Wie zonder zonde is ...

Als je de evangeliën leest, dan zijn dat vaak de geschiedenissen die we al kennen. Maar hoe de Here Jezus daar in Israël rondliep en wat dat voor invloed op mensen had, het moet iets unieks geweest zijn.

Toch wezen de meesten Hem af, al waren er wel hordes mensen bij Hem in de buurt; al die wonderen dat was natuurlijk ook sensationeel om mee te maken, daar wilden ze bij zijn!

Wat al lezend ook opvalt is dat Jezus situaties doorziet, als mensen bij Hem komen, want Hij weet hun gedachten.

Dat lijkt me ook wel eens handig en makkelijk, de gedachten van anderen kennen. Dan kom je in ieder geval minder voor verrassingen te staan dan nu wel eens het geval is. Ook als gelovigen hebben we het onderling zo nodig dat we met elkaar praten. En dan niet alleen over het weer.

In de praktijk is dat gesprek er lang niet altijd, terwijl communicatie - elkaar je hart laten zien - het meest belangrijke is wat je kan doen in onderlinge relaties.

De waarheid in steen

Wat wij mensen meestal wel erg belangrijk vinden is de waarheid. Natuurlijk! Een edel doel waar we wel voor willen vechten. En ook dat zie je terug in de evangeliën.

Bijvoorbeeld in Johannes 8, bij de Farizeeërs die zich erg druk maakten of iedereen zich wel helemaal aan de wet (en het liefst nog veel meer) zou houden. En, bedachten ze, Rabbi Jezus moest het daar toch ook wel mee eens zijn, dat kon niet anders.

En om dat eens even te testen brachten ze een vrouw mee, die ze op heterdaad hadden betrapt op overspel. Fouter kan natuurlijk niet en volgens de wet van Mozes zou ze gestenigd moeten worden.

De wet is door Mozes gegeven

(Joh 1: 17a)

De Rabbi kon daarom toch niet anders dan het vonnis uitspreken - en iedereen die achter Hem aanliep zou nu te zien krijgen hoe Hij de wet van Mozes hoog hield. Steniging!

Het is wel heel bijzonder hoe de Here Jezus hierop reageert. De wet klakkeloos volgen zou inderdaad betekenen dat deze vrouw gestenigd moest worden. Overspel is een duidelijke zaak, dat kan echt niet door de beugel. 

Maar wat doet Hij? Niet wat zij van Hem verwachten: vonnissen, maar Hij neemt de wet en gebruikt die als een spiegel voor de Farizeeërs. Dat heeft een heel ander effect op de situatie. 
De zonde is nog net zo ernstig maar de bal wordt teruggekaatst: zonde is in hun (en ons) eigen hart. Als we dat beseffen dan staan we niet meer zo snel vooraan met ons oordeel.

En de Farizeeërs druipen dan ook één voor één af.

Hoe alles anders wordt

Het is de geest van de wet die door Jezus hier wordt toegepast. Er gebeuren dan hele mooie dingen die we niet hadden meegemaakt als de vrouw ter plekke gestenigd was - al was dat helemaal juist geweest als je naar de letter kijkt.

Het is hier zo duidelijk dat de wet de zonde doet kennen. (Daar is ze trouwens ook voor gegeven!) Om te gaan beseffen dat we allemaal schuldig zijn en genade nodig hebben. Want Jezus zegt hen: "Wie zonder zonde is werpt maar de eerste steen"... en er blijft niemand over die dat aandurft.

En Jezus, die de eerste steen had mógen werpen - Hij veroordeelt haar ook niet. 

De genade en de waarheid zijn door Jezus gekomen

(Joh. 1: 17b)

En Hij laat ons hier zien, dat zo gauw je de genade betrekt bij de waarheid van een op overspel betrapte vrouw, dat ze een nieuwe kans krijgt. Omdat er vergeving is. 

Genade die geduld heeft, een beroep doet op het geweten en vergeving schenkt. 

Wat kunnen we hier nog veel van leren. Wij weten vaak zo goed wat niet kan en niet mag, hoe de waarheid in elkaar steekt. Maar hoe je met iemand om moet gaan die niet in het plaatje past of in de fout is gegaan ... veroordelen is maar zo gedaan. 

Iemand winnen, zodat het met zo iemand goed komt, dat is veel en veel moeilijker.

Dat we allemaal gaan beseffen dat de waarheid te vinden is in een Persoon. En zo de waarheid leren zien, dat we geen van allen zonder genade kunnen. 

