Tot het tot je door dringt wat het eigenlijk wil zeggen... Over een farmer-and-his-wife, harde werkers zonder kapsones die het leven niet mooier wilden maken dan het was:
Never picture perfect
Just a plain man and his wife
Who somehow knew the value
Of hard work good love and real life
v.l.n.r. mijn opa, vader en tante ca 1934
And they worked to give faith hands and feet
And somehow gave it wings
And somehow gave it wings
<>-<>-<>-<>-<>-<>
Over de realiteit
Sinds ik dit lied ken en deze uitspraak bij mij is blijven hangen, valt het me steeds vaker op wanneer mensen juist wél dat 'perfecte plaatje' willen laten zien:
Van het leven zoals ze denken dat het moet zijn - het ideaalbeeld wat zij (en veel anderen) naar buiten toe in stand willen houden: dat alles - ook in geestelijk opzicht - goed gaat en je zo gezegend wordt als je in God gelooft. Je problemen die heb je natuurlijk zo af en toe maar worden allemaal opgelost, als je maar genoeg bidt en op God vertrouwt.
En ook op een blog kun je dat ideaalbeeld laten zien (inclusief 'the perfect picture') van je huis, je gezin... Niet zo moeilijk om te doen, maar meestal is het de beschrijving van hoe je zou wíllen dat het was.
En maar weinig mensen (of misschien wel niemand) weten dat in het echt, je leven toch wel anders is dan het lijkt. (Het stilleven op die mooie foto ziet er ook wel leuk uit, maar alles wat buiten beeld blijft, is meestal een stuk minder stijlvol ...)
Ja bij veel mensen is het always picture perfect ... En onwillekeurig ben je onder de indruk van de 'mooie' plaatjes die je voorgeschoteld krijgt. Ten minste ik heb dat wel, en vraag ik me af hoe anderen dat toch allemaal voor elkaar krijgen.
Mijn huis is meestal niet zo perfect en op orde. Als ik kook zie ik geen kans om dat hele proces ook nog es vast te leggen en te delen op de sociale media. (Met natuurlijk net een vaasje bloemen op je aanrecht in beeld.... allemaal voor de juiste sfeer ...)
En dat zijn alleen nog maar de zichtbare zaken ...
Wat de geestelijke dingen betreft begrijp ik God vaak helemaal niet.
Mijn blogs komen ook niet als vanzelf - voordat mijn gedachten woorden hebben gekregen ben ik dagen, soms weken verder. Laat staan dat ik pasklare antwoorden heb.
En er gebeuren vaak moeilijke dingen ook in mijn directe omgeving, waar anderen vast geen last van hebben, want ik hoor ze er nooit over.
Af en toe komt er wel eens iets ter sprake, maar dan haast (waarom toch) met een verontschuldiging erbij ...
Nee, ook als gelovige is het niet automatisch een happy life.
<>-<>-<>-<>-<>-<>
Wat zit erachter?
Het perfecte plaatje, misschien is het juist niet de bedoeling zo'n beeld te laten zien - van je leven, van jezelf als persoon. (Tenzij je natuurlijk echt perfect bent, dan mag het!) Maar volgens mij is dat niemand hier op aarde.
En daarom is het als het ware oneerlijk om je wel zó te uiten. Het is nep, niet écht. Omdat je een rol speelt. Een rol is aangeleerd (gewenst?) gedrag, wat verwacht wordt van een gelovige bijvoorbeeld.
Instemming is in ieder geval verzekerd (geen moeilijke vragen) want het is zo heerlijk bevestigend om te lezen hoe alles altijd goed komt ...
Als je die rol blijft spelen, hoef je niet te laten zien hoe je diep van binnen bent. Dát is het namelijk wat juist zo moeilijk is.
Want in real life is het echt never picture perfect! Maar dat toegeven is een enge aangelegenheid. Dan wordt je kwetsbaarheid zichtbaar, dus moet je je rol wel volhouden.
Toch valt dit voor mij ook onder deze uitspraak uit de Bijbel:
Leg de leugen af en spreek waarheid ieder onder elkaar
Verbergen hoe je echt bent, is zeker als gelovige, eigenlijk heel raar. Want daarin zie je toch JUIST waaróm je Jezus nodig hebt.
Hij is er niet voor om te zorgen dat je leven helemaal voor elkaar komt en mensen allemaal gaan zien hoe geweldig het met je gaat. Dan juist wordt het een farce van 'perfect geluk' omdat-dat-nu-eenmaal-zo-hoort.
En krijg je het beeld wat uit onderstaande foto naar voren komt. (Ja, het is Always picture perfect bij de Eva!)
- hier met een bos rozen om het gewenste plaatje compleet te maken
(en oh ja, altijd een blije glimlach)
En gaat het blijkbaar toch om iets anders.
Never picture perfect
Geliefd zijn, daar kan iedere gelovige mee instemmen, ook de vervolgde christenen en zoveel gelovigen op aarde die lijden door ziekte en armoede ... die niet eens een eigen plek hebben om te wonen.
Dat komt overeen met wat Jezus zegt aan zijn discipelen: in de wereld lijden jullie verdrukking.
Waar komt toch het idee vandaan dat we recht hebben op wat anders dan dat, als we Hem echt willen volgen??!
Hij stierf voor ons, dat is genade. We zijn geliefd en vergeven. Maar nu vraagt Hij ons, mij, of ik mijn kruis op wil nemen.
Sterven aan je zonden vinden we nog wel logisch - al is het vaak verdraaid lastig. Maar óók sterven aan je eigen verlangens, das heel andere koek (misschien wel dat perfecte huis, of het perfecte gezin ... gezond zijn, een fijn leven hebben) Geef het op!
Want toch ligt dáárin uiteindelijk de diepste vreugde die je je kunt voorstellen.
Jezus zelf is dan de Enige die overblijft - als het echt er op aan komt en je alles los moet laten.
Dan kun je ook echt iets betekenen voor anderen bij wie het leven ook niet zo vanzelf gaat... Dan wordt Hij echt zichtbaar in je leven. En word je echt, door alles wat je meemaakt.
Daar kunnen mensen in omstandigheden die ver afstaan van de mooie happy Eva-vrouwen, van mee praten. Zij die niet anders kúnnen dan never picture perfect, al zouden ze willen.
En tegen wie Jezus zegt (en Hij zegt het ook tegen ons):
Dan kun je ook echt iets betekenen voor anderen bij wie het leven ook niet zo vanzelf gaat... Dan wordt Hij echt zichtbaar in je leven. En word je echt, door alles wat je meemaakt.
Daar kunnen mensen in omstandigheden die ver afstaan van de mooie happy Eva-vrouwen, van mee praten. Zij die niet anders kúnnen dan never picture perfect, al zouden ze willen.
En tegen wie Jezus zegt (en Hij zegt het ook tegen ons):
Houd goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten