Nooit klaar...?

De was, ja als we het daarover hebben dan ben ik in ieder geval zeker: ik besta ook!! Soms zou ik zelfs wat minder willen bestaan, want als er iets is wat altijd maar door gaat is het de was.

Lege wasmanden en niets meer aan de lijn... dat is altijd maar van korte duur. Natuurlijk heb ik nog veel mensen in huis, daar zal het zeker aan liggen, maar ook is het een gegeven dat het er nu eenmaal bij hoort: de was gaat altijd maar door.
Soms frustrerend dat het nooit 'af' is, als een gebed zonder eind...

Het plaatje bij dit onderwerp, met de filosofische huisvrouw, is natuurlijk een knipoog naar Descartes, die zei: 'Je pense, que je suis!' Ik denk, dus moet ik wel bestaan! Zo kun je als huisvrouw denken dat je bestaat om te zorgen dat elke keer de was maar weer weggewerkt wordt... de wassende huisvrouw, het wordt bijna je identiteit...

Een vergelijking 

Onwillekeurig vraag ik me ook wel eens af - als ik die vergelijking met die eindeloze was mag trekken - wat Gód daar nu van vindt: al die mensen die - ook als gelovige - steeds maar weer zonde op zonde stapelen. Als wij daarover gingen hadden we allang gezegd: 'Het is nu meer dan genoeg geweest, ik stop ermee. Steeds maar weer dezelfde dingen vergeven en dan ook zeker nog vergeten...'

Want voor gelovigen geldt dit ook en is het om moedeloos van te worden als je naar jezelf kijkt (zoals ik ook geregeld zucht bij het zien van weer een lading was ...) al die zonden die geregeld weer de kop op steken... 
In plaats van geregeld weer de fout in te gaan, wil ik namelijk wel eens wat 'volmaakter' zijn dan vaak het geval is. 

Maar God heeft een eindeloos geduld en het is nooit te vergeefs dat we bij Hem komen; als we onze zonden belijden is Hij trouw en waarachtig om ze te vergeven en ons te reinigen (te wassen) van alles wat niet goed is, zonden, alles waar we vies van worden...

Het meest bijzondere

In Christus ziet God ons zelfs als volmaakt, geen smetje of spatje is er meer op ons te zien...
Hoe kan dat? Omdat Christus volmaakt is, en God zijn Zóón ziet, als Hij naar óns kijkt... Dat is 'in Hem zijn...'
Wat bijzonder! Evie zingt erover (een LP die ik vroeger al had, stond dit nummer op)

Verse:

Clean before my Lord I stand

And in me, not one blemish does He see

When I placed all my burdens on Him

He washed them all from me

Chorus:

Why did I wait so long

To learn, such a living song

And how could I stay so close

Without seeing Him, Never seeing Him

Clean before my Lord I stand

And in me, not one blemish does He see

When I placed all my burdens on Him

He washed them all from me

Oh, why do you wait so long

To learn, such a living song

And how can you stay so close

Without seeing Him, Never seeing Him

Clean before my Lord I stand

....

De aanklager

Een mooie boodschap, dat God ons als volmaakt ziet. Maar waarom dan toch vaak dat gevoel van falen? Het is de tegenstander die ons maar steeds de put in wil praten dat 'het nooit wat zal worden met mij'... En dat ik nog harder mijn best moet gaan doen om beter en heiliger te worden. (Maar het zal nooit lukken!)

En als we dat denken, zijn we onbruikbaar voor Hem en is het doel van satan bereikt. We moeten daarom ook niet proberen steeds heiliger en beter te worden, want dan komen al die inspanningen uit onszelf en dan weet ik zeker dat het niets zal worden. (En het kan dan maar zo een eigen gerechtigheid worden, waar we stiekem zelfs trots op kunnen zijn)

Als we wéten dat er in onszelf niets is waar God iets mee kan beginnen, dán zal het gebeuren dat je iets mag doen of zeggen voor een ander waarvan je ineens weet, dat het van Hem komt en niet van jezelf. En zal het nooit zo zijn dat je daar (al is het diep in je hart) dan trots op bent...

... en als we ons hiervan bewust worden, krijg je een ander zicht.

Niet meer te beschuldigen

Want al zondigen we nog zolang we in dit lichaam zijn, ik hoop dat op grond van bovenstaand voorbeeld, het duidelijk is dat we ons niet meer hoeven te focussen op wat we steeds maar weer fout doen...
De grond van satan om ons aan te klagen bij God, (zoals ook gebeurde bij Job... ) is er niet meer - Jezus heeft ons gekocht en betaald met zijn eigen bloed - daarom God heeft onze zonden in de diepten der zee geworpen. Niet meer te vinden zijn ze!

