het verdreven worden uit hun woongebied bij het uitroepen van de staat Israël. En de mars voor terugkeer bereikt haar hoogtepunt, 35.000 (ipv de beoogde 100.000) personen zijn naar de grens gekomen om in Israël te infiltreren.

"We zijn blij om aan te vallen en naar binnen te gaan," zei de 23-jarige Gazaan Mohammed Mansoura gisteren tegen de Washington Post. Gevraagd wat hij in Israël zou doen, zo berichtte de krant, zei hij: "Alles wat kan. Doden. Stenen gooien."

De wereld gelooft alle propaganda, dat deze mensen ooit verdreven zijn en nu dus terug willen, maar de werkelijkheid is altijd wat anders en gecompliceerder, ook hier.

14/15 Mei 1948

In mei 1948 werd door de Arabische leiders de totale vernietiging van Israël voorspeld. De oproep aan hun volksgenoten was daarom: de Joodse staat wordt uitgeroepen op 14 mei, vertrek voor je eigen veiligheid maar even, totdat we de Joden in de zee hebben gedreven. 

Alleen zijn die beide dingen niet gebeurd: zeven staten vielen op 15 mei het jonge landje aan, maar Israël is er nog steeds. 
En de betreffende 100.000 Palestijnen - toen nog gewoon Arabieren genoemd, zijn na hun vaak vrijwillige vertrek niet meer teruggekeerd, of alsnog vertrokken. De terugkeer van deze Arabieren werd na de oorlog niet toegestaan als reactie op verdrijving van bijna alle Joden uit de moslimwereld - zie onder.

In Israël willen ze ook niet echt leven, als zij wél terugkeren, is het als er geen Jood meer woont.

Arabische én Joodse vluchtelingen

Bijna alle 850.000 Joden woonachtig in andere moslimlanden, werden acuut verdreven toen de Joodse staat er kwam. Zij zijn een vergeten groep, evenals andere Joden die in de tijd van het mandaat vluchtingen werden doordat ze door Arabieren niet werden getolereerd. 

tentenkamp van Joodse vluchtelingen in Israël

En ook van de vluchtelingen van de Westbank zo rond 1949/50 had ik nog nooit gehoord. (Trans)Jordanië bezette(!) dat gebied in die tijd en zuiverde het en passant ook van Joden - ook moest elke Jood Oost Jeruzalem verlaten. 

Joodse vluchtelingen verlaten de 'westbank' 1949

Jeruzalem, 1948: Joden vluchten massaal door de Sionspoort 

nadat ze door de Arabieren uit hun huizen zijn verjaagd. 

Al deze mensen zijn door Israël opgenomen. Joodse vluchtelingen hoeven er niet te zijn. Al moest Israël het zelf maar uitzoeken hoe ze al die mensen op moest vangen.

(Hier worden beide kanten belicht)

Politiek, de geschiedenis

De Engelsen hadden de Arabieren al hun eigen staat gegeven die in 1923 zelfstandig werd: het oostelijke deel van het mandaat, Transjordanie. Officieel verboden voor Joden.
Alleen, de Arabieren in het wéstelijk deel van het mandaat hadden geen zin in verkassen - dat westelijke stuk wilden ze óók. 

En toen de Joden na WOII óók eindelijk de hun beloofde staat kregen, werd het westelijke deel van het mandaat niet Jóóds, maar ineens verdeeld in een Joods én een Arabisch deel. 
Guess what? Niet geaccepteerd door ... de Arabieren. Die begonnen de oorlog.

Het politieke spel

De PLO begon in de jaren '60 Arabieren 'Palestijnen' te noemen, al kwam Arafat zelf uit Egypte; zo kan er namelijk aanspraak gemaakt worden op het hele land Israël (wat door de Romeinen omgedoopt was tot Palestina, om alles wat maar enigszins Joods was in dat gebied uit te wissen).
Een kans op het héle mandaat.

Ze geven het zelf toe:

 “Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Wij maken deel uit van één volk, de Arabische natie.  …. Wij zijn één volk. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van  nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.
Ja het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort  te zetten."

“Omdat Golda Meir stelt dat er geen Palestijns volk bestaat, zeg ik dat er wel een Palestijns volk bestaat, dat zich van Jordanië onderscheid.”

“Jordanië is een staat met bepaalde grenzen. Het kan geen aanspraken maken op Haifa, Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva, terwijl ik wèl recht heb op Haifa,Jaffa, Jeruzalem en Beërsheva. De Palestijnse staat zou het recht hebben om op te treden namens alle Palestijnen in de Arabische wereld en elders. Als wij eenmaal al onze rechten in geheel Palestina hebben verworven, moeten wij de hereniging van Jordanië en Palestina geen moment uitstellen.”
 ~ PLO topman Zahir Muhsein. Trouw, 31 maart 1977.

Haj Amin al-Husseini en Adolf Hitler in Nazi Duitsland, 1941

Palestijnse Nazi-vlag

Er is veel leed onder deze vluchtelingen, als slachtoffers in bovengenoemde politieke strijd, waarin haast alles geoorloofd is.

(Dit artikel geeft dezelfde constatering, en zegt ook iets over de speciale status van de Palestijnse vluchteling, ze zijn een politiek wapen)

Moreel

Deze Palestijnse vlag maakt duidelijk waar de sympathie ligt, bij het Nazi gedachtegoed, die Endlösung: vernietiging van de Joden. 
En als je dat maar dagelijks je kleine kinderen in pompt op scholen, en je leiders op tv er ook toe oproepen, is het duidelijk dat hele generaties niets anders kunnen dan Joden haten. Ze weten niet anders.

Zo plegen kinderen ook zelfmoordacties omdat hen wordt voorgespiegeld dat ze dan martelaars worden 'in het Paradijs'.... (net als in Indonesië: een moeder met haar twee dochtertjes, en haar zonen - en de vader is trots)

De morele standaard van een volk kun je aflezen aan de wijze waarop dat volk met zijn kinderen omspringt. Een leider van Hamas zag zich als Kanaäniet, specialiteit inderdaad kindoffers.

Het is zoals Golda Meir al zei: "We kunnen de Arabieren vergeven dat ze onze kinderen doden, we kunnen het niet vergeven dat ze ons dwingen hún kinderen te doden."

4xH ... duivels

Inderdaad, deze mensen zijn een speelbal geworden, waaraan je ook kan zien wie er achter de schermen aan de touwtjes trekt, de grote destructor.
Israël moet van de kaart geveegd - in de traditie van Haman, Herodes (kindermoord van Bethelehem), Hitler, en nu Hamas. 

Het is het handelsmerk van de duivel om - in een web van leugens - zoveel mogelijk slachtoffers mee te nemen, zoals de eigen bevolking van Gaza, en de westbank. 
En in hun kielzog de moslimwereld en bijna de hele Europese Unie, en de UN, die klakkeloos alle propaganda overnemen.

De duivel is niet voor niets de vader der leugen en de mensenmoordenaar van het begin. Dat zei Jezus. 
Verbaas je daarom niet als je om je heen kijkt! 

Alles leidt af van wat er achter de schermen en soms ook zichtbaar gebeurt.
Want ondertussen bestaat Israël wel 70 jaar en is een twintig jaar oude belofte ingelost, de ambassade van de VS is verplaatst naar Jeruzalem. 

Ondanks vele oorlogen is de 70 jaar volgemaakt, een bijzonder getal. 
De tijd dat een vijgenboom nodig heeft om volgroeid te zijn...

Leert dan van de vijgenboom deze les: 

Wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, 

weet u daaraan, dat de zomer nabij is. 

Zo moet ook u, wanneer u dit alles ziet, weten, dat het nabij is, voor de deur.

Jezus in Mattheus 24 tot zijn discipelen

J.F. Kennedy - 50 jaar geleden...

Een historische dag vandaag: 50 jaar geleden werd John F. Kennedy vermoord. Hij was ´the youngest man elected President; he was the youngest to die.´ zoals ik las bij een linkje van 'the White House'. Hij sprak tot de verbeelding, had ook een knappe vrouw, Jackie en was een jonge vader - iedereen kent ook zijn uitspraak toen hij in Duitsland op bezoek was: Ich bin ein Berliner, Hij kon zich identificeren met het gewone volk.
En als je vroeg dood gaat wordt je sneller een mythe dan wanneer je oud wordt en nog veel meer mogelijkheden krijgt om fouten te maken en misschien wel af te gaan als publieke figuur.

Een gevleugelde opmerking die aangeeft hoeveel impact de moord had op de hele wereld, is: "Wat deed jij toen Kennedy vermoord werd?' Veel ouderen onder ons weten daar nog exact antwoord op te geven. De moord is nog altijd door raadselen omgeven, al is er een dader opgepakt.
Alle mythevorming ten spijt komt er ook steeds meer openbaar van het dubbelleven wat Kennedy leidde: De relatie met Marilyn Monroe is eigenlijk altijd al bekend maar dat hij vrouwen bij de vleet had naast zijn huwelijk en ook verslaafd was aan pillen - dat laatste was zeker nieuw voor mij; hierdoor was het voor hem eigenlijk onmogelijk om echt als president te functioneren en belangrijke beslissingen te kunnen nemen. Zoals bijvoorbeeld bleek bij de Cuba-crisis...

En zijn dood? Heeft die nog enige betekenis gehad dan dat het hem bewaard heeft voor ... Het heeft van hem wel 'de altijd jonge en succesvolle president' gemaakt die hij aan de buitenkant was. Maar de wereld, is die er sindsdien beter door geworden?

************

***

Een andere dood, van een jong invloedrijk persoon in Israël, al langer dan 2000 jaar geleden - werd op dat moment niét bekend over de hele wereld. De toenmalige leiders erkenden Hem ook niet als degene die Hij echt was; ze waren blij van Hem af te zijn - al had Hij helemaal geen politieke ambities die hen zou kunnen schaden.
Hij werd veroordeeld en stierf, terwijl er niets tegen Hem in te brengen was - onschuldig, terwijl Hij de meest volmaakte mens was, die hier op aarde ooit leefde. Geen dubbelleven bij Hem, ook niet achteraf allerlei schandalen (die de mensen die de mythe liefhebben hem daarom maar al te graag vergeven...).
Vandaar dat Hij opstond uit de dood. En juist door die volmaaktheid kon Hij alle zonden en rottigheid van ons mensen op Zich nemen.
Zijn dood is levensveranderend voor miljarden mensen sindsdien. En zelfs met terugwerkende kracht tot Adam en Eva...

Ik kan niet vragen: 'Wat deed jij toen Jezus stierf?
Maar wel: 'Wat doe jij met Zijn lijden en sterven? Het was voor jou - zodat jij bij God mag komen...'
Wat een grote gevolgen had de dood van die rechtvaardige... Van Gods Zoon die stierf voor jou, zolang geleden al. Zijn dood, er wordt door velen vaak aan teruggedacht. Het werd een  nieuw begin want Hij stond op....

Iets waar ik zo ineens bij stil stond naar aanleiding van deze gedenkwaardige dag...
Jezus versus Kennedy - een wereld van verschil op allerlei vlakken.

Kristallnacht - 75 jaar geleden

Vijfenzeventig jaar geleden was de Kristallnacht, 'Night of broken glass' - later zo genoemd vanwege alle glas wat gebroken is die nacht... ramen en etalages van Joodse burgers in Nazi-Duitsland. En dat niet alleen; er werden die nacht van 9 op 10 november in 1938, synagoges, huizen, scholen en duizenden Joodse bedrijven vernield. Ter herinnering hieraan waren gisteren in Duitsland vele ruiten beplakt met een sticker die de ruitinslag symboliseerde.
Angela Merkel noemde die nacht gisteren het dieptepunt van de vernedering van de Joden.... En een Duitse, toen acht jaar oud en na de Kristallnacht door haar ouders op de trein naar Nederland gezet, vertelde van haar ervaringen en de vreemde sfeer die er al dagen hing: 'De liederen die gezongen werden gingen over messen en Joods bloed wat aan die messen glom'. Hun huis werd overhoop gehaald en alles werd kort en klein geslagen. Haar familie die achterbleef heeft ze nooit meer terug gezien.

Wat mij eigenlijk net zo schokte als al het geweld, was de berekenende manier waarop deze nacht van uur tot uur bijna, werd 'gepland' door Hitler en zijn trawanten.
Het geweld werd zorgvuldig in banen geleid - vanaf 1.20 uur werd het in brand steken en vernietigen van synagogen en huizen toegestaan; er werd niet ingegrepen door de SS en de Gestapo totdat Goebbels het genoeg vond. Duitse gebouwen en eigendommen werden beschermd door brandweerlieden - 267 Joodse synagogen en vele Joodse huizen en bedrijven mochten branden en gingen in vlammen op. Eenennegentig Joden lieten het leven en voor het eerst werden massaal Joden (30.000) naar concentratiekampen gestuurd.
Het was enkele jaren rustig geweest wat betreft de maatregelen tegen Joden vanwege o.a. de Olympische Spelen maar vanaf deze nacht (zoals ik ergens las) ging het 'crescendo' naar de Holocaust, met als doel de algehele vernietiging van dit volk.

Joden tijdens de Kristallnacht opgepakt, in concentratiekamp Buchenwald

Aanleiding voor deze geweldsuitbarsting was de moord op een Duitse diplomaat in Parijs door een Pools-joodse jongen van 17 jaar. De moord werd door met name Goebbels aangegrepen om eens even flink los te gaan  tegen de Joden in Duitsland en zo weer in goed blaadje te komen bij Hitler, na een liefdesafaire. In de geraffineerde 'planning' hiervan hoorden ook schijnprocessen ter camouflage, waarbij bepaalde daders van verkrachtingen en plunderingen werden opgepakt maar er met een lichte straf van afkwamen. Plunderen was namelijk niet toegestaan, de berekende gedachte erachter was dat de Duitse Staat zich de eigendommen wilde toe-eigenen zoals ze ook eerst alle administratie uit de Synagogen in beslag namen.

Overigens was Göring niet zo blij met de Kristallnacht. Toch iemand met mededogen? Nee, hij vond het allemaal verspilling van geld... (Iets wat me aan Judas deed denken die niet begaan was met de armen toen de kostbare mirre helemaal werd gebruikt om de voeten van de Heer te zalven - maar het hem om het geld ging, want hij bestal de kas...)
Maar er werd een echte Nazi-oplossing gevonden voor deze kapitaalvernietiging: De Joodse gemeenschap moest de schade plus een extra boetedoening uit eigen middelen vergoeden.

  

********************

Wat er achter ligt

Hier zie je opnieuw de haat naar boven komen tegen het oude volk van God. Omdat het de Messias heeft voortgebracht - ook toen heeft satan geprobeerd het plan van God te doorkruisen en hij gebruikt steeds dezelfde tactieken in zijn strijd. Want het is een geestelijke strijd die er gaande is: achter de zogenaamde belangstellende gesprekken van Herodes met de wijzen uit het oosten - met als resultaat de kindermoord in Bethlehem; de verzoeking in de woestijn door de duivel - aanbid mij en ik zal u alle koninkrijken geven...; Jezus, tegen wie ook valse beschuldigingen werden geuit totdat Hij uiteindelijk gedood werd, al was dat laatste een overwinning.
Daarna zijn het door de eeuwen heen de Joden geweest die steeds vals werden beschuldigd en vervolgd - om niets.

Net gisteren keek ik een documentaire over Jeruzalem en zag er beelden van deze Kristallnacht die het begin geweest is van de ultieme poging om het Joodse volk te elimineren; zes miljoen zijn er omgekomen maar het plan (ook uit de koker van satan) is niet gelukt.
Integendeel, de tweede wereldoorlog met al zijn gruwelijkheden werd de aanleiding hen daadwerkelijk een staat te geven - al beloofd na de eerste wereldoorlog. Al herhaalt de geschiedenis zich steeds weer en wordt deze staat Israël in de hoek gedreven waar de klappen vallen, heeft het al vele oorlogen moeten voeren. Ook zij worden geregeld vals beschuldigd van bijvoorbeeld het in de weg staan van de vrede, en zijn de Palestijnen ineens een volk wat (ook) recht heeft op het land, wat ze zelfs krijgen maar wat terroristen gebruiken als uitvalsbasis voor hun aanslagen.
Het zal zelfs zover komen dat de hele wereld tegen hen optrekt. Gelukkig zal de Here Jezus dan terugkomen om voor hen te strijden en hen te bevrijden. En zal het overblijfsel van het oude volk zijn Messias vinden.

Vóórdat het zover is, zal er nog heel wat gebeuren - laten we bidden dat velen van dat oude volk nu al tot erkenning komt dat Jezus inderdaad de Messias was zodat zij de zware tijd die nog komen moet, niet mee hoeven te maken maar met ons gelovigen, mee gaan de Heer tegemoet als Hij ons komt halen.
Ik hoop dat jij daar ook bij zult zijn!

Over woeste baren en golven...

de betreffende foto uit 1953, 
mams derde van links, zesde van rechts :)

Het is een week van mijlpalen en herinneringen aan belangrijke gebeurtenissen in onze vaderlandse geschiedenis.
En gisteren was het de dag waarop we iets herdachten wat zestig jaar geleden gebeurde in Zeeland en Zuidholland. Noordwesterstorm, springvloed... die combinatie zorgde voor de watersnoodramp die meer dan 1800 slachtoffers eiste. Vanaf klein kind ken ik die ramp aan de hand van enkele foto's waarop mijn moeder stond: hoofddoek om, laarzen aan, emmer, bezem in de hand... Als vrijwilligster was ze samen met andere mensen uit het hele land bezig in de weer drooggevallen woningen. Huizen schoonmaken in Zeeland was het onderschrift.

En als er wel eens een verhaal werd verteld over mensen die die ramp overleefden, dan vroeg ik mezelf soms af hoe het zou zijn als je zoiets meemaakte, met elkaar op het dak van je huis, hopend dat je op tijd zou worden opgepikt. Of nét gered maar iemand van je gezin heb je los moeten laten en is verdronken... iets wat je heel je leven bij je zal dragen. Nu lees je hier wel eens wat over, ook als er de herdenkingen zijn. Veel mensen hebben echter nooit echt kunnen en willen praten over hun ervaringen.

Direct na deze ramp is er gestart met de Deltawerken. Neeltje Jans heb ik gezien. Het werkeiland waarop alles uit de doeken gedaan wordt over die waterbeveiligingswerken. En dat allemaal om het (letterlijke) water te keren zodat het niet meer het land kan overstromen en zoveel slachtoffers kan maken. 'Nooit meer zo'n watersnoodramp' was de gedachte.
Natuurlijk komt dan ook de vraag om de hoek kijken... waarom zoiets toch gebeurt en weet ik geen ander antwoord dan dat sinds de zondeval de wereld niet meer is zoals God die oorspronkelijk had bedoeld - ook natuurrampen komen sindsdien voor. 'De natuur is onberekenbaar', is een bekende uitspraak - al doen we er alles aan om die beheersbaar te houden.

                 ******************                             

Zo'n ramp, al dat water wat het land overspoelt... het doet me denken aan een tekstgedeelte uit het Hooglied. 'Hoezo dat dan?' zeg je misschien. 'Dat boek gaat toch over de liefde en niet over een natuurramp met vele doden...? Als je nu de zondvloed noemde...'
Toch bedoel ik echt Hooglied. En wel uit hoofdstuk 8:

 6 Vele wateren kunnen de liefde niet blussen

en rivieren spoelen haar niet weg.

Al het water kan die liefde niet blussen. Nou, als je ziet hoeveel water het was dat 60 jaar geleden door de dijken brak, dan weet ik dat zo net nog niet. De mensen toen zullen óók eerder gedacht hebben aan de zondvloed, die als een oordeel over de aarde kwam. Maar God heeft Noach beloofd dat zoiets nooit meer zou gebeuren. (De watersnoodramp zie ik ook beslist niet als een oordeel van God).
Maar naast het boek Hooglied, worden 'vele wateren' ook genoemd in de Psalmen en zie ik daar beschreven dat iemand zucht onder de 'baren en golven' die over hem heengaan. 'Uw baren en golven slaan over mij heen' staat er letterlijk in Psalm 42. En in een andere Psalm (88) zie je hetzelfde terugkomen en is er gelijk de uitleg:

8 Uw grimmigheid rust zwaar op mij,

door al uw baren drukt Gij mij neder.

17 uw brandende toorn gaat over mij heen,
uw verschrikkingen vernietigen mij;
18 de ganse dag omringen zij mij als water,
zij omsingelen mij tezamen.

Over wie ging dit allemaal heen? Voor mij in ieder geval heel duidelijk, zie je in deze twee psalmen de Here Jezus aan het kruis, Hij onderging Gods toorn. (Heb je dit nog nooit zo bekeken, lees maar eens na wat er verder allemaal beschreven staat wat ons herinnert aan de omstandigheden van de Here Jezus bij zijn verraad en kruisiging en zie je hoe Hij het allemaal heeft ervaren)
Maar waarom deed Hij dat toch? Waarom zou je vrijwillig zo'n zondvloed van toorn ondergaan voor mensen die helemaal niet op je zitten te wachten?
Dan kom ik toch weer terug bij de tekst uit Hooglied... waar staat dat de vele wateren van Gods toorn, de liefde niet kan blussen of wegspoelen. En was het God die zo zijn liefde voor ons bewezen heeft, dat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is. Er staat zo mooi dat het bewezen is. Bewijzen doe je door een daad te stellen. God zei niet alleen: Ik houd van jullie, Hij deed ook wat nodig was en gaf Zichzelf. Hij had de Zijnen lief tot het einde, zegt Johannes 13.
 
Ja, liefde hield Hem aan het kruis - want Hij had van Zijn Vader legioenen engelen in kunnen roepen om Zijn lijden te stoppen en naar de hemel te gaan - maar deed dat niet! Daarom kunnen wij behóuden worden van de toorn. Dat betekent: voor ons géén baren en golven meer waar we in zouden verdrinken, maar: gered van het oordeel, door de liefde van Christus - die gelukkig! niet te blussen was. 

En ook nu, als we in ons leven stormen meemaken, de baren en golven over ons heen voelen komen, en we denken te verdrinken, weet dan dat diezelfde liefde er nog steeds is voor ons, voor mij en voor jou. En Hij zal ons bij de hand pakken en weer oprichten. 
Dit is wat we zeker mogen weten!

 Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? 

Verdrukking of benauwdheid, of vervolging of honger, 

of naaktheid, of gevaar, of het zwaard? 

Gelijk geschreven staat: Om Uwentwil worden wij de ganse dag gedood,

wij zijn gerekend als slachtschapen.

  Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad. 
 Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, 

noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, 

 noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel 

ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, 

welke is in Christus Jezus, onze Here. 

(Uit Romeinen 8)

Een Palestijnse staat?

Israël is - zoals wel vaker - weer even wereldnieuws en deze keer in verband met de vraag van Abbas bij de VN om de erkenning van een Palestijnse staat - die dan ook volwaardig lid zou moeten worden van deze organisatie...
Hoe je denkt over "Israel en de Palestijnen', hangt nauw samen met de kennis die je hebt van het verleden en daarbij is de geschiedenis van pakweg de eerste helft van de twintigste eeuw, een interessante eyeopener.

Op Wikipedia vond ik een artikel over het Ottomaanse Rijk waar dit gebied, het Midden-Oosten, onder viel in de voorbije eeuwen. Over dit Rijk wist ik niet zoveel - mijn geschiedenislessen eindigden bij 'de rol van Amerika en Rusland vóór de Tweede Wereldoorlog' - en belichtten eigenlijk niet het meer óósterse stukje. En natuurlijk pas na 1948 werd duidelijk hoe de kaarten geschud waren, en zover gingen onze geschiedenisboekjes toen nog niet, of misschien heel summier. *)

Een korte geschiedenis van verklaringen, mandaten en toezeggingen...

Inmiddels heb ik uit wat ik allemaal heb gelezen, een iets evenwichtiger beeld naar voren zien komen dan alleen de kant van: 'al de Palestijnen zijn door Israël het land uitgejaagd' en 'al hun rechten zijn hen ontnomen'...
In de eerste helft van de 20e eeuw zijn er belangrijke statements gedaan door de Volkenbond en toenmalige wereldleiders. Ook zijn er in die tijd documenten opgesteld die duidelijkheid geven hoe men de toekomst zag van dat stuk land, waar vroeger het koninkrijk Israël was - waar trouwens altijd Joden zijn blijven wonen (al moest het land zelf gezuiverd worden van Joodse namen, mocht er als het ware geen gedachtenis meer aan hen zijn).

Belfour verklaring

Een paar jaartallen:

 - De 'Belfourdeclaration' uit 1917, waarbij Groot Brittannië de Zionisten steun toezegt bij hun plannen voor een Joods Nationaal tehuis in Palestina, is bij de Vrede van Sevre in 1920 een officieel opgenomen punt.

 -  In 1922 krijgt Groot Brittannië bij de verdeling van het Ottomaanse Rijk, van de Volkenbond officieel het mandaat *) over Palestina - tot dan toe het zuidelijk deel van de provincie Syrië. Dit is kort hier te lezen en op het kaartje te zien.
(Het noordelijk deel - nu Syrië en Libanon - wordt mandaat van Frankrijk.)

En wat gebeurt er vervolgens???
- Het oostelijk deel van het mandaat Palestina wordt met toestemming van de Volkenbond, uitgesloten van Joodse immigratie.  (Hetzelfde zegt Abbas trouwens nu ook: er komt geen enkele! Israëli te wonen in de nieuwe Palestijnse staat NB, er is niets nieuws onder de zon)

In 1923 wordt dit 'overjordaanse' zgn Transjordanie, autonoom en wordt zo eigenlijk een niet-Joods gebied: Verboden voor Joden! geeft me toch wel een bepaalde associatie...
Ik denk dan met mijn leken-verstand: Dit is toch een prachtige Palestijnse staat en als er toch geen Jood naartoe mag immigreren, is het helemaal zoals de Palestijnen het willen. Geef dan dat andere stuk aan de Joden en klaar is kees. Maar zo simpel ligt het blijkbaar niet.

