But who may abide ...

Haggaï 2:7-8, Maleachi 3:1 ... gesproken:
Thus saith the Lord, The Lord of Hosts: Yet once, a little while, and I will shake the heav'ns and the earth, the sea, and the dry land; and I will shake all nations, and the desire of all nations shall come. The Lord whom ye seek, shall suddenly come to His temple, ev'n the messenger of the convenant, whom ye delight in: behold, He shall come, saith the Lord of Hosts.	Want zo zegt de Here der heerscharen: Een ogenblik nog, een korte wijle, dan zal Ik de hemel en de aarde, de zee en het droge doen beven; Ja, Ik zal alle volken doen beven en de kostbaarheden van alle volken zullen komen; plotseling zal tot zijn tempel komen de Here, die gij zoekt, namelijk de Engel des verbonds, die gij begeert: Zie, Hij komt, zegt de Here der Heerscharen.
Maleachi 3:2 But who my  abide the day  of His coming?  And who shall stand when He appeareth?  Doch wie kan de dag van zijn komst verdragen, en wie zal bestaan, als Hij verschijnt?

Er is niets nieuws onder de zon, de woorden over de komst van de Messias van Maleachi zijn nog steeds actueel... Maar ook tweeduizend jaar geleden was het al de vraag: wie zit er op Hem te wachten als Hij komt? En het was duidelijk dat er maar weinig mensen waren die er naar uit zagen. Gelukkig was er Maria.... Maar ook Simeon en Anna, van hen staat er dat zij 'de vertroosting van Israël' verwachtten op hun hoge leeftijd...

Denk je dat eens in: jaar in jaar uit leefden zij in Israël wat de oude luister en glorie verloren had. Een provincie van Rome waar de Joden nog per gratie hun eigen bestuur en godsdienst mochten uitoefenen. Geen glimp meer van de glorietijd van koning David, laat staan een tempel die zo indrukwekkend mooi was als die van Salomo.... (De tempel die onder Ezra herbouwd was deed de ouderen die in tranen uitbarsten omdat deze niet te vergelijken was met wat er eerder had gestaan.) En al had koning Herodes de tempel nog verfraaid... Simeon en Anna zagen er om zich heen niets van maar verwachtten hun Messias zoals God zelf hen had beloofd.
En ineens daar op het tempelplein waren Jozef en Maria en mochten zij een klein baby'tje in hun armen nemen. En hun ogen zagen het heil van God - nog niet in volle omvang, maar hun Messias was geboren!

Wie hem verder kwamen vereren waren de herders en wijze mannen uit een heel ver land. De toenmalige koning deed er echter alles aan om van deze koning die vermoedelijk geboren was af te komen en moordde alle kindertjes van Bethlehem onder de twee jaar uit... want in Bethlehem Efrata zou de koning geboren worden...
Hij kwam tot de Zijnen maar ze hebben Hem niet aangenomen: Wij hebben geen koning, alleen de keizer!

En wij?

En hoe is het gesteld met degenen die Hem wel hebben aangenomen, verwachten wij Hem wel? En dan bedoel ik niet alleen Zijn wederkomst, daar zien wij hopenlijk naar uit!! Maar ook mogen wij ons afvragen: Verwacht ik ook dat Hij bij mij is elke dag ... dat Hij jou en mij zal leiden en troosten heel de weg die we te gaan hebben. Zoals in een bekend lied we ook de nabijheid van de Heer wensen: ( hetzelfde woord als in de tekst uit Maleachi maar dan in een wat andere betekenis)


Abide with me!  Blijf bij mij Heer...

Dat is wat de Emmausgangers ook vroegen... toen, vlak na de kruisiging en ze figuurlijk gesproken even helemaal de weg kwijt waren. Ze waren onderweg naar |Emmaus en ineens wandelde iemand een stukje met hen mee en hij merkte hun gemoedstoestand op; hij vroeg. Waarom zijn jullie zo bedroefd?..
En zij vertelden hem waar ze zo mee zaten, dat hun hele toekomstperspectief in duigen lag... Vanwege de dood van hun geliefde Meester.
Dat was het moment waarop Hij hen alles uitlegde wat in de Schriften over Hem ging. Want Hij die ineens met hen meeliep, was Degene die gestorven was, en die ze zo misten... En zijn woorden belandden rechtstreeks in hun hart en daardoor kwam als vanzelf de vraag: Heer, het is al laat, blijf bij ons! 'Abide with us!' Ze drongen zelfs sterk aan want Hij deed alsof Hij verder wilde gaan. Hij wil als het ware van ons hóren: Abide with us!
Toen herkenden zij Hem bij het breken van het brood; hun ogen werden geopend...

And who shall stand when He apeareth? 

Hebben we die vraag al aan Hem gesteld? Dan opent Hij ook onze ogen zodat we Hem herkennen.
En dan, met Zijn Geest in ons, kunnen we zijn komst verdragen. Geen angst meer voor het oordeel; dat is op Hem neergekomen.
Als we willen dat Hij bij ons blijft en we nu al met Hem willen leven... if He abides with us... dan mogen we weten dat we (als het zover is) mét Hem zullen verschijnen in heerlijkheid. Want wie bij Hem horen zijn op het moment dat het oordeel aanbreekt, allang met Hem verenigd en voor ons is het: We shall be with Him, when He appears!

- we zullen zelfs samen mét Hem de oordelen uitoefenen; dat is iets wat ik niet begrijp, maar het staat in de Bijbel en is voor mij dan ook een duidelijk bewijs dat we als gelovigen, zelf niet meer geoordeeld zullen worden - dit even terzijde als verduidelijking :)

Misschien is het al heel snel zover, en voor ieder zichtbaar dat we bij Jezus horen.
Zijn weg begon in Bethlehem in een stal maar leidde naar het kruis. Maar Hij stond ook op uit de doden... Zó heeft Hij ons bevrijd van de dood en het oordeel. We zijn vrij!
Iets om altijd dankbaar voor te zijn!

***********

Indien wij dan met Christus gestorven zijn,

geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven,
(uit Rom. 8)

 Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God.

 Wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, 

zult ook gij met Hem verschijnen in heerlijkheid.
(uit Collosenzen 3)

 Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen. 

 Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, 
hun, die in zijn naam geloven; 

 die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, 

doch uit God geboren zijn.

Want:

 Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond

 en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, 

een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, 

vol van genade en waarheid.

(uit Johannes 1)

Every valley....

Jesaja 40:4
Ev'ry valley shall be exalted, and ev'ry mountain and hill made low, the crooked straight and the rough places plain.	Elk dal worde verhoogd en elke berg en heuvel geslecht, en het oneffene worde tot een vlakte en de rotsbodem tot een vallei.

Jesaja heeft heel wat mooie profetieën uitgesproken die in de 'Messiah' op muziek gezet zijn. Ik heb het in een vorig blogje al over de troost gehad van God zelf, dat het lijden van zijn volk is volbracht... En: 'Bereid in de woestijn een weg voor onze God!' en wij weten inmiddels dat het Johannes de doper was die zo het Lam Gods mocht aankondigen.

Maar hier in vers 4 van Jesaja 40 wordt wel iets heel ingrijpends beschreven... tenminste als je ooit de machtige bergen in Zwitserland hebt gezien - dan kun je je toch niet voorstellen dat elk dal verhoogd zal worden: Every valley shall be exalted! en tegelijkertijd zal elke berg en heuvel tot een vlakte worden.
Maar daar blijft het niet bij; ook het oneffene wordt vlak (het kromme wordt recht, zegt een andere vertaling)  the crooked straight and the rough places plain! ... geen rotsblokken en uitsteeksels meer waar je over struikelt, dat is verleden tijd..
Ja, onvoorstelbaar! (Al vind ik Zwitserland stiekem heel wat minder mooi als de bergen en dalen ineens verdwenen zouden zijn.)

every mountain will made low

rough places...

De toepassing 

Of dit vers echt letterlijk zo wordt bedoeld? Misschien wel, ik weet het niet...
Maar wat zéker zo zal zijn, dat er een moment zal komen dat de dalen en bergen in ons leven, verleden tijd zullen zijn. De dalen waar we in kunnen zitten door bepaalde omstandigheden... omdat er een berg van problemen en moeilijkheden voor ons oprijst die niet te overzien is, laat staan te beklimmen...  en dat kan van alles zijn waarin we in ons leven 'lijden' ervaren.
En áls je dan eindelijk de moed hebt gehad en aan de top staat, denk je er te zijn; maar soms is het dan niet het wijdse uitzicht waar je je zo op had verheugd - het uitzicht op een vallei waar je de weg naar het einddoel duidelijk kan zien. Integendeel, misschien ontdek je dat je bezig bent een hele bergketen te bedwingen en is er van zicht op het einddoel nog lang geen sprake, doemt de volgende berg alweer voor je op.

Dan kun je verzuchten: "Ben ik er nu nóg niet? Wanneer mag ik nu eens genieten van het prachtige uitzicht waar de dingen duidelijk voor me worden?? Waar mijn voet ook niet meer struikelt over alles wat mijn weg onbegaanbaar maakt" - the rough places - die je zo kunnen hinderen om verder te gaan, misschien dagelijkse pijn of andere zaken die je boven het hoofd groeien, alles wat je kan benauwen...
Ook kun je in je leven veel dingen tegen komen die krom zijn - oneerlijkheid, letterlijke onrechtvaardigheid (dat zit ook al in het woord ingesloten valt me nu op) omdat het ook in dit land al vaak is geworden als in de tijd van de profeet Micha, waar de leiders het recht verafschuwen en al het rechte krom maken.

Zwitserland, 1986

Maar verbaas je niet als dit soort dingen je overkomen zegt Petrus... want door al deze beproevingen wordt je geloof getest. En als je geloof het vuur van de beproevingen kan doorstaan - alles wat je meemaakt in de dalen, de bergen waar je moeizaam tegenop klimt, de ruwe paden en het kromme van onrecht wat je soms zo rechtstreeks ervaart - als ons geloof dit alles 'overleeft' , dan blijft er kostbaar goud over... in het vuur gelouterd...
Wat een bemoediging! Het einddoel van onze geloofsreis is de Heer zien, de zaligheid van onze zielen. De bergen en dalen liggen achter ons, ze zijn tot een vlakte geworden en we lopen op een effen pad, een rechte baan waar uiteindelijk recht gedaan zal worden.

********************

Over ons geloof en de heerlijkheid 
- de tekst die opgezegd wordt nadat het lied is gezongen...

Dan gaat het gebeuren, Hij komt terug naar de aarde! En, vervolgt Petrus, is ons geloof (wat getest is op echtheid) 'tot lof en heerlijkheid en eer' bij Zijn openbaring...
Laten we daarom naar elkaar omzien en elkaar aanmoedigen erin te volharden!
Ook Paulus zegt het: wij zijn de erekrans voor onze Here Jezus bij zijn komst. (Iets wat ik haast niet durf neer te schrijven...) en zullen openbaar worden als 'de zonen Gods' - de gelovigen in de verworpen Heer. Wij, die nu lijden dragen voor Hem, we zijn nu nu nog met Christus verborgen voor de wereld. Maar als Hij weerkomt, zullen we mét Hem verschijnen in heerlijkheid.
Hoe bijzonder! Deze tekst beschrijft dat moment:

Jesaja 40: 5  And the glory of the Lord shalI be revealed, and all flesh shall see it together, for the mouth of the Lord hath spoken it.

En de heerlijkheid van de Heer zal zich openbaren en al het levende tezamen zal dit zien, want de mond des Heren heeft het gesproken.

De weg is geëffend, elke berg en elk dal is tot een vlakte geworden. Ten eerste zal Israël het zien en hen zal recht verschaft worden na zoveel onrecht...
En omdat de Heer Zelf dit heeft gezegd, weten we de zeker dat het eens zover zal zijn.

Ik hoop dat we hier allemaal ' amen' op kunnen zeggen -  het zal zo zijn! ...
... for the mouth of the Lord has spoken it...

Comfort ye ...

Jesaja 40: 1-3
	Comfort ye, comfort ye My people, saith your God. Speak ye comfortably to Jerusalem, and cry unto her, that her warfare is accomplish'd, that her iniquity is pardon'd. The voice of him that crieth in the wilderness, "Prepare ye the way of the Lord, make straight in the desert a highway for our God." Troost, Troost mijn Volk, zegt uw God. Spreekt tot het hart van Jeruzalem, roept het toe, dat zijn lijdenstijd volbracht is, dat zijn ongerechtigheid geboet is. Hoor, iemand roept: “Bereidt in de woestijn de weg des Heren, effent in de wildernis een baan voor onze God.”

Vorige week had ik het voorrecht mee te zingen met een uitvoering van "The Young Messiah", gebaseerd op het prachtige orathorium van Händel - die qua tekst geheel bestaat uit Bijbelgedeelten uit het Oude en Nieuwe Testament; het gaat over de komst van de Messias, de komst die al achter ons ligt, maar ook wat er in de toekomst nog zal gebeuren, zijn wederkomst.
En de avond begon met: Comfort ye my people.... Troost mijn volk. 
Wat een prachtig openingslied, de troost van God zelf voor zijn volk dat al zolang wachtte op verlossing. En nu zou de Verlosser komen! 'De lijdenstijd is voorbij want alle ongerechtigheden zijn weggedaan' is wat er wordt gezongen: 'Er is voor geboet.'

Ten eerste een oproep aan het Joodse volk, Johannes was de wegbereider die het Koninkrijk aankondigde, een roepende in de woestijn. Tegenwoordig is dat een uitdrukking die aangeeft dat je tegen dovemansoren wat zegt en je niet wordt gehoord. Dat was bij Johannes ook zo, tenminste als je keek naar het volk als geheel en zeker de leiders, zij wilden hem niet. Uiteindelijk werd hij onthoofd en in de gevangenis liet hij nog aan Jezus vragen of Hij echt de beloofde Koning was - zoals wij misschien ook wel kunnen twijfelen als ons ineens zoiets zou overkomen. Maar Jezus stelt hem gerust, Hij is de Koning.

Alleen, Zijn volk heeft Hem, Jezus, ook niet aangenomen al was Hij ten eerste hun troost.
Gelukkig mogen we weten dat dit woord in de toekomst voor het volk Israël echt waarheid zal worden en ze hun God binnen zullen laten door de poorten van Jeruzalem. En ze - uiteindelijk - getroost worden. Dat is ook de eerste betekenis van deze tekst, in de toekomst zal dit gebeuren. En zoals Jesaja daar spreekt in de voltooide tijd, zullen hun ongerechtigheden daar al geboet zijn, nu inmiddels meer dan 2000 jaar geleden. 
De Bijbel heeft echter altijd diepere lagen. Troost mijn volk, is dan ook niet alleen voor Israël bedoeld maar wij mogen het ook toepassen op onszelf.

Troost, ook voor ons nu...

Wij die nu al wél geloven in de Messias die toen kwam, wij worden óók getroost door de woorden: Comfort ye my people...
De Heer roept ons hier toe, als je een lijden hebt te verduren wat haast te zwaar wordt - misschien door ziekte of andere moeilijke persoonlijke omstandigheden, en (in andere landen dan hier in het westen) in de gevangenis of werkkampen - een lijden wel héél rechtstreeks vanwege je geloof: "Weet dat je lijdenstijd volbracht is!" 
Want in Gods ogen is de tijd die we hier op aarde doorbrengen een ademtocht, een zucht. Het staat in geen verhouding tot de eeuwigheid. 
En zo gauw de Here Jezus terugkomt zal ons aardse lijden voorbij zijn - dit weten we omdat we nu al vrede met God mogen hebben omdat onze zonden zijn gedragen en vergeven, er is voor geboet.

