... een gebouw van God...

Vandaag is het eindelijk zover dat er een begin gemaakt is met de afbraak van het noodgebouw bij de basisschool waar nu nog twee kinderen van mij naartoe gaan. Het gebouw dat er jaren geleden alweer neer is gezet om de te onstuimige groei van leerlingen aan te kunnen, legt nu bijna het loodje. Ik haalde er speciaal even mijn fototoestel voor op, al moet ik voor het verdere spectaculaire hijskraanwerk morgen terugkomen.
Ja, als er wat nieuws klaar is, kan het oude eindelijk weg.
En als alles dan leeg is gehaald en met de sloop is begonnen, zie je pas hoe oud en vervallen het eigenlijk was, al probeerde men met een verfje hier en daar, het er nog aardig uit te laten zien. Het woord 'nood'gebouw was ook al bijna niet meer van toepassing, zolang stond het er al.

Je kunt dit op een bepaalde manier vergelijken met ons mensen.... We leven vaak alsof we hier altijd zullen blijven, al gaat ons lichaam een beperkt aantal jaren mee. En het raakt in verval - al kunnen we dat tegenwoordig aardig verdoezelen met allerlei kunstgrepen. Soms zie je mensen die er ook uitzien alsof ze niet oud willen zijn - en dan valt het juist op dat ze het wel zijn. Eigenlijk willen ze hun tijdelijke woning bekijken als permanent... Als je geen zicht hebt op een andere 'woning' na dit leven, zit er ook niet zoveel anders op natuurlijk, dan is het: hier en nu moet het gebeuren. Ook is de wetenschap zover dat je bijna zou denken dat artsen (wij mensen) alles kunnen -  alleen dat eeuwige leven zit nog niet in hun pakket. (Dat men aan de andere kant in deze maatschappij de zelfgekozen dood promoot, lijkt hiermee in tegenspraak maar staat er niet los van.... je wilt toch de touwtjes in handen houden, als dat wat betreft je leven niet meer kan, dan maar beslissen over je dood)

Geweldig om te weten - en soms zie je het ineens uitgebeeld - als we ervaren dat ons aardse lichaam steeds verder afgebroken wordt omdat we ouder worden of misschien andere kwalen hebben die ons steeds met de neus op de feiten drukken - dat we als gelovigen een gebouw van God hebben. Zoals de kinderen van school het weten omdat ze het hele jaar zicht hebben gehad op de vorderingen van de nieuwbouw - voor hen geen verrassingen, ze weten waar ze naartoe verhuizen al is het nog onbekend hoe het daar in het echt zal zijn...
En ons aardse 'nood'gebouw zal niet eerder afgebroken zijn, dan dat de Heer voor ons dat nieuwe eeuwige huis klaar heeft. Dan zul je terugkijken en je afvragen waarom we toch zo aan dit aardse lichaam gehecht waren. Waarschijnlijk omdat we ons geen voorstelling kunnen maken hoe het is om 'met Christus te zijn' al zegt Paulus dat dit verreweg het beste is... laat staan dat we enig idee hebben hoe het is een nieuw verheerlijkte lichaam hebben, al weten we het te zullen krijgen.

Misschien als we ons hier en nu meer met Hem bezig houden, we ons meer kunnen voorstellen dat 'met Hem zijn' het beste deel is....We mogen elkaar troosten met deze woorden, dat het zover zal zijn als Christus ons komt halen.
Wie weet al heel snel. :)

Fijne hemelvaart? I can't wait!

Morgen is het volgens de christelijke feestkalender "Hemelvaartsdag", een feest waarbij heel Nederland nog het genoegen heeft een vrije dag te hebben. En ik weet nog hoe het me vroeger stiekem op mijn lachspieren werkte als een - bij mijn weten ongelovig persoon mij 'een prettige hemelvaart' wenste...

