Het kan je haast niet ontgaan, dat de 40 dagen tijd weer is aangebroken. Op de een of andere manier spreekt dat mensen aan.En lees ik bijvoorbeeld 'dat ik deze 40 dagen niet op facebook zal zijn, maar daarna zie je me wel weer'.
Dat eerste, geen facebook kan ik begrijpen, iemand wil meer tijd besteden aan dingen die echt belangrijk zijn. En dat blijkbaar graag de 40 dagen voor Pasen. Het tweede, 'daarna zie je me wel weer' dat begrijp ik een stuk minder.
Net als mensen die echt vasten wat te heftig vinden maar bijvoorbeeld alle zoetigheid wel laten staan. En na 40 dagen er weer gewoon mee beginnen.
Heeft dit toch ook niet iets te maken met schuldgevoelens?
"- Ik ben eigenlijk niet goed bezig.
- Er mislukt zoveel.
- Ik zou eigenlijk meer met God bezig moeten zijn, meer in de bijbel lezen.
- Ik moet wat dóen.
- Mijn leven kabbelt teveel gewoon maar door.
- Ik kijk niet genoeg naar anderen om"
Natuurlijk herken ik die gevoelens ook, want we hebben als mens er volgens mij allemaal last van, dat we niet voldoen aan wie we denken te moeten zijn. En aan wat we allemaal eigenlijk zouden moeten doen als 'goede gelovigen'. Daar hebben we dan een heel verheven beeld bij.
We weten dat Jezus juist daarom kwam, omdat we zondig zijn. En tekort komen. Maar toch krijg ik ook het gevoel dat we zo in de lijdenstijd, voor goede vrijdag en Pasen, het allemaal nog even willen verdienen. Dat God dan wat méér tevreden met ons is als we deze 40 dagen weer wat meer hebben stilgestaan bij de essentie van ons geloof.
En er iets voor hebben gedáán.
Wat dat laatste zit bij ons mensen ingebakken. We willen wat doen want dat voelt goed.
Mocht je niet goed weten hoe, dan is er plenty te vinden.
De EO geeft bv tips over hoe te vasten, en hebben een speciaal tijdschrift wat je kunt bestellen - samen met 'visie' want wie weet wil je dan ook nog wel lid worden.
Of je kunt bij een krant en uitgeverij meedoen met 40 dagen schrijven. Een hele klus.
Ook bestaat er een vastenactie waarbij je geld kan doneren voor het goede doel in Afrika, een echte challenge..
Verder hebben verschillende BC-ers (bekende christenen) zich er aan gewaagd een (dag)boekje te schrijven of een andere methode van 40 dagen bezinning met gelovigen in Nederland te delen. Op de sociale media prijzen ze hun schrijfsels in deze tijd geregeld aan.
Wilkin van der Kamp neemt je zelfs 40 dagen lang 'mee op een multimediale reis naar de zeven momenten waarop het bloed van Jezus vloeide, (op locatie gefilmd) waardoor de zeven wonderen van het kruis in jouw leven kunnen plaatsvinden' ... klinkt me nogal mystiek in de oren eerlijk gezegd, maar we willen vandaag de dag graag wat 'beleven' wat 'wonderlijk' is.
Het is waarschijnlijk de leeftijd, maar ik word er best wel moe van. Alles wat we allemaal kunnen dóen en laten voor het Pasen is. Het doet me wat denken aan de goede voornemens voor het nieuwe jaar.
Maar die verdwijnen voor een groot gedeelte ook in het niets als het eenmaal februari is geworden.
Waarom eigenlijk?
En misschien raak ik daarmee wel de kern van wat ik bedoel te zeggen. Want waarom 40 dagen tot Pasen je bezinnen en meedoen om iets te laten, of juist iets wél te doen wat eigenlijk steeds erbij inschiet? (en daarna er weer mee stoppen als het tegenzit)
We hoeven voor God geen betere gelovigen te worden door allerlei 'programma's' te volgen - 40 dagen lang.
'Het is nog niet te laat! Je kan nog meedoen! Het kan ook in minder dan 40 dagen' las ik ook nog ergens - 'en iets opgeven zoals Jezus in de woestijn deed en zo eigen zwakte en Jezus' kracht ervaren...'
Zou het allemaal echt helpen? Hij weet allang dat we het niet kunnen, en dat perfecte gelovigen niet bestaan. Hoe we ons best ook doen.
****************
We zijn afhankelijk van Jezus alleen. En God accepteert ons juist in Zijn Zoon Jezus en zal dat altijd doen!
Als dat kwartje valt...
Dan hoef ik niet elk jaar zo tegen Pasen te gaan bedenken wat ik eigenlijk nog moet verbeteren. En welke zwakke plek ik die paar weken eens aan kan pakken als ik kies hoe ik zal gaan vasten.
Dan mag ik elke dag weer, leven vanuit het besef dat het goede wat ik doe van Hem en niet van mijzelf komt. En het juist erom draait 'dat Hij het zal maken', zoals het in Filippenzen staat.
Ikzelf ga op aarde dus niet perfect worden, vergeet het maar dat dat ooit zal gebeuren.
Maar als het weer es mis gaat, mag ik altijd weer opnieuw beginnen.
Niet 40 dagen inspanning, maar elke dag genade.
Want er is vergeving.
Omdat ons Paaslam is geslacht. En het lang geleden al, Pasen is geworden.
 |
| My yoke is easy and My burden is light |