Dan alleen kunnen we méér worden zoals Jezus was, vól van genade en waarheid. Zodat we mensen die op onze weg komen, kunnen winnen, niet (alleen) voor de waarheid, maar voor Hem. Want daar gaat het uiteindelijk om.

Nooit klaar...?

De was, ja als we het daarover hebben dan ben ik in ieder geval zeker: ik besta ook!! Soms zou ik zelfs wat minder willen bestaan, want als er iets is wat altijd maar door gaat is het de was.

Lege wasmanden en niets meer aan de lijn... dat is altijd maar van korte duur. Natuurlijk heb ik nog veel mensen in huis, daar zal het zeker aan liggen, maar ook is het een gegeven dat het er nu eenmaal bij hoort: de was gaat altijd maar door.
Soms frustrerend dat het nooit 'af' is, als een gebed zonder eind...

Het plaatje bij dit onderwerp, met de filosofische huisvrouw, is natuurlijk een knipoog naar Descartes, die zei: 'Je pense, que je suis!' Ik denk, dus moet ik wel bestaan! Zo kun je als huisvrouw denken dat je bestaat om te zorgen dat elke keer de was maar weer weggewerkt wordt... de wassende huisvrouw, het wordt bijna je identiteit...

Een vergelijking 

Onwillekeurig vraag ik me ook wel eens af - als ik die vergelijking met die eindeloze was mag trekken - wat Gód daar nu van vindt: al die mensen die - ook als gelovige - steeds maar weer zonde op zonde stapelen. Als wij daarover gingen hadden we allang gezegd: 'Het is nu meer dan genoeg geweest, ik stop ermee. Steeds maar weer dezelfde dingen vergeven en dan ook zeker nog vergeten...'

Want voor gelovigen geldt dit ook en is het om moedeloos van te worden als je naar jezelf kijkt (zoals ik ook geregeld zucht bij het zien van weer een lading was ...) al die zonden die geregeld weer de kop op steken... 
In plaats van geregeld weer de fout in te gaan, wil ik namelijk wel eens wat 'volmaakter' zijn dan vaak het geval is. 

Maar God heeft een eindeloos geduld en het is nooit te vergeefs dat we bij Hem komen; als we onze zonden belijden is Hij trouw en waarachtig om ze te vergeven en ons te reinigen (te wassen) van alles wat niet goed is, zonden, alles waar we vies van worden...

Het meest bijzondere

In Christus ziet God ons zelfs als volmaakt, geen smetje of spatje is er meer op ons te zien...
Hoe kan dat? Omdat Christus volmaakt is, en God zijn Zóón ziet, als Hij naar óns kijkt... Dat is 'in Hem zijn...'
Wat bijzonder! Evie zingt erover (een LP die ik vroeger al had, stond dit nummer op)

Verse:

Clean before my Lord I stand

And in me, not one blemish does He see

When I placed all my burdens on Him

He washed them all from me

Chorus:

Why did I wait so long

To learn, such a living song

And how could I stay so close

Without seeing Him, Never seeing Him

Clean before my Lord I stand

And in me, not one blemish does He see

When I placed all my burdens on Him

He washed them all from me

Oh, why do you wait so long

To learn, such a living song

And how can you stay so close

Without seeing Him, Never seeing Him

Clean before my Lord I stand

....

De aanklager

Een mooie boodschap, dat God ons als volmaakt ziet. Maar waarom dan toch vaak dat gevoel van falen? Het is de tegenstander die ons maar steeds de put in wil praten dat 'het nooit wat zal worden met mij'... En dat ik nog harder mijn best moet gaan doen om beter en heiliger te worden. (Maar het zal nooit lukken!)

En als we dat denken, zijn we onbruikbaar voor Hem en is het doel van satan bereikt. We moeten daarom ook niet proberen steeds heiliger en beter te worden, want dan komen al die inspanningen uit onszelf en dan weet ik zeker dat het niets zal worden. (En het kan dan maar zo een eigen gerechtigheid worden, waar we stiekem zelfs trots op kunnen zijn)

Als we wéten dat er in onszelf niets is waar God iets mee kan beginnen, dán zal het gebeuren dat je iets mag doen of zeggen voor een ander waarvan je ineens weet, dat het van Hem komt en niet van jezelf. En zal het nooit zo zijn dat je daar (al is het diep in je hart) dan trots op bent...

... en als we ons hiervan bewust worden, krijg je een ander zicht.

