Een Palestijnse staat?

Israël is - zoals wel vaker - weer even wereldnieuws en deze keer in verband met de vraag van Abbas bij de VN om de erkenning van een Palestijnse staat - die dan ook volwaardig lid zou moeten worden van deze organisatie...
Hoe je denkt over "Israel en de Palestijnen', hangt nauw samen met de kennis die je hebt van het verleden en daarbij is de geschiedenis van pakweg de eerste helft van de twintigste eeuw, een interessante eyeopener.

Op Wikipedia vond ik een artikel over het Ottomaanse Rijk waar dit gebied, het Midden-Oosten, onder viel in de voorbije eeuwen. Over dit Rijk wist ik niet zoveel - mijn geschiedenislessen eindigden bij 'de rol van Amerika en Rusland vóór de Tweede Wereldoorlog' - en belichtten eigenlijk niet het meer óósterse stukje. En natuurlijk pas na 1948 werd duidelijk hoe de kaarten geschud waren, en zover gingen onze geschiedenisboekjes toen nog niet, of misschien heel summier. *)

Een korte geschiedenis van verklaringen, mandaten en toezeggingen...

Inmiddels heb ik uit wat ik allemaal heb gelezen, een iets evenwichtiger beeld naar voren zien komen dan alleen de kant van: 'al de Palestijnen zijn door Israël het land uitgejaagd' en 'al hun rechten zijn hen ontnomen'...
In de eerste helft van de 20e eeuw zijn er belangrijke statements gedaan door de Volkenbond en toenmalige wereldleiders. Ook zijn er in die tijd documenten opgesteld die duidelijkheid geven hoe men de toekomst zag van dat stuk land, waar vroeger het koninkrijk Israël was - waar trouwens altijd Joden zijn blijven wonen (al moest het land zelf gezuiverd worden van Joodse namen, mocht er als het ware geen gedachtenis meer aan hen zijn).

Belfour verklaring

Een paar jaartallen:

 - De 'Belfourdeclaration' uit 1917, waarbij Groot Brittannië de Zionisten steun toezegt bij hun plannen voor een Joods Nationaal tehuis in Palestina, is bij de Vrede van Sevre in 1920 een officieel opgenomen punt.

 -  In 1922 krijgt Groot Brittannië bij de verdeling van het Ottomaanse Rijk, van de Volkenbond officieel het mandaat *) over Palestina - tot dan toe het zuidelijk deel van de provincie Syrië. Dit is kort hier te lezen en op het kaartje te zien.
(Het noordelijk deel - nu Syrië en Libanon - wordt mandaat van Frankrijk.)

En wat gebeurt er vervolgens???
- Het oostelijk deel van het mandaat Palestina wordt met toestemming van de Volkenbond, uitgesloten van Joodse immigratie.  (Hetzelfde zegt Abbas trouwens nu ook: er komt geen enkele! Israëli te wonen in de nieuwe Palestijnse staat NB, er is niets nieuws onder de zon)

In 1923 wordt dit 'overjordaanse' zgn Transjordanie, autonoom en wordt zo eigenlijk een niet-Joods gebied: Verboden voor Joden! geeft me toch wel een bepaalde associatie...
Ik denk dan met mijn leken-verstand: Dit is toch een prachtige Palestijnse staat en als er toch geen Jood naartoe mag immigreren, is het helemaal zoals de Palestijnen het willen. Geef dan dat andere stuk aan de Joden en klaar is kees. Maar zo simpel ligt het blijkbaar niet.