Hieronder heel mooi bezongen door Elly en Rikkert en zo belangrijk dat deze boodschap diep in onze harten wordt gegrift...

Want dát is de goedheid van God, zo machtig is Hij!
Een zo veel gróter wonder dan aardse voorspoed en geluk...: het wonder dat Hij onze zonden heeft weggedaan... en we vrij mogen zijn.
Wat we hier nu verder ook mee maken, het is klaar...

Zo hoog als de hemel is boven de aarde

Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons

Zo hoog als de hemel is boven de aarde

Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons

Al je zonden, toe denk er niet aan

Want Hij heeft ze weggedaan

Zo hoog als de hemel

Is Zijn goedheid voor ons

Zo ver als het oosten is van het westen

Zo ver doet de Heer onze zonden van ons

Zo ver als het oosten is van het westen

Zo ver doet de Heer onze zonden van ons

Denk er niet meer aan, neem ze niet mee

Ze zijn in de diepste zee

Zo ver als het oosten

Zijn de zonden van ons

           

Grote voorjaarsschoonmaak?

Zon, ik houd ervan, zeker als het voorjaar wordt - in de zomer mag het wel wat minder heet trouwens - maar we hebben al heel wat mooie warmere dagen achter de rug.

De echte huisvrouw houdt ook van de zon omdat ze dan zo goed kan zien waar het stof ligt en waar de poetslap nog nodig is - al vind ik dat laatste aspect persoonlijk wat minder ... maar het werkt wel als je eenmaal lekker aan de slag bent.
Als in deze tijd van het jaar het poets- en boenvirus toeslaat, betekent het dat je in vroeger tijden zeker ' in' was geweest voor de 'grote voorjaarsschoonmaak'.

En al lijkt het een typisch Nederlands verschijnsel, toch heeft dit schoonmaakfenomeen Joodse c.q. Bijbelse wortels. Het heeft zelfs met Pasen te maken, en leek het me een aardig idee om (zo'n vijf dagen na het Paasfeest) deze link eens uit de doeken te doen.
Ik vond de betreffende informatie in een Bijbels kookboek waar het volgende te lezen was:

Een week voordat Pesach gevierd wordt moet het hele huis gereinigd worden van alle meel- en gistspijzen. In de Torah staat immers: 'Er zullen zeven dagen geen gerezen producten worden gevonden in je huis'. Het is een levend houden van de traditie dat de Hebreeën zich bij de uittocht zo moesten haasten dat ze geen tijd hadden om het zuurdesembroood te laten rijzen. Alle producten die aangemerkt kunnen worden als hametz, zijn verboden.

De 'grote schoonmaak'  heeft dus eigenlijk zijn oorsprong in een voorschrift van God zelf.
En het citaat uit het kookboek vervolgt:

Pesach valt ongeveer samen met het begin van ons voorjaar. In Joodse huishoudens werd in de dagen voor het feest, driftig opgeruimd, geboend en gepoetst. Dat werkte blijkbaar zo aanstekelijk voor niet-Joodse Nederlanders, dat wij het begrip 'voorjaarsschoonmaak' eraan te danken hebben.

Bijzonder om de Joodse link die er ligt zo te ontdekken. 
Bijna zou ik denken op Bijbelse gronden weer aan de grote schoonmaak te moeten geloven. (Maar gelukkig! We zijn niet meer onder de wet.)

Ook voor ons of niet ...?

De niet-Joodse Nederlanders poetsten en boenden uiteraard niet om zuurdeeg te verwijderen maar om alles na de winter weer schoon en fris te laten zijn.
Toch heeft dit Joodse schoonmaakvoorschrift ons als christenen wel iets te zeggen. Het schoonmaken was een voorbereiding op Pesach - het eerste feest, wat gevolgd werd door het ' feest van de ongezuurde broden'. (Te lezen in Leviticus 23) De feesten in Israël hadden namelijk allemaal een diepere betekenis

Van Pesach is het natuurlijk duidelijk waar het naar toe wees. Naar ons Paaslam wat is geslacht, de Here Jezus. Zijn dood was nodig voor onze bevrijding uit de macht van satan en de slavernij van de zonde. En wij mogen schuilen achter Zijn bloed.

Het ongezuurde brood moest met haast gegeten worden. Het volk ging vertrekken uit Egypte en mocht zich niet meer de tijd gunnen het brood te laten rijzen. Daarom moest het ongezuurd, in die tijd betekende dat zonder desem gebakken worden. Dat is de eerste letterlijke betekenis.