Niet meer te beschuldigen

Want al zondigen we nog zolang we in dit lichaam zijn, ik hoop dat op grond van bovenstaand voorbeeld, het duidelijk is dat we ons niet meer hoeven te focussen op wat we steeds maar weer fout doen...
De grond van satan om ons aan te klagen bij God, (zoals ook gebeurde bij Job... ) is er niet meer - Jezus heeft ons gekocht en betaald met zijn eigen bloed - daarom God heeft onze zonden in de diepten der zee geworpen. Niet meer te vinden zijn ze!

Hieronder heel mooi bezongen door Elly en Rikkert en zo belangrijk dat deze boodschap diep in onze harten wordt gegrift...

Want dát is de goedheid van God, zo machtig is Hij!
Een zo veel gróter wonder dan aardse voorspoed en geluk...: het wonder dat Hij onze zonden heeft weggedaan... en we vrij mogen zijn.
Wat we hier nu verder ook mee maken, het is klaar...

Zo hoog als de hemel is boven de aarde

Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons

Zo hoog als de hemel is boven de aarde

Zo machtig is Hij in Zijn goedheid voor ons

Al je zonden, toe denk er niet aan

Want Hij heeft ze weggedaan

Zo hoog als de hemel

Is Zijn goedheid voor ons

Zo ver als het oosten is van het westen

Zo ver doet de Heer onze zonden van ons

Zo ver als het oosten is van het westen

Zo ver doet de Heer onze zonden van ons

Denk er niet meer aan, neem ze niet mee

Ze zijn in de diepste zee

Zo ver als het oosten

Zijn de zonden van ons

           

Niet te begrijpen!

           

Ik heb nooit geweten ... (I could never grasp)

Ik heb nooit geweten hoe het mogelijk zou zijn dat God als een mens werd geboren * alsof Hij Zijn verstand had verloren Of deed Hij het maar voor de gein? Hij wist toch dat het niets was als pijn en verdriet? * Nee dat begreep ik niet. Totdat Hij mij toonde dat Hij dit deed voor mij Dat Hij Zich in het stof heeft gebogen * om mij tot Zijn troon te verhogen * en te stellen aan Zijn rechterzij Hij heeft Zich bekleed met mijn vlees om mij te vervullen met Zijn Geest Ik heb nooit geweten waarom Hij Zich liet slaan  door een stelletje Romeinse soldaten Hij stond daar zo stil en gelaten Hij kon ze toch makkelijk aan? * - Die de storm tot stilte gebied Nee dat begreep ik niet Totdat Hij mij toonde dat Hij dit deed voor mij Opdat ik voor geen ziekte zou vrezen door Zijn striemen ben ik genezen* Hij maakt mij van zwakheden vrij Ik belijd nu met hart en stem: 'werp al je noden op Hem!' Ik heb nooit geweten waarom Jezus de prijs van de martelaarsdood moest betalen. * Geen eer viel daarmee te behalen Of was Hij misschien niet goed wijs? Hoe kon het dat God hem verliet Nee, dat begreep ik niet. Totdat Hij mij toonde dat Hij dit deed voor mij Dat Hij met Zijn mateloos lijden Mij van mijn schuld moest bevrijden - door Zijn bloed gaat het oordeel voorbij - Hij is sterfelijk geworden met mij opdat ik eeuwig zou leven als Hij Ik heb nooit geweten waarom God dit nou deed Dat Hij  (aan) en hen die hen voortdurend griefden toch schonk de Zoon Zijner liefde * - en ik denk dat ik het nog steeds niet weet Dat Hij Zich zo vernederen liet * Nee, dat begrijp ik niet Hoewel Hij mij toonde dat Hij dit deed voor mij Dat Hij Zich door spotters liet honen Om daarin Zijn liefde te tonen * Die liefde gaat nooit meer voorbij! En hoe je het nu ook beziet: Zoiets begrijp je niet!

