Hemelvaart, de hemelse intocht...

De zondag na Hemelvaart en vóór Pinksteren wordt wel eens de 'wezenzondag' genoemd. Al is er eigenlijk maar één keer zo'n zondag geweest, bijna 2000 jaar geleden toen de Heer naar de hemel was gegaan. De gelovigen waren die tien dagen erna tot het Pinksterfeest, alleen: Jezus was niet meer lichamelijk bij hen, maar ook de Trooster was nog niet gekomen.
Wat meestal wordt benadrukt bij de hemelvaart is dat Jezus weer terug zal komen, precies zoals Hij naar de hemel ging, zijn voeten zullen staan op de Olijfberg.
En wij wachten en kijken - net als de discipelen toen - als het ware omhoog en wachten tot het moment daar is dat Hij ons komt halen. En we weten dat Hij nu bouwt aan ons hemels huis ... dan, als dat klaar is, mogen we zijn waar Hij nu al is. Want al hebben we de Geest inmiddels ontvangen, is dát ons uiteindelijke doel. En zelfs de Geest zegt: 'Kom Here Jezus...!'

Dat God zelf in ons woont (Jezus spreekt zelfs ook over de Vader in dat verband) en de Geest zo onze Helper is op aarde, is niet het enige waarin God met ons is. Buiten ons gezichtsveld, is sinds de Hemelvaart, nog meer 'activiteit' waarin Zijn liefde voor ons naar voren komt; we hebben ook een Helper in de hemel. De Here Jezus is daar de ware Hogepriester. En die hebben we nodig!
Is het offer dan niet genoeg? Ja! Dat wel. Zijn werk is niet: opnieuw offeren, maar: voorbede doen, pleiten - voor ons, als wij weer eens de fout in zijn gegaan. Want volmaakt zijn we nog niet hier op aarde, er zijn nog helaas vele zonden die wij doen terwijl we al bekeerd zijn.
Een aanklager hebben we namelijk ook, de duivel die ons dag en nacht aanklaagt staat er zelfs, en die zegt: `Kijk eens, die gelovige - het was weer niks vandaag!` Het is nog net als bij Job.

Maar dan is er de Hogepriester die ons op Zijn hart draagt; Hij laat het bloed zien, Zijn bloed! En zegt: Ook voor deze zonde ben Ik gestorven! - en dat als iemand die óók een mens is geweest en onze zwakheden kent, al zondigde Hij niet. Hij wijst er steeds weer op als wij de mist ingaan, dat Zijn offer genoeg is en wij vrije toegang tot de Vader mogen hebben.

in het OT: Aäron de hogepriester...

In Gods heerlijkheid gekomen

draagt U, grote Priestervorst

al de namen van uw vromen op Uw schouders op Uw borst

Voor hen leeft U bij de Vader

brengt hen het Vaderhuis steeds nader

omdat U uw geliefden nooit vergeet, 

voor hen tussen beiden treedt...

Ook dát is hemelvaart en dan meer vanuit Gods kant gezien. God heeft gezien hoe de Here Jezus naar de aarde is gegaan en uiteindelijk stierf om de zondemacht te verbreken en de zonden weg te doen. Hoe Hij (na al die ontelbare offers van bokken en stieren in het OT) het ware Offerlam werd dat één keer voor de zonden gebracht is.
En zoals de hogepriester in het Oude Testament ieder jaar het heiligdom inging met het bloed van het offerdier, zo is de Hemelvaart Jezus' intocht in het hemels heiligdom. Eens en voor altijd. En dat met Zijn eigen bloed.
Hij ging de hemelen door en dat stel ik me toch ook voor als een triomftocht. Het werk was helemaal klaar, hoefde niet weer opnieuw te gebeuren. En God liet Hem binnen en gaf zo aan dat Hij het offer aanvaardde, dat het helemaal genoeg is.

Zo zijn wij, de Gemeente, nu eerst verzoend door het werk van Jezus, zoals in het Oude Testament Aäron eerst verzoening deed voor zichzelf en zijn huis, de priesters. 
In de toekomst zal ook het volk verzoend worden en wel door hetzelfde offer. Maar tot de tijd - dat Hij ons ophaalt en ook de aanklager uit de hemel wordt geworpen, mogen we weten dat de Heer ons op Zijn hart draagt en elke keer als het weer nodig is, voor ons pleit en Zijn bloed weer laat zien.

Ik hoop dat jij ook al weet dat die betaling ook jouw verlossing geldt... Zijn offer is groot genoeg! Dan mag je weten dat Jezus ook voor jou al de hemel is ingegaan. Er kan niets meer tegen ons ingebracht worden waar Hij niet voor heeft betaald.
Als Hij terugkomt en ons meeneemt zullen we bij Hem zijn als volmaakte hemelse mensen, dan is het werk van de Hogepriester niet meer nodig. Dat is denk ik ook één van de de redenen dat we er samen met de Geest zo naar verlangen om bij Hem te zijn. 
Misschien is het al heel snel zo ver!