Hokjes, vakjes ... (Is er uit te komen?)

De titel van dit blogje is eveneens de titel van een bekend kinderliedje van Elly en Rikkert. Het gaat over het feit dat mensen de neiging hebben om anderen in te delen in een bepaald hokje als ze anders zijn dan wij... - want dan wordt het beeld wat overzichtelijker. En dan heb je stotteraars, treuzelaars, beugelbekkies ... etc. en er wordt nog wat meer genoemd.
De regels uit dat liedje, komen bij mij ook direct op als ik denk aan christenen. En dit hokjes-en-vakjes-gedoe begon al heel vroeg, zoals in Korinthe de gelovigen al hun favoriete leraar volgden met de leus: "Ik ben van Paulus, ik ben van Apollos"...  en het is in de loop der tijd alleen maar méér geworden.

Leerstellige vakjes... 
Ook als je tegenwoordig wilt praten over geloven en de  Bijbel zijn er altijd mensen die dan direct gaan 'indelen' en de conclusie trekken: 'Oh ja, het over een relatie (met Jezus) hebben ... dat is 'evangelisch'' - en denken dan direct te weten hoe jij verder denkt, ze hebben je al in dat vakje gestopt. Maar ja, soms was ik (laat ik maar even bij mijn eigen ervaring blijven) ook nog best wel calvinistisch in bepaalde uitspraken. Dat was voor sommige mensen een probleem, dat paste niet echt. Een verdwaalde calvinist... was dan de conclusie als oplossing. :) Mooie dingen die je stukje bij beetje uit de Bijbel zo ontdekt, werden voor mijn gevoel ineens vermenselijkt; plotseling was het een leerstellige uitvinding waar dan een naampje op werd geplakt.

Een paar voorbeeldjes: Bij een gesprek over wedergeboorte vanuit Romeinen 8... bleek dit ineens de 'Keshwick-teaching.' Nou dat was apart, ik had er nog nooit van gehoord zelfs. Maar inderdaad dit naampje zou je kunnen leggen op hoe Watchman Nee de hoofdstukken Romeinen 6-8 uitlegt, bijvoorbeeld in zijn bekende boekje: Het normale christelijke leven - met die zo wezenlijke vragen: 'Ik ben een gelovige maar zondig nog steeds. Hoe kan 'mijn nieuwe mens' groeien en hoe moet ik de oude mens 'dood' houden?' Nooit eerder geweten dat ik aanhanger van deze 'teaching' was!
'Dispensationalisme' is ook een (ingewikkelde) term die ergens 'voor staat': Dat God niet in elke tijd op dezelfde manier met mensen omgaat maar ze andere verantwoordelijkheden geeft. Zoals bv. Noach waar God een verbond mee sloot, maar na een bepaalde tijd koos God Abraham en sloot met hem een ander verbond... Toen kwam de wet op de Sinai en werden de tien geboden gegeven. (En vind je deze 'onderverdeling' raar? Denk dan alleen maar eens aan het Oude Verbond, wat plaats maakt voor het Nieuwe. Dat zijn ook twee bedelingen, of dispensaties.) Tot mijn schrik was ik ineens toch wel echt een dispensationalist, terwijl ik alleen maar vanuit de Bijbel dit onderscheid had gezien.
En zo kan ik nog wel even doorgaan met 'termen' als 'chiliast', 'post'- 'mid'- of 'pre-trib' en de ingewijden weten dan wel wat er wordt bedoeld. (Ik denk alleen: verwacht elke dag de Heer!)


Waarheden in een 'hokje'......
In het verlengde van de juiste leer, ligt de behoefte om iemand in het juiste vakje te  plaatsen, en dat heeft ook wel gevaarlijke kanten. Want voordat je het weet, onderzoek je niet meer Gods woord, maar wordt een leer gecheckt op juistheid (daar moet alles iig mee overeenstemmen) terwijl waar het allemaal in wezen om draait - of beter gezegd: om Wie het allemaal gaat- zomaar buiten beschouwing blijft. Het blijft dan steken bij het aanvaarden van bepaalde belangrijke waarheden.

Het Woord van God 
Wat wil ik eigenlijk zeggen met dit hokjes-vakjes-verhaal? Dat we zomaar iets zouden vergeten. Namelijk dat het eigenlijk zo mooi is dat God ons Zijn hele Woord heeft gegeven. En ik geloof dat het nog steeds, zelfs na 2000 jaar, kan dat Zijn woorden bij het lezen tot ons komen en Zijn Geest ons daarin de weg wil wijzen. Uw woorden zijn Geest en leven... Ook dat het niet nodig is eerst de cultuur uit die tijd waarin het geschreven is helemaal te kennen, om de boodschap te kunnen begrijpen. God laat Zijn kinderen toch niet in het ongewisse! 
Natuurlijk kunnen we ook leren van anderen en hoeven we ons daar niet doof voor te houden. Maar alles, van Watchman Nee tot 'de kanttekeningen', kun je pas 'aannemen' als de boodschap overeenstemt met wat er in de Bijbel staat. Ook de boodschap die we zondags horen moeten we beoordelen, staat er in 1 Korinthe 14. Dat vraagt een actieve houding als we luisteren.

Zo waren er gelovigen uit Berea die alles wat Paulus hen vertelde, toetsen aan 'de Schriften' - om te zien of deze dingen zo waren. Zelfs de grootste apostel werd hier 'getoetst! En hiervoor kregen ze van diezelfde apostel een compliment waar wij nog wat van kunnen leren. Namelijk dat zij zich gunstig onderscheidden van gelovigen uit een andere plaatst, die daar niet zoveel moeite deden. Zo kregen de Bereeërs duidelijkheid over het woord wat Paulus bracht, door Schrift met Schrift te vergelijken. 
Eigenlijk volgden zij in dit onderzoeken, de Here Jezus na, die de Emmaüsgangers vanuit het Oude Testament uitlegde waarom de Christus moest lijden... En hun ogen werden geopend zoals er daarna zo mooi staat. Ze herkenden Hem en zij (die vóór de ontmoeting met de Heer nog zo bedroeft en in de war waren omdat Jezus was gedood) begrepen ineens alles wat op Hem betrekking had! En konden in hun enthousiasme niet wachten maar keerden direct terug naar Jeruzalem om het grote nieuws te vertellen dat Hij leeft.


Onze belijdenis... 
Hier zie je dat het ten diepste gaat om de kennis van Christus Zelf. Het levende Woord, Hij die hier op aarde heeft gewandeld, maar nu in ons hart wil wonen... Dichterbij dan Hij ooit bij de discipelen was! Het hele geschreven Woord van God is er voor ons, waarin God Zijn gedachten openbaart - waarvan ik zo hoop dat we het dan gaan liefhebben, omdat de Here Jezus Zelf eruit naar voren komt: De kracht en de wijsheid van God! 

Als we het over Hem hebben, kunnen we elkaar vinden vanuit alle hokjes en vakjes die er zo zijn. Dan is onze belijdenis: het getuigenis van de hoop die in ons is...
Dat we altijd bereid zullen zijn daar rekenschap over af te leggen!