De weide en het diepe dal - 'He will comfort me'

serie 'lijden' 5

Hoe kun je in grazige weiden zijn, waar alles is wat je nodig hebt, maar tegelijkertijd óók ineens in het diepe dal van schaduwen van de dood...

Een vraag die te maken heeft met lijden NU, waar ik al eerder wat over schreef. Want eigenlijk is dit hetzelfde probleem als waar ik toen al mee zat, dat de Heer weet wat je nodig hebt, maar dat ik het in de praktijk helemaal niet ervaarde.
Gisteren zongen we ook net het betreffende lied (zie onderaan), waardoor ik er weer bij bepaald werd.

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

Als je leven gladjes verloopt, je geen gebrek hebt aan de eerste levensbehoeften; nog wat geld over om af en toe ook es op vakantie te gaan; en het gaat goed met je gezin, of je familie - geen ernstige ziekten of andere problemen ... Ja dán willen we wel geloven in de grazige weiden waar Hij ons in brengt...

Vanuit onszelf houden we ook niet van lijden. Vandaar dat mensen (ook gelovigen) er vaak hard mee bezig zijn, hun eigen grazige weiden te creëren - steeds maar druk met allerlei fijne dingen. Geen moeilijkheden, die gaan ze uit de weg - ook bij anderen, dat is te moeilijk om aan te zien. 
Jezus heeft hen gered en nu willen ze genieten van alle zegeningen die God geeft.

Totdat het leven ineens heel anders kan worden, zo in tegenspraak met hoe de psalm begon. 
Want waar zijn die grazige weiden en stille wateren dan gebleven? Dáár leidt Hij ons toch naartoe? Naar die fijne, probleemloze omstandigheden: genoeg gras en rimpelloze wateren, alles wat schapen nodig hebben...

- Of bedoelt David dit niet op deze manier. 
Zijn goede omstandigheden in de ogen van God misschien toch iets anders dan wat wij vaak (willen) denken? -

Verder lezend, kun je er namelijk niet omheen dat er ook andere situaties zullen komen, dan alleen het fijne leven waarin er geen wolkje aan de lucht is.
Want David heeft het er ineens over dat we lopen door een dal van diepe duisternis, zelfs van schaduwen van de dood. Dat betekent dat de dood bijna tastbaar dichtbij is en zijn schaduw zelfs al over ons heen valt. En is er alleen maar een diep dal (en niet een dal waar ik eventjes in ben omdat ik een ommetje maak ...)
De vraag is dan:

Waar is die groene weide als het moeilijk wordt 

en we lijden mee maken ?

- Zou Jezus zelf er iets meer over vertellen? 
Hij is tenslotte DE goede Herder :) en heeft het over leven en overvloed -

Inderdaad is er in het Nieuwe testament een gesprek met de Joden over dagelijks voedsel wat we nodig hebben (zoals voor schapen het sappige gras en het water waar ze aan mogen liggen ...)
Jezus zegt hen vooral moeite te doen voor brood wat niet vergaat, het eeuwige leven. 
Want het gaat niet om aards voedsel, al had Hij in datzelfde hoofdstuk (Joh. 6) 5000 mensen te eten gegeven.

En andere voorspoed: lichamelijke gezondheid of geld en veel bezittingen? Ook dat wordt soms bekeken als bijna een vanzelfsprekendheid in de grazige vette weiden.
Maar Jezus zegt de rijke jongeling: Verkoop wat je hebt en geef het geld aan de armen. Ook Paulus geeft aan dat als wij eten en kleding hebben, dat genoeg voor ons moet zijn; het evangelie is geen promotie van rijkdom en (materieel) succes.

En al genas Hij velen toen Hij hier op aarde was, zijn het toch ten eerste zondaars die Jezus 'zieken' noemt. Voor die mensen kwam Hij, en niet voor mensen die zich al wel goed genoeg vinden.
Kortom, Hij kwam voor iets anders dan ons aardse geluk. Want mensen die geestelijk ziek zijn, wat hebben die aan enkel lichamelijke genezing en voorspoed? 

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

Eigenlijk is alles wat we nodig hebben, samen te vatten in één persoon: Jezus zelf. 
En Paulus legt het nog verder uit, Hij is ook onze rechtvaardiging, heiliging, verlossing ... Daarom hoeven wij ons niet mooi op te poetsen, en ons best te doen beter en heiliger te worden (gelukkig). Alles komt van Hem, Hij is het. 
Wat mooi dat er in deze psalm dan volgt:

U bent bij mij!  (Zelfs in het diepe dal)

  

Als we beseffen wat dat inhoud, kun je ín een duister dal van lijden, tóch ineens grazige weiden tegenkomen. En tijdens zware stormen liggen aan rustige wateren.

En het lied zegt: The Lord will defend me, my Lord... In het Nederlands zie je dat in de stok, waarmee de herdersjongen David de schapen beschermde tegen gevaren van wilde dieren.
De kern daarvan is dat Jezus in het lijden aanwezig is, maar die waarheid moet je eerst léren zien. In alles wat we meemaken, in het diepe dal, misschien wel met de schaduwen van de dood, daar is Hij bij ons. En dat niet alleen:

 He will comfort me: 

want Hij troost mij

Volgens mij ook de enige reden vol te kunnen houden. 
Zelfs wanneer we vaak niet merken dat Hij er is, omdat we zo bezig zijn met het dal, de moeilijke omstandigheden waar we in zitten.

Maar door het dal heen gekomen, ligt al het moeilijke lijden achter ons. Al is dat voor velen inderdaad pas door de dood heen. 
Zoals mensen die nu geen genezing meemaken, en niet te vergeten de vele vervolgde christenen, die juist ook in deze tijd gedood worden vanwege hun geloof.

Laten wij hen troosten in het dal waar ze zich bevinden, en als mede-leden van het Lichaam er voor hen zijn.
Ná al het lijden mogen zij in Zijn huis zijn ...
Maar wij ook. Voor eeuwig.

Voorbij ...

Dit blogje is bijna een soort vervolg op mijn vorige: Stil maar... naar de eerste woorden van het bekende lied, wat dan ook zegt, wacht maar ...
Eigenlijk een nogal passief gebeuren, dat lied waarvan de tekst zegt dat het op aarde nu nog allerlei ellende is maar wacht maar af, alles zal nieuw worden, de hemel en de aarde...
Wie daar voor zal zorgen en hoe dat verder allemaal in z'n werk gaat wordt niet echt duidelijk.

Een nieuwe hemel is sowieso moeilijk voor te stellen omdat wij mensen de hemel nog niet kennen.
Wat de aarde betreft denken velen tegenwoordig dat we als christenen hier toch al aardig het volmaakte leven kunnen bereiken; we zullen nog dood gaan maar verder...? Pijn en ziekte hoeven er niet meer te zijn omdat de Heer wil dat we gelukkig zijn. En mocht je onverhoopt toch ziek worden en pijn lijden, dan is het natuurlijk de bedoeling dat je beter wordt - als een groot getuigenis van Gods macht.

Laatst las ik zelfs bij iemand dat je als gelovige pas sterft als je oud en van het leven verzadigd bent, zoals er genoemd wordt in Psalm 91. Rouw om een vroege dood, wat een onzin.... God wil dat we een lang en gelukkig leven leiden....

Als mensen zo eenzijdig gaan denken en Bijbellezen, kan dat maar zo de oorzaak zijn, dat er bij hen geen troost en bewogenheid meer kán zijn met mensen, die wél hiermee te maken hebben.
- En wat is überhaupt de taak van de Trooster die we hebben ontvangen, als er niet zoveel te troosten is omdat we het als gelovigen sowieso hier goed zullen hebben? -

In de Bijbel lees ik ook hele andere dingen, met name in het nieuwe testament: Geduldig zijn in de verdrukking, wenen met de wenenden... Met andere woorden: Ga met hén mee die lijden. Al kun je nooit echt hun pijn voelen en hun omstandigheden ervaren zoals zij die aan den lijve ondervinden....

Om na te volgen

Alleen Jezus is degene die volmaakt met ons kan meevoelen, Hij besloot zijn heerlijkheid af te leggen en zelf mens te worden. Hij die een volmaakte plek bezat bij de Vader, wilde die afstaan - maar ook vrijwillig ellende, smaad, onrecht en lichamelijke pijn ondergaan tot de dood erop volgde. En dat alles uit liefde en om ons te redden.
Wat een voorbeeld liet Hij ons na.

Sommige mensen laten dit volgen van Christus echt zien in concrete daden. Zoals Vincent van Gogh, waar ik laatst een docu over zag. (En dat sprak mij zo aan dat het spontaan in dit blogje terecht kwam)
In Franstalig België gekomen, ging hij (na de erbarmelijke omstandigheden van de mijnwerkers daar te hebben gezien) bewust bij hen wonen om in hun ellende te delen - al ging hij niet de mijnen in om er ook te werken.

Zo zag ik ineens de vergelijking, dat we nooit helemaal in het lijden van anderen kunnen delen, maar wel zo dicht mogelijk erbij mogen komen en hen zo béter begrijpen dan wanneer we vanuit de verte hen 'het beste' toewensen...

Vincent van Gogh, De terugkeer van de mijnwerkers. Marcasse, Borinage, 
na april 1881. Inkt, potlood en penseel. 
Otterlo, Museum Kröller-Müller State Museum

Alles wordt nieuw

Pijn en lijden, ziekte en dood - het hoort nog bij deze wereld -  hier mogen en kunnen we nog mee-lijden en troost geven en krijgen ... Pas bij de beschrijving van een aarde die nieuw is, lezen we dat 'de eerste dingen' voorbij zijn gegaan.
En dan worden er niet allerlei zondige zaken genoemd, zoals bijvoorbeeld moord en doodslag, leugen en bedrog ... Nee, er staan ándere dingen die er niet meer zullen zijn, waar ieder mens, ook de gelovige, sinds de zondeval mee te maken heeft: rouw, geklaag, dood, tranen en pijn... - want de schepping is nu nog onderworpen aan de vruchteloosheid ...

In zekere zin zijn wij als gelovigen, de eerstelingen van de nieuwe schepping - we zijn nu al gered en geestelijk vernieuwd. Maar straks volgt ook ons lichaam en zal het helemaal nieuw worden.

Als de nieuwe hemel en aarde er zijn, zal eindelijk alles nieuw zijn.
Het donker van de nacht waar de mijnwerkers elke week opnieuw in moesten afdalen..., het is er niet meer.
God zelf woont bij de mensen en het Lam zal ons licht zijn - als Hij de tranen van onze ogen heeft afgewist en dood, rouw en geklaag, ziekte en pijn definitief voorbij zullen zijn.

en God zelf zal bij hen zijn, 

4 en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, 

en de dood zal niet meer zijn, 

noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, 

want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. 

5 En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: 

Zie, Ik maak alle dingen nieuw.
uit Openbaring 21

No more tears

No more tears, do you hear

there won't be any crying

won't have to fear of what dying can do

We will all be shining new

No more fear, do you hear

there won't be any sorrow
won't have to fear what tomorrow can do
We will all be shining ...
new

Nothing but goodness
nothing but peace
nothing but heaven's
sweet release

Don't you know
 its all coming through
One day we'll be
shining new

And God shall wipe away all tears from their eyes; 

and there shall be no more death, 

neither sorrow, 

nor crying, 

neither shall there be any more pain: 

for the former things are passed away.

Revelation 21

Is de tirannie verdreven?

Zondagavond een stukje gezien van de dodenherdenking op de Dam. De bekende beelden ... Alexander en Maxima in het zwart, zij leggen een krans en daarna is het twee minuten stil ... er wordt een gedicht gelezen en nog meer kransen gelegd ...
Ik zie veel mensen daar op de Dam en zo van bovenaf gefilmd herken ik het goed sinds ik er vorig jaar met de kinderen heb rondgelopen en op een bankje daar heerlijk in de zon zat...

Dat ik daar toen zo kon zitten was vrijheid, die er vast niet geweest zou zijn als niet veel mensen hun leven hadden gewaagd en gegeven zo'n 70 jaar geleden alweer. Want ook Nederland was bezet door de Duitsers.
Ik herinner me een uitspraak die mijn opa vroeger deed, dat de Duitsers van plan waren hen te deporteren naar Polen, zodat hier ruimte 'Lebensraum' zou komen voor hun eigen volk ... in ieder geval betrof dat dan de boerderijen en het bouwland. Waarschijnlijk was het uiteindelijke doel de deportatie van de gehele Nederlandse bevolking.

Zover is het niet gekomen, gelukkig. Anders had ik niet in vrijheid op de Dam kunnen rondlopen denk ik ... En dat laatste is natuurlijk maar een klein voorbeeldje van vrijheid. Wij kunnen ook nog steeds in vrijheid over ons geloof praten, naar een kerk gaan ... gaan en staan waar we willen; kortom: in vrijheid leven hier in Nederland.

In die zin mogen we heel dankbaar zijn dat er veelal jonge jongens die Nederland en Europa nog nooit hadden gezien, de strijd zijn aangegaan en als je wel eens op de Grebbeberg bent geweest, of in Limburg waar er een ereveld is van veel omgekomen geallieerden, kan ik daar alleen maar grote bewondering voor hebben.
Deze mensen stonden ergens voor; hun dood was nodig om de tirannie te verdrijven (om met ons volkslied te spreken), de overheersers te kunnen verslaan.

De tegenwoordige vrijheid...

Maar als ik dit alles bedenk tijdens de dodenherdenking, dan gaan mijn gedachten onwillekeurig verder. Misschien wat zwaar om te zeggen, maar ik vraag me af waar het naartoe gaat met de wereld, waar de vrijheid die zo zwaar bevochten is in 1945, ons heeft gebracht.

De problemen waar men tegenwoordig voor komt te staan, zijn bijna onoplosbaar; qua klimaat, qua wereldbevolking maar ook zeker politiek gezien... de brandhaarden in de wereld zijn nog lang niet geblust en mocht er eentje doven, komen er zo weer anderen voor in de plaats. Wat ook opvalt is dat het wereldwijd geldt en alle zaken die spelen onderling verband hebben. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het egoïsme en de liefdeloosheid die we om ons heem zien.

De tijd van tegenwoordig wordt ook beschreven in de Bijbel, en lijkt het er alle schijn van te hebben dat we leven in de laatste tijd die de huidige wereld gegund is. Mensen zijn veel te veel bezig met zich zelf om nog aan God te denken en ook de andere kenmerken die genoemd worden zijn zeer herkenbaar voor deze tijd. Uiteindelijk zal er een wereldleider opstaan die de strijdende partijen overal tot elkaar zal weten te brengen. Maar het zal een valse vrede blijken te zijn die van korte duur is (mijns inziens de ruiter op het witte paard voor de meer geïnteresseerden). 

Daar gaat het naartoe - al zullen de gelovigen van nu dit niet meemaken.
En dat doet mij elke keer weer wat, als ik bijvoorbeeld zo'n dodenherdenking zie.

Ook in Israël was het zondag Memorial Day... Na de moord op zes miljoen Joden, is er voor hen een eigen staat, maar ook nog steeds geen vrede. En herdachten zij bij een herdenkingsceremonie, 23.169 omgekomen soldaten sinds het begin van de staat Israël, met 1 minuut stilte. 'We still live by the sword but we strive for peace'...
Velen van hen zullen (zoals ik het zie) de valse messias aannemen... En ook voor hen lijken de problemen dan in eerste instantie opgelost tot deze anti-messias zijn ware gezicht laat zien. 
Die zware tijd ligt nog vóór hen ... Ook dat raakt mij als ik zo'n ceremonie in Israël zie en daar bij nadenk.

Aardse vrijheid

Er is nog een ander punt als we over vrijheid nadenken. Het gaat namelijk over dit leven hier, waarvoor zovelen gestorven zijn, want die geldt ons aardse bestaan. Het echte probleem wat speelt zit echter dieper dan dat wat wij kunnen zien. 
Vanmorgen kwam het ook nog even ter sprake (en was een goed voorbeeld ervan) dat na zoveel jaren van strijd in Soedan men eindelijk de vrijheid heeft waar zolang voor is gevochten. En wat gebeurt er? Er is geen vrede maar er komt nieuwe strijd, nu tussen de verschillende stammen waardoor de oorlog nooit ten einde lijkt te kunnen komen.
Maar ook de situatie in Syrië en nu recent in de Oekraïne, laten zien dat de honger naar macht onverzadigbaar is.

De reden dat het nog steeds zo moeizaam is overal, is dat mensen zonder God niet permanent en in echte vrede zullen kunnen samenleven. Ons hart is in zichzelf egoïstisch (arglistig boven alles staat er) en in de diepte van ons hart - ik kijk nu naar mijzelf - zijn we allemaal tot de meest vreselijke dingen in staat. Onder invloed van degene die nog steeds de overste van deze wereld wordt genoemd.

In één woord gezegd: we zijn zondig. Daar kan geen geallieerde opmars bij D-day tot een overwinning in mei 1945, wat aan veranderen... Zelfs niet de vele levens die er gegeven zijn voor de vrijheid.

Wat is echte vrijheid?

We hebben méér nodig om echt vrij te kunnen zijn dan aardse vrijheid van (aardse) overheersers. Wij moeten bevrijd worden van de zonde. Daarvoor is het nodig de persoon te kennen die als enige dit echt kan wáármaken.
In Lucas 4 zien we Jezus in de synagoge en Hij leest bij het begin van zijn openbare optreden, het volgende uit de profeet Jesaja:

18 De Geest des Heren is op Mij, daarom, dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; 19 en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren.

En zegt Hij daarna: 'dit is voor uw ogen vervuld.' Met andere woorden: Ik ben jullie redder en bevrijder van zonde en dood waarin jullie gevangen zaten ... 

Hebreeën 1 sluit hierbij aan dat Jezus door zijn dood de duivel heeft onttroond, en zo 'allen bevrijd die gedurende hun hele leven door angst voor de dood tot slavernij waren gedoemd.'

Duivel en dood, zij zijn verslagen al wachten we nog op de uiteindelijke capitulatie.
Maar door het geloof hebben we (zelfs als we op dit moment misschien wel zwaar moeten lijden) nú al eeuwig leven ontvangen. Leven dat reikt óver de dood heen. En zal ons lichaam misschien nog moeten sterven als de Heer nog niet is gekomen, dat eeuwige leven kan ons niet meer worden afgenomen.

Echte vrede?

Als het zover zal zijn dat Israël Jezus zal aanvaarden als hun Vredevorst, zal dan eindelijk het 'aangename jaar des Heren' aan kunnen breken, waar Jezus over las toen, in de synagoge. Dan wordt de overwinning zichtbaar.

Dat is ook wat de engel al aan Maria vertelde: Hij ontvangt de troon van zijn vader David waar Hij 'als koning zal heersen tot in eeuwigheid en zijn koningschap zal geen einde hebben.'

Dan is de tirannie verdreven en is er eindelijk óók vrede op aarde, vrede die allereerst begint in ons hart.

Ik droomde 

(Rikkert Zuiderveld)

Ik droomde dat de kernbom was afgeschaft
dat niets de aardse vrede kon verstoren
Tot ik plotseling gedreun van laarzen hoorde
en soldaten met hun stenguns zag
waarmee de ene mens de andere vermoordde

Ik droomde dat de stenguns werden weggebracht
Het werd weer stil je kon de vogels horen
in een harmonie die niemand kan verwoorden
Tot 'k het flitsend spel van messen zag
waarmee de ene mens de andere vermoordde

Ik droomde dat de messen werden weggegooid
Opeens was heel de wereld als herboren
Toen voelde ik de pijn van scherpe woorden
die als pijlen werden rondgestrooid
waarmee de ene mens de andere vermoordde

Ik droomde dat de woorden werden weggedaan
'k Zag eindelijk die nieuwe morgen gloren
en alles werd weer stil zoals het hoorde
Maar ik zag harten vol met haat
waarmee de ene mens de andere vermoordde

Ik droomde dat de harten werden afgeschaft
Ik werd wakker en ik schreeuwde door de nacht:
Geef mij een zuiver hart
Een zuiver hart
Geef mij een zuiver hart
Een zuiver hart
O geef mij een zuiver hart
Een zuiver hart
Geef mij...

'Though You slay me'...

Wat is de zin van het lijden?

DE grote vraag van bijna ieder mens hier op aarde want allemaal hebben we er vroeg of laat mee te maken. 

Gisteren moest ik mijn dochter bijvoorbeeld uitleggen dat God inderdaad onze pijn wil wegnemen als we daarom bidden, en dat ook wel doet. Maar dat Hij dat lang niet ALTIJD doet. 

En dat er dus mensen zijn die toch lijden, pijn lijden en erge dingen meemaken, bijvoorbeeld verlies van geliefden door een vreselijk ongeluk... 

Maar dat dat niet betekent dat God er niet is!! Want God is er wel, en Hij weet wat we meemaken. 

En dit lied hoorde ik laatst en raakte me bijzonder, want het geeft een zo groot Godsvertrouwen weer, juist IN een situatie van lijden. 

Het contrast met de onrust van het eisende welvaartsevangelie 'wij worden groots, we krijgen alles wat we dromen, we hebben straks voorspoed en worden verhoogd'...  Het verschil was ineens weer zo voelbaar. 

En staat het vooral veel in het Nieuwe Testament dat lijden een doel heeft en dat de heerlijkheid pas STRAKS komt, als je NU het lijden aanvaardt. 

Als we het doel ervan ontdekken, dan kan er naast strijd, rust en vertrouwen zijn en troost van God Zelf in situaties van groot lijden - doordat we zien op die onzichtbare eeuwige dingen.

THOUGH YOU SLAY ME

I come, God I come, I return to the Lord

the One who's broken, the One who's torn me apart

You struck down to bind me up

say You do it all in love

that I might know You in Your suffering

Though You slay me - yet I will praise You

Though You take from me - I will bless Your name

Though You ruin me - still I will worship

sing a song to the One who's all I need

 My heart and flesh may fail

the earth below give way
But with my eyes, with my eyes I see the Lord

Lifted high on that day

Behold the Lamb that was slain

and I know every tear was worth it all

Though You slay me - yet I will praise You

Though You take from me - I will bless Your name

Though You ruin me - still I will worship

sing a song to the One who's all I need

Though tonight I'm crying out: 'Let this cup pass from me'

You're still more than I need - You're enough for me
You're enough for me

voice John Piper (vertaling hieronder)

Not only is all your affliction momentary,

not only is all your affliction light – in comparising to eternity

and the glory there

But all of it is totally meaningfull Rom 8: 28

Every millisecond of your pain from the fallen nature of fallen man

Every millisecond of your misery in the path of obedience

is producing a paculiar glory you will get, because of that!  Joh 16: 33 Rom 8: 18

It don't care if it was cancer or criticism

don't care if it was slander or sickness

It wasn't meaningless
It's doing something! It's not meaningless...

Of course you can't see what it's doing  1 Kor. 13: 12

Don't look to what is seen. 2 Kor 4: 17,18

when your mom dies, when your kid dies

when you got cancer at fourty …

when a car creans in the sidewalk, takes her out

Don't say it's meaningless

It's NOT! 
It's working for you an eternal weight of glory  2 Kor 4: 17, Rom 8: 18

Therefore, therefore, do not lose heart  2 Kor 4: 16

but take these fruits  2 Kor 4: 17, Hebr 12: 11

and day by day focus on Him

Preach them to yourself every morning

Get alone with God and preach His word into your mind

until your heart sings with confidence  

that you are new and cared for!  2 Kor 4: 16 2 Kor 5: 17
 

Though You slay me - yet I will praise You

Though You take from me - I will bless Your name

Though You ruin me - still I will worship

sing a song to the One who's all I need

(tekst John Piper) 
Niet alleen is al je ellende kortstondig, niet alleen is al je verdrukking licht

– in het licht van de heerlijkheid dáár …

Maar alles ervan is tot in detail zinvol

Elke milliseconde van je pijn als gevolg van de gevallen natuur van de mens 
Elke milliseconde van je ellende – die je aanvaardt in gehoorzaamheid

heeft juist dáárdoor! een speciale heerlijkheid tot gevolg die jouw deel zal zijn.

Het maakt niet uit of het nu kanker was of kritiek, laster of ziekte..

Het was niet zinloos! Het heeft zijn uitwerking. Het is niet zinloos.

Natuurlijk kun je niet zien wat het voor effect heeft. Kijk niet naar het zichtbare!

Als je moeder sterft, of je kind ... als je kanker krijgt op je veertigste …

als een auto op het voetgangerpad terecht komt en haar wegrukt …

Zeg niet: Het is zinloos! 
Dat is het NIET! Het bewerkt voor jou straks een eeuwig gewicht van heerlijkheid.

Daarom, daarom … verlies de moed niet. Maar accepteer deze vruchten

en richt je elke dag op Hem. Predik Hem aan jezelf elke ochtend. Wees alleen met Hem en prent je Zijn woord in,

totdat je hart zingt dat je nieuw en geliefd bent!

n.a.v. 2 Kor. 4

16 Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens,

nochtans wordt de innerlijke dag na dag vernieuwd.

17 Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik

bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid,

18 daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare;

want het zichtbare is tijdelijke, doch het onzichtbare is eeuwig.

Meer lezen? Klik hier voor de hele audio plus tekst van John Piper: Don't lose heart - Verlies de moed niet.

J.F. Kennedy - 50 jaar geleden...

Een historische dag vandaag: 50 jaar geleden werd John F. Kennedy vermoord. Hij was ´the youngest man elected President; he was the youngest to die.´ zoals ik las bij een linkje van 'the White House'. Hij sprak tot de verbeelding, had ook een knappe vrouw, Jackie en was een jonge vader - iedereen kent ook zijn uitspraak toen hij in Duitsland op bezoek was: Ich bin ein Berliner, Hij kon zich identificeren met het gewone volk.
En als je vroeg dood gaat wordt je sneller een mythe dan wanneer je oud wordt en nog veel meer mogelijkheden krijgt om fouten te maken en misschien wel af te gaan als publieke figuur.

Een gevleugelde opmerking die aangeeft hoeveel impact de moord had op de hele wereld, is: "Wat deed jij toen Kennedy vermoord werd?' Veel ouderen onder ons weten daar nog exact antwoord op te geven. De moord is nog altijd door raadselen omgeven, al is er een dader opgepakt.
Alle mythevorming ten spijt komt er ook steeds meer openbaar van het dubbelleven wat Kennedy leidde: De relatie met Marilyn Monroe is eigenlijk altijd al bekend maar dat hij vrouwen bij de vleet had naast zijn huwelijk en ook verslaafd was aan pillen - dat laatste was zeker nieuw voor mij; hierdoor was het voor hem eigenlijk onmogelijk om echt als president te functioneren en belangrijke beslissingen te kunnen nemen. Zoals bijvoorbeeld bleek bij de Cuba-crisis...

En zijn dood? Heeft die nog enige betekenis gehad dan dat het hem bewaard heeft voor ... Het heeft van hem wel 'de altijd jonge en succesvolle president' gemaakt die hij aan de buitenkant was. Maar de wereld, is die er sindsdien beter door geworden?

************

***

Een andere dood, van een jong invloedrijk persoon in Israël, al langer dan 2000 jaar geleden - werd op dat moment niét bekend over de hele wereld. De toenmalige leiders erkenden Hem ook niet als degene die Hij echt was; ze waren blij van Hem af te zijn - al had Hij helemaal geen politieke ambities die hen zou kunnen schaden.
Hij werd veroordeeld en stierf, terwijl er niets tegen Hem in te brengen was - onschuldig, terwijl Hij de meest volmaakte mens was, die hier op aarde ooit leefde. Geen dubbelleven bij Hem, ook niet achteraf allerlei schandalen (die de mensen die de mythe liefhebben hem daarom maar al te graag vergeven...).
Vandaar dat Hij opstond uit de dood. En juist door die volmaaktheid kon Hij alle zonden en rottigheid van ons mensen op Zich nemen.
Zijn dood is levensveranderend voor miljarden mensen sindsdien. En zelfs met terugwerkende kracht tot Adam en Eva...

Ik kan niet vragen: 'Wat deed jij toen Jezus stierf?
Maar wel: 'Wat doe jij met Zijn lijden en sterven? Het was voor jou - zodat jij bij God mag komen...'
Wat een grote gevolgen had de dood van die rechtvaardige... Van Gods Zoon die stierf voor jou, zolang geleden al. Zijn dood, er wordt door velen vaak aan teruggedacht. Het werd een  nieuw begin want Hij stond op....

Iets waar ik zo ineens bij stil stond naar aanleiding van deze gedenkwaardige dag...
Jezus versus Kennedy - een wereld van verschil op allerlei vlakken.

Old and wise

Deze keer een ander oud liedje waar ik een 'aha-erlebnis' bij heb. Positieve herkenning noem ik dat maar even en dat eigenlijk met dezelfde redenen als met 'Dust in the wind': vanwege de mooie wijs en een regeltje uit het refrein wat ook hier de titel is: (when I'm) old and wise.

 

As far as my eyes can see, there are shadows approaching me

And to those I left behind, I wanted you to know

You've always shared my deepest thoughts, you follow where I go
Zover als mijn ogen zien, komen schaduwen naderbij...
en de mensen die ik achter heb gelaten?

 Jullie kennen mijn diepste gedachten en zullen mij volgen..

And oh when I'm old and wise, bitter words mean little to me

Autumn winds will blow right through me

And someday in the mist of time, when they asked me if I knew you

I'd smile and say you were a friend of mine

And the sadness would be lifted from my eyes   
Oh when I'm old and wise
 'Oh, als ik oud en wijs ben - dan zijn bittere woorden
als herfstwinden die dwars door me heen waaien...
En op een dag, in de mist van de tijd, als ze me zouden vragen of ik jóu kende,
dan zou ik zeggen dat je mijn vriend was
En het verdriet zou uit mijn ogen verdwijnen.
Als ik oud en wijs ben 

                                      

As far as my eyes can see, there are shadows surrounding me

And to those I leave behind, I want you all to know

You've always shared my darkest hours

I'll miss you when I go
'Zover als mijn ogen kijken word ik door schaduwen omringd...
Tot de achterblijvers wil ik zeggen
 jullie hebben mij in mijn donkerste tijden meegemaakt.
Ik zal jullie missen als ik moet gaan!' 

And oh, when I'm old and wise, heavy words that tossed and blew me 

like Autumn winds that will blow right through me

And someday in the mist of time, when they ask you if you knew me

Remember that you were a friend of mine

As the final curtain falls before my eyes

Oh when I'm old and wise
Als ik oud en wijs ben, harde kwetsende woorden die ik naar mijn hoofd kreeg,
zij waaien als herfstwinden dwars door me heen
En op een dag in de mist van de tijd... als ze jou vragen of je míj kende
onthoud dan alleen dat je mijn vriend was
- als het doek voor mijn ogen valt
 oh, als ik oud en wijs ben

 As far as my eyes can see

met een leuk 'weetje':
Het lied eindigt eigenlijk op 3:33 met een slotakkoord. De componisten bedachten echter een outro: 

de break in het slagwerk en de saxofoonsolo werd één van de bekendste uit de geschiedenis van de popmuziek .

Waar dit lied over gaat? Op het eerste gezicht niet heel makkelijk om te begrijpen; je luistert naar iemands ervaringen maar het is ook een wens om uiteindelijk oud en wijs te mogen zijn - met alles wat daar dan bijhoort.Wijsheid op hoge leeftijd, is letterlijk levenswijsheid... opgedaan door alles wat je meemaakt - en meestal ook door wat je fout hebt gedaan naar anderen toe die je lief waren, waar je ook het meeste last van kan hebben als je terugkijkt.Dat zie je ook hier:"The shadows" die hij ziet, lijken de schaduwen van de dood die er aan komt - en hij kijkt achterom, inmiddels al in de herfst van zijn leven.... zijn wens is hier eigenlijk: de bittere woorden vergeten en alleen over te houden dat die ander zijn vriénd was. Zo kan hij zijn verdriet loslaten. Want het einde nadert ... " En", zegt hij: " nu ik inzie dat ik dat moet vergeten, kun jij dan (als anderen ernaar vragen) op jouw beurt zeggen dat je míjn vriend was? Wijsheid, die ik - oud geworden - ontdekte nu ik mij ogen al bijna moet sluiten.." 

Ineens doet de tekst van dit lied me toch ook aan Prediker denken waar we lezen: Ik heb ingezien dat... in dít lied zie je dat je het verdriet en de bitterheid moet vergeten, om in vrede je ogen te kunnen sluiten; dat is hier de uiteindelijk levenswijsheid. Alleen heeft hij dat tijdens zijn leven niet meer in de praktijk kunnen brengen, misschien omdat dat ook zo moeilijk is - een reden dat je dat pas op het moment van loslaten van álles, echt kunt. Je hoeft het ook niet meer ánders waar te maken. dan met wóórden. Want je leven is inmiddels voorbij; de schaduwen hebben je opgeslokt. Wat rest is de gedachte aan vriendschap die mensen ooit voor elkaar hadden 'as the final curtain falls before my eyes', het doek valt ...

 Zicht op de onzichtbare dingen

Prediker zag in dat alles op aarde uiteindelijk ijdelheid is, het gaat voorbij. Maar dat al wat Gód doet, voor eeuwig is. Alleen, als je op aarde rondkijkt zie je dat niet: 'want wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde?' (Prediker 3)
Toch is God voor eeuwig en de ziel van de mens blijft bestaan, God heeft de eeuwigheid in het menselijk hart gelegd en wil dat we dat gaan ontdekken. Hij wil ons bij Zich hebben. Wij hebben niet alleen wijsheid nodig om dat in te zien, maar Christus zelf, die ons dat eeuwige leven wil schenken, zodat we voor eeuwig bij Hem zullen zijn.
Deze geestelijke dingen kunnen we vanuit onszelf niet begrijpen - maar als we Jezus leren kennen wordt de bedekking die over ons hart ligt weggenomen - geen voorhangsel meer maar rechtstreekse toegang tot God, onze Vader.

Met een onbedekt gezicht kijken we (als we dat willen!) nu al over dit aardse leven heen, in de eeuwigheid. Daar zien we Jezus - en als aan de buitenkant wat ons lichaam betreft, 'the final curtain falls', mogen we ook letterlijk daar bij Hem zijn. (En de schaduwen van de dood? Ook daar is Hij bij mij)

Paulus verlangde ernaar, al zegt hij over zijn naderende afscheid, dat hij niet weet wat hij moet kiezen: "Van beide zijden word ik gedrongen" Hij wil met Christus zijn, dat is verreweg het beste! Maar voor de mensen om hem heen (gelovig en ongelovig) was het nodiger dat hij nog even bleef.

Zo hebben wij nog een taak voor onze medegelovigen en alle andere mensen om ons heen. We mogen de boodschap van Zijn redding doorgeven zoals Paulus het deed en Johannes: 

Wij prediken Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods... 
Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven...

Ons gezicht is onbedekt, geen sluier of gordijn meer - no final curtain - dat het zicht op de Heer belemmert. Jezus weerspiegelt God zelf, weerspiegelen we op onze beurt Hem ook? 

Dat we de wil hebben ons te laten veranderen door Zijn Geest, zodat er nu al, steeds meer van Christus in ons zichtbaar wordt ...

“But we all, with unveiled face, 

beholding as in a mirror the Glory of the Lord, 

are being transformed into the same image from glory to glory, 

just as by the Spirit of the Lord.

2 Corinthians 3:18  

En wij allen, die met een gezicht, waarop geen bedekking meer is, 

de heerlijkheid van de Heer weerspiegelen, 

veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, 

immers door de Here, die Geest is.