De Trooster is onze verzegeling - we horen bij de Heer die in de hemel is. Die hoop mogen we kracht uit putten, want die geeft ons de zekerheid dat wij óók eens bij Hem zullen zijn in de heerlijkheid.
Dat eerste punt begrijpen we nog wel, hopen op iets moois wat komen gaat, en er je op verheugen, zoals je als kind voorpret hebt als je bijna jarig bent. Maar dan volgt er iets waar we toch wel even over na moeten denken - want hoe kun je ook roemen (je verheugen) in de verdrukkingen (ons lijden) en daar kracht uit putten? Paulus zegt dat 'de hoop op de heerlijkheid' die we zullen ontvangen, juist door de verdrukkingen steeds gróter wordt.

Hoe dat kan? Omdat het lijden ons volharding geeft en de hoop versterkt - want in ons lijden is God zelf aanwezig, Hij is 'de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting, die ons troost in al onze druk'... een tekst uit 2 Korinthe 1. Vanuit Zijn hart komt alles wat je kunt bedenken aan liefde en medeleven wat we nodig hebben. En die liefde is in ons hart uitgestort - we hebben de Heilige Geest ontvangen, daardoor zijn we in het bezit van al die liefde en barmhartigheid die God zelf voor ons heeft.

"Troost mijn volk" is voor mij een oproep geworden van de Heer zelf, om in geloof, zonder het nu te zien, vol te houden. Totdat Hij terugkomt en de tijd van voor mij een klein beetje, maar voor vele anderen véél lijden, voorbij is en we voor eeuwig bij Hem mogen zijn!

En het werden een beetje veel teksten hieronder, 
maar probeer ze allemaal eens te lezen 
- over lijden, troost en hoop, 
en de vervulling ervan... :)

 Paulus in zijn brief aan de Romeinen, hoofdstuk 5

1 Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, 2 door wie wij ook de toegang hebben verkregen [in het geloof] tot deze genade, waarin wij staan, en roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods. 

3 En niet alleen (hierin), maar wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, 4 en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; 

5 en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is,

Paulus in zijn tweede brief aan Korinthe, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden 
en de God van alle vertroosting,4 die ons troost in al onze druk, 

zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen 
met de troost, waarmee wijzelf door God vertroost worden. 

5 Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, 
zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel. 

Petrus in zijn eerste brief, hoofdstuk 1

3 Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons naar zijn grote barmhartigheid 
door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, 
heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop, 

4 tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is
 voor u, 5 die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, 

welke gereed ligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd. 

6 Verheugt u daarin, ook al wordt u nu, als het moet zijn, voor korte tijd door allerlei verzoekingen bedroefd,, 
7 opdat de echtheid van uw geloof - kostbaarder dan vergankelijk goud, dat door vuur beproefd wordt 

- tot lof en heerlijkheid en eer zal blijken te zijn, bij de openbaring van Jezus Christus. 

8 Hem hebt u lief, zonder Hem gezien te hebben; in Hem gelooft u, zonder Hem nu te zien, 
en verheugt u met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, 

9 omdat u het einddoel van het geloof bereikt, dat is de zaligheid der zielen. 

'How beautiful are the feet'...

How beauti- ful are the feet  of them that  preach the gospel  of peace and  bring glad tidings of good things. (That publishes salvation and says: Thy God  reineth)

Hoe liefelijk zijn op de bergen de voeten van de vreugde- bode, die vrede aan- kondigt, die goede boodschap brengt, die heil ver- kondigt, die tot Sion spreekt:  Uw God is Koning. Uit Jesaja 57: 10... (foto: ierland- used with kind permission )