Maar wat heeft al dat geboen en gepoets nu met Pasen te maken? Dat er vanaf Pesach zeven dagen niets ongezuurds in je huis gevonden mocht worden, waar wijst dat naartoe?

Geestelijke toepassing

De betekenis van zuurdeeg voor ons, zien we in het Nieuwe Testament. Dan is ook beter te begrijpen waarom het zo verbonden is met Pesach, oftewel voor ons Pasen (het eerste feest )... de opstanding waardoor we nieuw leven hebben ontvangen.
Het tweede feest, dat van de ongezuurde broden heeft toegepast in deze tijd, te maken met ons leven hier op aarde. Als het goed is, is er in ons dagelijks leven (na onze verlossing) namelijk ook iets te mérken van dat nieuwe leven.

'Want ook ons paaslam is geslacht', zegt Paulus; wij zijn verlost. Het verkeerde, het zondige (zuurdesem wat in de Bijbel genoemd wordt bestond uit bacteriën) moeten we daarom uit ons leven wegdoen 'opdat u een rein deeg zult zijn'. 
Dit kunnen we niet in eigen kracht (net als op de sabbath mocht er niet gewerkt worden!) maar het is mogelijk door de Geest, die ons laat zien in ons geweten waar verandering nodig is. De zon schijnt als het ware op al het stof. Hij overtuigt ons van zonde ...

Het cruciale punt is of we dit ook echt willen. Leggen we onze eigen wil en verlangens af - willen we in de praktijk van ons leven ook sterven aan onszelf - dan krijgt Christus de ruimte en worden andere dingen, de vrucht van de Geest, bij ons zichtbaar.

Heiliging, een proces

Na onze bekering zullen we niet opeens perfect zijn, dat zullen we in dit leven ook niet bereiken. Maar dat betekent niet dat het er daarom maar bij laten zitten 'want het wordt toch nooit wat!'... Petrus zegt het zó: maar gelijk Hij, die u geroepen heeft, heilig is, wordt (zo) ook uzelf heilig in heel uw wandel; 

Hoe werkt dat dan: heilig worden? Elke keer als we bij onszelf iets ontdekken wat niet klopt (bv als we de Bijbel lezen...) mogen we het belijden. Dan zijn we als die Joodse vrouwen die hun huis ontdeden van het zuurdeeg.

Misschien schrikken we zelf nog wel eens als we weer iets ontdekken in ons eigen hart. Maar God zal nooit zeggen: nou nou, dat is nu al de zoveelste keer dat je hiermee komt... of: deze zonde is te erg... Nee, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons te vergeven, want het bloed van Jezus zijn Zoon, reinigt ons van alle zonden. Het bloed van het paaslam waar we dan elke keer achter mogen schuilen, waardoor we zijn vrijgekocht.

******************************

**************

In onderstaand filmpje wordt deze 'grote schoonmaak' op kinderlijk eenvoudige manier bezongen door Elly en Rikkert - met kinderen ...
Als we dat lied zo toepassen, kan ons leven na onze verlossing, zijn als een ongezuurd brood. En wat me opviel dat er in 1 Petrus daarna ineens staat: als je jezelf dan hebt gereinigd, (de schoonmaak hebt gedaan) hebt dan elkaar oprecht en van harte lief! Er zit dan niets meer deze liefde in de weg.

Elkaar (en God) liefhebben is in dit leven de uiteindelijke bedoeling. Dan laten we om ons heen iets zien van de Here Jezus zelf.
Wat een prachtig resultaat van Pasen!

Mijn hart is net een huis, met kamertjes en gangetjes

een voordeur met een ruit

Er hangt een fris behangetje

Het ziet er keurig uit (oh ja) het ziet er keurig uit

Maar dan, als Jezus aanklopt dan kijkt Hij in mijn keukentje

Dat is nog niet gesopt,

er ligt een heel klein leugentje dat 'k ergens had verstopt (oh wee) 

dat 'k ergens had verstopt

Hij vindt een een lelijk woord, een stukje ongehoorzaamheid

en nog een rare mop

En toch is Hij niet boos op mij

We ruimen alles op (zie zo) we ruimen alles op

Jouw hart is net een huis, met deuren en een raam ervoor

De Heer kijkt zo naar binnen

Je hoeft je niet te schamen hoor

Je mag opnieuw beginnen (toe maar)
 je mag opnieuw beginnen (echt waar)
je mag opnieuw beginnen
(kom maar...)