Filp. 2: 6,7  Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast,  maar deed er afstand van.  Hij nam de gestalte aan van een slaaf  en werd gelijk aan een mens. Joh 18: 4 Jezus wist precies wat er met Hem zou gebeuren. Matt 26:36,37   Hij begon bedroefd en beangst te worden.   Toen zei Hij tot hen: Mijn ziel is zeer bedroefd,  tot stervens toe; Ps 22:  16  verdroogd als een scherf is mijn kracht, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; in het stof des doods legt Gij mij neer. Ef 2: 6  Hij heeft ons met Hem uit de doden opgewekt  en ons mede een plaats gegeven  in de hemelse gewesten, in Christus Jezus. Joh 18: 6  Toen Hij dan tot hen zeide: Ik ben het,  deinsden zij terug en vielen ter aarde.  Matt 16: 53 Of meent gij, dat Ik mijn Vader niet kan aanroepen  en Hij zal Mij terstond meer dan twaalf legioenen  engelen terzijde stellen?  *) rondwandelende in Israël is dit vervuld: Matt 8: 16 en 17 Met een enkel bevel dreef hij de geesten uit,  en allen die ziek waren genas Hij,  opdat vervuld zou worden,  wat gezegd werd door de profeet Jesaja:  Hij heeft onze zwakheden op Zich genomen  en onze ziekten heeft Hij gedragen. Matt 9: 10-12  En toen de Farizeeën dit zagen,  zeiden zij tot zijn discipelen: Waarom eet uw meester  met de tollenaars en zondaars?  Hij hoorde het en zeide: Zij, die gezond zijn,  hebben geen geneesheer nodig,  maar zij, die ziek zijn ... want Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen  te roepen, maar zondaars.  Ps 49: 8,9 Niemand kan ooit een broeder loskopen, noch Gode zijn losprijs betalen, – te hoog immers is de prijs voor hun leven, en voor altoos ontoereikend – Hebr 9 : 11,12 Maar Christus, ... is  met zijn eigen bloed, eens voor altijd  binnengegaan in het heiligdom,  waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf. Hebr 2: 14, 15...  opdat Hij door zijn dood hem,  die de macht over de dood had, de duivel,  zou onttronen, en allen zou bevrijden,  die gedurende hun ganse leven  door angst voor de dood  tot slavernij gedoemd waren. Fil 2  En in zijn uiterlijk als een mens bevonden,  heeft Hij Zich vernederd  en is gehoorzaam geworden tot de dood,  ja, tot de dood des kruises. Rom 5: 8 God echter bewijst zijn liefde jegens ons,  doordat Christus, toen wij nog zondaren waren,  voor ons gestorven is. 1 Kor 5: 7 Want ook ons paaslam is geslacht: Christus.

Old and wise

Deze keer een ander oud liedje waar ik een 'aha-erlebnis' bij heb. Positieve herkenning noem ik dat maar even en dat eigenlijk met dezelfde redenen als met 'Dust in the wind': vanwege de mooie wijs en een regeltje uit het refrein wat ook hier de titel is: (when I'm) old and wise.

 

As far as my eyes can see, there are shadows approaching me

And to those I left behind, I wanted you to know

You've always shared my deepest thoughts, you follow where I go
Zover als mijn ogen zien, komen schaduwen naderbij...
en de mensen die ik achter heb gelaten?

 Jullie kennen mijn diepste gedachten en zullen mij volgen..

And oh when I'm old and wise, bitter words mean little to me

Autumn winds will blow right through me

And someday in the mist of time, when they asked me if I knew you

I'd smile and say you were a friend of mine

And the sadness would be lifted from my eyes   
Oh when I'm old and wise
 'Oh, als ik oud en wijs ben - dan zijn bittere woorden
als herfstwinden die dwars door me heen waaien...
En op een dag, in de mist van de tijd, als ze me zouden vragen of ik jóu kende,
dan zou ik zeggen dat je mijn vriend was
En het verdriet zou uit mijn ogen verdwijnen.
Als ik oud en wijs ben 

                                      

As far as my eyes can see, there are shadows surrounding me

And to those I leave behind, I want you all to know

You've always shared my darkest hours

I'll miss you when I go
'Zover als mijn ogen kijken word ik door schaduwen omringd...
Tot de achterblijvers wil ik zeggen
 jullie hebben mij in mijn donkerste tijden meegemaakt.
Ik zal jullie missen als ik moet gaan!' 

And oh, when I'm old and wise, heavy words that tossed and blew me 

like Autumn winds that will blow right through me

And someday in the mist of time, when they ask you if you knew me

Remember that you were a friend of mine

As the final curtain falls before my eyes

Oh when I'm old and wise
Als ik oud en wijs ben, harde kwetsende woorden die ik naar mijn hoofd kreeg,
zij waaien als herfstwinden dwars door me heen
En op een dag in de mist van de tijd... als ze jou vragen of je míj kende
onthoud dan alleen dat je mijn vriend was
- als het doek voor mijn ogen valt
 oh, als ik oud en wijs ben

 As far as my eyes can see

met een leuk 'weetje':
Het lied eindigt eigenlijk op 3:33 met een slotakkoord. De componisten bedachten echter een outro: 

de break in het slagwerk en de saxofoonsolo werd één van de bekendste uit de geschiedenis van de popmuziek .

Waar dit lied over gaat? Op het eerste gezicht niet heel makkelijk om te begrijpen; je luistert naar iemands ervaringen maar het is ook een wens om uiteindelijk oud en wijs te mogen zijn - met alles wat daar dan bijhoort.Wijsheid op hoge leeftijd, is letterlijk levenswijsheid... opgedaan door alles wat je meemaakt - en meestal ook door wat je fout hebt gedaan naar anderen toe die je lief waren, waar je ook het meeste last van kan hebben als je terugkijkt.Dat zie je ook hier:"The shadows" die hij ziet, lijken de schaduwen van de dood die er aan komt - en hij kijkt achterom, inmiddels al in de herfst van zijn leven.... zijn wens is hier eigenlijk: de bittere woorden vergeten en alleen over te houden dat die ander zijn vriénd was. Zo kan hij zijn verdriet loslaten. Want het einde nadert ... " En", zegt hij: " nu ik inzie dat ik dat moet vergeten, kun jij dan (als anderen ernaar vragen) op jouw beurt zeggen dat je míjn vriend was? Wijsheid, die ik - oud geworden - ontdekte nu ik mij ogen al bijna moet sluiten.." 

Ineens doet de tekst van dit lied me toch ook aan Prediker denken waar we lezen: Ik heb ingezien dat... in dít lied zie je dat je het verdriet en de bitterheid moet vergeten, om in vrede je ogen te kunnen sluiten; dat is hier de uiteindelijk levenswijsheid. Alleen heeft hij dat tijdens zijn leven niet meer in de praktijk kunnen brengen, misschien omdat dat ook zo moeilijk is - een reden dat je dat pas op het moment van loslaten van álles, echt kunt. Je hoeft het ook niet meer ánders waar te maken. dan met wóórden. Want je leven is inmiddels voorbij; de schaduwen hebben je opgeslokt. Wat rest is de gedachte aan vriendschap die mensen ooit voor elkaar hadden 'as the final curtain falls before my eyes', het doek valt ...

 Zicht op de onzichtbare dingen

Prediker zag in dat alles op aarde uiteindelijk ijdelheid is, het gaat voorbij. Maar dat al wat Gód doet, voor eeuwig is. Alleen, als je op aarde rondkijkt zie je dat niet: 'want wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde?' (Prediker 3)
Toch is God voor eeuwig en de ziel van de mens blijft bestaan, God heeft de eeuwigheid in het menselijk hart gelegd en wil dat we dat gaan ontdekken. Hij wil ons bij Zich hebben. Wij hebben niet alleen wijsheid nodig om dat in te zien, maar Christus zelf, die ons dat eeuwige leven wil schenken, zodat we voor eeuwig bij Hem zullen zijn.
Deze geestelijke dingen kunnen we vanuit onszelf niet begrijpen - maar als we Jezus leren kennen wordt de bedekking die over ons hart ligt weggenomen - geen voorhangsel meer maar rechtstreekse toegang tot God, onze Vader.

Met een onbedekt gezicht kijken we (als we dat willen!) nu al over dit aardse leven heen, in de eeuwigheid. Daar zien we Jezus - en als aan de buitenkant wat ons lichaam betreft, 'the final curtain falls', mogen we ook letterlijk daar bij Hem zijn. (En de schaduwen van de dood? Ook daar is Hij bij mij)

Paulus verlangde ernaar, al zegt hij over zijn naderende afscheid, dat hij niet weet wat hij moet kiezen: "Van beide zijden word ik gedrongen" Hij wil met Christus zijn, dat is verreweg het beste! Maar voor de mensen om hem heen (gelovig en ongelovig) was het nodiger dat hij nog even bleef.

Zo hebben wij nog een taak voor onze medegelovigen en alle andere mensen om ons heen. We mogen de boodschap van Zijn redding doorgeven zoals Paulus het deed en Johannes: 

Wij prediken Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods... 
Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven...

Ons gezicht is onbedekt, geen sluier of gordijn meer - no final curtain - dat het zicht op de Heer belemmert. Jezus weerspiegelt God zelf, weerspiegelen we op onze beurt Hem ook? 

Dat we de wil hebben ons te laten veranderen door Zijn Geest, zodat er nu al, steeds meer van Christus in ons zichtbaar wordt ...

“But we all, with unveiled face, 

beholding as in a mirror the Glory of the Lord, 

are being transformed into the same image from glory to glory, 

just as by the Spirit of the Lord.

2 Corinthians 3:18  

En wij allen, die met een gezicht, waarop geen bedekking meer is, 

de heerlijkheid van de Heer weerspiegelen, 

veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, 

immers door de Here, die Geest is.