Met sommige muziek heb je iets, inmiddels bekend dat ik dat wel vaker heb... :) Maar het is zeker zo met mooie melodieën die voorzien worden van een prachtige tekst uit de Bijbel.
"How beautiful are the feet' is zo'n lied van Händel ... *) en bepaalde foto's maken het plaatje ineens compleet.
De foto zag ik eergisteren, het lied ken ik al langer en de Bijbeltekst nog véél langer. En het lied zongen we gisteravond nog samen - in het kader van 'the Young Messiah' - en heb er eigenlijk altijd al zo'n beeld bij als deze foto laat zien

Wat de tekst vertelt is iets waar we allemaal denk ik op wachten: de goede boodschap van vrede en de brenger ervan kan niet anders dan liefelijk zijn... Beautiful om die voeten aan te horen komen!
De blijde boodschap die de vreugdebode brengt luidt: 'Uw God is koning. Breek uit in gejuich!'
En het is niet alleen maar 'vrede op aarde' waar deze boodschap over gaat, het gaat over Iemand die dát en nog méér wil bewerkstelligen. En Hij is al naar de wereld gekomen, al hadden veel mensen niet in de gaten dat Hij de beloofde Koning was. Zij wilden (toen) liever de keizer...

Maar de vrede die verkondigd wordt is ten eerste een vrede in je hart. Heel persoonlijk. Je hart dat vrede met God heeft is in rust en kan dat dan óók zijn in moeilijke omstandigheden of als om je héén de vrede ver te zoeken is...
 - Al wachten we daarom (soms of vaker) met smart op de tijd dat Hij echt koning zal worden.

Voordat deze tekst uit Jesaja helemaal waarheid zal worden en Sion echt zal uitbreken in gejuich, is het eigenlijk een boodschap bestemd voor óns. En dat deed me denken aan een andere gedeelte waar ook iemand van over de bergen komt.
Lees maar in het eerste hoofdstuk van Hooglied vers 8:

Hoor – mijn geliefde!

Zie, daar komt hij,

springend over de bergen,

huppelend over de heuvelen.

Hier zie je, Hij komt voor jou en mij speciaal! Israël zei geen 'ja' toen Jezus voor hen kwam. Daarom zijn wij nu de gelukkigen. :) maar zéker geen tweede keus! Hij heeft namelijk een heel bijzondere bestemming aan ons gegeven. Voor ons is Hij is niet een Koning 'ergens ver weg in een paleis' in wiens prachtige land wij zijn onderdanen mogen zijn (alhoewel dat ook al heel bijzonder is!).
Hij is onze geliefde! Hij houdt van ons als zijn bruid, we zijn zijn lichaam... Iets heel anders of niet? We zijn door geloof in Zijn lijden wat voor ons persoonlijk was, zó dichtbij gebracht aan het hart van God! Vrede met God hebben we ontvangen!

Ja, als wij Hem hebben aanvaard, zijn we behouden - en dat is nodig, want uit onszelf zijn we ver bij God vandaan. Maar 'bij zijn komst heeft Hij vrede verkondigd aan u, die veraf waart, en vrede aan hen, die dichtbij waren'. En zouden we deze boodschap van vrede niet verder willen brengen?
Paulus haalt de tekst van de vreugdebode aan in Romeinen 10 want 'the gospel of peace' moet verder wordt verteld. Want 'hoe kun je in iemand geloven van wie nog nooit hebt gehoord?'
Aan ons nu de taak vreugdebode te zijn!
Horen anderen in onze voetstappen (onze wandel) dat we iets te vertellen hebben, delen we iets uit van de goede werken die God voor ons heeft klaarliggen?

De tekst uit Jesaja zal uiteindelijk ook waarheid worden voor Sion, degenen die daar rechtstreeks worden aangesproken. Als in de toekomst het koninkrijk weer wordt gepredikt zal de rest van dat volk Israël, Jezus erkennen als hun Koning... 'De verlosser zal uit Sion komen'
Hij die ze verworpen hadden maar die niet opgeeft totdat zij ook zover zijn en zeggen:  

Onze God is Koning. 
Breekt uit in gejuich; 
een goede boodschap: 
Onze God is Koning!

*) Met hier de video van de Young Messiah

en hier in de klassieke uitvoering, het origineel: