'De Jacht'

Hoe het in de praktijk gaat worden weet ik niet. En dan bedoel ik het spel 'de Jacht' van 2 maart tot 2 april.
Maar mijn dochter *) gaat meedoen, samen met een paar vriendinnen. Ook omdat een leraar vertelde hoe leuk het de vorige keer allemaal was, met zelfs deelnemers op school in containers ... 
Dus ik zal het wel merken. 'Zorg dat je wint', dat is de boodschap. 'Schakel je doelwit uit en blijf zelf (als doelwit) buiten schot.'

Al zijn er heel wat slechtere zaken waar gelovigen hun tijd aan kunnen geven, toch ben ik niet echt enthousiast. 

En dat niet alleen omdat ik vroeger al niet hield van zo'n spel wat je met een groep deed in het bos, en je in het donker zomaar 'overvallen' kon worden door anderen... Zoals bij vlaggenroof, of douane en smokkelaar om samen sportief bezig te zijn op een kamp.

Vervolging, is het na te spelen?

Maar dit is toch anders van opzet want door dit spel zouden we leren en ervaren hoe het is vervolgd te worden. En als je dan ook nog aan Open Doors doneert, mag je officieel meedoen. Dat geeft het de status 'dat we weten waar we het over hebben'...

Open Doors laat in haar nieuwsbrief nog wel speciaal weten: 

Vervolging is geen spel

Daar kan ik helemaal mee instemmen! Maar of die mededeling helpt?

Hoe je het ook wendt of keert, deze jacht is eigenlijk gewoon een spelletje... 

Ook wordt het besef over christenvervolging nu niet echt bij iedereen aangewakkerd.

Zo sprak mijn zoon vorig jaar iemand die meedeed, maar de achterliggende gedachte? Geen idee!! Christenvervolging ervaren als doel, daar was hem niets van duidelijk geworden. 'Je wordt achterna gezeten en kan dan getikt worden en lig je eruit ...' 

Maar ook op school waar men meedoet, voert de lol die je samen hebt vooralsnog de boventoon.

Het promofilmpje van de vorige editie zou wellicht kunnen helpen om je een beeld te vormen. Een (evangelische) voorganger die iemand uit de christelijk gereformeerde kerk achterna zit, zorgde op de sociale media voor het volgende commentaar:

Grijp je kans, achtervolg een gereformeerde! 

En: Ik doe niet mee hoor, want ik kan niet zo hard rennen als Henk Stoorvogel. 

Op zich is het filmpje heel goed gemaakt, maar het komt meer over als een promo voor een EO-amusementsprogramma, dan dat het nu de impact van 'christenvervolging-in-de-praktijk' duidelijk maakt. 

Je hoeft tegenwoordig trouwens het nieuws maar te volgen en je bent al aardig op de hoogte. De vervolging op dit moment is namelijk zo ernstig en het raakt zó de geestelijke strijd die er woedt; velen 'lijden voor Jezus', zelfs tot de dood er op volgt. 

Wat me daarom ook zo verbaast, is dat deze 'Jacht' dit jaar nog gewoon georganiseerd wordt. Voor mijn gevoel is het bijna heiligschennis om er op deze manier mee om te gaan. 

We weten niet waarover we praten, óók niet als je al een keer dit spel hebt gespeeld 'om het te ervaren'. Dan ken je hoogstens de spanning die ik ook vroeger had als je tijdens een nachtspel onverwachts te grazen werd genomen.

De jeugd op een school of in een kamp, oké... met daarna goede uitleg en bespreking met elkaar, zou het hen meer bewust kunnen maken - en dat hoop je dan maar dat dat ook echt gebeurt! (En ik zal nog wel merken of dat inderdaad zo is)
Maar als volwassen mensen een maand lang met elkaar een vervolgingsspel spelen, dat lijden kan toch nooit geïmiteerd worden? 

Aan hen is de genade geschonken niet alleen in Christus te geloven 
maar ook omwille van Hem te lijden

Maar hier, in het vuur van het spel, gaat het gewoon om de spanning en het winnen. En de lol die je samen hebt, logisch. (Al doneren we als voorwaarde nog wel voor de echte vervolgden ...)

Je voelt je in dit spel zelfs meer verbonden met elkaar want ieder die meedoet is waarschijnlijk christen.

Het vergt maar éven nadenken, om te beseffen dat in het echt, het heel anders en bittere ernst is. We kennen allemaal de beelden van IS (hieronder verbeeld door een jonge koptische schilder n.a.v. de recente gebeurtenis met 21 christenen uit Egypte.)

schilderij van Wael Mories uit Caïro

locaties van strafkampen in Noord-Korea

En zouden gelovigen in Noord-Koreaanse strafkampen er nu ook echt wat aan hebben, dat we onze tijd in (christelijk) amusement steken, met een groots opgezet spel, om hen beter te begrijpen?

Spel of strijd

Hoe we ons geloof in God in praktijk brengen, lijkt in deze tijd in snel tempo, te versimpelen tot het niveau van spellen à la zeskamp en een vossejacht - alsof we niet meer zonder een spel kunnen om te begrijpen waar het echt om gaat: Jezus volgen ... het liefs buiten de schijnwerpers!

Want geloven is ten eerste een geestelijke zaak. Maar het wordt meer en meer commerciëler; alles wordt breed gedeeld, iedereen wordt op de hoogte gehouden met de laatste cijfers: hoeveel er al gedoneerd is met 'de Jacht' en hoeveel mensen nog in de race zijn. 

De teller die loopt... (net als bij andere activiteiten die zo populair zijn) Maar daar gaat het toch helemaal niet om dat wij dat allemaal weten?

Misschien is de strategische zet, dat de aandacht juist van de echte strijd wordt afgeleid... al is het doel om meer van vervolging te begrijpen. Want als de strijd geestelijk is, hoe kun je dan via een spel er meer begrip van krijgen? Onze wapens in die strijd zijn toch ook 'geestelijk'...?

Als je echt iets wil doen voor de vervolgden, doneer aan Open Doors of een andere organisatie die voor hen in de bres springt, en laat je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. 
De tijd die je anders in dit zou spel zou steken, en waarin je samen lol hebt om te winnen, kun je bidden voor christenen die echt vervolgd worden. Die maand lang en hopenlijk langer ....

Ik denk en weet haast wel zeker dat ze daar veel meer baat bij hebben.

Evenals wijzelf ....

*) geplaatst met toestemming van mijn dochter

Never picture perfect

Wat is dat eigenlijk een bijzondere uitspraak: never picture perfect ... een zinnetje dat ik hoorde in een lied (klik hier) en waar je in eerste instantie niet eens echt op let...
Tot het tot je door dringt wat het eigenlijk wil zeggen... Over een farmer-and-his-wife, harde werkers zonder kapsones die het leven niet mooier wilden maken dan het was:

Never picture perfect

Just a plain man and his wife

Who somehow knew the value

Of hard work good love and real life

v.l.n.r. mijn opa, vader en tante ca 1934

And they worked to give faith hands and feet
And somehow gave it wings

Mensen zonder opsmuk of tam tam waren het. En je kwam in ieder geval niet voor verrassingen te staan, mocht je hen in het echt eens tegenkomen.

<>-<>-<>-<>-<>-<>

Over de realiteit

Sinds ik dit lied ken en deze uitspraak bij mij is blijven hangen, valt het me steeds vaker op wanneer mensen juist wél dat 'perfecte plaatje' willen laten zien:
Van het leven zoals ze denken dat het moet zijn - het ideaalbeeld wat zij (en veel anderen) naar buiten toe in stand willen houden: dat alles - ook in geestelijk opzicht - goed gaat en je zo gezegend wordt als je in God gelooft. Je problemen die heb je natuurlijk zo af en toe maar worden allemaal opgelost, als je maar genoeg bidt en op God vertrouwt.

En ook op een blog kun je dat ideaalbeeld laten zien (inclusief 'the perfect picture') van je huis, je gezin... Niet zo moeilijk om te doen, maar meestal is het de beschrijving van hoe je zou wíllen dat het was. 
En maar weinig mensen (of misschien wel niemand) weten dat in het echt, je leven toch wel anders is dan het lijkt. (Het stilleven op die mooie foto ziet er ook wel leuk uit, maar alles wat buiten beeld blijft, is meestal een stuk minder stijlvol ...)

Ja bij veel mensen is het always picture perfect ... En onwillekeurig ben je onder de indruk van de 'mooie' plaatjes die je voorgeschoteld krijgt. Ten minste ik heb dat wel, en vraag ik me af hoe anderen dat toch allemaal voor elkaar krijgen.

Mijn huis is meestal niet zo perfect en op orde. Als ik kook zie ik geen kans om dat hele proces ook nog es vast te leggen en te delen op de sociale media. (Met natuurlijk net een vaasje bloemen op je aanrecht in beeld.... allemaal voor de juiste sfeer ...)
En dat zijn alleen nog maar de zichtbare zaken ...

Wat de geestelijke dingen betreft begrijp ik God vaak helemaal niet. 
Mijn blogs komen ook niet als vanzelf - voordat mijn gedachten woorden hebben gekregen ben ik dagen, soms weken verder. Laat staan dat ik pasklare antwoorden heb.
En er gebeuren vaak moeilijke dingen ook in mijn directe omgeving, waar anderen vast geen last van hebben, want ik hoor ze er nooit over.
Af en toe komt er wel eens iets ter sprake, maar dan haast (waarom toch) met een verontschuldiging erbij ... 

Nee, ook als gelovige is het niet automatisch een happy life. 

<>-<>-<>-<>-<>-<>

Wat zit erachter?

Het perfecte plaatje, misschien is het juist niet de bedoeling zo'n beeld te laten zien - van je leven, van jezelf als persoon. (Tenzij je natuurlijk echt perfect bent, dan mag het!) Maar volgens mij is dat niemand hier op aarde.

En daarom is het als het ware oneerlijk om je wel zó te uiten. Het is nep, niet écht. Omdat je een rol speelt. Een rol is aangeleerd (gewenst?) gedrag, wat verwacht wordt van een gelovige bijvoorbeeld. 
Instemming is in ieder geval verzekerd (geen moeilijke vragen) want het is zo heerlijk bevestigend om te lezen hoe alles altijd goed komt ... 
Als je die rol blijft spelen, hoef je niet te laten zien hoe je diep van binnen bent. Dát is het namelijk wat juist zo moeilijk is. 

Want in real life is het echt never picture perfect! Maar dat toegeven is een enge aangelegenheid. Dan wordt je kwetsbaarheid zichtbaar, dus moet je je rol wel volhouden.
Toch valt dit voor mij ook onder deze uitspraak uit de Bijbel:

Leg de leugen af en spreek waarheid ieder onder elkaar

Verbergen hoe je echt bent, is zeker als gelovige, eigenlijk heel raar. Want daarin zie je toch JUIST waaróm je Jezus nodig hebt. 
Hij is er niet voor om te zorgen dat je leven helemaal voor elkaar komt en mensen allemaal gaan zien hoe geweldig het met je gaat. Dan juist wordt het een farce van 'perfect geluk' omdat-dat-nu-eenmaal-zo-hoort. 
En krijg je het beeld wat uit onderstaande foto naar voren komt. (Ja, het is Always picture perfect bij de Eva!)

Je hoeft niet perfect te zijn, maar de foto zegt het tegenovergestelde, een knappe, uitgeruste vrouw 

- hier met een bos rozen om het gewenste plaatje compleet te maken 

(en oh ja, altijd een blije glimlach)

Maar die fijne omstandigheden hebben méér gelovigen niet, dan wél. En dat is volgens mij DE test om te bekijken of het echt volgens het evangelie is, wat er wordt beweerd. 
En gaat het blijkbaar toch om iets anders.

Never picture perfect

Door Zijn ogen naar jezelf kijken (zoals de foto zegt) laat je weten dat je geliefd bent. Iets heel anders dan perfect zijn en mooie en prachtige omstandigheden hebben. 
Geliefd zijn, daar kan iedere gelovige mee instemmen, ook de vervolgde christenen en zoveel gelovigen op aarde die lijden door ziekte en armoede ... die niet eens een eigen plek hebben om te wonen. 
Dat komt overeen met wat Jezus zegt aan zijn discipelen: in de wereld lijden jullie verdrukking. 

Waar komt toch het idee vandaan dat we recht hebben op wat anders dan dat, als we Hem echt willen volgen??!

Hij stierf voor ons, dat is genade. We zijn geliefd en vergeven. Maar nu vraagt Hij ons, mij, of ik mijn kruis op wil nemen. 
Sterven aan je zonden vinden we nog wel logisch - al is het vaak verdraaid lastig. Maar óók sterven aan je eigen verlangens, das heel andere koek (misschien wel dat perfecte huis, of het perfecte gezin ... gezond zijn, een fijn leven hebben) Geef het op!

Want toch ligt dáárin uiteindelijk de diepste vreugde die je je kunt voorstellen. 

Jezus zelf is dan de Enige die overblijft - als het echt er op aan komt en je alles los moet laten.
Dan kun je ook echt iets betekenen voor anderen bij wie het leven ook niet zo vanzelf gaat... Dan wordt Hij echt zichtbaar in je leven. En word je echt, door alles wat je meemaakt.

Daar kunnen mensen in omstandigheden die ver afstaan van de mooie happy Eva-vrouwen, van mee praten. Zij die niet anders kúnnen dan never picture perfect, al zouden ze willen.

En tegen wie Jezus zegt (en Hij zegt het ook tegen ons): 

Houd goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.

Wereld van contrasten

De wereld van vandaag is een vreemde wereld. Als ik er over nadenk was het 'vroeger' toen ik nog wat jonger was toch wel heel anders; je had het Oostblok en Rusland, de koude oorlog in volle gang... 
Maar de Muur viel en alles zou anders worden. Dat is inmiddels alweer heel wat jaren geleden.

En nu ... vanmiddag was ik bezig met rekeningen nakijken, opruimen, een nieuwe verzekering voor de tandarts... En hoe zat het met de autoverzekering, als je schadevrij rijdt krijg je namelijk korting, dus dat bewijs wel ff nog opsturen...

Wat een toestand, ons hele leven is één grote administratie - je kunt het zo gek niet bedenken of er is een regeling voor. Meestal een betalingsregeling...
Zo zijn we druk met papieren romslomp om ons leven in te dekken. 'Voor als er iets gebeurt...'

Aan de andere kant van de wereld staan er zomaar mensen voor je deur en je moet maken dat je wegkomt. Als dat nog lukt. Ingevulde belastingpapieren of een ziektekostenverzekering, dat doet er helemaal niks meer toe!

Als wij wat meemaken delen we het op de sociale media. We zijn druk met onze mooie kant te laten zien. Lekker uit eten geweest... (foto en hopelijk veel likes...) 
Delen onze inzichten en onze manier om dit en dat vooral beter te doen. We hoeven ook niets te missen van alles wat veel mensen met hun kroost beleven... (Of die kinderen er als ze ouder worden nu zo blij mee zijn dat de halve wereld mee heeft kunnen genieten van hun leuke maar soms ook vreemde gedragingen, daar wordt niet altijd aan gedacht ...) Maar likes verzekerd.

Zo zijn we ook digitaal druk om ons leven te leven... want iedereen moet vooral op de hoogte blijven.
Facebook, Googleplus, Twitter - dat laatste doe ik al helemaal niet, ik zou de hele dag bezig zijn om te bedenken wat nu een pakkende uitspraak is om te delen met mijn volgers,...

<>-<>-<>-<>-<>-<>

Vanmorgen was ik het ineens zat, al dat geleuter en geklets (de mooie en opbouwende dingen zijn er ook, maar nu heb ik het even over de keerzijde). Alle aanbiedingen in je mail of waar dan ook (boek NU met 70 % korting) die je toch vooral niet mag missen - ik was er helemaal klaar mee.

Want aan de andere kant van de wereld en zelfs dichterbij, is het chaos, is de wereld bruut en moorddadig. Worden mensen afgeslacht, is er Boko Haram en Parijs.... 
En wij leven gewoon door na even geschokt te zijn. Bestellen de nieuwste must have's of boeken een paar dagen romantisch Brugge met korting, zodat we er even een paar dagen tussenuit kunnen. 
(En ook veel gelovigen zijn door deze manier van leven beïnvloed; het is de gewoonste zaak van de wereld geworden!)

Door de sociale media weet iedereen direct wat er aan de hand is, ook dat er een Jordaanse piloot levend verbrand is in een kooi. Je kunt het filmpje zien als je wilt (niet bekeken, de mededeling is voor mij al erg genoeg) of een foto bekijken... 

En waar het nog het meest democratisch aan toe gaat in die regio, dat land krijgt altijd de zwarte piet toegespeeld (sorry, ik ben uit de tijd dat je dat nog mocht zeggen zonder discriminerend te zijn). Maar Joden uit de hele wereld lijken haast in dat land Israel nog het meest veilig te zijn.

The world is helpless against jihad

Toch is er niets nieuws onder de zon!! De beheerser van deze wereld is druk vandaag de dag en laat steeds meer zijn ware gezicht zien. Want hij weet dat hij nog maar weinig tijd heeft.
En de omvang en brutaliteit in vergelijking met onze tegenwoordige intelectuele ontwikkeling en kennis - waar wetenschappers nu al embryo's mogen creëren uit het dna van drie personen -  het vormt een steeds groter contrast.

Want de beschaafde wereld kijkt toe maar kan niets beginnen. Wij als mensen in de westerse maatschappij die ons druk moeten maken om alle papieren zaken bij te houden om ons toch best wel luxe leven te kunnen leven en denken dat we alles in de hand hebben, wij staan machteloos.

<>-<>-<>-<>-<>-<>

Gisteren las ik een stukje uit Hebreeën 11. Er worden mensen (gelovigen uit het Oude testament) genoemd die ongelofelijke dingen hebben meegemaakt. Bijzondere gebedsverhoringen. Tot kinderen die uit de dood opstonden toe.

Maar dan, in de volgende verzen wordt het ineens anders. En het lijkt haast of het gaat over al die mensen die nu op de vlucht zijn en gedood worden...

Anderen werden gemarteld tot de dood erop volgde en wilden van geen vrijlating weten, omdat ze uitzagen naar een betere opstanding. 36Weer anderen kregen te maken met bespotting en geseling, zelfs met arrestatie en gevangenschap. 37Ze werden gestenigd of doormidden gezaagd, of stierven door een moordend zwaard. Ze zwierven rond in schapenvachten of geitenvellen, berooid, vernederd en mishandeld. 38Ze doolden door verlaten oorden en berggebieden en verscholen zich in grotten en holen onder de grond. Ze waren voor de wereld te goed. 39Al deze mensen, die van oudsher om hun geloof geprezen worden, hebben de belofte niet in vervulling zien gaan

Zo zijn er zoveel mensen die in deze tijd in deze situatie belanden. Laten we voor hen bidden.
Dat ze door al deze omstandigheden de Messias zullen vinden. Juist in die landen waar je als gelovige in Jezus je leven sowieso al niet zeker bent en waar het zo moeilijk is.

Dan mag je weten, als je meemaakt wat hierboven beschreven is, je deel hebt aan een betere opstanding, en het leven bij de Heer op je wacht. En dat je niet bevreesd hoeft te zijn voor de mensen die het lichaam kunnen doden... En het doen.

Onze ziel is van Hem. Bid voor hen, wij die het zo goed hebben naar de mens bekeken...
En stel je voor hoe het zou zijn als je zelf daar stond.

Zou je Jezus dan meer en harder nodig hebben dan nu het geval is misschien?

de Mammon 2 - valse of ware vrienden

Nu dan de (een) toepassing van de gelijkenis uit het vorige blogje over de Mammon. En eigenlijk is de vraag: hoe maak je dan echt vrienden met je geld, zoals Jezus ons opdraagt. Want het is de wortel van alle kwaad. Daarom gaat het heel vaak fout, ook bij gelovigen.

Een belangrijke reden:

Geld is macht

Als gulle gever kun je wel je geld willen geven, maar ondertussen nog steeds doen alsof het nog van jezelf is. Door - misschien heel subtiel - verwachtingen uit te spreken over wat ermee gaat gebeuren. Op zich nog wel voor te stellen, en daar hoeft nog niet veel mis mee te zijn.

Maar het kan nog een stapje verder gaan dan dat. Als gever van grote sommen geld, kun je mensen afhankelijk maken in hun doen en laten. Wordt er even niet gehandeld zoals jij graag zou zien, dan draai je gewoon de geldkraan dicht. 
En is dat 'rechtvaardig'??? Wat een machtspositie geef je jezelf dan!

En dat heeft een sneeuwbaleffect. Want óók de mensen die afhankelijk zijn van 'jouw' geld, hebben zo een machtspositie, en dat is misschien wel nóg kwalijker... 
Ze kunnen er in ieder geval voor kiezen die macht óók te nemen. 

Bang om buiten de boot te vallen en hun inkomsten te verliezen, regeert dan de angst om hun omgeving onder controle te willen houden.
Dan kun je niet meer vrij denken en handelen, met verstrekkende gevolgen... 

Het is een geest van angst en controle die dan bezig is en er wordt dan niet meer uit liefde gehandeld. 
Want de volmaakte liefde drijft de vrees uit, zegt Johannes in zijn brieven.... 

Niet dat je nu al volmaakt kan zijn hier op aarde, maar het ontbreken van liefde in dit soort situaties, als er geld en macht in het spel is, zegt een heleboel. 

<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>

Wij worden opgeroepen heel anders te handelen met onze bezittingen. En is het een heel belangrijk principe wat hier wordt genoemd. Ook als het over geld gaat:

Om niet hebben wij het ontvangen - geef het daarom 'om niet'.... 

Zeker als gelovigen is ons geld van de Heer. Gééf het daarom weg (als je dat doet) zónder er iets terug voor te verlangen, echt 'om niet'. 
Laat los wat er verder mee gebeurt. Wees niet vatbaar voor de macht.

Slaven of vrienden

Jezus zelf zegt het: 'maak vrienden met de onrechtvaardige Mammon'.
Wat zijn in de ogen van Jezus eigenlijk 'vrienden'? Daar is wel wat over te vinden. Hijzelf noemt ons bijvoorbeeld zijn vrienden. 

Kenmerkend: dat Hij ons alles bekend heeft gemaakt. Dat betekent geen dubbele agenda (zoals de rentmeester had) maar openheid.
Een ander kenmerk, is dat wij geen slaven meer zijn. Te lezen in diezelfde tekst.
Want slaven weten niet wat hun heer doet - hen heb je in je macht. En dat is een angstige zaak.

Niet afhankelijk van mensen

Als ik mijn geld weggeef, met als gevolg dat mensen als het ware tot mijn 'slaven' worden gemaakt  - dan is er iets grondig mis. Zeker als die mensen op hún beurt weer hún omgeving naar hun hand willen zetten.

Niet voor niets is het advies van Paulus, met je eigen handen te werken om je brood te verdienen. En hoewel hij in Korinthe kon zijn door de steun van broeders uit andere plaatsen, geeft hij toch ook het voorbeeld om (als tentenmaker) zelf aan de kost te komen.

(Zo kende ik iemand van dichtbij die werkte 'voor de Heer', om het zo te zeggen. Pro deo, met er naast een gewone baan. Het verbaasde mij toen al wel hoe makkelijk andere mensen dan zeiden toch die baan op te geven. Want dan zorgt God wel dat alles voor elkaar komt, ook als je een gezin te onderhouden hebt. 
Maar zo simpel is dat allemaal niet ... )

Paulus vertelt aan de gelovigen van Tessalonika 'hoe wij dag en nacht hebben gewerkt om niemand van u tot last te zijn... Zo verkondigden wij het evangelie'.
Dan ben je niet afhankelijk - én niet beïnvloedbaar (niet manipuleerbaar zo je wilt...) 

Een veel gezondere situatie! Want zodra het geld lokt ... ga je zomaar twee heren dienen. 
Een onmogelijkheid. (Dat komt een andere keer nog wel)

<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>

Als gelovigen horen we echt anders met geld om te gaan dan 'de wereld' doet. Geheel anders! 

In ieder geval ben je dan echt vrij om te werken in Gods koninkrijk. 
Niet afhankelijk van de Mammon maar van eigen 'arbeid'.
En/of anders, helemaal afhankelijk van Hem.

Pas dan zul je ook echt weten wie je vrienden zijn.