- In de tijd vanaf 1920 ontstaat er in Palestina zelf een grote groep Joodse vluchtelingen - een vergeten groep.... - over de vluchtelingen in die tijd heb ik het een andere keer -

Jaren later wordt er pas weer actie ondernomen en komt er een verdeelplan van de 'commissie Peels' in 1937.  Met een nieuwe twee-staten oplossing, hoopt men aan de onderlinge problemen tussen de twee groepen een einde te maken; want er zijn ook nog steeds Palestijnen, die niet wensen te wonen in het gecreëerde Jodenvrije Transjordanié.
Dit officiële plan van commissie Peels, haalt het in 1937 niet, Engeland ziet het niet zitten.
Pas in 1947 komt er een door de VN goedgekeurd plan, ook exact op 29 november! De Palestijnen haken af, zij willen geen twee staten, maar het hele westelijke gedeelte van het mandaatgebied.

- Ik ga het verder nu niet hebben over de uitroeping van de Joodse staat op 14 mei 1948,  maar één dag later al, is er de Pan-arabische invasie en wordt de net één dag eerder uitgeroepen staat Israël, aangevallen. Deze foto zegt echter alles over wat er daarna allemaal is gebeurd.-

Het heden

Nu is het zover dat de VN het Palestijns verzoek om een staat hebben gehonoreerd.
En natuurlijk zal er een oplossing moeten komen voor de problemen die er liggen. Maar duidelijk is dat het Palestijnse volk van nu, de grote verliezers zijn en ze het niet beter zullen krijgen zodra hun staat officieel een feit is. Straks zullen de officiële leiders zich niet humaner gaan opstellen. Hun diepste motief is niet een eigen staat, maar een eigen staat zonder Israël naast hen. En zolang ze zich blijven verzetten tegen Joden in dat stukje land waar deze al vierduizend jaar geschiedenis mee hebben, zal er geen vrede kunnen komen. Zij zullen hun eigen mensen blijven opofferen tot de dood erop volgt.

Het is zoals ik las in een brief (klik hier) van een Joodse soldaat aan een bewoner van Gaza, in wiens huis hij was geweest tijdens grondacties in 2009 in Gaza:

As soon as you agree with me that Hamas is your enemy and because of them, your people are miserable, you will also understand that the change must come from within. I am acutely aware of the fact that what I say is easier to write than to do, but I do not see any other way. You, who are connected to the world and concerned about your children's education, must lead, together with your friends, a civil uprising against Hamas.

Alleen, die innerlijke verandering zal er pas echt zijn, als zij Jezus leren kennen, die tegen zijn discipelen zegt: 'Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u '

Ik ben zo vrij om ook wat daarna komt, even op de nabije toekomst toe te passen, als Jezus vervolgt met:  ´de overste der wereld komt en hij heeft aan Mij niets'. Want het zal eerst alleen nog maar erger worden voordat die overste van de wereld eindelijk zal capituleren. Gelukkig geeft Jezus zijn discipelen ook deze woorden mee: ´Maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen´. Daar mogen we ons aan vasthouden.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Noten

*) Wel hadden we het met godsdienst over de Jom Kippoeroorlog die uit was gebroken op Grote Verzoendag 1973 - we hielden de leraar aan de praat door steeds te vragen hoe het nu ook alweer zat met 'kilometerpaal 101'... ik zou niet meer weten wat dat nu inhield, maar vond ik de volgende informatie op internet:

Begin 1974 kwam het tot de eerste directe onderhandelingen tussen Israël en Egypte. In een tent langs de bestandslijn bij kilometerpaal nr. 101 onderhandelden Israëlische een Egyptische hoge militairen over de praktische uitvoering van een troepenscheiding aan het Sinaïfront. Bij deze onderhandelingen was het weer Israël, dat Egypte de hand toestak. Israël had de grote zedelijke moed risico’s te nemen en enorme concessies te doen aan Egypte. Israël trok de troepen tot ongeveer 20 km van het Suez-kanaal terug. Hierdoor won Egypte enorm aan prestige en werd de opening van het Suezkanaal weer mogelijk gemaakt. Troepen van de VN trokken het vrijgekomen gebied langs het Suezkanaal binnen en vormden weer een buffer tussen de Egyptische en Israëlische troepen.

*) hier de tekst van het mandaat