Ja, kerst daarbij weet men vaak nog wel waar het over gaat: het kindje Jezus is geboren... Pasen, dat hoort bij het nieuwe leven - hoe men het verder ook maar mag interpreteren, het kan heel horizontaal blijven: een nieuwe start maken door je hart te volgen bijvoorbeeld... Hoe dat dan verder gaat en wat er 'nieuw' aan is blijft nog wel eens in het ongewisse. Jezus wordt hier bijvoorbeeld wel gezien als de belangrijkste persoon in de geschiedenis en velen willen zijn voorbeeld wel volgen wat betreft het opkomen voor de armen en de verdrukten...
Maar als je het hart van verzoening tussen God en mensen door het lijden van Christus uit het evangelie haalt, kom je niet verder dan dat, wordt het sowieso een horizontale iets.
En wat moet je dan met de hemelvaart van Jezus - als het maar zo kan zijn dat je Hem alleen in je gedachten laat opstaan. De invulling van die gebeurtenis wordt een probleem want het is toch een happening die er alleen kan zijn als Hij écht lijfelijk opgestaan is en weer op aarde rondliep.

Een reële gebeurtenis!

Na Pasen is Jezus veertig dagen aan zijn discipelen verschenen - zo echt, dat Hij duidelijk geen spookverschijning was. Maar ook 500 anderen hebben Hem gezien.
Tomas was er in eerste instantie niet bij toen Jezus aan zijn discipelen verscheen, en geloofde het niet. Maar Jezus geeft hem het bewijs wat hij wilde: hij mocht zijn handen in de wonden leggen en Hem betasten - Hij had vlees en beenderen, was nog steeds mens, wel anders dan daarvoor, maar: mens.
En Lucas heeft het daar ook over, de discipel die Hem beschrijft als de Zoon des mensen, legt er juist zo'n grote nadruk op dat Hij lijfelijk aanwezig was na de opstanding. En zie je Hem eten zoals mensen dat gewoon zijn te doen.

En een paar verzen daarna zie je Hem naar de hemel gaan. En wat me nog opviel als je het stukje uit Handelingen één erbij leest (wat eigenlijk hetzelfde moment beschrijft) dat Hij nog veertig dagen met hen heeft gesproken over de dingen die het Koninkrijk Gods betreffen. En voor 't geval je ook nieuwsgierig ernaar bent en denkt: waarom staat er niet even een verslag van al die gesprekken? zouden dat maar zo de zaken kunnen zijn die je in Handelingen naar voren ziet komen, als je die geweldige toespraken van Petrus leest die hij als het ware uit zijn mouw lijkt te schudden, ook naar aanleiding van de genezing van die verlamde... De Joden wordt daar nog even duidelijk gemaakt dat Jezus hun Koning was die ze hebben verworpen, hoe dat allemaal ook vanuit het Oude Testament te zien is. En gaat dat inderdaad over het Koninkrijk Gods...

Wat zegt Hemelvaart ons nu als gelovigen vandaag?

Een heleboel! Hemelvaart is de gebeurtenis waardoor er vrij baan kwam voor de Heilige Geest naar de aarde te komen. De plaatsvervanger van Jezus op aarde, kan er natuurlijk alleen zijn als Jezus naar de hemel is gegaan - het is ook Zijn Geest, die het over Hem, de Here Jezus, heeft. En wij hebben die Geest kunnen / mogen ontvangen.
Maar ook hebben we een andere prachtige belofte gekregen van de Hem Zelf: namelijk dat Hij heen gaat naar de hemel om daar een plek voor ons te maken in het Vaderhuis.
En als dat klaar is, komt Hij terug om ons tot zich te nemen. Opdat ook wij mogen zijn waar Hij is!

Op de betreffende site die ik hierboven ook al noemde las ik een poll: (even naar beneden scrollen...) met de vraag: Wie zou je wel eens willen spreken? Jezus stond er tussen allerlei ander beroemde historische personen. Als Hij ons komt halen weet ik in ieder geval zeker dat mijn keuze 'Jezus'  face to face te willen spreken, waarheid zal worden.

Eigenlijk is de wens: Prettige hemelvaart veel mooier dan je zou kunnen bedenken!
Hij zal komen - als het getal vol is, ieder toegevoegd is van allen die bij de Gemeente behoren  ... - Van die kant bekeken mag het nog even duren...er staan nog wat mensen op mijn lijstje -
Maar als ik naar mezelf kijk, hoop ik dat het morgen echt zover is!

Keith Green: I can't wait to get to heaven

Seaside sunset, silver linings round the clouds,
Birds fly, singing, making such a joyful sound.
Thoughts of heaven somehow seem to fill my mind,
But I can't even imagine, what it is I'm gonna find.

I can't wait to get to Heaven, when you'll wipe away all my fears.
In six days you created everything,
But you've been working on Heaven two thousand years.

Deep green forests, mountains reaching for the sky,
Grasslands and deserts, your creation fills my eye.
Thank you, thank you Jesus, though this beauty is just a taste,
Of all your glory I'll see when I pass through those gates.

I can't wait to get to Heaven, when you'll wipe away all my fears.
In six days you created everything,
But you've been working on Heaven two thousand years.
I can't wait to get to Heaven, when you'll wipe away all my fears.
In six days you created all of the world,
But you've been working on Heaven,
You've been working on heaven, Holy Spirit,
You've been working on Heaven, two thousand years.

Mooi lied van Keith Green - die er al is....

Hoe gesetteld zijn we eigenlijk?

Vanmiddag kwam ik van het winkelcentrum en reed eens even via een andere weg naar huis dan ik gewend ben, kwam daarbij langs een woonwagenlocatie waarvan er zo hier en daar verscheidene zijn. Toch wel iets minder romantisch dan het beeld wat veel mensen wel kennen van Pipo onderweg in zijn wagen op wielen, met Mamaloe en hun dochtertje Petra, en het grappige ezeltje ervoor.
Maar je niet ergens vast vestigen hoorde bij deze woonwagenbewoners en de wagen was dan ook bedoeld om ermee rond te reizen. Zij behoorden zogezegd tot de groep mensen 'zonder vaste woon- of verblijfplaats'.

 deze is nog een stuk kleiner dan die ik zag -  maar ook al niet meer mobiel

Hoezo hier nu een blogje over?
Nou, ook deze gemeenschap staat bloot aan de vooruitgang want volgens een artikel was het zo dat velen van hen er grote problemen mee hadden om hun vrijheid te moeten inleveren toen hen het rondreizen van overheidswege verboden werd.
Maar bij de jongeren speelt dit toch niet zo, je ziet dan ook dat op de locaties steeds meer permanent ogende wagens komen te staan.
Zo zag ik er zelfs een paar - in aanbouw - die nu niet meer echt de uitstraling hebben van verplaatsbaar huis en ook zeker geen éénkamerwoning meer zijn. Ze hebben meer weg van een kapitale villa, compleet met meer verdiepingen en drie dakkapellen aan elke kant... Een garage? Dat zou ook zomaar kunnen... Nee, deze woon'wagens' zijn zeker niet meer te verplaatsen dan met hoogwerkers - als het nog mogelijk zou zijn.
Je kunt je dan de vraag stellen of de bewoners nog wel woonwagenbewoners zijn... Op een bepaalde manier verloochenen ze hun wortels want eigenlijk wonen ze in een gewoon huis - alhoewel nog wel bij hun 'eigen mensen' op locatie...

De toepassing - natuurlijk...:)
Zijn wij als gelovigen eigenlijk ook niet, of vaak zo? In hoeverre zijn we eigenlijk nog verplaatsbaar of hebben we zo langzamerhand gezorgd voor een redelijk permanente behuizing?... zoals die zogenaamde woonwagens waar de wielen al af zijn, die zelfs soms met een hijskraan al niet meer te verplaatsen zijn...
Als we eigenlijk 'bijwoners' worden genoemd die hier geen blijvende stad hebben, zijn we toch zo stiekemweg aardig geworteld hier op aarde.
En wanneer de Heer zegt: Kom, voor een bepaalde taak of wat dan ook, moeten we ons dan eerst helemaal lossnijden om als het ware met geweld hier te worden weggerukt; is er ook bij ons eerst een Hoogwerker noodzakelijk voordat we zover zijn...?
Dan gaat het me niet om in welk huis we letterlijk wonen, maar om de mate waaraan we vast zitten aan dat huis, aan onze bezittingen, andere dingen...  en kijk ik net zo hard naar mezelf.

Het kan ook dat we nog wel heel goed te herkennen zijn als burgers van dat hemelse Koninkrijk.
Maar, gaan we vervolgens allemaal bij elkaar op een kluitje zitten - ons kent ons - dan kunnen we ook op die manier ons erg settelen; we zijn als het ware een 'verankerde woonwagen' in op zich goede (religieuze) gewoontes - die ook nog wel echt levend kunnen zijn. Maar toch is er een probleem: de rest van de mensen ziet ons niet meer want we trekken niet meer rond.. we hebben onze wielen in ieder geval al afgeschroefd.
Ons leventje is dan eigenlijk aardig veilig geworden en op een bepaalde manier gemakkelijk, het gaat allemaal haast vanzelf. Toch stellen we ons licht eigenlijk onder de korenmaat, laten het niet meer schijnen voor de mensen - we hebben een beetje apart van anderen zo onze eigen 'woonlocatie'...

Tóch maar op doorreis...?
Het kan ook anders. Dan weten we ook dat ons permanente huis in de hemel is, maar we nog even hier op aarde zijn, in die verrijdbare semi-permanente woning. En is het toch de bedoeling dat we op reis gaan, en de mogelijkheid aangrijpen om aan anderen te vertellen waarom je zo woont, en eigenlijk onderweg bent naar die andere toekomstige stad... in geloof  - al mogen we ook genieten van deze schepping, hoeven we dat niet te mijden... 
Dat vertellen kost soms wel moeite en je zult niet altijd begrepen worden. Toch zal die boodschap kunnen aankomen als je vertelt over die plek waar je hart eigenlijk al is, dan is het niet alleen een theoretisch verhaal over 'later na dit leven... '

Misschien heb je dan wel mensen die (om in de beeldspraak te blijven) zeggen: Ik wil ook zo'n wagen, ik laat mijn woning hier achter, ga met jullie mee onderweg.
En zal het snel zover zijn dat Hij ons tegemoet komt om ons op te halen en daar binnen te brengen.
Dit is een blij vooruitzicht en geen doemscenario over 'de wereld die vandaag vergaat'... volgens bepaalde voorspellers. En zelfs bij de NOS! is het duidelijk dat we het moment van Zijn komst niet weten, compleet met de corresponderende Bijbeltekst (daar weten ze nu ook dat alleen de Vader het weet...)
Wel mogen we Hem elke dag, ook vandaag verwachten én daar elke dag naar uit zien!
In die verrijdbare woning zijn we er klaar voor, kunnen we zo mee...

Net een gelijkenis...

De moderne tijd, er wordt niet altijd positief over gesproken, maar één aspect valt ontegenzeggelijk niet te loochenen: de gemakken die het met zich mee brengt. En dan denk ik aan allerlei technische snufjes die bepaalde werkzaamheden vereenvoudigen of zelfs geheel overbodig maken.
En ook zijn bepaalde hobby's makkelijker om wat mee te doen, ook vanwege de technische verworvenheden in dit digitale tijdperk - hierdoor zijn er bijvoorbeeld massa's foto's te maken en ook op een handige manier op te slaan, te versturen, er is zelfs digitaal een fotoboek te maken...

Toch kun je nog wel eens voor verrassingen komen te staan als je niet goed oplet. Je denkt de boel voor elkaar te hebben maar mist iets heel essentieels en sta je zomaar met lege handen.
Dat overkwam mij gisteren - maar dankzij de oplettendheid van iemand die ook even mijn fototoestel ter hand nam, was ik nog in staat het euvel tijdig te herstellen.
Wat was namelijk het geval: ik was aan het fotograferen maar iets was er niet in orde. En dat merk je in eerste instantie niet  - er komt net als anders precies in het beeldschermpje te staan wat je fotografeert, het toestel flitst ook op het juiste moment - kortom je hebt het idee dat je al heel wat digitaal hebt vastgelegd!

En misschien is het nu wel duidelijk dat dit net een moderne gelijkenis is, en ik in hier dan behoor tot de dwaze maagden zonder cf-kaart in hun toestel. (En de mannen onder de lezers zullen nu wel knikken: ja, typisch vrouwen die daar niet even op letten en controleren of die kaart wel aanwezig is als je foto's gaat maken!)
En wanneer het zover is dat de digitale plaatjes op de computer gezet zullen worden, zal er duidelijk zijn dat er niets is wat mijn toestel  heeft vastgelegd, al dacht de hele familie dat ik prachtige foto's maakte - het was allemaal nep! Niks te bekennen...
Gelukkig kon ik nog tijdig actie ondernemen om het betreffende geheugenkaartje alsnog te bemachtigen.

Toen ik hiervoor snel naar huis fietste, voelde ik me net één van die dwaze maagden uit Matheus 25 die naar de stad moesten om snel olie voor hun lamp te halen.... Want een lamp hadden ze wel - het leek allemaal in orde! Maar ook zij misten wat essentieels, zonder olie valt er niet veel te branden en zal de lamp geen licht verspreiden. En liep het met die dwaze maagden niet goed af: in de tijd dat zij in de stad waren om olie te kopen, kwam de bruidegom en teruggekomen waren zij te laat: hij deed hen niet meer open... Hun geestelijk leven was nep geweest, niets van te herinneren.  
En de heer zegt zelfs: Ik ken u niet!
Gelukkig was in mijn geval de visite op het feest, die ik op de foto moest zetten nog niet vertrokken toen ik terugkwam met een toestel wat nu wel werkte. Door de cf-kaart die er in zat en kon ik alsnog wat plaatjes schieten - alhoewel iets minder spontaan dan de eerste keer...

Ik vraag me trouwens even hardop af wat nu de betekenis is van het feit dat de vijf wijze meisjes wel olie hadden, maar ze net als de dwaze meisjes in slaap waren gevallen... Is dat iets wat zowiezo het geval zal zijn als de Heer terugkomt, dat we ook als gelovigen zullen slapen - dan als het ware wakker schrikken en gelukkig wel met Hem meegaan?

Deze boodschap is in ieder geval duidelijk: check je fototoestel voordat je het meeneemt om foto's te kunnen maken, want zonder geheugenkaartje kom je niet ver. :) En het is zo simpel, stop dat kaartje erin en alles werkt...
Wat hopelijk ook duidelijk is, en echt van levensbelang, dat we bij onszelf na kunnen en moeten! gaan of we klaar staan om de bruidegom te ontmoeten.
In de 2 Korinthe 5 zegt Paulus dat zo in vers 13:

Stelt uzelf op de proef, of gij wel in het geloof zijt, onderzoekt uzelf. Of zijt gij niet zo zeker van uzelf, dat Jezus Christus in u is? Want anders zijt gij verwerpelijk. 

Hebben we olie in onze lampen (beeld van de Heilige Geest) zodat we mee kunnen als Hij komt? Of is het alleen aan de buitenkant in orde, lijken we precies echt? - zoals er ook tarwe en dolik is, dat laatste is onkruid wat er aan de buitenkant bijna precies zo uitziet als de echte tarwe. We moeten namelijk niet een gelijkenis hebben met echte gelovigen, we moeten echt zijn!
Als de bruidegom er nog niet is, heb je nog de gelegenheid om olie te kopen: de olie, de Heilige Geest  is de garantie dat je meegaat om de bruiloft te kunnen vieren! En het kopen is natuurlijk symbolisch bedoeld in de zin van hoe het te verkrijgen is: we ontvangen het heel simpel: gratis, als een gave. Het is zelfs de eerste gave als je tot geloof bent gekomen.

En mochten we als gelovigen - die wijze maagden - toch in slaap gevallen zijn, lezen we hier een dringende oproep om wakker te worden,  en ook anderen te kunnen aansporen...
En als we wakker zijn mogen we ons nu al verheugen dat Hij komt om ons te halen en we Hem zullen zien. Wat dat betreft is het vreemd dat het sommige mensen niet zo uitmaakt of ze snel de komst van de Heer verwachten, ze zien het wel.
Maar ik ken geen bruid die op haar trouwdag nog ligt te slapen als haar bruidegom bij haar huis aanbelt en zegt: 'Heb je nog even geduld, ik ben nog niet zover, eigenlijk komt het me morgen of nog wat later wel wat beter uit....' Dat vinden we allemaal iets wat niet voor te stellen is, zelfs een belachelijke situatie als het wel zo zou zijn!
En als je er bij stil staat - ja ik ben nog wat in de stemming :) - hoe de Bruidegom zelf als het ware staat te popelen totdat Zijn Vader Hem zal zeggen dat het moment is gekomen, en dan eindelijk de Grote Bruiloft wordt gevierd, dan kun je zoals in een van de laatste verzen van de Bijbel beschreven staat toch niet anders dan daar nu al naar verlangen?

Openbaring 22 vers 17 en 20

En de Geest en de bruid zeggen: Kom! En wie het hoort, zegge: Kom! 

En wie dorst heeft, kome, en wie wil, neme het water des levens om niet.

Hij, die deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom spoedig

Amen, kom, Here Jezus!