- In de tijd vanaf 1920 ontstaat er in Palestina zelf een grote groep Joodse vluchtelingen - een vergeten groep.... - over de vluchtelingen in die tijd heb ik het een andere keer -

Jaren later wordt er pas weer actie ondernomen en komt er een verdeelplan van de 'commissie Peels' in 1937.  Met een nieuwe twee-staten oplossing, hoopt men aan de onderlinge problemen tussen de twee groepen een einde te maken; want er zijn ook nog steeds Palestijnen, die niet wensen te wonen in het gecreëerde Jodenvrije Transjordanié.
Dit officiële plan van commissie Peels, haalt het in 1937 niet, Engeland ziet het niet zitten.
Pas in 1947 komt er een door de VN goedgekeurd plan, ook exact op 29 november! De Palestijnen haken af, zij willen geen twee staten, maar het hele westelijke gedeelte van het mandaatgebied.

- Ik ga het verder nu niet hebben over de uitroeping van de Joodse staat op 14 mei 1948,  maar één dag later al, is er de Pan-arabische invasie en wordt de net één dag eerder uitgeroepen staat Israël, aangevallen. Deze foto zegt echter alles over wat er daarna allemaal is gebeurd.-

Het heden

Nu is het zover dat de VN het Palestijns verzoek om een staat hebben gehonoreerd.
En natuurlijk zal er een oplossing moeten komen voor de problemen die er liggen. Maar duidelijk is dat het Palestijnse volk van nu, de grote verliezers zijn en ze het niet beter zullen krijgen zodra hun staat officieel een feit is. Straks zullen de officiële leiders zich niet humaner gaan opstellen. Hun diepste motief is niet een eigen staat, maar een eigen staat zonder Israël naast hen. En zolang ze zich blijven verzetten tegen Joden in dat stukje land waar deze al vierduizend jaar geschiedenis mee hebben, zal er geen vrede kunnen komen. Zij zullen hun eigen mensen blijven opofferen tot de dood erop volgt.

Het is zoals ik las in een brief (klik hier) van een Joodse soldaat aan een bewoner van Gaza, in wiens huis hij was geweest tijdens grondacties in 2009 in Gaza:

As soon as you agree with me that Hamas is your enemy and because of them, your people are miserable, you will also understand that the change must come from within. I am acutely aware of the fact that what I say is easier to write than to do, but I do not see any other way. You, who are connected to the world and concerned about your children's education, must lead, together with your friends, a civil uprising against Hamas.

Alleen, die innerlijke verandering zal er pas echt zijn, als zij Jezus leren kennen, die tegen zijn discipelen zegt: 'Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u '

Ik ben zo vrij om ook wat daarna komt, even op de nabije toekomst toe te passen, als Jezus vervolgt met:  ´de overste der wereld komt en hij heeft aan Mij niets'. Want het zal eerst alleen nog maar erger worden voordat die overste van de wereld eindelijk zal capituleren. Gelukkig geeft Jezus zijn discipelen ook deze woorden mee: ´Maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen´. Daar mogen we ons aan vasthouden.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Noten

*) Wel hadden we het met godsdienst over de Jom Kippoeroorlog die uit was gebroken op Grote Verzoendag 1973 - we hielden de leraar aan de praat door steeds te vragen hoe het nu ook alweer zat met 'kilometerpaal 101'... ik zou niet meer weten wat dat nu inhield, maar vond ik de volgende informatie op internet:

Begin 1974 kwam het tot de eerste directe onderhandelingen tussen Israël en Egypte. In een tent langs de bestandslijn bij kilometerpaal nr. 101 onderhandelden Israëlische een Egyptische hoge militairen over de praktische uitvoering van een troepenscheiding aan het Sinaïfront. Bij deze onderhandelingen was het weer Israël, dat Egypte de hand toestak. Israël had de grote zedelijke moed risico’s te nemen en enorme concessies te doen aan Egypte. Israël trok de troepen tot ongeveer 20 km van het Suez-kanaal terug. Hierdoor won Egypte enorm aan prestige en werd de opening van het Suezkanaal weer mogelijk gemaakt. Troepen van de VN trokken het vrijgekomen gebied langs het Suezkanaal binnen en vormden weer een buffer tussen de Egyptische en Israëlische troepen.

*) hier de tekst van het mandaat